ตอนที่ 30 : +ลวงรัก 08+ การปิดปากเงียบ คือ การพูดให้ ‘ได้ยิน’ [4]
“รู้แล้วภัคกี้เหยียบไว้เลยนะ” ฉันป้องปากทำเสียงกระซิบกระซาบเหมือนกลัวใครจะได้ยิน ทั้งที่เราอยู่ในรถกันแค่สองคน “CEO ที่ว่าเนี่ยแอบกินกับเลขาตัวเองล่ะ”
“...”
“ภัคกี้จำงานแต่งงานไฮโซที่เราเจอกันได้มั้ย วันนั้นอ่ะ จีนก็เจอกับไอ้คุณ CEO คนนี้เหมือนกัน บังเอิญไปเห็นฉากที่กำลังนัวเนียดูดดื่มกันกับยัยเลขาสาวของตัวเองอย่างไม่อายฟ้าดินที่สวนหย่อมหลังห้องประชุมที่จัดงานด้วย”
“...”
“ทุเรศจริง ๆ เลยภัคกี้ว่ามั้ย คิดว่าจะไม่มีใครมาเห็นหรือไง จะทำก็ไปทำในที่ลับ ๆ อยู่กันสองคนสิ”
“อ่า… ทุเรศมากเลยเหรอคะ งั้นคงต้องระวังมาก ๆ แล้วสินะคะ มีคนมาเห็นแบบนี้อายฟ้าอายดินแย่เลย” ภัคกี้อมยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดฉัน
“ภัคกี้จะไปพูดให้ท้ายเขาทำไมเล่า คนแบบนั้นน่าเกลียดจะตาย”
“ว่าแต่น้องจีนบอกเคยเห็นแต่ข้างหลัง ทำไมถึงจำได้ล่ะคะว่าเป็นเขาที่ทำอะไรแบบนั้น”
“ตอนแรกจีนก็ไม่แน่ใจหรอก แต่พอเห็นหน้ายัยเลขานั่นก็เลยรู้” ฉันพูดต่อพร้อมกับหยิบสตรอเบอร์รี่สมูทตี้ขึ้นมาจิบเพื่อความคล่องคอในการนินทาต่อ “จีนเคยไปส่งซาลาเปาที่บริษัทเขา แล้ววันนั้นบังเอิญไปจอดรถขวางทางรถหรูคันเมื่อกี้ของคุณ CEO เข้า ยัยเลขานั่นก็เลยมองเหยียดจีนตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็พูดจาไม่ดีใส่กันอีก จีนเลยจำหน้ามันเอาไว้ ถึงทีของจีนเมื่อไหร่จะได้เอาคืนให้สาสม”
“เจ้าคิดเจ้าแค้นนะคะเนี่ย”
“แน่สิ จีนไม่ยอมให้ใครมาทำจีนฝ่ายเดียวหรอก” ฉันจิ๊ปากด้วยความไม่สบอารมณ์ทันทีที่นึกถึงยัยเลขานั่น “แต่ว่าก็ว่าเถอะ ทำไมมันยังไม่ถึงคราวของจีนสักทีเนี่ย วันนี้เลยโดนยัยเลขานั่นไล่ออกจากห้องสัมภาษณ์แบบนี้ แถมยังจงใจจะยัดรุ่นน้องตัวเองเข้าทำงานอีกต่างหาก น่าโมโหมั้ยล่ะ คิดว่าตัวเองแนบเนื้อกับ CEO แล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไง”
“หืม? ยัดรุ่นน้องตัวเองเข้าทำงานเหรอคะ”
“อือ พอดีวันนี้จีนใส่ชุดเด่นไปหน่อยอยู่ ๆ ก็โดนคนที่มาสัมภาษณ์ด้วยกันหมั่นไส้ จีนเลยไปด่ายัยพวกนั้นกลับ แล้วก็... ดักขาเขานิดหน่อย เป็นการเอาคืน”
“...” ครั้งนี้ภัคกี้ไม่มีรอยยิ้มอะไรแต่กลับนิ่งเงียบเหมือนรอให้ฉันเล่าต่อ
“จีนเลยโดนยัยเด็กเส้นเอาเรื่องนี้ไปฟ้องยัยเลขาคนนั้น เขาจึงตัดสิทธิ์ไม่ยอมสัมภาษณ์จีน ทั้งที่ยังไม่ถามไถ่ฝั่งจีนก่อนสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น แถมยังส่งแฟ้มผลงานคืนอีกต่างหาก” ฉันพูดต่อในขณะที่เหล่ตามองคนด้านข้างไปด้วย “อันที่จริงจีนก็ผิดแหละที่ไม่อดทน แต่เขาก็ใส่ร้ายป้ายสีจีนใหญ่เลยนะ ว่าจีนไปดักขาจนเขาล้มเข่าถลอก ทั้งที่จริงเขาไม่ได้ล้มด้วยซ้ำ”
