Sorry, he's my boyfriend

ลำดับตอนที่ #7 : เป็นอะไร

                “โอเค พวกนายนัดฉันมาทำไมกัน เราอยู่ห้องเดียวกันนะ ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้ว”แมทธิวยืนกองอก หลังพิงกำแพงและกัดในปากเบาๆในระหว่างที่ทิมนั่งอยู่บนเตียงกับแม็กซ์เวลล์ที่นั่งบนเก้าอี้โดยหันหน้ามาทางพนักพิง “เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกกับนาย..”ทิมพูดก่อนจะกลืนน้ำลาย “คือพวกเรารู้”

            แมทธิวหรี่ตาและเอียงคอเล็กน้อย”นายรู้อะไรมาอย่างงั้นเหรอ?”

            “แมทธิว นายจำแมวตัวหนึ่งที่นายเจอในห้องนี้ได้ไหม แมวตัวนั้นคือฉันเอง”

            “ไม่จริงน่าคนจะเป็นแมวได้อย่างไงกัน อีกอย่างนายไม่น่ารู้เรื่องนั้นนี่..”แมทไม่ค่อยเชื่อนักหรอกแต่ว่าในห้องตอนนั้นก็มีแต่เขากับแมวลายสลิดที่แอบอยู่ในห้องน้ำ ถ้าทิมพูดจริงแสดงว่าทิมเห็นเขาตอนแก้ผ้าวึ่งแมทธิวไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร

ทิมคิดว่าหากพูดนานกว่านี้มีแต่จะทำให้แมทธิวสงสัยและรู้สึกอะดอัดมากยิ่งกว่าเดิม สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น ก็จริงน่ะซี  ทันใดนั้นเองที่ทิมแปลงร่างเป็นแมวตัวนั้น แมวที่แมวธิวเห็นในห้องน้ำตัวนั้น แมวที่เห็นเขาแก้ผ้า “นายจริงด้วย! อะไรกัน เป็นไปได้อย่างไง!” แมทร้อง ตาโตเพราะความตกใจ แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อนึกบางอย่างออก “นายเป็นพวกถ้ำมอง แปลงเป็นแมวเข้าไปดูคนอื่นอาบน้ำ เป็นเกย์ด้วย!” เด็กหนุ่มพยายามพูดอย่างใจเย็นแต่น้ำเสียงนั้นก็แฝงความตกใจและโกรธอยู่ไม่น้อยเลย เขาชี้หน้าเจ้าแมวที่ตอนนี้มันหนีไปแอบบนตักของแม็กซ์

 แม็กซ์เวลล์ส่ายหัวพลางหัวร่อ “ฉันไม่คิดอย่างนั้น เชาตรงเพศ อีกอย่างเขาไม่ใช่พวกโรคจิต ถึงบางทีจะใจร้อนแต่เขาก็ยังมีมารยาทนะ” เด็กหนุ่มผมทองบนเก้าอี้ยิ้มและเลิกคิ้วขึ้น รอปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แมทธิวที่กำลังกอดอกและจ้องที่เจ้าแมวอยู่ก็เปลี่ยนมามองหน้าของคนพูดแทน เขาคิ้วขมวดก่อนจะเอนตัวไปใกล้ๆและพูด “นายล่ะแม็กซ์เวลล์ ฉันก็เดาว่านายคงไม่ใช่คนธรรมดาล่ะซี ใช่ไหม ฉันคิดถูกไหม?”

“ตามนั้น ใช่ นายคิดถูก” แม็กซ์ยอมรับ เขาเกาหัวแมวที่นอนตัก

“เป็นอะไร ทิมเป็นแมว นายเป็นอะไร”

“แล้วนายล่ะเป็นอะไร แมท?”

