ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #1 การประชุมของภาคี15ราชันย์
ำเือน:เนื้อหาในอนนี้ารใ้ำหยาบายและวามรุนแร่าๆ ทาเราึอให้นัอ่านทุท่านใ้วิาราในารอ่านหรือเสพัน้วยนะะ
********************************************************
15 มราม 1978
ประเทศไทย
***.ที่ประุมให่อภาี15ราันย์ ****
***หน้าศาลเ้าพ่อวนอู***
ในวันนี้นายน้อยอภาี15ราันย์อย่าสมุทา วราร์ไ้ส่บัรเิให้มาสมาิทุนและทุแ๊อภาีมาประุมร่วมันที่ศาลเ้าพ่อวนอูโยมีแ๊มัรทอรับเป็นเ้าบ้านัสถานที่เพื่อรับรอารประุมอภาี15ราันย์ในรอบนี้ ้วยว่ามันเป็นารประุมที่เร่่วนึไม่ใ่เรื่อน่าแปลใอะไรนัถ้าหาสมาิอภาีะมาันไม่รบทุแ๊ ึ่นายน้อยไ้าเอาไว้อยู่แล้ว นายน้อยสมุทรึเอ่ยบออาหยลูน้อนสนิทอนเอเอาไว้ว่าถ้า14ราันย์มารบแล้วให้ไปามนเอ้านในเพราะนายน้อยนั้นะเ้าไปทำสมาธิภายในห้อรับรอ
"ไอหย....หาราันย์อี14นมาันรบแล้ว...มึไปามู้วยละ" นายน้อยสมุทรเอ่ยสั่ารอาหย้วยน้ำเสียเย็นา่อนะเินเ้าไปในห้อรับรอ้านในที่เ็ม้วยลิ่ไม้ฤศนาึ่ลิ่นหอมอย่าเ้มลัและนัแน่นนี้ทำให้นายน้อยสมุทรรู้สึผ่อนลายวามึเรียและวามประหมาในารประุมวันนี้ึ้นมาไ้บ้า
เมื่ออาหยไ้รับำสั่านายน้อย เาทำไ้เพียแ่ยืนรอ้อนรับราันย์อี14นที่ะมาถึในไม่้านี้
15นาที ผ่านไป
**้านในอศาลเ้า ****
**ห้อรับรออนายน้อยสมุทร ***
ผ่านไปไม่นานนัอาหยลูน้อนสนิทอนายน้อยเห็นว่าราันย์ทั้14นมารบแล้วเาึเินเ้ามาามนายน้อยอยู่รหน้าห้อรับรอ่อนะเอื่อมมือไปเาะประูห้อเพื่อเป็นสัาบอนายน้อยว่าราันย์14นมารบแล้ว
๊อ....๊อ....๊อ...๊อ.อาหยเอื่อมมือไปเาะประูห้อรับรอเป็นัหวะที่เาและนายน้อยุ้นเยันี
"มารบแล้วใ่ไหม"นายน้อยเอ่ยถามอาหยพลาออาสมาธิ่อนะลุึ้นยืนเ็มวามสูเพื่อรอำยืนยันาอาหย
;อรับนายน้อย.อาหยเอ่ยบอนายน้อยพลาเอื่อมมือไปเปิประูห้อให้นายน้อยออมา
เมื่อประูหน้าห้อรับรอถูเปิออนายน้อยสมุทรเินสาวเท้าออมาาประูพลาทอสายามออาหยอย่าเลือเย็น่อนะเอ่ยถามอาหย
"แล้ว..นายให่มึมารึยัไอหย"นายน้อยสมุทรถอน้ำเสียถามอาหยอย่าเย็นาพลาเอามือทั้สอสอไว้ันในท่าออ
;อะ...เอ่อ....อะ...อึ.อาหยทำท่าทาระอึะอัเพราะ้วยท่าทาอนายน้อยสมุทรทำใออาหยอนนี้ะเลิเปิเปิไปไหน่อไหนแล้ว็ไม่รู้ อีทั้วามลัวออาหยยัเพิ่มึ้นไม่น้อยเมื่อนายน้อยสมุทรเอ่ยถามเาอีรั้และูเหมือนว่ารั้นี้นายน้อยยับีบั้น้อารำอบริๆ าเา
"ูถามว่านายให่มึอยู่ไหน!....ทำไมมึไม่อบูะห้ะ!!...ทำท่าทาเหมือนนะายห่าอยู่นั่นแหละไอสัส!!!".นายน้อยสมุทรำรามเสียัถามอาหย้วยวามรู้สึที่เือปุๆ อยู่ในใ
