ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปิมเทอมหน้าร้อน ก่อนจะมีเรื่องงงง>o
\"ตื่นกันรึยัง ตื่นกันรึยัง ตื่นกันรึยังงงง\"นาฬิกาปลุกเจ้ากรรมแหกปากดังลั่น ฉันอยากจะขว้างทิ้งไปให้ไกลๆ แต่มันเป็นของที่น้าของฉันให้มาเลยต้องเก็บไว้
\"มิน...มินๆ ลูกตื่นได้แล้วน่ะ แม่จะไปซื้อของน่ะ เฝ้าบ้านดีๆด้วยเย็นๆแม่จะกลับมา\"แม่ของฉันเดินเชิ้บๆออกไป พร้อมคำสั่งที่รัว มาเป็นแพ็ก
เกต
\"ค่ะ ลูกสุดที่รักจะเฝ้าบ้านเองแม่ไม่ต้องห่วง\"ฉันพูดพราง เช็ดน้ำลายบูดของตัวเอง ที่เยิ้มเต็มหมอน
ไม่นานแม่ก้อเดินจากไปทิ้งให้ลูกน้อยที่น่าสงสารนอนอาภัพ อยู่บนเตียง
\"และเราจะได้รุ้จักกันมากกว่านี้ จะได้รักกัน... \"มือถือของฉันดังลั่นบ้าน
\"ฮาโหล่ๆ 2โหล 34 ว่าไงโทรมาปลุกแต่เช้าเชียว\"ฉันคูณเลขสุ่มๆไปเพราะคนมันไม่เก่งคณิตนิ
\"นอนอืดเป็น พยูนเกยตื้น อยู่ล่ะสิ นี้มันเที่ยงแล้วน่ะ คุณนาย\"ยัยอ้อมส่งเสียงแสบหู เทอเป็นเพื่อนสุดเลิฟ ของฉัน ถึงจะหน้าตาดีกว่าก้อเหอะ
\"มีไรอ่ะ คนกำลังนอนฝันหวาน ถึงพี่เต้ยสุดหล่อ แกนี้ทำความฝันพังทลายหมด\"ฉันบ่นเคื่องๆ แถมเสียดายที่ไม่ได้ฝันต่อ
\"ไปเที่ยวกันมั๊ย?ชั้นโทรไปชวนยัยแป๋ม กะ ยัยเมล์แล้ว บ่ายโมง โปเตโต้ โอเค้??\"โปเตโต้ ของพวกเราคือ ที่เดิม น่ะค่ะ
\"โอเชๆๆ เดวเจอกัน\"ฉันลุกพรวดจากที่นอน เพราะ ว่าอีก45 นาทีจะถึงเวลานัดน่ะสิ
\"เสื้อไม่มีใส่ ไปยืมของพี่ดีกว่า\"ยืม นี้คือไปแอบหยิบอ่ะค่ะ
\"ทำไมเสื้อของพี่รินมันสีจืดๆจัง ไม่เป็นไรๆ ทนใส่ไปหาตัวที่สวยที่สุด \"ฉันใช้เวลาหาไป30นาที มันหายากจิงๆ
ที่บ้านของยัยอ้อม (เวลาเกินไป 30นาที)
\"กินอาหารพยูนอยู่รึไงย่ะ\"ยัยเมล์ ชักสีหน้าอันบูดบึ้งเหมือนจวักตักแกงหล่นพื้น
\"ก้อ รถมันติด นาฬิกาเสีย ต้องเก็บค่าแชร์ให้แม่ แก้เสื้อให้พี่ ซ่อมทีวีให้พ่อต้อง...\"อ้างไปให้เยอะที่สุดเพื่อจะใจอ่อน
\"พอแล้วๆๆ ข้ออ้างของแกมันเยอะสุดๆทนฟังทั้งชาติก้อไม่หมด\"ยัยอ้อมรำคาญ
\"แล้วยัยแป๋มอ่ะ เหนมั๊ยๆชั้นมาก่อน555+\"หัวเราอย่างผู้มีชัยชนะ
\"อยู่นี้เว้ย แหม ทำได้ใจไปเข้าห้องน้ำมาย่ะ\"ยัยแป๋มทำสีหน้าแบบคนเพิ่งถ่ายเสร้จใส่ใบหน้าดุจนางฟ้าของฉัน
\"ไปเหอะๆเสียเวลามามากพอแล้ว\"ยัยอ้อมเริ่มแยกๆพวกเรา
\"แกต้นคิด ไปไหนล่ะ ไม่มีที่ไปชั้นรุมแกน่ะ\"ยัยแป๋มเซ็งจัด
\"น่านสิ ชั้นอุตส่า มานะบากบั่นใช้เครื่องสำอางใหม่เลยน่ะ ไม่มีหนุ่มๆไม่ไปน่ะ\"อิอิ ฉันเห็นด้วยกะยัยเมล์
\"ไม่มีที่เที่ยว ไม่เปลื่องตังโทรไปจิกหัวพวกแก มาหรอก\"ยัยอ้อมยิ้มมีเลศนัย