“ฉัน ถาม นาย ก่อน” เขาพยายามใจเย็นแต่มันดูไม่ค่อยได้ผลเสียเท่าไหร่ แมทไม่ชอบให้ใครยอกย้อนนัก เขาต้องการอะไรก็มักจะได้เสมอถึงจะดูไม่เห็นแก่ตัวมาก แต่ก็เห็นแก่ตัวนิดๆ มันเหมือนฝังอยู่ลึกๆในสิ่งที่สูบฉีดเลือดในตอนนี้ แม็กซ์กรอกตาเชิงว่า ‘ก็ได้’ ก่อนที่เขาจะขยับนิ้วเล็กน้อย มันดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่จริงๆแล้วแก้วน้ำบนโต๊ะลอยเข้าไปในห้องน้ำ เสียงก๊อกและเสียงน้ำไหลเกิดขึ้นตามลำดับก่อนที่แก้วนั้นจะลอยมาตรงหน้าของแมทธิวที่กำลังอึ้ง

“นายหิวน้ำรึเปล่า”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณนะคุณพ่อมด”

“ตานาย”

“ฉันเป็นแคมเบี้ยน” เมื่อได้ยินดังนั้นทิมในร่างแมวก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะแปลงเป็นร่างมนุษย์และพูดว่า

“แคมเบี้ยนคืออะไร” แมทธิวสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงที่จู่ๆก็ดังขึ้นแบบนี้ ดีที่ทิมพูดภาษาที่แมทเข้าใจ แต่แม็กซ์เวลล์ไม่ตกใจ เขาชินแล้ว “แคมเบี้ยนคือลูกของอินคิวบัสกับมนุษย์ยังไงล่ะ”

“อย่างนี้นี่เอง” ทิมพยักหน้า แม็กซ์เวลล์สูดหายใจเข้าทางจมูกอย่างลึกก่อนจะถอนหายใจและยิ้ม เขาเหยียดแขนบิดขี้เกียจและหาว “ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรแล้วนะ!”

“เดี๋ยว” แมทธิวยังไม่ปล่อยให้มันจบ “ฉันมีเรื่องคาใจอยู่อีกเรื่อง”

“ว่ามาเลย” เพื่อนผมทองก็ยอมแต่ทิมล่ะ เขาเงียบ การเงียบมันเหมือนการยอมก็จริงแต่ลึกๆแล้วเขาก็ภาวนาไม่ให้แมทธิวถามเกี่ยวกับเรื่องที่เขาไปแอบเข้าบ้านของลุงที่ชื่อว่าไอแซค

“อย่างที่พวกนายรู้ล่ะนะ ฉันเคยบอกว่าฉันย้ายมาที่เมืองนี้พร้อมกับน้องสาวเพื่อจะเรียนที่นี่และมีที่พักอยู่ที่บ้านลุง” แมทเริ่มก่อนจะกระแอม “พวกเขาบอกว่ามีแมวตัวหนึ่งชอบเข้าบ้านไปเล่นบ่อยๆ” เขาทิ้งระยะได้ช่างน่าอึดอัด ดวงตาสีฟ้าของเขามองทิมจากหางตา สีหน้านิ่ง ทิมเริ่มรู้สึกไม่ดีเสียแล้วสิ “เท่าที่พวกเขาบอกฉัน ลักษณะมันตรงกับนายเป๊ะๆ”

ทิมถอนหายใจและพูดอย่างเสียไม่ได้ “ใช่..ฉันไปบ้านพวกเขาบ่อย ลุงนายใจดีนะแมท”

“งั้นฉันก็ไม่สงสัยอะไรแล้วล่ะ”