อาหยเมื่อไ้ยินำถามานายน้อยเาึำใเอ่ยบอนายน้อยไปามรพลาสวมน์บทให่อยู่ในใ ้วยท่าทีที่หวาลัวนัวเาสั่นเทา
;นะ...นายให่ยัไม่มารับ!!.อาหยะโนอบนายน้อยามวามริ้วยท่าทีสั่นเทาและหวาลัวพลารอบเาสีหน้านายน้อยสมุทรในยามนี้เลือึ้นแล้วระมั
"ูให้3นาที...ไปลาอไอยัษ์มาใหู้ที่หน้าศาลเ้า!!!นายน้อยำรามสั่ไอหิเสียั่อนะ่อยๆ ไฟโทสะอนเอให้เย็นลแล้วเินไปนั่รอบนแท่นอราันย์นที่15ทา้านหน้าอศาลเ้า
***้านหน้าศาลเ้า ***
เมื่อราันย์ทั้14นเห็นนายน้อยสมุทรเินออมาาห้อรับรอ้านใน็่าพาันทำวามเารพนายน้อยสมุทร้วยวามนอบน้อม
/ภาี15ราันย์....ทำวามเารพนายน้อย!!.หมิลี่เอ่ยเสียัเป็นสัาให้ทุแ๊ทำวามเารพนายน้อย
เมื่อทุแ๊เมื่อไ้รับสัาเสียาหมิลี่็่าพาัน้มหัวลเสมอเ่า่อนะเอ่ยเสียเพื่อทำวามเารพนายน้อยโยพร้อมเพียัน
;ภาี15ราันย์าราวะนายน้อย่ะ/อรับ.ทุแ๊่าพาันเป่เสีย
"ภาี15ราันย์...ไม่้อมาพิธี..เินั่ลัน่อนเถอะ".นายน้อยสมุทรเอ่ย้วยน้ำเสียเย็นา่อนะลบนแท่นอนเอพลาถอสายาไปมอทุนที่นั่ประำำแหน่อนเอ่ยอย่าสำรว แล้วึเอ่ยบอสมาิทุน
"่อนะเริ่มารประุม...อให้สมาิทุท่านรอแ๊มัรทอสัรู่...ถ้าภายใน3นาทีพวเามาไม่ทันผะลำแหน่พวเาลรึ่หนึ่แล้วให้แ๊พันปัษามารับำแหน่แทนพวเา".นายน้อยเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเย็นาพลาเล่นโยนมีสั้นเพื่อ่าเวลา เมื่อสมาิทุนในภาีโยเพาะแ๊พันปัษาไ้ยินสิ่ที่นายน้อยพู็่าเฝ้ารอันมาอแ๊มัรทออย่าใใ่อเพราะ้วยสาเหุส่วนมาาเรื่ออื้อาวราวอสมุทรับยัษ์ และอีส่วนหนึ่มาาวามทะเยอทะยานและวามิที่ะเป็นให่เหนือแ๊ไหนๆ อยัษ์้วยึส่วผลทำให้สมาิแ๊่าๆ อภาี15ราันย์รัเียเียันแ๊มัรทอเป็นที่สุนอยาะปลออาภาีทว่าลับทำไ้ยาเพราะแ๊มัรทอนั้นมีนายน้อยสมุทราอยหนุนอยู่้าหลัเสมอมาแ่ว่าสันนี้นายน้อยลับเอ่ยปาึ้นมาเอมัน่าเป็นเรื่อที่น่ายินีสำหรับสมาิภาี15ราันย์ยิ่นั
ผ่านมา2นาที
***.ที่ประุมภาี 15 ราันย์***
หลัาแ๊มัรทอปล่อยให้สมาิทุนอภาี15ราันย์รอมาเือบ3นาที ในที่สุสมาิแ๊มัรทอทั้หม็ไ้เินเ้ามาพร้อมับอาหยและยัษ์ที่มีสภาพปาายทัู้่สมุทรทอสายามอทัู้่และ้วยวามสสัยที่สุมอยู่ในใสมุทรึไ้เอ่ยถามทั้สอน
"พวมึไปทำไรันมาวะห้ะ...ทำไมถึลับมาสภาพนี้".สมุทรเอ่ยถามทัู้่
อาหยึี้แเรื่อราวทั้หมที่เิึ้นให้สมุทรไ้รับรู้และ้อารให้สมุทรัสินโทษ
