คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตคาสโนวี่
" คบกับผมนะครับ"^-^
"เราคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกนะ"
" เราไม่ดีตรงไหนหรอ"
เฮ้อถามว่าไม่ดีตรงไหนตามปราสบการณ์คาสโนวี่ชั้นเซียนจะตอบไปว่า(ว่าไร)
"เธอไม่ได้ไม่ดีหรอก"ฉัน(พยายาม)ตีหน้าเศร้าสุดๆมองเหรียญจตุคามในมือวงเล็บมันเพิ่งให้มาตะกี้ ขนาดมาเดทกันครั้งเเรกมันกลับพามาในวัดแถมให้เหรียญจตุคามอีก ถ้าเป็นเเฟนกับมันเเล้วไม่ต้องบวชเเทนเเต่งงานเลยหรอ
"เธอดีเกินไปต่างหาก..เราขอโทษนะ...บาย"อ๋าบอกไปได้เเล้วทีนี้ถึงเวลาชิ่งซิ
ฉันรีบเดินเพื่อจะให้ออกจากบริเวณวัดเร็วๆ ฉันต้องบาปหนักเเน่ๆนอกจากร้อนเวลาเข้าวัดเเล้วไอ้หมาบ้าในวัดยังเห่าอีก
"โฮ่ง โฮ่ง"น่าอายชะมัด นี่คงจะไม่มีคัยเห็นสาวน้อยผู้น่ารักโดนไอ้หมาปากปีจอไล่เห่าหรอกนะ ฉันหันซ้ายขวาอย่างระมัดระวังว่าไม่มีคัยเห็น
" อีบ้า ไอ้หมาบ้า หยุดเห่าเดี๋ยวนี้เลยนะ"ฉันเริ่มเห่าเเข่งกะหมาเเต่ดูเหมือนมันจะฟังออกเเละโมโห
"เเฮ่ร์รรร" มันเริ่มตอบสนอง ฮือๆนี่ขาฉันต้องทำงานหนักอีกเเล้วหรอ ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำงานหนักยังไง ก็วิ่งนะซิค่ะ0[]0มิ้นเผ่นก่อนละ;;;;;;;;;;;;;;;
"กลับมาเเล้วค่ะ" ฮึ รองเท้าใคอยู่หน้าบ้านเราฟะเนี๊ยะคุ้นๆนะ
"มิ้น..ยัยหวานมานะ อยู่บนห้องหนูเเล้ว"เเม่โผล่หัวออกมาจากครัว(ใช้คำว่าโผล่หัวกับเเม่มันคงไม่บาปไปใช่มั้ย5555+)อ๋อรองเท่าไอ้หวานเอง
"ค่ะ" ยัยหวานหรือไอ้หวานก็คนเดียวกับเมลินาเพื่อนสุดเลิฟของฉัน ยัยนี่มันเป็นสาวหล่อ เอ๊ะ
ไม่รู้เรียกสาวหล่อได้รึเปล่าเพราะปกติสาวหล่อจะตัดผมสั้นเหมือนผู้ชาย(หรือเปล่า) เเต่ผิดกับยัยนี่มันไว้ผมยาวรวบหางม้าไว้ข้างหลัง เเล้วใส่หมวกเเก๊ปทับเวลาไปไหนมาไหน ดูๆไปมันก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาๆ เเถมน่ารักด้วยนะ เมื่อก่อนยัยหวานก็เป็นผู้หญิงปกติ ถ้าไม่มีนายนั่น.........