“เขาน่าจะกั้นห้องให้เก็บเสียงมากกว่านี้เสียหน่อย” วิลเลี่ยมผู้เป็นเด็กหนุ่มผมทองตาสองสีนอนบนเดียง หัวหนุนหน้าอกของคนที่เขาพูดด้วย “ห้องข้างๆคุยเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้เนอะ” “อืม” โอลีเวอร์หรือที่แมทธิวเรียกว่าโอดิตินตอบและลูบหัวเพื่อนคนตน เขาก็ได้ยินถึงแม้จะไม่ชัดนัก แต่ก็ได้ยินเป็นคำ ได้ยินเป็นประโยคชนิดที่ว่าฟังรู้เรื่องนั่นแหละ และที่ว่ารู้คือเขารู้จริงๆ รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงและไม่ได้หูฝาด แมทธิวเป็นแคมเบี้ยน ทิมเป็นแมว แต่แม็กซ์เวลล์นี่ได้ยินไม่ถนัดเสียเท่าไร แต่เขาไม่ใส่ใจ เขาใส่ใจเวลานอนตอนนี้มากกว่า เวลาที่จะได้พักผ่อนจากเรื่องที่เจอมาทั้งวัน

ความจริงที่ทิมไปหาลุงแมทธิวบ่อยๆไม่ใช่เพราะอะไรหรอก มันเป็นเพราะกัญชาแมวต่างหากแต่เรื่องอะไรของทิมที่จะบอกแมทธิวไปหมดซะทุกอย่างกัน คิดไปคิดมาถ้าฤทธิ์ตอนเสพกัญชาแมวมันส่งผลมาถึงตอนเป็นคนก็คงแย่มากๆ ตำรวจหรือเพื่อนร่วมห้องอาจสงสัยก็ได้

“ฮัดชิ้ว!” ทิมจามเสียงดังในคาบห้องสมุด ต้องเป็นเพราะฝุ่นพวกนั้นแน่ๆ เขาถือไม้ขนไก่แล้วทิชชู่ในมือ ฝุ่นในห้องสมุดมันเยอะจริงๆ ใช้นิ้วปาดไปที่ตู้ไหน จุดที่โดนปาดก็สีเข้มขึ้นทันใด เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ เพราะว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นยังไงล่ะ! ถึงเขาจะไม่แพ้ฝุ่นแต่มันก็อึดอัดอยู่ดี

เขารู้สึกเบื่อที่จะต้องมาทำความสะอาดของคร่ำครึพวกนี้มันเป็นหน้าที่ของบรรณารักษ์หรือภารโรง อีกอย่างนี่มันคือคาบที่เขาควรจะได้แอบอ่านอะไรสักอย่างลับๆและหัวเราะคิกๆคักๆกับกลุ่มเพื่อนไม่ใช่หรือไง? แล้วนี่มันอะไรกัน “น่าเบื่อเนอะ”แม็กซ์เวลล์เปิดประเด็นก่อน เขามองไปที่ทิมข้างซ้ายและแมทธิวที่อยู่ข้างหลัง กำลังเช็ดโต๊ะ

“ใช่ น่าเบื่อสุดๆ ฝุ่นนี่ก็น่าหงุดหงิด” ทิมพูดพลางส่ายหัว รู้อย่างนี้เขาน่าจะเอาหน้ากากอนามัยหรืออะไรมาใส่ “น่าเบื่อและน่ารำคาญ เป็นฉันจะพูดอย่างนั้น ” แมทธิวเกาที่แขนยุกๆยิกๆเพราะมันรู้สึกคันหยึบๆหยับๆ “บ้าจริง” ว่าแล้วเขาก็ถกแขนเสื้อเพื่อจะเกาแต่มันกลับเผยให้เพื่อนอีกสองคนนั้นเห็นผื่นคันสีแดง

“เฮ้ นายแพ้ฝุ่นหรือเนี่ย” ทิมเดินเข้าไปดูใกล้ๆก่อนจะวางไม้ขนไก้โง่ๆบนโต๊ะที่แมทธิวเช็ด “ใช่ และฉันบอกครูห้องสมุดแล้วแต่เธอก็ยังให้ฉันทำ” แมทธิวบ่นพลางเกาแรงขึ้น “หยุดก่อนสิ เดี๋ยวก็แย่ยิ่งกว่าเดิม” ทิมจับแขนแมทธิวเอาไว้ เด็กหนุ่มผมดำมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะหยุดด้วยตัวเอง

