คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 คุณป้าขนมหวาน
อนที่ 2 ุป้านมหวาน
‘นมหวาน’ หิโสวัยสี่สิบว่าปี รูปร่าอ้วนำ เ็ำพร้าานบทลายเป็นเ้าอร้านนมื่อัที่ใ้เวลาเือบยี่สิบปี เธอมีสาาร้านนมว่าร้อยแห่ทั่วประเทศ
“ุหวาน นี่ือผลรวร่าาย่ะ” หมอสาวประำัว
“ันมีเวลาเหลือเท่าไรหรือะ” นมหวานไม่ไ้หยิบระาษมาาหมอ แ่ถามลับอย่าไร้ัวลใๆ น้ำเสียที่ถามนั่นราวับถามว่า ลับบ้านี่โมอะไรประมานั่น
“6 เือน 1 ปีหรือมาว่านั่น่ะ หาุหวานสามารถมารับารบำบัับทาโรพยาบาล อาะอยู่ไ้อี 5 ปี่ะ”
“หรือะ ไม่ีว่า่ะ 6 เือน็เพียพอแล้ว่ะ” นมหวานอบสบายๆ
ลืมมันไปเถอะ! เธอิไว้แล้วว่าเธอไม่้อารเ้ารับารรัษาแบบนั้น เ็บปวเินไป
หลายปีมานี้นมหวานยายสาาร้านนมอเธอไปทั่วประเทศ เธอยัถือโอาสนั่นออท่อเที่ยวไป้วย ร่วมทั้ออเินทาไปหาประสบาร์ในและนอประเทศ นมหวาน็ไปเือบทุประเทศที่เธอสามารถเินทาไปไ้แล้ว
เธอสมัรเรียนอส่าๆมามาย ภาษา่าประเทศเอย อาหารนานาาิเอย วิาป้อันัวอีหลายวิา ยิ่ปืน ธนู ี่ม้า แม้ระทั้ารเษร วาภาพ นรีล้วนเรียนนรบและบาเรื่อเธอ็เรียน้วย้วยเอผ่านยูทูบ
หลายรั้เธอ็ิถึสาเหุที่มาอวามโส เธอใ้เวลาทั้หมไปับสิ่เหล่านี้นไม่มีเวลาหาสามีแน่นอน
นมหวานใ้ีวิโสอเธอไ้เป็นอย่าี
ทุปีนมหวานะบริาเินำนวนมาแ่สถานเลี้ยเ็ำพร้าและนรา เินทุนารศึษา และสร้าถนนหนทาในถิ่นทุรันารและอีมามายโยไม่เสียายเินสับาทเียว
รัน้าม ารใ้ีวิอเธอ่าเรียบ่าย บ้านหลัเล็ๆที่เธอออแบบเอ มีห้อหลายห้อามารใ้สร้อยและสวนนาเล็เพื่อทลอปลูผีสวนรัว
เธอไม่มีเรื่อประับราาแพหรือุแบรน์เนมื่อั เธอไม่อบสร้อยทอหรือแหวนเพร เธอมีเพียรถันเล็สีมพูเท่านั่นที่นาั้ใื้อเป็นสมบัิิัวนาาเินส
นมหวานายิารร้านนมให้ับผู้ัารที่ทำานับนา และมีพินัยรรมมอบทรัพย์สินทั้หมให้เป็นับสถานเลี้ยเ็ำพร้าทั่วประเทศไป เมื่อเธอเสียีวิ
เิมเธอ็เิบโมาาสถานเลี้ยเ็ำพร้า เรียนโรเรียนรับาลและเ็บเินเพื่อมาเรียนทำนม านั้น็เริ่มทำานในร้านนมอีหลายแห่ นพอมีเินเ็บเปิร้านเล็ๆเอ
เธอมีวามอบส่วนัวและวามิสร้าสรร์มามายเี่ยวับนมอเธอ ทั้หน้าาที่ึู และรสาิที่ถูปาทุน ทุเพศทุวัยริๆ เธอสามารถเปิร้านเล็ๆาหนึ่ร้านเพิ่มเป็นห้าร้าน เป็นสิบร้านและร้อยว่าร้านในอนนี้
พอเธอมีเวลาว่า็มารู้ัวว่า เธอเลยเวลาสใสไปแล้ว วามรัอายหิไม่เยมี ไม่เยถูเรียว่า ‘ที่รั’ ไม่เยถูใรแอบรัและบอรัเธอ หรือเธอยัไม่เยรัใรแบบายหิ ไม่ใ่เธอไม่สนใเสียหน่อย