"มายกของว่างไปให้ยัยหวานด้วยซิ" เวงลำบากฉันอีกนะไอ้หวาน=o=
" สวัสดีคุณนาย"ฉันเปิดประตูห้องเข้าไปทักเจ้าของคนใหม่ของห้อง
"ประชดนะเเก" ไอ้หวานพูดโดยไม่ละสายตาจากคอม(ของฉัน)ในมือของมันกำลังถือขวดชาเขียวโออิชู(ของฉัน)ข้างๆโต๊ะคอมเต็มไปด้วยเศษเค้กก็ของฉันอีกเหมือนกันT^Tมันจะมากไปเล้วนะ
"สบายจังเลยนะคุนนาย";;;;;;;;
"อื้อ ไปไหนมาอะ" ดูมันตอบหน้าตาเฉยนี่เเกไม่นึกถึงจิตใจฉันเลยใช่มัยT0T;;;;;;; ขนมของมิ้น เเงเเงงงง
"เเกไอ้หวานเเกกินขนมของฉัน "อุส่าห์ซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าเเล้วนะโว้ยยังหาเจออีก "เเกร;;;ตายซะ" ฉันจับหัวมันเขย่าๆๆๆไอ้หวานก็ต่อสู้มันเอามือมาจี้เอวฉัน ย๊ากกกกก..มันต้องตาย
"มิ้นจ๋าร๊าบโทรระสับด้วยจ้า มิ้นสุดสวยในโลกกกก" อู้ อืออื้ออา(อุ๊ มือถือมา..โดนยัยหวานดึงเเก้มอยู่)"อ่อยๆไอ้อ๊านอ่อย"(ปล่อยๆไอ้หวานปล่อย)ไอ้หวานก็ปล่อยโดยดี ฮื๊อฝากไว้ก่อนเหอะเเก
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ" คัยวะเบอไม่คุ้น
"มิ้นพูดค่ะ"
"พี่บอยหรอ" บอยไหนฟะ
"พรุ่งนี้หรอค่ะ อืม คงไม่ได้หรอกค่ามิ้นต้องไปงานเลี้ยงกับเเม่"
"วันหลังนะ"
"เหรอค่ะ ซื่อๆ"(เลียนสียงไม่มีสัญญาณ)
"คิดถึง ซื่อๆอัลโหลไม่ค่อยได้ยินเลยซื่อๆ ฮัลโหล ตื๊ดๆๆ"
" เฮ้ย จะบ้าตายไอ้พวกนี้ไม่มีไรทำรึไง"ฉันนั่งปลงสังเวชตัวเองบนที่นอนลายคิตตี้สีชมพูน่ารักของฉัน
"เป็นคาสโนวี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี๊ยะ เฮ้อ"
"อันที่จิงเเกไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้นะ" ยัยมิ้นเดินมาตบบ่าฉันย้ำว่าตบวงเล็บอย่างเเรง
" ไม่เปงไร ฉันทำได้เพื่อเเก....."0-0
"เเกอาบน้ำยังอะ"กลิ่นอะไรตุๆโชยมาเข้าจมูกฉัน ต้องเป็นยัยหวานเเน่เลย ยัยนี่ไม่ชอบอาบน้ำ
"อาบเเล้วเฟ้ย" มันตอบมา"เเกจะหาว่าฉันไม่อาบน้ำไช่มั้ย"มันพูดโดยที่ไม่ละสายตาไปจากจอคอม อ๋อนึกออกเเล้วว่ากลิ่นอะไร
ฉันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ยัยหวานมันก็คงจะสงสัยว่ากลิ่นอะไรมันก็ชะเง้อคอมาดูด้วย พอฉันเปิดตู้เสื้อผ้า >-< ก็พบกับภาพสยดสยองช๊อคซีนีม่า......(ไรวะ)
" ทำไมเเกป็นคนเเบบนี้อะ " ไอ้หวานถามฉันด้วยสีหน้าตกใจไม่น่าเชื่อ0-0 กับภาพที่อยู่ตรงหน้า ชิ้นส่วนมนุษย์ถูกเเยกเป็นส่วนๆจมในกองเลือด 0{}0 จะบ้าหรอ ไม่ไช่ มิ้นไม่ได้เป็นคนเเบบนั้นนะ ภาพตรงหน้ามันเเค่ พิชซ่าหน้าหนอนต่างหากเล่า ทุกคนคงเคยเเอบเอาพิชซ่ามาเเอบในตู้เสื้อผ้าเเล้วลืมจนพิชซ่าหน้าคาวาเอี่ยนกลายเป็นหน้าหนอนใช่มั้ย (ไม่โว้ย ใครเค้าจะซกมกเหมือนเเกเล่า) -*- อ้าวเหรอนึกว่ามันเป็นเรื่องปกติของทุกคนซะอีก
ฉันจัดการกับพิชซ่าหน้าหนอนเสร็จเรียบร้อยท่ามกลางสายตารังเกียจของทุกคน
0[]0 "ไม่น่าเชื่อว่าเกเป็นคนอย่างนี้" ไอ้หวาน
T-T "ลูกเเม่น่าเป็นอย่างนี้เลย" เวอร์ไปเเม่ เวอร์ไป..........
"ไปนอนกันได้เเล้วนะ"แม่ไล่ทุกคนให้ไปนอน
ความคิดเห็น