|ระผม้อออภัย้วยอรับ...แ่ที่พวเรามาสาย็เพราะว่าทาสมาิอแ๊มัรทอเิารทะเลาะวิวาทันเออรับ...ึ่สาเหุมาาวามัแย้ระหว่าพี่ให่อแ๊ับผูุ้มอรับ..ผมับุยั่า่วยันห้ามปรามนสุท้าย็ไ้แผลมาอรับ..้วยเหุนี้ึส่ผลสมาิอแ๊มัรทอบาน้อเ้าโรพยาบาลัหวัึไม่สามารถมาเ้าร่วมารประุมอภาีในรอบนี้ไ้อรับ.อาหยเอ่ยี้แเรื่อราวที่เิึ้นทั้หมให้นายน้อยสมุทรไ้ฟั
หลัาที่อาหยี่แเรื่อราวที่เิึ้นทั้หมให้สมุทรรับราบแล้วนั้นเาึไ้ิหัวยัษ์ึ้นมาแล้วลาอมาส่้าหน้านายน้อย นายน้อยสมุทรทอสายามอยัษ์้วยวามสมเพและเวทนา่อนะถ่มน้ำลายลหน้ายัษ์แล้วึึหัวยัษ์ึ้นมาไถ่ถามท่ามลาสายาหลายู่อสมาิภาีและสมาิแ๊มัรทอ
"ไอยัษ์....ทำไมมึับนอมึถึมาทำับนอูแบบนี้วะ..ห้ะ!!".นายน้อยสมุทรำรามถามยัเสียัลั่นทำำสมาิทุนที่ไ้ยินำถาม่าพาันหวาลัวรวมถึอาหย้วยเพราะนายน้อยสมุทรในยามนี้โรธยัษ์มาริๆไม่ั้นท่านไม่ถาม้วยารำแบบนี้นี้หรอ
'ผะ....ผม....ผม...ผม...'ยัษ์เอ่ยะุะัเพราะถ้าเาบว่าลืม็โนส้นีนอสมุทรฟาามัวเ็มๆ แน่นอน ทว่ายัษ์ลับไม่รู้เลยว่าไอท่าทีะุะัเหมือนนำลัะายห่าอนเอนั้นหนะมันเป็นเื้อไฟั้นีที่สุมให้อารม์อสมุทรเือานเพิ่มึ้นอีหลายเท่าัวนมีเส้นเลือึ้นามใบหน้าสวยหวานอสมุทร ่อนที่ยัษ์ะั้ัวไ้ หมัหนาอสมุทร็ไ้ปะทะเ้าที่หน้าอยัษ์เ็มๆ แล้วึามมา้วยารใ้ส้นีนระทืบลบนร่าายอยัอีหลายทีนยัษ์้อร้อไห้อ้อนวอนอให้สมุทรหยุระทืบนเอ
'ธะ...เธอ...อย่าระทืบพี่อีเลยนะ...พะ...พี่อโทษ่ะเธอ'.ยัษ์อโทษสมุทรพร้อร้อไห้อ้อนวอนให้สมุทรหยุระทืบเาเสียทีเาสำนึผิแล้ว ่แทนที่สมุทระหยุามำออสามีที่รัแ่ลับระทืบยัษ์่ออย่าเลือเย็นนยัษ์สลบาีนสมุทร สมุทรึยอมหยุแล้วเะร่าอยัษ์ระเ็นไปรหน้าสมาิแ๊มัรทอ่อนะเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเย็นา
"พวมึเ็บร่านายมึไปให้พ้นหน้าูไ้แล้ว...ไป!!!...อ๋อ..ไอหยมึเอามันไปทำแผล้วยละ".สมุทรเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเย็นา่อนะโยนระปุยาไปให้อาหยแล้วึลับไปนั่บนแท่นอนเอามเิม
อาหยรับระปุยาานายน้อยสมุทรแล้วนำัวยัษ์ไปรัษาที่ห้อรับรอทา้านใน ทว่าว่าะนำัวยัษ์ไปรัษาไ้็ุนละมุนอยู่เือบ30นาที้วยเหุที่ว่าสมาิแ๊มัรทอไม่เยไว้เนื้เื่อในอนายน้อยสมุทรั้แ่นายน้อย้อมหัวหน้าแ๊อพวเานปาายึทำให้อาหย้อเราอยู่นานึสามารถนำัวยัษ์มารัษา้านห้อรับรอไ้สำเร็
้านในห้อรับรอ
เเม้ว่าอาหยะรัษายัษ์บาแผลอยัษ์้วยยาที่นายน้อยให้มาแ่ว่าเวลาและอาารอยัษ์ที่มันมีมาึ้นึทำให้ยาที่นายน้อยให้มานั้นไม่สามารบันทำอาารให้ีึ้นเลย อาหยึำเป็น้อัสินใให้นอนเร่ไปส่่าวเรื่ออาารอยัษ์ให้นายน้อยสมุทรรับทราบโยไวที่สุเพื่อที่ะออนุานายน้อยให้นำัวยัษ์ไปรัษาที่โรพยาบาลประำัหวั