แล้วใรันะมาีบเธอัน อนนี้เธอทั้อ้วนและอายุ็มาแล้ว แม้ะไม่ไ้ำเหมือนเมื่อ่อนแ่เธอ็ไม่ใ่หิสาวในแบบที่ายทั่วไปะเินเ้ามาีบ หรืออเบอร์ อ ID ไลน์ ในทุรั้ทุที่ที่ปราัว
หลายปี่อนมีายหนุ่มหลายนเ้าหาเธอเพราะเธอเริ่มมีร้านนมหลายแห่ ำนวนเินในธนาารเริ่มมาึ้น แ่เพราะไม่มีาิสันมา่วยใ้เินอเธอ ึมีายหนุ่มหลายนเ้ามาทัทายและพยายามนัเธอออไปเที่ยว
หวัให้เธอเป็นรับเลี้ยพวเาไว้ ลืมมันไปเถิ! เธอไม่สนใรับเลี้ยหรอ หาเธอหิว เธอ็ื้อินเอา เลือินไ้้วย
แ่นมหวานร้านะใส่ใพวผู้ายเหล่านั่น เธอไม่มีเวลามาเล่นเมส์หรอ เธอมีเพียเวลาิแ่สูรนม ูแลร้านนม เ็บเินและเที่ยวเล่นเท่านั้น นานเ้าผู้ายเหล่านั่น็เลิราไป เหลือเพียผู้ายรุ่นน้อที่เรียเธอว่า ‘เ้หวาน’เท่านั้น
1 ปี่อมา นมหวานเสียีวิเพราะ ‘โรเบาหวานเสี่ยโรหลอเลือหัวใ (Cardiovascular Disease and Diabetes)’ อย่าสบ
….
นมหวานพยายามันัวเอนั่บนเียโยใ้ผ้าห่มบบัร่าอรรไว้ สิ่ที่เผยให้ไ้ยลโมือไหล่อันเนียนหอมับระูไหปลาร้าอันประี ที่เ็มไป้วยุแระเรื่อนิๆ แม้ะอยู่ในสภาพเหม่อลอย ทว่า็ไม่อาปิเสธไ้ว่า เธอยัสวยเพริศพริ้ เปี่ยมไป้วยเสน่ห์
เสียน้ำไหลในห้ออาบน้ำหยุละทันหัน ไม่นานายหนุ่มในผ้านหนูสีาวสะอา็เินออมาาหลัาไม้ รูปร่าอเาระาใว่าหุ่นนายแบบเาหลีที่เห็นามนิยสารเสียอี ไม่ว่าะเป็นล้ามอ ล้ามหน้าท้อ ไหล่ว้าและเอวเล็อทรเสน่ห์ ทุอย่าล้วนเพอร์เฟไปหม
“ฟื้นแล้วหรือ” มีเสียทุ้มัึ้น
นมหวานสะุ้สุัว รีบหันไปมอามที่มาอเสีย เธอสบาเ้มวับที่้อมอมา้วยวามเร่เรียริั เาเป็นายหนุ่มที่หน้าาีมา มูอเาโ่เป็นสัน ปาไ้รูปสวย ผมยาวำสนิทนั้นหยัศนิๆ ปล่อยลามแผ่นหลัับใบหน้ามสันสะุา
เาเินรเ้ามาใล้เธอ
นมหวานรีบึผ้าห่มึ้นมาปปิเรือนร่าอเธอไว้ทันที และนั่น็ทำให้เธอรู้ว่า ร่าายที่เธอมออยู่นั่น ผอมเพรียว าวเนียนมา แม้ะมีรอยแทั่วเรือนร่า็ามและยัไม่ไ้สวมใส่สิ่ใอี้วย แถมยัมีวามรู้สึปวแปลบรส่วนล่าระหว่าเรียวาทั้สอ้วย
อืม ับภาพอายหนุ่มสุเ็ี่ในผ้านหนูผืนเล็ในห้อับวามรู้สึอย่าเ่นที่เธอเยอ่านเอในนิยายใ่หรือไม่
‘เธอเสียพรหมรรย์’
หลัาวานหาเสื้อผ้าอัวเอแ่ลับว่าเปล่า เธอ็เริ่มเร็ ัวลใ ใและื่นเ้นเล็น้อย
‘นี่ เธอะโนับินอีรอบหรือไม่น่ะ เธอำเหุาร์่อนหน้านี้ไม่ไ้เลย’
้วยไม่ทราบว่าเาเป็นใรันแน่ แม้เาะเป็นายหนุ่มในฝันอเธอ็เถอะ แ่นี่ เธอยัไม่ไ้ั้ัวเลยนะ เธอยัไม่รู้เลยว่าเาือใร มาอยู่ในห้อเียวับเธอไ้อย่าไร เธอแ่และอ้วนแบบนี้น่ะ
เี๋ยวนะ! เธอายแล้วไม่ใ่หรือ แล้วที่นี่ที่ไหนัน!