“นายไปขอยาหรืออะไรที่ห้องพยาบาลไหม”แม็กซ์เวลล์เสนอ “อืม..”แมทธิวพยักหน้า “ทิมไปกับแมทละกัน เดี๋ยวฉันไปติมน้ำก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเด็กหนุ่มผมสีทองก็เดินออกไปพร้อมกับถังเหล็กใบหนึ่งเพื่อจะใช้ถูพื้น ทิมและแมทธิวจึงต้องไปขออนุญาตครูที่ห้องสมุดเพื่อไปห้องพยาบาล

“เพื่อนเธอเป็นอะไรงั้นเหรอ?” หญิงชรานามว่าเมมฟิสผู้เป็นครูประจำห้องสมุดขยับแว่นเพื่อจะได้มองเห็นหน้าทั้งคู่ให้ถนัด “เขาแพ้ฝุ่นมั้งครับ”ทิมบอกส่วนแมทธิวก็ยืนนิ่งๆพยายามที่จะไม่ถกแขนนเสื้อและเกาอีก มันคันจริงๆนะ “อืม ไหนดูซิ” เธอค่อยๆถกแขนเสื้อแมทธิวและก้มหน้าลงไปดูชัดๆ “เขาเป็นจริงๆ ไปขอยาที่ห้องพยาบาลซะ แล้วกลับมาให้ทันเวลาด้วยล่ะ อย่าเถลไถลไปไหนล่ะ!”

ทิมไม่ชอบเธอนัก คนมีความรู้เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปและยิ่งอาวุโสด้วย ถ้าทิมอยากฆ่าตัวตายเขาคงต้องปีนขึ้นไปบนทิฐิของครูห้องสมุดและกระโดดลงมา แต่ความจริงกว่าจะปีนไปถึงยอดสุดเขาคงต้องตายก่อนเป็นแน่ ดูเหมือนเธอจะมีเหตุผลแต่สุดท้ายเธอก็เป็นคนที่นับวันจะมีแรงดึงดูดมากขึ้น ไม่ใช่ดึงดูดแบบสเน่ห์สาวน้อยนะ แต่เป็นแรงดึงดูดแบบดาวเคราะห์ต่างหาก เพราะทุกสิ่งต้องหมุนรอบเธอ!

แต่ไม่ทันไรแมทธิวก็เป็นลมล้มลงไปนอนกองกับพื้นแล้ว  แพ้ฝุ่นไม่น่าจะรุนแรงขนาดนี้นี่นา ใช่ไหม?

ทิมจึงต้องแบกลากแมทธิวที่สลบไสลออกจากอาคารและไปยังตึกพยาบาล ทำไมต้องไกลขนาดนี้ด้วยนะ ดีหน่อยที่ทิมตัวใหญ่กว่าแมทธิวไม่อย่างนั้นเขาแย่แน่ๆ

เขาเฝ้าดูแมทธิวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงพยาบาล สีหน้าของเด็กหนุ่มผมสีดำช่างเรียบเฉย ยังกะโทรศัพท์ที่จู่ๆแบตก็หมดตอนกำลังเล่นเกมส์อยู่อย่างไงอย่างนั้นนั่นแหล่ะ แต่เขาว่ามันต้องเป็นสาเหตุอื่นที่ทำให้แมทธิวสลบสิ ทิมมองซ้ายขวา  ครูพยาบาลไม่ได้อยู่แถวนี้ เด็กหนุ่มใช้นิ้วเลิกเปลือกตาข้างซ้ายของแมทธิวขึ้น เห็นเพียงสายตาเลื่อนลอย “เพราะอะไรนะ” เขาพึมพำ

