ตอนที่ 15 : +ลวงรัก 05+ ความบังเอิญ คือ 'ความตั้งใจ' [3]
“คุณพิสุทธิ์ เจ้าของห้างที่บอสสนใจจะเปิดช็อปของทางแบรนด์เราก็มานะคะ”
“อือ งั้นพาผมไปหาเขาหน่อย” ผมพยักหน้ารับเมื่อได้ยินชื่อบุคคลที่สนใจชวนมาร่วมธุรกิจ ก่อนจะหันไปนัดแนะกับเพื่อนอีกครั้งก่อนจะแยกกัน “มึงก็ไปคุยงานของมึงแล้วกัน ไว้เดี๋ยวจะกลับกูค่อยโทรหา”
“กุญแจรถกูอยู่ที่มึงใช่มั้ย” ผมพยักหน้ารับคำถามไอ้ชินทร์ เพราะตอนให้พนักงานเอารถไปจอดให้ เด็กมันดันมายื่นกุญแจคืนผมซะงั้น “งั้นกูฝากไว้ก่อนแล้วกัน เจอกันที่รถ”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยผมก็เดินตามเมย์เข้าไปด้านในทันที งานแต่งงานของลูกหลานผู้ดีแบบนี้เหมือนไม่ได้จัดใหญ่โตให้คนแห่แหนมายินดีกับบ่าวสาวเพียงอย่างเดียว แต่ผลพลอยได้อีกอย่างคือการที่คนเหล่านี้ได้มาพูดคุยธุรกิจของกัน และกันนี่แหละ
เพราะที่แบบนี้มันแหล่งรวมนักธุรกิจชั้นนำทั้งนั้น...
ผมเดินตามเธอมาได้สักพักก็พบเข้ากับชายวัยกลางคนดูมีภูมิฐานกำลังยืนคุยกับนักธุรกิจอีก 2-3 ท่าน แต่เมื่อท่านเหลือบสายตามาเห็นผมท่านก็รีบเอ่ยปากบอกลาจากคนกลุ่มนั้นอย่าแนบเนียน แล้วมุ่งตรงมาทางนี้ทันที
เห็นแบบนั้นผมจึงทำทีเป็นรีบเดินเข้าไปหาพร้อมก้มหัวเอ่ยทักอย่างมีมารยาท “สวัสดีครับคุณพิสุทธิ์”
“ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้...ภัค พ่อเรากับอาก็เคยลงทุนทำธุรกิจด้วยกันอยู่บ่อย ๆ” ชายวัยกลางคนพูดดักคอ จนทำเอาผมถึงกับลอบยิ้มทันทีที่ได้ยินประโยคดังกล่าว
ในเมื่อปีที่ผ่านมาผมเข้ามาช่วยป๊าบริหารงานในบริษัท ทำเอาหุ้นบริษัทของครอบครัวเรากราฟพุ่งสูง จนป๊ายอมรามือไปอยู่เบื้องหลังให้ผมขึ้นมาบริหารได้อย่างเต็มที่ และเพราะบริษัทก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วแบบนั้น ใคร ๆ ก็คงจะอยากตีสนิทด้วย
แม้ก่อนหน้านี้จะแทบไม่เหลียวมองบริษัทเก่า ๆ ของป๊าเลยก็ตาม
แต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องของธุรกิจ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ยังไงซะ พวกเรา... ก็หาผลประโยชน์ร่วมกันอยู่แล้ว
ผมจึงยกยิ้มกว้าง ก่อนจะตอบรับความต้องการของท่านอย่างไม่อิดออด “ได้ครับ คุณอา”
... หลังจากยืนคุยเรื่องธุรกิจกับคุณอาพิสุทธิ์จบจนวกเขามาคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไปเป็นการสานสัมพันธ์เพื่อให้ง่ายต่อการทำธุรกิจ อยู่ ๆ ก็มีหญิงสาวหน้าหวานสง่า เดินเขามาเกาะแขนคุณอา “คุณพ่อขา คุยธุรเสร็จหรือยังคะ ลิลลี่อยากให้ไปเจอเพื่อน ๆ ของลิลลี่หน่อย”
“ได้จ้ะ ๆ เดี๋ยวพ่อไปกับหนูเลยนะ แต่นี่ลิลลี่... รู้จักไว้สักหน่อยสิสิ” คุณอาผายมือให้หญิงสาวคนดังกล่าวมองมาตำแหน่งที่ผมยืน ทั้งยังแนะนำผมเองเสร็จสรรพ “นี่คุณภาคิน CEO หนุ่มไฟแรง ของแบรนด์ canival”
“แบรนด์คาร์นิวัลเหรอคะ” เธอขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจก่อนจะไล่มองจากมือคุณอาขึ้นมาทิ้งสายตาที่ผม
