ตอนที่ 7 : +ลวงรัก 03+ ความเข้าใจคือความ ‘ไม่เข้าใจ’ [4]
“จีนไม่ใช่เด็กนะ มันโตได้แค่นี้แหละภัคกี้” ฉันมองค้อนเขาเล็กน้อย พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี “ปกติจีนไม่ค่อยกินข้าวเช้า ก็เลยกินได้ไม่เยอะ”
“นิสัยไม่ดีเลยนะคะ มื้อเช้าสำคัญมากนะรู้มั้ย” ภัคกี้ขมวดคิ้วยู่หน้าไม่ค่อยพอใจเล็ก ๆ จนปากอิ่มสีแดงสดของเขายู่เข้าหากันอย่างน่าเอ็นดู
น่ารักอะไรขนาดนี้ ดูแก้มแดง ๆ นั่นสิ ถ้าฉันเป็นผู้ชายละก็ฉันจีบภัคกี้ไปแล้ว... (?)
ฟังไม่ผิดหรอก ก็ภัคกี้ชอบผู้ชายนี่
“ทำไมน่ารักจัง จีนชักจะอิจฉาแล้วนะ” ฉันเอ่ยออกไปอย่างใจคิด อยู่กับผู้ชายคนนี้เหมือนจะเป็นไบโพลาร์ บางทีเขาก็น่ารักจับใจ บางทีก็สวยจนตะลึง แต่บางมุมก็กลับหล่อจนใจเต้นตึกตักอย่าน่าประหลาด
ขี้โกงไปหรือเปล่า ทำไมถึงได้รวมเอานิยามของความดูดีมาอยู่ที่ตัวเองคนเดียวหมดเลยเนี่ย
“อิจฉาทำไมคะ น้องจีนน่ารักกว่าพี่เยอะเลย”
“ไม่จริงอ่ะ” ฉันเถียงเขาที่หัวเราะออกมาเบา ๆ “ถามจริงนะ ภัคกี้เป็นรุกจริงเหรอ”
“พี่ไม่เคยรับหรอกคะ” ภัคกี้กระตุกยิ้มมุมปาก ทั้งยังปลายตามองฉันอย่างที่ฉันเองก็อธิบายความหมายของสายตาคู่นั้นไม่ออก เดายากจริง ๆ ว่าเขาคิดอะไร
“อย่าหาว่าจีนลามกเลยนะ แต่จีนจินตนาการภาพไม่ออกจริง ๆ” ฉันพูดออกไปตรง ๆ ก่อนจะชะงักค้าง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเรายังไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นหรือเปล่า เพิ่งเจอกันเมื่อคืนเองนะ! “ขอโทษนะ ที่จีนเสียมารยาทพูดเรื่องพวกนี้ออกไปทั้งที่เราเพิ่งรู้จักกัน พอดีจีนอยู่กับไอ้กายมากไปหน่อย มันชอบมาเล่าอะไรแบบนี้ให้ฟัง”
“หืม? เล่าอะไรเหรอคะ” ภัคกี้เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย จนฉันต้องรีบหลุบตาหลบสายตาอันตรายของเขา ที่กำลังหยอกล้อกัน
จะเล่าอะไรล่ะ! ไอ้กายมันไม่คิดจะปิดปังอะไรกับฉันอยู่แล้ว ไม่ต้องถามมันก็เล่าแทบจะหมดเปลือก! อย่างกับไปอยู่ใต้เตียงมัน
“ก็เล่าแบบนั้นแหละ พี่คิดเรื่องอะไรก็เรื่องนั้นแหละ รู้อยู่แก่ใจจะถามทำไมล่ะ” ฉันบ่นอู๊บอิ๊บออกไปจนได้ยินเสียงหัวเราเบา ๆ จากคนข้างกาย
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไม่ถือ แต่... นี่เรายังไม่สนิทกันอีกเหรอคะ”
“ภัคกี้ว่า... เราสนิทกันแล้วเหรอ”
“ไม่รู้สิคะ สำหรับพี่ถ้านอนด้วยกันก็น่าจะสนิทแล้วมั้งคะ”
“ทำไมเข้ากับคนง่ายขนาดนี้เนี่ย” ฉันถึงกับหลุดขำออกมากับคำพูดของเขา “แค่นอนด้วยกันก็สนิทแล้วเหรอ”
“นอนกอดกันกลมด้วยนะคะ ไม่ได้นอนด้วยกันธรรมดา”
“เอาเถอะ ๆ ถ้าภัคกี้อยากสนิทกับจีน จีนก็ยินดี” ฉันยิ้มกว้างออกมาก่อนจะฉวยจานลุกขึ้น แต่มือของอีกคนกลับมคว้ามันเอาไว้
“เดี๋ยวพี่ล้างเองก็ได้ค่ะ น้องจีนเป็นแขกนะ”
“ไม่เอาอะ จีนรบกวนพี่มากไปแล้ว ไม่ต้องเรียกจีนว่าแขกเลยนะ จีนตามพี่มาเอง” ฉันชักชามข้าวต้มหนีมือใหญ่ ๆ ของคนตรงหน้า “เดี๋ยวจีนล้างเอง!”