ถ้ามันเป็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเฉพาะกับ..อะไรนะ..แคมเบี้ยนล่ะ! แคมเบี้ยนคือลูกครึ่งของมนุษย์กับอินคิวบัสอะไรนั่นดังนั้นแมทต้องมีส่วนที่เป็นปีศาจอยู่สิ ใช่มันต้องเกี่ยวกับตรงนี้นี่แหละ

แมคมินตั้นหนึ่งคนที่สลบอยู่ สลบไปหลังจากที่โดนตัวครูห้องสมุดนั่น...จะว่าไปทิมก็ไม่ได้ตั้งใจดูหรอก ตอนที่แมทสลบน่ะ เขามัวแต่ดูเครื่องประดับของครูคนนั้น คนดีๆที่ไหนห้อยไม้กางเขนทั้งตัวแถมพรมน้ำมนต์ทุกเช้า

ไม้กางเขน กับน้ำมนต์

คงเป็นเพราะอย่างนี้นี่เองสินะ

“หืม..” แมทธิวงึมงำและค่อยๆลืมตา สิ่งที่เขาเห็นเป็นอย่างแรกคือทิมที่นั่งใช้นิ้วสไลด์โทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ดูไร้จุดหมาย แมทธิวยิ้มกรุ่มกริ่ม “นายนั่งเฝ้าฉันเหรอ?”

“ก็..ประมาญนั้น”ทิมอึกอัก ไม่รู้ทำไมเขาทำตัวไม่ถูกเวลาโดนแมทธิวจ้องแบบนั้น เขากลืนน้ำลายและหลบสายตา “เอ๋? มีอะไรรึเปล่า” แมทธิวถามพลางมองตามอีกฝ่าย เด็กหนุ่มผมน้ำตาลแดงส่ายหัว

“ไม่มีอะไร แค่อยากถามว่านายรู้สึกดีขึ้นไหม?”

“ก็ดีขึ้นนะ ดีกว่าให้ฉันไปอยู่ในห้องสมุดกองฝุ่นนั่น” แมทหัวเราะคิกคัก เขาดูน่ารักมากเวลาสร้างเสียงหัวเราะเล็กๆ ถึงแม้แมทธิวจะดูเป็นคนไม่ปิดบังแต่เขาก็ไม่ได้เปิดเผยเช่นกัน มันทำให้น่าค้นหา และทิมก็เป็นนักผจญภัยขี้สงสัย เขาต้องเห็นและได้ยินความจริง เขาต้องรู้สิ่งที่อยากรู้

            “ขอบคุณที่พาฉันมาห้องพยาบาลนะ”ว่าแล้วแมทธิวก็ลุกขึ้นนั่ง

            “อย่า..อย่าเพิ่งลุกดีกว่า”ทิมปราบแต่แมทก็ส่ายหัว “ฉันแค่ปวดฉี่”ก่อนจะทำตาโตและเลิกคิ้วขึ้นใส่อีกฝ่าย หน้าตาแบบนั้นอีกแล้ว แมทธิวทำหน้าแบบนั้นในเวลาที่เขาอยากบอกอีกฝ่ายอย่างสุภาพให้ถอยออกไปและให้เขาทำสิ่งที่ต้องการซะ ทิมก็ไม่ยากขัดหรอก เขาจึงปล่อยแมทธิวไป

            ถ้าเป็นทิมที่ทำหน้าแบบนั้นใส่ใครคนอื่นคงคิดว่าหาเรื่องแน่ๆ ดูจากหน้าตา ส่วนสูงและหุ่นแล้วน่าจะมีการตีกันเกิดขึ้น ก็เหมือนผู้หญิงที่ใส่ชุดที่ซื้อมาจากในอินเตอร์เน็ตแล้วไม่สวยเหมือนรูปตัวอย่างนั่นแหละ “เขาน่ารักกว่า”

            “นี่ฉันชมผู้ชายคนอื่นว่าน่ารักเหรอ”