คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คุ้กกี้แอนด์ครีมช็อคโก้บานาน่า
เด็กชายนั่งซึมเศร้าอยู่ในห้องพักของตน
สภาพเขาดูย่ำแย่มาก ผมรกรุงรัง ขอบตาดำและเหม่อลอย เพื่อนๆไม่รู้จะทำอย่างไร
“นายโอเคไหม?”โอดิตินถามด้วยความเป็นห่วง
“คิดว่าไงล่ะ...”แมทธิวตอบ
เขาหันหลังให้เพื่อนและหันหน้าเข้ากำแพง
เด็กชายนอนก่ายหมอนข้างอย่างหมดอาลัยตายอยาก
วิลรอนโด้เห้นดังนั้นจึงพูดปลอบใจเพื่อนว่า “ให้เขาอยู่คนเดียวก่อนดีกว่านะโอดี้”
ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ได้เวลาซ้อมแล้วนะ!”
ทิมตะโกนมาจากหลังประตูบานนั้น ยูมทูตมารับแมทธิวแล้ว
เขาจำใจออกไปซ้อมพร้อมกับความเหนื่อยล้า
เป็นความจริงที่ว่าแมทธิวอยากรวมวง
แต่ประพจน์จะเป็นเท็จทันทีเมื่อต้องรวมวงกับคนที่ไม่เคยใส่ใจในงาน
พวกที่ไม่รับผิดชอบ คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งกว่าแมทธิว
ผู้หญิงที่ไม่เคยทำอะไรถูกใจ...ริต้า
การซ้อมได้ผ่านมาเป็นเวลาสองอาทิตย์เห็นจะได้
แน่นอน
ทุกอย่างย่อมคืบหน้า
แม้จะล่าช้าไปบ้างเพราะเธอคนนั้นไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่
“ให้ตายสิริต้า!
เธอจะทิ้งงานของตัวเองก็ได้แต่เธอจะทิ้งงานกลุ่มไม่ได้นะ!”
“เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะ?กลับบ้านไปก็---”
“หยุดเลย
ฉันไม่อยากเสียเวลาฟังเธอหาคำแก้ตัว”
เหล่านี้คือบทสนทนาทั่วไปของทั้งคู่
ไม่ทิมก็เรเชลที่ต้องมาแยกคู่นี้ออกจากกันตลอด
“ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดีขึ้นล่ะก็นะ”เป็นคำที่แมทธิวใช้แทนคำบอกลา
ทิมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปซื้อน้ำคุกกี้แอนด์ครีมช็อคโก้บานาน่ามาให้
หวังว่าแมทธิวจะชอบมันและใจเย็นลงบ้าง ซึ่งมันก็ได้ผล
เด็กชายดูดน้ำนั่นไปได้เพียงนิดเดียวก็ถอนหายใจ
“นายไม่ชอบหรือ?”
“ชอบสิ
มันเป็นของโปรดฉันเลย แต่...รู้สึกเหมือนจะกรดไหลย้อนอีกแล้ว”
“นายก็อย่าคิดมากสิ
เครียดไปก็ทำร้ายตัวเองเปล่าๆ”
“มันก็ตัวฉันไหมล่ะ?
นายจะมาห่วงทำไม?”
“แหมก็..ช่างมันเถอะ
ว่าแต่เรื่องพ่อนายเป็นไงบ้าง?”
“ฉันยังคิดวิธีที่เจอเขาไม่ได้เลย
เหมือนหลอกตัวเองว่ามีพ่อยังไงไม่รู้สิ”
ในห้องสมุดของโรงเรียนใกล้เวลาปิด
ณอนกำลังช่วยบรรณารักษ์จัดเก็บหนังสือ
“ผมซื้อนี่มาให้”เด็กชายเอเชียคนหนึ่งเดินเข้ามา ณอนไม่เคยเห็นเขามาก่อน เด็กคนนั้นยื่นเครื่องดื่มให้เขาและไอเดน
“มันคือน้ำอะไรน่ะ?”เขาถาม
“คุกกี้แอนด์ครีมช็อกโก้บานาน่า”
“สุเมธซื้อเร็วจังเลย”ไอเดนชม
เด็กชายคนนั้นยื้มให้แทนคำขอบคุณ
เขามีผิวสีน้ำผึ้ง ตาชั้นเดียวสีน้ำตาลดำ สีผมของเขาก็เช่นกัน ตัวสูงไม่มากนัก
น่าเอนดู แถมยิ้มเก่งอีกด้วย!
