ตอนที่ 22 : +ลวงรัก 06+ ความนิ่งสงบ คือ ความ 'ปั่นป่วน' [5] ครบ
เมื่อกี้ก็ลืมถามประชาสัมพันธ์ว่าห้องรับรองชั้น 7 ที่ว่านั่นมันอยู่ตรงไหนของชั้น เกิดฉันเดินทะเล่อทะล่าเข้าไปในห้องที่เป็นความลับของบริษัทขึ้นมาจะทำยังไงละเนี่ย!
“ไปไม่ถูกเหรอคะ” หญิงสาวที่เดินตามออกมาจากในลิฟต์ส่งยิ้มกว้างจนเห็นรีเทนเนอร์แบบลวดเส้นเดียวของเธอ
“ค่ะ รบกวนหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้ค่ะ มีเวลาเหลือเฟือ ยังไงก็ทันสแกนนิ้วมือเข้างานอยู่แล้ว” พูดจบเธอก็เดินนำฉันเลี้ยวไปทางด้านซ้ายของทางเดินอย่างไม่รอช้า “เขาให้ไปที่ห้องรับรองใช่มั้ยคะ”
“ใช่ค่ะ”
“อ่า ห้องเดียวกับที่จี้มาสัมภาษณ์แน่เลย”
“จี้?”
“ชื่อค่ะ จริง ๆ ชื่อแองจี้ แต่เรียกจี้เฉย ๆ ก็ได้ แล้วคุณ?”
“ชื่อจีนค่ะ” ฉันตอบเธอพร้อมคลี่ยิ้มกว้างให้ผู้หญิงมนุษยสัมพันธ์ดีตรงหน้า
เอาวะ! อยากน้อยที่นี่ก็ยังมีคนดี ๆ ให้น่าร่วมงานด้วยกว่าที่คิดไว้แหละว่ะ
“ชื่อคล้องกันเลยแฮะ” เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วเดินนำฉันไปจนสุดทางเดินก่อนจะเปิดประตูห้องกระจกด้านหน้าพร้อมหลบทางให้ฉันเข้าไป
ทันทีที่มองเข้าไปด้านในฉันก็พบผู้หญิงที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวพร้อมกระโปรงทรงเอสีดำที่ยาวจนคลุมเข่าอยู่สามคน เห็นภาพแบบนั้นฉันก็ถึงกับหน้าเสียก่อนจะก้มมองสภาพตัวเองที่อยู่ในชุดสูทกางเกงเข้ารูปสีชมพูพันช์ทั้งยังใส่รองเท้าส้นสูงสามนิ้วสีเดียวกันกับชุด
อยากวิ่งกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดฉิบหายเลย! อะไรวะเนี่ย
“ว้าว! โดดเด่นที่สุดแบบนี้ ต้องได้งานนี้แล้วล่ะคะ” คุณแองจี้หันมาหยอกเย้ากันก่อนจะดันหลังฉันเข้าไปในห้อง
โดดเด่นเกินไปนะสิ ไม่ว่า!
“คุณแองจี้ มีชุดให้จีนยืมเปลี่ยนมั้ยคะ” ฉันรีบคว้าหมับเข้ากับแขนผู้หญิงตรงหน้า ขนาดตัวเธอก็พอ ๆ กับฉัน บริษัทนี้ก็ไม่ใช่เล็ก ๆ บางทีเธออาจจะมีเสื้อผ้าอยู่ในตู้ล็อกเกอร์ไม่ก็ติดรถมาบ้างก็ได้ “ไม่อยากนั้นก็ ของเชิ้ตสีขาวสักตัวก็ได้ค่ะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ วันนี้จี้ไม่ได้เอารถมาด้วยสิ ... แต่คุณจีนไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ถ้าวันนี้มีความมั่นใจในการตอบคำถาม แถมบอสยังเข้าสัมภาษณ์ด้วยละก็ ผ่านฉลุยค่ะ” เธอยิ้มกว้างก่อนจะขยับเข้ามาป้องปากกระซิบข้างหู “บอสชอบคนเป็นตัวของตัวเองค่ะ คุณจีนแสดงความเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ รับรองว่าสร้างความประทับใจแรกเจอได้แน่นอนค่ะ”