ารแ่อห้อแบบนี่ ผู้ายผมยาวๆแบบนี่ บรรยาาศแบบนี่ มันเป็นแบบที่เธอเยเห็นในีรีส์ีนที่เธอเยูในทีวีไม่ใ่หรือ ้อใ่แน่ๆ เธอทะลุมิิมาที่นี่ใ่ไหม?
“อนนี้รู้สึเป็นอย่าไรบ้า” ายหนุ่มรูปามเห็นหิสาวหันมอไปรอบห้อ สีหน้าอนา็เปลี่ยนาาวเป็นแ แเป็นาว เา็ัสินใถามหิสาวบนเีย
แ่เธอยัไม่ทันไ้อบ ท้ออเธอ็ร้อัเสียแล้ว หน้าเธอแอีรั้ ายหน้าเาที่สุ อีฝ่ายเลิิ้วึ้น้าๆ เารู้โยไม่้อบอว่าเธอำลัหิวั
“หิวสินะ" ายหนุ่มอมยิ้ม มือ็ยัเ็ผมอัวเอไปเรื่อยๆ
“อืม” นมหวานอบเาเบาแถบะไม่ไ้ยินเสีย แล้วเธอ็อยาะถามายหนุ่มว่า ‘นาือใร นาอยู่ที่ไหนและำถามอีมามาย’ แ่เธอเินอายเินไปที่ะล้าถามายหนุ่มรูปามนนี้ สุท้ายนมหวาน็เปิปาอีรั้
“เออ ะ..ัน ันือใรหรือะ?” ่อนที่นาะถามบ นา็เิปวหัวอย่าหนั นนา้อร้อออมาเสียัแล้วสลบไป
ะที่นมหวานอยู่ในสภาพึ่หลับึ่ื่นนั่น นา็ไ้ยินเสียอผู้ายอีหลายเสีย ไม่รู้ว่าพวเาำลัพูอะไร ถเถียอะไรัน นาไม่รู้เลย บาเสียที่นาไ้ยิน่าอบอุ่น่อในามา บาเสีย็่าไพเราะน่าฟั บาเสีย็สใส ฟัแล้วสบายใ นาอยาฟัไปอีนานๆ และเสียที่ออะเย็นาและลำาใแ่นา็อบฟั
เสียพวนี้เป็นอใรันน่ะ? แล้วสิอนา็าไป
นมหวานฝันถึหิสาวนหนึ่ นามีใบหน้าาม เ่าทุ้าน อาศัยในที่ที่หรูหราให่โ มี้ารับใ้มามาย อาหารหน้าาแปลๆเ็มโ๊ะ เสื้อผ้าอาภร์เนื้อี เรื่อประับอัมีหลายู้หลายหีบ ทำให้าอนาปวทันที
เธอไม่รู้ว่าผู้หินนี้ือใร แล้วเี่ยวอะไรับเธอ
นิยายเรื่อนี้เป็นเรื่อที่สออไรท์ หามีำผิำหล่นที่ใ ออภัยมา .ที่นี้้วย่ะ
อบุทุๆท่าน สำหรับ“ำลัใ" และ “อวั” ที่มอบให้ไรท์นะะ
ความคิดเห็น