“เฮ้
เวลาดื่มอะไรอย่าอยู่ใกล้หนังสือสิ”บรรณารักษ์หนุ่มพูดและลากณอนออกมาจากบริเวณนั้นเพื่อไปยังห้องพักบรรณารักษ์
โดยบนโต๊ะมีขนมยู่ 2-3 อย่าง เพียงพอสำหรับพวกเขาทุกคน
เมื่อณอนนั่งลงเขาก็หยิบขนมขึ้นมาเพื่อที่จะกิน
แต่สุเมธกลับยื่นขนมของเขาให้ “เอ๋ ทำไมล่ะ?”
“ฉันชอบกินส้มมากกว่าน่ะ”เด็กชายชูส้มและยิ้มให้อีกฝ่าย
หลังจากนั้นไม่กี่วันที่โรงอาหาร
สุเมธสังเกตเห็นณอนที่ยืนต่อคิวซื้อเครื่องดื่มที่เขาเคยนำไปให้
แต่เด็กชายก็ไม่ได้เข้าไปทักเพราะเขาไม่กล้าพอ
“…แล้วนายคิดว่าไงโอดี้?”วิลรอนโด้เอ่ยถามเพื่อนรักโดยที่พวกเขาทั้งคู่กำลังเฝ้าร้านเครื่องดื่ม
“มันก็อร่อย
แต่ฉันชอบสตรอว์เบอร์รี่มากกว่า”ว่าแล้วเขาก็ทำท่าจิ้มสตรอว์เบอร์รี่กิน
มันทำให้อีกฝ่ายหัวเราะ
“ดูซิใครมา”เป็นคำแรกที่ณอนได้รับจากเด็กเฝ้าร้านผมทอง
เขายื้มแห้งๆเป็นการตอบรับ “เพื่อนยังจำไม่ได้ แบบนี้น่าซื้อไหมนะ?”
วิลเงียบ
เขาส่งมือที่ถือเครื่องดื่มไปด้านหน้า อีกมือหนึ่งที่ว่างก็แบรอรับเงิน
“ปฏิปุจฉาไม่ต้องกาคำตอบน่าณอน”เด็กชายหัวเราะชอบใจในลำคอ ณอนส่ายหัวให้กับความร่าเริงของเพื่อนก่อนที่จะจ่ายเงินและรับเครื่องดื่มมา
ณอนมองเห็นสุเมธนั่งอยู่แถวนั้นพอดี
เด็กชายจึงตัดสินใจนั่งลงตรงข้าม “เจอกันก็ทักได้นะ” “อืม...”เด็กชายพยักหน้ารับ
พวกเขาทั้งคู่คุยเล่นกันสักพัก
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเล่น ครอบครัวและอื่นๆ
อีกมากมาย
สุเมธเล่าให้ณอนฟังว่าเขามาจากพัทยาที่ประเทศไทย
ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของกิจการหลายอย่างในแถบนั้น
วิชาโปรดของเขาคือเหล่าวิชาที่ณอนเกลียด กล่าวคือพวกวิชาคำนวณอย่างฟิสิกส์และคณิตศาสตร์
ความจริงแล้วคนไทยมักเรียกกันด้วยชื่อเล่น
สุเมธเลยให้อีกฝ่ายเรียก
เขาว่า”ส้ม”
“แล้วนายจะไปงานแต่งคุณไอเดนไหม?”
“คุณบรรณารักษ์น่ะเหรอ?
แน่นอน”
ในตอนนั้นแมทธิวบังเอิญเดินผ่านมาได้ยินพอดี
“ใครจะแต่งงานนะ?” เขานั่งลงตรงหัวโต๊ะ สีหน้าดูตกใจนิดๆ “คุณบรรณารักษ์ไงล่ะ
นี่เขาเชิญนายด้วยนะ” ว่าแล้วฌอนก็ยื่นบัตรเชิญให้กับอีกฝ่ายส่วนส้มไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาไม่รู้จักแมท
เย็นวันนั้นแมทธิวขังตัวเองอยู่ในห้องอีกครั้ง
เพียงแต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะริต้าหรือการที่ห้ามเปลี่ยนสมาชิกวง
แต่เป็นเพราะคุณไอเดนกำลังจะแต่งงาน
บรรณารักษ์หนุ่มปมสีออเบิร์นคนนั้นกำลังจะแต่งงานกับผ้หญิงที่โชคดี คนที่เขาแอบชอบกำลังจะกลายเป็นดวงดาวที่แมทธิวไม่มีวันจะเอื้อมไปถึง
เขายังไม่ทันจะได้บอกอะไรกับไอเดนเลยแท้ๆ
ความคิดเห็น