เราทั้ง3คนยืนงงกับสายตา อันน่าพิศวงของยัยอ้อม พร้อมกับความตื่นเต้นหน่อย คนอย่างฉันน่ะ เฮไหนเฮกันอยู่แล้ว สบายมากๆ
\"มิน...มินๆ ลูกตื่นได้แล้วน่ะ แม่จะไปซื้อของน่ะ เฝ้าบ้านดีๆด้วยเย็นๆแม่จะกลับมา\"แม่ของฉันเดินเชิ้บๆออกไป พร้อมคำสั่งที่รัว มาเป็นแพ็ก
เกต
\"ค่ะ ลูกสุดที่รักจะเฝ้าบ้านเองแม่ไม่ต้องห่วง\"ฉันพูดพราง เช็ดน้ำลายบูดของตัวเอง ที่เยิ้มเต็มหมอน
ไม่นานแม่ก้อเดินจากไปทิ้งให้ลูกน้อยที่น่าสงสารนอนอาภัพ อยู่บนเตียง
\"และเราจะได้รุ้จักกันมากกว่านี้ จะได้รักกัน... \"มือถือของฉันดังลั่นบ้าน
\"ฮาโหล่ๆ 2โหล 34 ว่าไงโทรมาปลุกแต่เช้าเชียว\"ฉันคูณเลขสุ่มๆไปเพราะคนมันไม่เก่งคณิตนิ
\"นอนอืดเป็น พยูนเกยตื้น อยู่ล่ะสิ นี้มันเที่ยงแล้วน่ะ คุณนาย\"ยัยอ้อมส่งเสียงแสบหู เทอเป็นเพื่อนสุดเลิฟ ของฉัน ถึงจะหน้าตาดีกว่าก้อเหอะ
\"มีไรอ่ะ คนกำลังนอนฝันหวาน ถึงพี่เต้ยสุดหล่อ แกนี้ทำความฝันพังทลายหมด\"ฉันบ่นเคื่องๆ แถมเสียดายที่ไม่ได้ฝันต่อ
\"ไปเที่ยวกันมั๊ย?ชั้นโทรไปชวนยัยแป๋ม กะ ยัยเมล์แล้ว บ่ายโมง โปเตโต้ โอเค้??\"โปเตโต้ ของพวกเราคือ ที่เดิม น่ะค่ะ
\"โอเชๆๆ เดวเจอกัน\"ฉันลุกพรวดจากที่นอน เพราะ ว่าอีก45 นาทีจะถึงเวลานัดน่ะสิ
\"เสื้อไม่มีใส่ ไปยืมของพี่ดีกว่า\"ยืม นี้คือไปแอบหยิบอ่ะค่ะ
\"ทำไมเสื้อของพี่รินมันสีจืดๆจัง ไม่เป็นไรๆ ทนใส่ไปหาตัวที่สวยที่สุด \"ฉันใช้เวลาหาไป30นาที มันหายากจิงๆ
ที่บ้านของยัยอ้อม (เวลาเกินไป 30นาที)
\"กินอาหารพยูนอยู่รึไงย่ะ\"ยัยเมล์ ชักสีหน้าอันบูดบึ้งเหมือนจวักตักแกงหล่นพื้น
\"ก้อ รถมันติด นาฬิกาเสีย ต้องเก็บค่าแชร์ให้แม่ แก้เสื้อให้พี่ ซ่อมทีวีให้พ่อต้อง...\"อ้างไปให้เยอะที่สุดเพื่อจะใจอ่อน
\"พอแล้วๆๆ ข้ออ้างของแกมันเยอะสุดๆทนฟังทั้งชาติก้อไม่หมด\"ยัยอ้อมรำคาญ
\"แล้วยัยแป๋มอ่ะ เหนมั๊ยๆชั้นมาก่อน555+\"หัวเราอย่างผู้มีชัยชนะ
\"อยู่นี้เว้ย แหม ทำได้ใจไปเข้าห้องน้ำมาย่ะ\"ยัยแป๋มทำสีหน้าแบบคนเพิ่งถ่ายเสร้จใส่ใบหน้าดุจนางฟ้าของฉัน
\"ไปเหอะๆเสียเวลามามากพอแล้ว\"ยัยอ้อมเริ่มแยกๆพวกเรา
\"แกต้นคิด ไปไหนล่ะ ไม่มีที่ไปชั้นรุมแกน่ะ\"ยัยแป๋มเซ็งจัด
\"น่านสิ ชั้นอุตส่า มานะบากบั่นใช้เครื่องสำอางใหม่เลยน่ะ ไม่มีหนุ่มๆไม่ไปน่ะ\"อิอิ ฉันเห็นด้วยกะยัยเมล์
\"ไม่มีที่เที่ยว ไม่เปลื่องตังโทรไปจิกหัวพวกแก มาหรอก\"ยัยอ้อมยิ้มมีเลศนัย
เราทั้ง3คนยืนงงกับสายตา อันน่าพิศวงของยัยอ้อม พร้อมกับความตื่นเต้นหน่อย คนอย่างฉันน่ะ เฮไหนเฮกันอยู่แล้ว สบายมากๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น