ตอนที่ 19 : +ลวงรัก 06+ ความนิ่งสงบ คือ ความ 'ปั่นป่วน' [2]
“มึงมองอะไรนักหนาเนี่ย อีหมวย!” ไอ้กายเอ่ยถามฉันทั้งที่ยังนั่งยัดซาลาเปาไส้หมูแดงที่ฉันเอามาฝากเข้าปากไม่หยุด (จริง ๆ คือเจ้าตัวบังคับให้เอามาฝาก) ก่อนจะดันกล่องซาลาเปามาตรงหน้าฉัน “กูเห็นมึงนั่งจ้องปากกูมาตั้งนานแล้ว มึงอยากกินก็กินสิ เอามาฝากเองแท้ ๆ จะเกรงใจอะไรวะ”
“กูกินจนเบื่อแล้ว มึงกินไปเถอะ”
“แล้วมึงจ้องกูทำไมเนี่ย ขนลุกนะเว้ย”
“เปล่า กูแค่เพิ่งสังเกตว่ามึงก็หล่อดี”
“อะไร!” ไอ้กายถึงกับอุทานเสียงสูง “มึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่าไอ้จีน”
ไอ้เพื่อนซี้หน้าตาตื่นพร้อมกับขยับออกห่างจากฉัน เห็นแบบนั้นฉันก็อมยิ้มชอบใจก่อนจะเอ่ยเย้าเพื่อไปอย่างนึกสนุก “คิดสิ มึงมองไม่ออกเหรอ”
ฉันพูดหยอกล้อเพื่อนทั้งยังทำท่ากัดริมฝีปากเบา ๆ ที่คิดว่าทำออกมาแล้วต้องเซ็กซี่มาก ๆ ก่อนจะคลานเข่าเข้าไปหามันที่นั่งอยู่บนโซฟายาวตัวเดียวกันด้วยท่าทางเนือยนาดดั่งนางแมวยั่วสวาท
“มะ... มึงชอบกูเหรอ” ไอ้กายถามเสียงตะกุกตะกัก ทั้งยังพยายามจะลุกขึ้นจากโซฟาตัวนี้ แต่ฉันกลับไวกว่า รีบขยับเข้าไปคว้ามันแล้วยื่นแขนไปกักตัวมันไม่ให้ลุกหนีไปไหน “ไอ้จีนกูไม่เล่นนะเว้ย!”
“กูก็ไม่เล่น” ฉันจ้องหน้ามันก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ไอ้กายที่นั่งทำหน้าตกตะลึง กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างเชื่องช้า และเมื่อริมฝีปากฉันจะแตะเข้ากับมันไอ้กายกลับยกฝ่ามือใหญ่ขึ้นมาดันหน้าฉันออกด้วยท่าทีรังเกียจ ทั้งยังใช้เท้ายันตัวฉันด้วยความแรงในระดับหนึ่งให้ถอยห่างออกไปจนฉันตกโซฟาก้นกระแทกกับพื้น
“กูไม่ชอบผู้หญิง แล้วกูก็มีผัวแล้วด้วย อิเพื่อนเวร!” ไอ้กายนั่งกอดเข่าแน่นพร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยสายตาหวาดกลัว “ผิดผีนะมึง!”
