JUST ME! กลร้าย ลวง(ให้)รัก [EBOOK+ทำมือ]

ตอนที่ 54 : +ลวงรัก 18+ ไม่ต้องการ ที่ ‘ยังต้องการ’ [1] 100%

Hashtag TW #พี่ภัคของจีน

.

.

-ลวงรัก 18-

ไม่ต้องการ ที่ ‘ยังต้องการ’

ฉันเดินเข้ากลับมาที่โต๊ะหลังจากทานข้าวเสร็จก่อนจะต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจที่เห็นแก้วกาแฟตั้งอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับโพสต์อิทที่ตั้งอยู่ข้างกัน

         เมื่อเช้าเห็นคุณจีนดูง่วง ๆ หวังว่าคาปูชิโน่แก้วนี้จะช่วยได้บ้างนะคะ’ - ดรีม

ฉันเบิกตากว้างกับชื่อที่เห็น... เอาจริงเหรอเนี่ย

ตอนแรกก็คิดว่าแค่เหล่เด็กใหม่เล่น ๆ นี่คุณดรีมจะจีบฉันจริง ๆ เหรอ? แถมยังพูดคะ พูดขาอีก...

“จีนลืมกระเป๋าอ่ะ” แองจี้ที่เดินตามเข้ามามองฉันที่กำลังยืนตกตะลึงอยู่ด้วยความแปลกใจ ก่อนที่เธอจะก้มอ่านโพสต์อิทในมือฉัน “หืม... คุณดรีมเอาจริงอ่ะ”

“ไม่เห็นจะสนุกสักนิด” ฉันพูดออกไปด้วยความหนักใจที่เห็นแองจี้หัวเราะคิกคัก “แบบนี้น่าเหนื่อยใจจะตาย แถมต้องเจอหน้าทุกวันอีก”

“แล้วไม่ชอบเขาเหรอ”

แกร็ก! เสียงเปิดประตูห้องฝั่งตรงข้ามดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงของใครบางคนจะโผล่มา ฉันกับแองจี้ก้มหัวทักทายเขาตามมารยาท ก่อนจะละสายตาออกจากเขา เพราะไม่อยากใส่ใจมากนัก แล้วหันกลับมาพูดกับแองจี้ต่อ

“ไม่ชอบ”

แองจี้ที่หันไปทำความเคารพคุณภาคินหันหลับมาหาฉัน “ทำไมอ่ะ คุณดรีมก็นิสัยดีออก แถมหล่อด้วย ดูดิผู้ชายพูดคะ พูดขาก็น่ารักดีนะ”

น่ารักเหรอ... ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะคิดแบบนั้นก็ได้ แต่ตอนนี้... ไม่!

“ก็แค่ไม่ชอบไม่เห็นต้องมีเหตุผลเลย อีกอย่างจีนก็ไม่ชอบดื่มกาแฟด้วย มันขม”

“อะไรเนี่ย แค่โดนจีบก็งอแงใหญ่เลย”

“ไม่ได้งอแงสักหน่อย”

“อะแฮ่ม...” เสียงกระแอมดังขึ้นขัดบทสนทนาของเราสองคนก่อนที่ร่างสูงจะเดินตรงเข้ามาทางนี้ พร้อมกับเหล่ตามองโพสต์อิทในมือฉันอย่างเสียมารยาท จนฉันต้องรีบชักมันหนีสายตาเขา

“คุณแองจี้... ผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ” เมื่อเห็นท่าทีของฉัน เขาก็กระตุกยิ้มก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปคุยกับแองจี้แทน “เดินไปคุยไปได้มั้ยครับผมจะลงไปซื้อของด้านล่าง”

“อ่อ ได้ค่ะ” แองจี้ตอบรับคนเป็นเจ้านาย ก่อนจะหันมานัดแนะกับฉัน “เดี๋ยวตอนเย็นเจอกันที่ร้านนะจีน อย่าช้าล่ะ”

ฉันพยักหน้ารับคำเพื่อนรุ่นพี่ ก่อนจะเก็บโพสต์อิทไว้ในลิ้นชัก แล้วจ้องมองแก้วกาแฟ-นด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะหันกลับมานั่งเคลียร์งานของตัวเองต่อ

จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งทำความเข้าใจกับแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ แก้วน้ำสีชมพูก็ตั้งลงตรงหน้าฉัน

ฉันหลับตาพร้อมสูดลมหายใจเขาลึก ๆ คาดว่าถ้าเป็นคุณดรีมคงจะพูดกับเขาไปตามตรง แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นกลับต้องผงะไปเล็กน้อย

“พอดีผมสั่งน้ำมาผิด ได้ยินว่าคุณจีนไม่ชอบดื่มกาแฟ แลกกันได้มั้ยครับ” คุณภาคินยกยิ้ม ก่อนจะเลื่อนแก้ว
สตรอว์เบอร์รีสมูทตี้มาให้ฉัน

“จีนไม่ดื่มทั้งสองอย่างนั่นแหละค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับละสายตาจากเขา

ไปรู้ว่าได้ไงว่าฉันชอบกินสตรอว์เบอร์รีสมูทตี้ หรือเพราะเขาเห็นฉันสั่งวันนั้นก็เลยเดา ๆ เอานะ

“บอสคะ รถพร้อมแล้วค่ะ” ยัยคุณเมย์ที่เพิ่งเดินเข้ามาร้องเรียกคนเป็นเจ้านาย ก่อนจะเคลื่อนสายตามองฉันกับบอสของเธอสลับกันไปมา “บอสมีอะไรกับคุณจีนหรือเปล่าคะ”

“เปล่าครับ คุณเมย์ไปก่อนเลยเดี๋ยวผมตามลงไป”

“เอ่อ... โอเคค่ะ” ตอนแรกยัยคุณเมย์ทำท่าทีจะไม่ยอมลงไป แต่เมื่อเห็นสายตาของบอสคะบอสขา เธอก็ยอมล้าถอยไปทันที

“วันนี้มีกินเลี้ยงใช่มั้ยครับ”

“ใช่ค่ะ” ฉันตอบเขาอย่างขอไปที ไม่ได้อยากจะเสวนาสักเท่าไหร่นักหรอก

แล้วไม่ต้องเอาเรื่องที่เขาช่วยกันท่าโอ๊ตให้เมื่อวันก่อนมาหาเรื่องคุย หรือลำเลิกบุญคุณกันด้วยนะ เพราะฉันไม่สน!

“ผมอาจจะไม่ได้ไปร่วมแสดงความยินดีด้วยนะครับ”

“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ จีนเข้าใจว่าคุณภาคินงานยุ่ง” ยินดีมาก ๆ เลยต่างหากค่ะ ไม่ต้องมาหรอก จ่ายเงินก็พอ

แต่คนตรงหน้ากับยกยิ้มพอใจกับท่าทีของฉัน ก่อนจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ก้มลงมากดจูบลงข้างแก้มฉันอย่างหน้าด้าน ๆ

“อ... ไอ้บ้า!” ฉันยกมือขึ้นกุมข้างแก้มของตัวเอง พร้อมกับหันดูซ้ายขวาอย่างนึกกลัวว่าจะมีใครมาเห็น แล้วตวัดตามองคนตรงหน้าด้วยความขุ่นเคืองใจ “อยู่ ๆ ก็...”

“พี่เก็บค่าจ้างของวันนั้นไปแล้วนะคะ อย่าลืมดื่มน้ำที่พี่ซื้อมาให้นะคะ จะได้มีแรงทำงาน”

ขโมยห้อมแก้มฉันเสร็จ คนหน้ามึนก็ฉวยแก้วกาแฟคาปูชิโน่บนโต๊ะฉันขึ้นแล้วทำทีจะเดินออกไป แต่ก็ไม่วายหันกลับมาพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใยกัน

“อ่า... น้ำแก้วนี้ของคุณดรีมสินะคะ” เขายกแก้วน้ำในมือขึ้น “น้องจีนอย่าไปยุ่งกับเขาเยอะเลยนะคะ”

“...”