Rrr Rrr Rrr~
แต่ในระหว่างที่ฉันกำลังออกเดินไปที่ซิงค์ล้างจาน เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังลั่นมาจากห้องรับแขก
“เดี๋ยวพี่ล้างเองค่ะ น้องจีนไปรับโทรศัพท์เถอะ มันดังหลายรอบแล้ว” ภัคกี้คว้าชามข้าวในมือฉันไปทันทีที่ฉันเผลอ สุดท้ายฉันจึงปล่อยเลยตามเลยแล้วรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ก่อนทีปลายสายจะตัด
(ฮัล...)
(มึงอยู่ไหนเนี่ยอีหมวย!) ยังไม่ทันจะกรอกเสียงลงไป เสียงจากปลายสายก็แผดขึ้นมาด้วยความโมโห
(อะไรของมึงเนี่ยจะตะโกนทำบ้าอะไร มึงเป็นคนทิ้งกูไปเองนะเมื่อคืนอ่ะ)
(เออกูรู้ พี่มาร์คบอกกูแล้ว เรื่องนั้นกูขอโทษ แต่ตอนนี้มึงบอกกูมาเลยนะว่ามึงอยู่ไหน!)
(อยู่ห้องผู้ชาย) ฉันพูดติดตลก (เพราะอกหักจากไอ้แฟนเฮงซวยก็เลยให้ผู้ชายหิ้วกลับห้อง)
(ฮ้ะ! อีจีนกูไม่ตลก มึงอยู่ห้องผู้ชายจริง ๆ เหรอวะ)
(จริง)
(มึงจะเหลวแหลกแบบนี้ไม่ได้ปะ แค่ไอ้แมงดาทิ้งมึงเองนะเว้ย)
(กูทิ้งมัน!) ฉันรีบขัดคอเพื่อนทันที ฉันเป็นคนบอกเลิกนะเว้ย มาบอกว่าฉันโดนทิ้งมันลดศักดิ์ศรีกันเกินไปมั้ย
(เออ แล้วไหนพี่มาร์คบอกกูว่าฝากเพื่อนเขาไปส่งมึงที่บ้านแล้ว วางใจได้ แต่นี่อะไรทำไมมึงไปโผล่หัวอยู่ห้องผู้ชาย ใครก็ไม่รู้)
(ก็กูไม่อยากกลับ มึงก็รู้ว่ากูเมาแอ๋กลับบ้านขนาดนี้ เดี๋ยวเตี่ยก็สับกูรวมกับหมูสับยัดไส้ซาลาเปาหรอก)
(แล้วมึงอยู่ไหน ผู้ชายที่มึงว่าอะใคร?)
(อยู่ห้องภัคกี้)
(ฮ้ะ!!!) ครั้งนี้ไอ้กายตะโกนออกมาด้วยความตกใจจนฉันต้องยกหูโทรศัพท์ออก
(เป็นบ้าอะไรเนี่ย ตะโกนอยู่ได้หูจะแตก!)
(มึงอยู่ห้องพี่ภัคเหรอ)
(อือ) ฉันขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ มันจะตกใจอะไรนักหนาวะ
(ฉิบหายแล้ว! มึงโดนแล้วใช่มั้ยไอ้จีน มึงโดนแล้วแน่ ๆ เขาไม่มีทางปล่อยมึงหรอก แต่ทำไมมึงไม่โกรธอะไรเลยวะ นี่มึงโดนมอมยาหรือเปล่าเนี่ย)
(โดนอะไร? มอมอะไรของมึง)
(โอ๊ย! มึงเสร็จเขาแล้วใช่มั้ย! มึงบอกกูมาเลยนะ มึงเสียซิงให้พี่เขาแล้วใช่มั้ย)
TALK WITH ME
เพื่อนกายรู้อะไรค่าาาา 55555555555 รู้อะไรค่าาาาาาาา จุ ๆ หน่อย เดี๋ยวแมวตื่น
ขอบคุณสำหรับคำผิดที่แจ้งมานะคะ เดี๋ยวว่างแล้วมินนิคจะตามแก้ให้งับ ><
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

กูก้ออยากโดนเหมือนกกีนใช่ปะเพือน
5555