“...” ฉันเหล่ตามองคนข้าง ๆ ที่ยังคงนั่งขับรถเงียบ ๆ อีกครั้ง ในตอนนี้สายตาที่เคยสุขไสวกลับนิ่งสนิท และน่ากลัวจนไม่กล้าสบตา เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเวลาภัคกี้ไม่ยิ้มแล้วจะดวงตาเขาจะนิ่งสนิทขนาดนี้
“พี่ภัค... จีนพูดอะไรไม่ดีไปหรือเปล่า” ฉันเรียกเขาก่อนจะขบริมฝีปากแน่นเมื่ออยู่ ๆ ก็เริ่มทำตัวไม่ถูกขึ้นมา บางทีฉันอาจจะพูดอะไรเยอะเกินไปก็ได้ “พี่จะดุจีนเหรอ”
“เปล่าค่ะ พี่แค่ไม่คิดว่าการสัมภาษณ์งานจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย” ทันทีที่ฉันทักออกไป ใบหน้าเคร่งขรึมก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเหมือนปกติ “พี่ไม่ดุน้องจีนหรอกค่ะ แต่ว่าบางครั้งเราก็ต้องเก็บอารมณ์ตัวเองนะ มันจะเป็นผลดีกับน้องจีนมากกว่าในชีวิตการทำงานที่ต้องทำงานร่วมกับผู้คนมากมาย มีทั้งคนที่น้องจีนชอบ และไม่ชอบปะปนกันไปนะคะ”
“มันก็ผิดที่จีนด้วยแหละ ที่ไปทำตัวแบบนั้นจนเขาเอาไปใส่ร้ายได้ เซ็งอ่ะภัคกี้จีนอยากได้งานที่นี่มากเลยนะ ใครจะไปคิดว่ามันจะมามีปัญหาเพราะชุดนี้ล่ะ”
“ชุดสวยดีนี่คะ ไม่จำเจดี พี่ชอบนะดูมีความมั่นใจในตัวเองด้วย ถ้าได้สัมภาษณ์คงจะเป็นความประทับใจแรกเจอเลยนะคะสำหรับพี่”
“ภัคกี้ชอบแต่คนอื่นเขาไม่ชอบนี่” ฉันพูดก่อนจะหันไปคว้าร้องเท้าผ้าใบที่เบาะด้านหลังมาเปลี่ยนแทนรองเท้าส้นสูง “เห็นว่า CEO เขาชอบคนมีความมั่นใจ จีนก็เลยไปปรึกษาไอ้กาย มันดันเลือกชุดนี้มาให้บอกว่าเป็นสีมงคลของวันนี้ แต่ทีไหนได้ CEO ดันไม่เข้าสัมภาษณ์ซะงั้น จะรับคนเข้าทำงานกับตัวเองแท้ ๆ ทำไมไม่มาก็ไม่รู้”
“เขาอาจจะมีธุระด่วนจริง ๆ ก็ได้นะคะ”
“ไม่รู้แหละ แต่ยังไงจีนคงไม่ได้ที่นั่นแล้ว น่าเศร้าตรงที่ยังไม่ทันได้สัมภาษณ์อะไรก็ไล่ออกมาแล้ว แถมไม่ฟังจีนสักนิดเลยนะ จงใจฟังความข้างเดียวชัด ๆ ไม่พอแค่นั้นนะภัคกี้ ยังเอาข้อมูลผู้สัมภาษณ์คนอื่นไปให้ไอ้เด็กเส้นนั่นดูเพื่อเป็นการเตรียมตัวอีก ถ้าทำแบบนี้ ที่หลังก็ติดประกาศว่ารับแค่เด็กเส้นไปเลยสิ มาให้ความหวังเด็กคนอื่นทำไม”
ไดอะล็อกนุ้งจีนยาวมากก ความลูกคนเล็กของบ้านอ่ะเนอะ มันจะมีความเอาแต่ใจ เม้าท์เขาเก่ง ฟ้องเขาเก่ง ไม่รู้อะไรเลย 5555555555555555555
.
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอาให้สุดน้อง ฟ้องให้หมด!5555
ตอนน้องรู้นี่จะช๊อคขนาดไหนเม้าท์เค้าไปขนาดนี้(｡･ω･｡)
ขอเพลงช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยให้น้องหน่อย55555
ฟ้องใหญ่เลยเด็กน้อย