“คุณดรีมเขาชอบพูดคะพูดขากับผู้หญิงน่ะค่ะ”

ฉันขมวดคิ้วมุ่นด้วยความมึนงง และสับสนกับคำพูดของคนตรงหน้า อย่างจับทางเขาไม่ถูก ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร ก่อนที่ประโยคต่อมาของเขาจะทำเอาฉันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

“ผู้ชายพูดคะพูดขามันไว้ใจไม่ได้หรอกนะคะ เชื่อพี่” พูดอย่างคนหน้ามึนจบเขาก็เดินออกไปทันที

ฉันมองตามหลังของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อหูหัวเอง...

‘ผู้ชายพูดคะพูดขามันไว้ใจไม่ได้หรอกนะคะ เชื่อพี่’

ไอ้บ้านั่น! ตัวเองก็พูดคะพูดขาไม่ใช่หรือไง

แถมยังมือไวใจเร็วอีกด้วย คนที่ไว้ใจไม่ได้ ก็คือเขานั่นแหละ!!

“คุณจีนยังไม่ไปเหรอคะ” เสียงป้าแม่บ้านดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเดินตรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนเลิกงาน เรียกให้ฉันละสายตาขึ้นมาจากเอกสารบนโต๊ะ “ไปช้าเดี๋ยวจะไม่ทันกินคนอื่นเขานะคะ”

“กำลังจะออกไปแล้วค่ะ จีนทำงานเสร็จพอดีเลย” ฉันตอบพร้อมกับเก็บเอกสารให้เข้าที่เพื่อรอเอาให้ได้คุณหน้ามึนตรวจในวันพรุ่งนี้

เย็นวันนี้พี่ ๆ ที่บริษัทนัดจัดงานเลี้ยงต้อนรับฉันอย่างเป็นทางการที่ร้านคาราโอเกะไม่ไกลจากตัวบริษัท หลายคนที่เคลียร์งานเสร็จแล้วจึงล่วงหน้าไปที่ร้านก่อน ส่วนฉันก็เหลือเคลียร์งานที่แบ่งมาจากคุณเมย์อีกนิดหน่อยจึงขอตามไปทีหลัง

“แล้วคุณภาคินกับคุณเมย์จะเข้ามาอีกมั้ยคะ”

“ไม่น่าจะเข้ามั้งคะ ไม่เห็นบอกอะไรจีนนะ” ฉันตอบเธอตามตรง

สองคนนั้นไปคุยงานกับลูกค้าตั้งแต่ช่วงบ่าย จนตอนนี้ก็เลยเวลาเลิกงานมาแล้ว ฉันจึงคิดว่าพวกเขาไม่น่าจะกลับเข้ามาอีก โดยก่อนไปยัยคุณเมย์ก็ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงฉันด้วยการมอบหมายงานที่คุณภาคินแบ่งมาให้ฉันรับผิดชอบ และสอนงานนิด ๆ หน่อยตามหน้าที่

สงสัยจะโดนบอสคะ บอสขาของเธอตำหนิเอามั้ง หลังจากวันที่เธอทิ้งงานให้ฉันทำจนดึก ก็เหมือนเธอจะปฏิบัติตัวกับฉันดีขึ้น ถึงจะแค่นิดหน่อยก็เถอะ

อันที่จริงคุณอิ๋วก็เอ่ยปากชวนคุณภาคินกับยัยคุณเมย์ให้ไปงานเลี้ยงต้อนรับฉันเหมือนกัน แต่เหมือนคุณเมย์จะไม่ใส่ใจ และคุณภาคินก็ไม่ได้ให้คำตอบอะไร เพียงแค่บอกว่าให้เอาบิลล์ค่าอาหารมาเบิกที่เขาได้ก็เท่านั้น

อีกอย่างที่เขาพูดกับฉันเมื่อช่วงเที่ยงก็เป็นอีกหนึ่งข้อยืนยันว่าเขาจะไม่โผล่ไป

ซึ่งก็ดีแล้ว ถ้าทั้งสองคนนี้ไป งานเลี้ยงต้อนรับฉันคงจะกร่อยน่าดู

“จีนไปแล้วนะคะ”

“เดินทางดี ๆ นะคะคุณจีน” ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินลงมาจากตึกที่แทบจะไม่เหลือพนักงานเลยสักคน