ทันทีที่เราสบตากับผมก็ยกยิ้มพร้อมก้มหัวทักทายไปตามมารยาท แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมากลับพบว่าผู้หญิงตรงหน้ายังคงมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตา
แววตาของเธอที่มองมามันแสดงออกชัดเจนว่ามีความหมายแอบแฝง ทั้งยังแย้มยิ้มมีเลศนัย จงใจแสดงในเห็นว่าเธอนั้น... สนใจผม
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณภาคิน”
ผมมองมือเรียวสวยที่ยื่นมาตรงหน้า ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วยกมือขึ้นประกบเข้ากับมือเรียวของเธอ เป็นการทักทายกันในรูปแบบที่เธอต้องการ “เช่นกันครับ คุณลิลลี่”
“ในเมื่อจะร่วมทำธุรกิจกันแล้ว หวังว่าเราจะได้รู้จักกันมากขึ้นนะคะ”
“ผมก็หวังให้เป็นเช่นนั้นครับ” ผมยังคงส่งยิ้มให้เธอในขณะที่แอบหลุมตามองมือตัวเองที่เธอยังจับไม่ยอมปล่อย และเห็นท่าทีของผมเธอก็ยกยิ้มชอบใจก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยมือตัวออกด้วยความอ้อยอิ่ง
“บอสคะ” ผมหันไปหาเลขาคนสนิทที่เรียกด้วยเสียงที่ดังในระดับนึง ทั้งยังขยับเข้ามาป้องปากมากระซิบข้างหูถึงคู่ค้าอีกคน ก่อนที่เธอจะหันไปบอกลาคนทั้งคู่แทนผม “ดิฉันคงต้องขอตัวพาบอสไปก่อนนะคะ ไว้เมย์จะเคลียร์นัดบอสให้ไปทานข่าวกับคุณพิสุทธิ์... และคุณลิลลี่ให้ได้นะคะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ ไว้มีโอกาสผมเชิญไปทานข้าวด้วยกัน ถึงโอกาสนั้นหวังว่าทั้ง 2 จะว่างไปกับผมนะครับ”
“ลิลลี่จะรอนะคะ” ได้ยินคำตอบรับแบบนั้น ผมก็ส่งยิ้มให้เธอทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากบริเวณนี้ในทันที
“คุณกลับยังไง” ผมถามเมย์หลังจากเราทั้งคู่เดินออกมาบริเวณสวนหลังหอประชุมที่เป็นสถานที่จัดงาน
“เมย์กลับกับของรถบริษัทค่ะ เว้นแต่ว่า...”
“งั้นแยกกันตรงนี้แล้วกันนะครับ” พูดขึ้นมาผมก็หมุนตัวออกห่างจากเธอ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาเดินออกไปไหน มือเรียวของเมย์ก็คว้าต้นแขนผมเอาไว้เบา ๆ
“บอสคะ เพื่อนเมย์กลับไปแล้วนะ” เพราะว่าตำแหน่งที่เรายืนอยู่มันค่อนข้างหลบมุม แถมยังมีพุ่มไม้บังอยู่อีกที เลขาคนสนิท ถึงได้กล้าเข้ามาประชิดตัว พร้อมยกมือขึ้นมาลูบไล้สันกรามผมเบา ๆ “คืนนี้... ห้องเมย์ว่างนะคะ”
เมย์ช้อนตาขึ้นมองผมด้วยแววตาเว้าวอน แล้วค่อย ๆ รั้งต้นคอผมลงไปใกล้ สุดท้ายผมจึงประกบริมฝีปากเรียวบางของเธอเป็นการตอบรับคำเชิญนั้น แทนที่จะพูดมันออกไป...
End talks
TALK WITH ME
โห้ยยยย เสน่ห์แรงเหลือร้ายอะไรขนาดนี้อ่ะคุณ ไม่ไหวแน้วใจจะวาย ทุกคนเขารู้กันหมด ยกเว้นยัยหมวยคนนั้นนนน
.
ขอบคุณสำหรับคำผิดที่แจ้งมานะคะ เดี๋ยวว่างแล้วมินนิคจะตามแก้ให้งับ ><
ป.ล. ใครเล่นทวิตไปคุยกันในแท็กได้นะคะ วันดีคืนดีมินนิคก็ไปสปอยในนั้นแหละ >,<
MINNIK
มีคำผิดบอกได้นะคะ เพราะแต่งสดลงสดงับ
อย่าลืมกด ♥ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจดี ๆ ใจเรานะคะ
1 เมนต์ = สิบล้านกำลังใจ
ร๊ากกกรีดเดอร์สองล้านเท่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไม่ชอบภัคเลย กินไม่เลือก
เจิมค้าาา