“คิก!” ฉันถึงกับกลั้นขำไม่ไหวจนต้องระเบิดหัวเราะออกมาที่เห็นท่าทางของไอ้กาย ทั่งพยายามลุกขึ้นแล้วเอามือลูบก้นตัวเองที่กระแทกพื้นจนรู้สึกเจ็บเบา ๆ
ไม่กล้าด่าที่มันถีบหรอก เพราะฉันดันไปเล่นแผลง ๆ ด้วยเอง
“เล่นอะไรของมึงเนี่ย กูขนลุกจริงนะเมื่อกี้ นึกว่าฟ้าจะผ่ากลางกบาลซะแล้ว”
“มึงนะสิไอ้บ้า คิดว่ากูจะรู้สึกอะไรกับมึงจริงเหรอ คบกันมากี่ปีแล้วห้ะ” ฉันยิ้มขำก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาไอ้กาย แล้วบีบแก้มมันแรง ๆ เพื่อล็อกหน้าเพื่อนไม่ให้หนี พร้อมกับก้มลงไปจุ๊บปากมันเบา ๆ หลายครั้งด้วยความหมั่นไส้ “เนี่ย! กูจูบมึงขนาดนี้กูยังไม่รู้สึกอะไรด้วยเลยสักนิด”
“อีจีนเมื่อกี้กูช็อกจริง หน้าพี่มาร์คลอยมาแต่ไกลเลยนะ” ไอ้กายเช็ดปากมันออกด้วยท่าทางรังเกียจ เป็นเพราะมันเป็นผู้ชายร่างบาง เรี่ยวแรงมันจึงไม่ได้มีเยอะมาก จนสามารถจับฉันเหวี่ยงได้ในทีเดียว
“ไร้สาระ” ฉันหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งเพื่อน ก่อนจะมีความรู้สึกสับสนเล็ก ๆ ในใจขึ้นมา “มึงกูขอจูบอีกรอบได้มั้ย”
“อะไรของมึงวะ ยังจูบไม่พออีกหรือไง”
“เออน่า กูสงสัยอะไรนิดหน่อย”
“เออ! จะทำก็ทำ เร็ว ๆ เลย กูจะได้ไปล้างปาก รังเกียจ!” ฉันหรี่ตามองมันด้วยความหมั่นไส้ เมื่อก่อนตอนไม่มีผัวไม่เห็นว่าอะไร พอมีผัวขึ้นมาละทำเป็นรังเกียจนะ อีเวร! ทีหลังจะแอบกินอะไรเหม็น ๆ แล้วมาจูบปากมึงคอยดู!
แต่ถึงแม้ว่ามันจะด่ากันสักแค่ไหน แต่ไอ้กายก็ยอมนั่งเฉย ๆ ให้ฉันก้มลงไปจุ๊บปากมันเบา ๆ อีกครั้ง
“ก็ปกตินี่หว่า” ฉันทรุดตัวลงนั่งกอดอกข้างมัน พร้อมไอ้กายที่ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะขมวดคิ้วคิดไม่ตกกับเรื่องที่รบกวนจิตใจอยู่ในตอนนี้
“ปกติอะไรของมึง” ไอ้กายที่เดินกลับมาจากไปล้างปากตามที่มันบอกเสร็จแล้ว ส่งสายตามองมาที่ฉันด้วยความไม่เข้าใจ
“ครั้งแรกที่กูจุ๊บมึงเป็นของขวัญวันเกิดตอนนั้นเราอายุเท่าไหร่วะ”
“8 ขวบมั้ง กูจำไม่ได้ มึงกับกูเจอกันตั้งแต่ประถมไม่ใช่หรือไง เมื่อก่อนแม่กูชอบพากูไปฝากไว้ที่บ้านมึง”
“ตอนนั้นมึงรู้ตัวหรือยังวะ ว่ามึงไม่ได้ชอบผู้หญิง”
“รู้แล้วดิ กูเคยบอกมึงไงว่ากูแอบชอบพี่ผู้ชาย ป.3”
“แก่แดดแต่เด็กเลยนะมึง”
“เอ้าอีนี่!”
“แล้วตอนที่กูจุ๊บมึงตอนนั้น มึงใจเต้นแรงมั้ย”
“ไม่”
“แล้วมึงรู้สึกยังไงบ้างตอนถูกกูจุ๊บปาก”
“มันนานแล้วมั้ยล่ะ ไม่แน่ใจ แต่กูไม่น่าจะรู้สึกอะไรมั้ง”
“งั้นตอนมึงจูบกับพี่มาร์คครั้งแรกอ่ะ” ฉันยังคงยิงคำถามใส่มันต่อ “รู้สึกไง”
“ตื่นเต้นดิวะ! ใจกูสั่นจนแทบจะหลุดออกมานอกอก นั่นคนที่กูชอบเลยนะเว้ย ... ว่าแต่มึงถามทำไมเนี่ย มึงไม่เคยจูบกับไอ้โอ๊ตหรือไง”
“อย่าพูดชื่อมันได้มั้ย” ฉันตวัดตามองเพื่อนด้วยความไม่สบอารมณ์ “ไอ้เคยน่ะมันเคย แต่กูไม่ได้รู้สึกเวอร์วังแบบมึงสักหน่อย แค่ใจสั่นนิดหน่อย”
ใครยังปกติมั้ยไม่รู้ แต่นุ้งจีน เริ่มจะไม่ปกติ 555555555555555555555
.
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
ขออนุญาตแปะรูปคู่หูคู่ซี้ นุ้งจีนกะนุ้งกาย ><
CAST. RYUJIN & BEOMGYU
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ทำเล่มนะค่ะ