Rrr Rrr Rrr~

-Angie-

เสียงสั่นของโทรศัพท์ และชื่อที่ปรากฎขึ้นทำให้ฉันกดรับโทรศัพท์โดยเร็ว เพราะก่อนคนปลายสายจะออกจากบริษัท ฉันสัญญากับเธอว่าจะตามไปภายในสิบนาที แต่ตอนนี้มันเลยสิบนาทีมามากโขแล้ว

(จีนเมื่อไหร่จะมาเนี่ย พี่ ๆ เขารอกันอยู่นะ)

(จีนกำลังจะไปเรียกแท็กซี่ นี่เดินออกมาจากบริษัทแล้ว)

(อ้าว! วันนี้ไม่ได้เอารถมาเหรอ)

(อือ เตี่ยยืมไปทำธุระอ่ะ น่าจะอีกหลายวันเลย)

(โอเค ๆ งั้นบอกให้พี่ รปภ. ให้เรียกแท็กซี่เข้ามาให้นะ แถวซอยมันเปลี่ยวอย่าไปเดินคนเดียวล่ะ) เสียงแองจี้พูดออกมาด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่วายพูดเหน็บแนมกันอยู่ดี (อย่าช้าล่ะ งานนี้เพื่อเธอนะย่ะ)

ฉันตอบรับเธอก่อนจะกดตัดสายไป จะว่าไปพอรู้จักกับแองจี้มากขึ้นแล้วเธอคนนี้มีนิสัยคล้ายไอ้กายเลย และนิสัยที่เหมือนกันเปี๊ยบเลยก็คือ ทำตัวเหมือนเป็นแม่ฉันนี่แหละ!

“จีน” เสียงคุ้นหูดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านลานจอดรถไปหาพี่รปภ. ที่ป้อมหน้าบริษัท

ฉันหันไปมองผู้ชายที่กำลังเดินลงจากรถเก๋งสีขาวของตัวเองตรงเข้ามาหาฉัน “มาได้ไง”

“ก็บอกแล้วไงว่าโอ๊ตอยากรู้เรื่องของจีน” ฉันขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะไม่ให้ความสนใจเขาแล้วทำทีจะเดินหนี

มันไม่เลิกราจริง ๆ นะ นี่เมื่อก่อนฉันไปคว้าใครมาเป็นแฟนวะเนี่ย

“เดี๋ยวสิจีน คุยกันหน่อย” โอ๊ตตามมาคว้าแขนแล้วลากตัวเข้าไปข้างรถของเขา เพื่อหลบสายตาผู้คน

“อะไรอีกโอ๊ต จะคุยอะไรอีก คุยเรื่องเดิม ๆ หรือไงมันน่ารำคาญนะ” ฉันพูดออกไปด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน แค่เคลียร์งานวันนี้ก็เหนื่อยมากพอแล้ว ยังต้องมาเจออะไรน่ารำคาญใจแบบนี้อีกเหรอ

อะไรทำให้ช่วงนี้เขามาตามตอแยกันขนาดนี้นะ ทั้งที่ตัวเขาก็หายไปสักพักแล้วนี่...

“โอ๊ตแค่อยากกลับไปคืนดีกับจีนไง”

ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ทำไมผู้ชายคนนี้มันพูดยากพูดเย็นขนาดนี้วะ

“จีนมีแฟนใหม่แล้ว ก็เห็นแล้วนี่ จะตามตื้ออีกทำไม”

“ก็โอ๊ตไม่เชื่อไงว่ามันเป็นแฟนจีน จีนไม่เอาคนแบบนั้นเป็นแฟนแน่ ๆ” คำพูดของโอ๊ตในครั้งนี้มันทำให้ฉันที่พยายามพูดอย่างใจเย็นรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วจีนต้องเอาคนแบบไหนเป็นแฟนเหรอ ต้องที่มีนิสัยชั่วช้าอย่างโอ๊ตงั้นดิ”

“คุยกันดี ๆ ไม่ได้เหรอวะจีน ทำไมต้องด่ากันตลอดด้วย”

