ตอนที่ 8 : +ลวงรัก 04+ ความห่างไกล คือ 'ความใกล้ชิด' [1]
(โอ๊ย! มึงเสร็จเขาแล้วใช่มั้ย! มึงบอกกูมาเลยนะ มึงเสียซิงให้พี่เขาแล้วใช่มั้ย) ฉันเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ อะไรของมันวะ ภัคกี้ก็รสนิยมเหมือนมันไม่ใช่หรือไง แล้วฉันจะไปเสร็จเขาได้ยังไง แค่นอนกอดกันนี่ถือว่าเสร็จเขาแล้วหรือไง
(มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย เสร็จบ้าเสร็จบออะไร!)
(อย่าโกหก! กูไม่เชื่อหรอก หน้าโง่ ๆ แบบมึงไม่มีทางรอดน้ำมือพี่เขาได้หรอก)
(ไม่ได้โกหกเว้ย! ถ้าเมาค้างล่ะก็มึงกลับไปนอนต่อเลยไป!) ฉันพูดจิกกัด พร้อมไล่ให้มันกลับไปนอน เอาแต่พูดเลอะเทอะอยู่ได้
(ไม่มีทางอ่ะ จะไม่เสร็จได้ไงก็พี่ภัคเขา...) ฉันยกโทรศัพท์ออกจากหูก่อนที่ไอ้กายจะพูดจบประโยค เมื่อโทรศัพท์สั่นขึ้น เพราะมีสายแทรกเข้ามา เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใครฉันก็รีบยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูพร้อมกรอกเสียงบอกลาเพื่อจะวางสายจากเพื่อนสนิท
ถึงแม้ในใจจะยุบยิบทั้งยังอยากด่าเพื่อนต่อสักแค่ไหนก็ตาม เดี๋ยวรอเคลียร์กับโกก่อน หูชาแน่ไอ้กาย ไอ้เวร!
(แค่นี้ก่อนนะ โกโจโทรมา) ฉันรัวคำพูดใส่มันก่อนจะกดตัดสายเพื่อนแล้วรับสายพี่ชายตัวเองทันที
(หมวยตื่นยัง โกใกล้ถึงคอนโดกายแล้ว เตี่ยถามหาหมวยตั้งแต่เช้า) ฉันยังไม่ตอบอะไรเฮียก่อนจะมองหาเจ้าของห้องแล้วก็เห็นว่าเขากำลังยืนดื่มน้ำอยู่หน้าตู้เย็น พร้อมมองมาทางนี้ ฉันจึงได้ขยับปากถามออกไปแบบไม่มีเสียงว่า ‘ที่นี่คือที่ไหน’
ภัคกี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะลดขวดน้ำลงแล้วขยับปากบอกฉันแบบไม่มีเสียงกลับมาเช่นกันว่า ‘รัชดา’
ทันทีที่ได้คำตอบจากเขาพร้อมประมวลผลว่าต้องใช้เวลาเดินทางกี่นาทีถึงจะไปถึงคอนโดกาย ฉันก็รีบกรอกเสียงงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นลงไป (อือ~ โกจะถึงแล้วเหรอ จีนยังนอนอยู่เลย แฮงค์อะโก ปวดหัวจี๊ด ๆ)
(เอ้า ไหวมั้ยวะ งั้นเดี๋ยวโกแวะไปทำธุระให้ม้าก่อนก็ได้ หมวยไปล้างหน้าล้างตาไป เสร็จแล้วโทรมาแล้วกัน เดี๋ยวโกพาไปกินอะไรแก้แฮงค์)
(โอเค ๆ เจอกันนะ)
พูดจบฉันก็วางสายจากโกแล้วรีบเปิดแอปพลิเคชันบริการเรียกรถโดยสารพร้อมสวมสวมรองเท้าบูทคู่โปรดเพื่อเตรียมตัวทันที อันที่จริงโกมันก็ไม่อะไรหรอกถ้าฉันไปนอนที่อื่นที่ไม่ใช่คอนโดไอ้กาย เพราะก็ถือว่าโต ๆ กันแล้ว แต่ฉันแค่ขี้เกียจอธิบาย แล้วก็ขี้เกียจจะฟังโกสวดด้วยที่ดันเมามายไร้สติจนมานอนกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันหน้าเมื่อคืน
แม้ตอนนี้เราจะไม่เหมือนไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้วก็เถอะ
“โก? พี่ชายเหรอคะ”
“ใช่” ฉันตอบก่อนจะหยิบเคร่องดื่มแก้แฮงค์จากมือภัคกี้ที่ส่งให้กันมาดื่มรวดเดียวจนหมด