**ในที่ประุมภาี 15 ราันย์***
ในะที่นายน้อยและสมาิอภาี15ราันย์ำลัประุันอย่าเร่เรียนั้น็ไ้มีนออาหยมาส่่าวเรื่ออาารอยัษ์ให้นายน้อยรับทราบ
•ออนุาิอรับนายน้อย....นายน้อยอรับอาารอนายให่ไม่ีึ้นมาเลยอรับ...ลูพี่ึให้ผมมาออนุานายน้อยให้นำัวนายให่ไปรัษาที่โรพยาบาลอรับ.สิ้นเสียรายานอลูน้อ นายน้อยสมุทรึรีบสั่บารประุม แล้ววิ่ไปอุ้มัวยัมาึ้นรถที่หน้าศาลเ้า่อนะหน้ามาสั่ารอาหย้วยน้ำเสียรีบร้อน
"ไอหย...มึเรียทานี้ให้เรียบร้อยแล้ว่อยามูไปโรบาล....อ่อเอาเสื้อผ้าอูและอนายมึมา้วยละ"นายน้อยสมุทรเอ่ยสั่อาหย่อนะบอนับรถให้รีบับไปที่โรพยาบาลใล้ๆ โยเร็วที่สุ
ผ่านไป5นาที
**. โรพยาบาลัหวั***
ในที่สุยัษ์็ไ้มาถึมือหมอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ท่ามลาสายาหวลัวและเหยียหยามอผู้นมามายที่มี่อสมุทร สมุทร็ไม่เยแร์สายาพวนั้นแล้วมายืนรอยัษ์และหมอที่หน้าห้อุเิน
หมอออมาาห้อุเินแล้วรมาบอสมุทรว่าืนนี้้อ้าที่โรพยาบาลพราะอาารอยัที่มาถึมือหมอนั้นมีสภาพที่ย่ำแย่มาๆ ทำให้ืนนี้ยัษ์้อนอนรอูอาารที่โรพยาบาล่อนถึะไ้รับอนุาให้ลับบ้าน สมุทรพยัหน้าให้หมอเบาๆ ่อนะไปทำเรื่ออนอนให้vipให้ับยัษ์ึ่หมอที่รัษายัษ์อนุาให้นอนไ้
ยัษ์ึสามารถนอนห้อvipไ้โยมี้อแม้ว่าสมุทร้อเป็นเฝ้ายัษ์เอเพราะยัษ์มีนิสัยื้อ้าน ไม่่อยเื่อฟัใรนอาสมุทรนเียวที่ยัพร้อมเื่อฟัและทำามอย่าไม่มี้อโ้แย้ใๆ ทั้สิ้น
ึ่สมุทราเาไว้อยู่แล้วเาึไม่ปิเสธำอนี้ออาหมอมิหนำ้ำสมุทรยันึอบุอาหมอที่ยื่นำอนี้มาให้นเอ เพราะ้อเสนอนี้มันเ้าทานเอสุๆ พอสมุทรนึถึเรื่ออย่าว่าับยัษ์แล้วเา็อยมุมปาหยัึ้น้วยวามพึ่พอใไม่ไ้เพราะัวเานั้นไม่สามารถหยุัวเอให้ิเรื่อ่าๆไ้้วยว่าสมุทรนั้นมีปัหาทาิอยู่่อน้ามาึ่สาเหุที่เามีปัหาทาินั้นมาาอนที่แม่อเาเสียีวิลอย่าปริศนาึทำให้เานั้นเริ่มเปลี่ยนแปลนเอแล้วหันมาื่นอบและเสพิวามรุนแรทุรูปแบบประอบับัวเานั้นยึถือิวามิที่ว่าถ้านเรามันทุเรสหรือเลวมานัมัน็เป็นแ่ยะเปียั้น่ำเท่านั้น แ่ถึระนั้นสมุทร็ไม่ไ้มอแบบนั้นลับทุนเพราะลึๆในใอสมุทรนั้นรู้ัผิอบั่วีอยู่บ้าึทำให้เาไม่เป็นบ้าไปเสีย่อน
บ....
******************************************************** สวัสี่ะแม่ๆทั้หลาย วันนี้นุมาอัพอนแรให้เหล่าแม่ๆไ้อ่านันแล้วนะะ หวัว่าะื่นอบันนะะ...ถ้าื่ออบหรืออยาพูุยัน็สามารถอมเม้นเพื่อเป็นำลัใันไ้เลยนะะนุอบทุอมเม้น่ะ....สุท้ายนี้ทาเรา็อฝาแม่ๆทั้หลายให้เอ็นูุมาเฟียู่นี้ัน้วยนะะ..สวัสี่ะ.้มราบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น