“แล้วทำไมจีนต้องคุยดี ๆ กับโอ๊ตด้วยอ่ะ โอ๊ตทำตัวน่าด่าเองมั้ย จีนรำคาญโอ๊ตจะตายอยู่แล้ว เลิกมายุ่งวุ่นวายกันสักทีเถอะ! เลิกก็เลิกกันไปแล้วนะ” ฉันสะบัดแขนเขาอย่างแรงก่อนจะหมุนตัวเดินหนีออกมาอีกครั้ง

แต่อยู่ ๆ อีกคนก็ทำอะไรที่ฉันไม่คาดคิดด้วยการตะคอกคำหยาบคายใส่กันเสียงดัง

“ก็กูบอกแล้วว่าไม่เลิกไงวะ กูไม่เลิก!”

TALK WITH ME

คนอย่างโอ๊ตนี่ยังไงงงง น้อนงงแล้วนะ กลับมายุ่งวุ่นวายอีกทำไม วันนี้ยัยน้อนจีนของแม่ ๆ เนื้อหอมจังมีแต่ผู้ชายรุมล้อม 555555555555555555

...

มินนิคเปิดพรีออเดอร์หนังสือแล้วนะคะ ใครอยากได้พรี่เมี่ยมยังโอนได้ถึงช่วง 23.59 น. ของวันนี้นะคะ มินนิคอิงตามสลิปงับ

ขออนุญาตแปะขายของ อย่าลืมไปสอยกันน้า ฟิลลิ้งกู๊ดจีง ๆ

สนใจกดซื้อได้ที่ http://minnik.lnwshop.com/

...

ทอร์ก ๆ กันนิด คุยแบบเปิดอกสักครั้ง มินนิคเคยแจ้งแล้วนะคะว่าตัวละครไม่มีใครเฟอร์เฟ็ค 100% ทุกคนมีด้านที่นิสัยไม่ดีหมด แล้วการที่พี่ภัคเป็นแบบนี้ น้องจีนเป็นแบบนี้มันคือครตของตัวละคร ซึ่งแน่นอนการกระทำบางอย่างอาจจะรู้สึกขัดใจรีดเดอร์ ทุกคนอินได้ค่ะจะจิกตัวละครยังไงเราก็โอเค เราเข้าใจในความอินของทุกคน อีกอย่างนิยายเราอัพรายวันแบบนี้มันต้องลุ้นเยอะกว่าอ่านรวดเดียวอยู่แล้วถูกมั้ยคะ แต่การอินแล้วไปพาลใส่คนที่เขาคิดคนละแบบกับเรา อันนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ รวมถึงการคอมเม้นชี้เป็นชี้ตายงานเขียนเราแรง ๆ ด้วย ยังไงดี... บางคำพูดมันใจร้ายมากเลยค่ะ บางครั้งคนพิมพ์ไม่คิดอะไรหรอกอารมณ์มันยังร้อนอ่ะ แต่คนโดนพิมพ์ใส่มันฝั่งใจนานนะคะ นอนไม่หลับเลยก็มี เคยบอกแล้วว่าน้อนใจบางงง แงงงง

อีกอย่างที่มินนิคอัปเนี่ยมันยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยตะเองงง อย่าใจร้อนน มันยังมีเรื่องราวอีกมากมาย เคลียร์ปัญหาทุกอย่างนิยายก็จบนะสิ 555555555555555 ยังคอมเม้นท์คุยได้เหมือนเดิมนะคะ มินนิคไม่ได้โกรธแค่มาเล่าความรู้สึกให้ฟังเฉย ๆ ไม่ใช่ว่าคอมเม้นท์ติติงงานเราไม่ได้นะ ติได้ค่ะเรานำไปปรับตลอด ไว้ว่าง ๆ จะเข้าไปตอบเม้นท์คุยเล่นนะคะ อาจจะไม่ได้ตอบทุกคนซอรี่ด้วยยยน้าาา 

จิ้มติดตามข่าวสารหนังสือได้ที่เพจ MINNIK นะคะ ขอฝากเพจหน่อยไปกดไลก์กันได้น้า ♥

.

ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<

MINNIK

มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ 

อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ 

1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ

ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า