“พี่ชายน้องจีนหวงมั้ยคะ”
“ไม่หรอก โต ๆ กันแล้ว แต่โกขี้บ่นอะ เป็นผู้ชายจู้จี้จุกจิก จีนขี้เกียจฟัง”
“งั้น... พี่ชายน้องจีนก็ไม่ดุสินะคะ”
“ไม่น่าจะดุนะ” ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพาย พร้อมหยิบกระเป๋าเงินแล้วหยิบแบงค์สีม่วงออกมาส่งให้คนตรงหน้า
“อะไรคะ” ภัคกี้ขมวดคิ้วมุ่นก้มมองเงินในมือฉันด้วยความไม่เข้าใจ
“ค่ายาแล้วก็ค่าข้าวไง เออ ค่าเช่าห้องนอนด้วย”
“เยอะเกินไปแล้วค่ะ มันไม่เท่าไหร่เอง”
“งั้นก็รวมกับพี่จีนรบกวนพี่เมื่อคืนด้วยไง”
“ไม่เอาหรอกค่ะ พี่เต็มใจ” ภัคกี้ยิ้มก่อนจะวางมือลงบนหัวฉันเบา ๆ “เอาอย่างนี้มั้ยคะ ถ้าอยากตอบแทน เปลี่ยนเป็นเลี้ยงข้าวพี่สักมื้อได้หรือเปล่า”
“อ่า... งั้นจีนขอยืมโทรศัพท์หน่อย” ฉันแบมือลงตรงหน้าเขา เห็นแบบนั้นภัคกี้ก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงส่งให้กัน ฉันจึงรีบยิงเบอร์เขาเข้าหาเครื่องตัวเองด้วยความรวดเร็ว “มีเบอร์กันแล้วนะ ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว โอเคนะ”
“ค่ะ” ภัคกี้หยิบโทรศัพท์กลับไป พร้อมส่งยิ้มหวานให้กัน
“... ภัคกี้มีแฟนหรือยัง”
“หืม?” เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับคำถามของฉัน “ยังหรอกคะ พี่โสด”
“งั้นดีเลย ถ้าจีนมีปัญหาจีนก็คุยกับภัคกี้ได้ใช่มั้ย แบบปรึกษา”
“ได้เสมอ ตามที่น้องจีนต้องการเลยค่ะ”
“งั้น... จีนถามอีกอย่างได้มั้ย” ฉันเหลือบตามองผู้ชายหน้าสวยตรงหน้าก่อนจะเคลื่อนลงมามองริมฝีปากอิ่มแดงของอีกคน
“ว่าไงคะ”
“ภัคกี้ หวงตัวมั้ย”
“ไม่นะคะ มีอะ...” ไม่ต้องรอให้พูดจบ ฉันก็จับแก้มนุ่ม ๆ ของเขาก่อนจะเขย่งปลายเท้าแล้วแตะปากตัวเองลงบนริมฝีปากอิ่มแดงของเขาทันที
“แทนคำขอบคุณนะ ทั้งคำปรึกษา แล้วก็ที่พักพิง” ฉันผละออกก่อนจะคลี่ยิ้มให้คนตรงหน้า
ปากนุ่มโคตร ที่สุดของความน่ารัก น่าฟัดเลยนะคน ๆ นี้ >,<
ภัคกี้เบิกตาขึ้นเล็กน้อย แต่เพียงเสี้ยววินาทีคนตรงหน้าก็กลับกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจออกมา
ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าสายตาที่เขาปราดมองกันเมื่อครู่ มันเหมือนกันสัตว์ร้ายที่รอขยุ้มเหยื่อยังไงอย่างนั้น
แต่... ไม่มีทางหรอก ฉันคงคิดไปเอง เขานะสิจะเป็นเหยื่อ แมวจะเป็นเสือได้ไง ไม่มีทางหรอก!
“น้องจีนขอบคุณกันแบบนี้เองเหรอคะ”
TALK WITH ME
เดี๋ยวรู้เลยค่ะ ใครเสือใครเหยื่อ 5555555 ร้ายไม่ไหว ไม่เคยแต่งพระเอกร้ายหาตัวจับยากขนาดเน้ คนอะไรเหมือนวางแผนจะตะครุบน้องตลอดเวลา ยัยน้องไม่รู้เรื่องเลย จูบเขาก่อนอี๊กกก
ขอบคุณสำหรับคำผิดที่แจ้งมานะคะ เดี๋ยวว่างแล้วมินนิคจะตามแก้ให้งับ ><
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เด่วก่อนนุ้งจีนนนน><