พูดจบเธอก็ขยับตัวออกห่างออกไปก่อนจะขยิบตาให้ ทั้งยังกำมือชูขึ้นเป็นการสร้างกำลังใจให้กัน ก่อนจะปิดประตูห้องแล้วเดินจากไปทันที
แสดงความเป็นตัวของตัวเองยังไงกันล่ะ ไอ้ชุดนี้ใครจะกล้าบอกว่าใส่เพราะเสริมโชคน่ะ
ไอ้กายนะไอ้กาย! ไม่น่างมงายตามมันเลย ชุดสีมงคลบ้าบออะไรของมึง ดูจะไม่มงคลตั้งแต่ยังแรกเริ่มเลยเนี่ย
ฉันก่นด่าเพื่อนตัวเองในใจที่มันเจ้ากี้เจ้าการลากฉันไปหาชุดใหม่เพื่อสัมภาษณ์งาน แม้จะพอรู้มาบ้างว่าบริษัทนี้ เจ้านายไม่ซีเรียสเรื่องการแต่งตัวสักเท่าไหร่นัก ขอแค่ดูเป็นทางการสักนิด เพราะจากที่เดินผ่านผู้คนในบริษัทนี้มา นอกจากประชาสัมพันธ์ที่มียูนิฟอร์มประจำตำแหน่งแล้วละก็ คนอื่นก็ดูแต่ตัวได้ในสไตล์ที่ตัวเองต้องการเลย
แต่ก็นั้นแหละ อย่างน้อย... ฉันก็นาจะแต่งตัวแบบยัยพวกนี้มาสัมภาษณ์ แบบนี้มันดูโดดเด่นเกินไปจนจะโดนหมั่นไส้เอานะสิ
สีชมพูแปร๊ดที่มองเห็นตั้งแต่ร้อยเมตรแบบนี้ใครจะมาประทับใจวะ ขนาดคนในห้องตอนนี้ยังมองฉันเหมือนตัวประหลาดเลย ถึงว่าละ ทำไมพนักงานที่ประชาสัมพันธ์ถึงได้เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กัน
อันที่จริงฉันเองก็ตั้งใจจะใส่สูทแบบนี้มานั่นแหละ แต่ไม่ใช่สีนี้เว้ย! ใครใช้ให้อยู่ ๆ ไอ้กายมันเปิดตารางสีมงคลดูตอนเลือกชุดวะ ทั้งยังหยิบสูทสีชมพูมาบังคับให้ไปลอง แล้วตกลงกับพักงานเองเสร็จสรรพว่าเอาชุดนี้
ฉันเองก็ดันบ้าจี้ตามมันไปอีก ไอ้เวรนั่น! ฉันโชคดีที่เป็นเพื่อนกับมัน หรือโชคร้ายกันแน่วะ
เอาก็เอาวะ ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ทำใจให้นิ่ง พร้อมคิดในใจว่ามาถึงขนาดนี้แล้ว ลองกันสักตั้งจะเป็นอะไรไป บางที CEO ที่ว่านั่นอาจจะประทับใจฉันขึ้นมาจริง ๆ ก็ได้
แต่ถ้าไม่ประทับใจ... ก็กลับไปช่วยเตี่ยขายซาลาเปา ย้อมใจไปพลาง ๆ ก็แล้วกัน
คิดได้แบบนั้นฉันก็เดินเข้าไปทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้รับรองพร้อมปรับสีหน้าที่มีแต่ความกังวลให้เต็มไปด้วยความมั่นใจ ก่อนจะปรายตามองผู้หญิงภายในห้องที่ยังคงมองฉันด้วยสายตาที่ไม่ได้มีความชื่นชมใด ๆ มิหนำซ้ำ ยังมีบางคนกระซิบกระซาบกันอีกด้วย
“แต่งตัวมาแบบนี้ คงตั้งใจจะทำตัวโดดเด่น เพื่อเรียกร้องความสนใจสินะ”
แบบนี้เขาไม่เรียกกระซิบกระซาบนะคะนุ้งจีน! เข้าใจหน่อยกายหวังดีไง คนเราเก่งอย่างเดียวไม่พอต้องมีโชคด้วย
ว่าแต่มีใครคุ้น ๆ แองจี้บ้างมั้ยน้าาาา ถ้าใครอ่านเล่ม ทอฝันธันวา น่าจะคุ้น ๆ กันเนอะ มินนิคมีแพลนอะไรขออุบไว้ก่อน กรั่กๆๆๆ ><
.
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โดดเด็นที่สุด น้องจะได้รู้แล้วว่าภัคกี้ไม่ใช่พี่สาวนะคะ