คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Hero Academia เหล่าผู้ถูกทอดทิ้ง (ส่งตัวละคร)
APPLICATION
FREE STYLE | ฟรีสไตล์
“ฉันถือคติไม่ช่วยคนแปลกหน้า....ไม่สิ
อาจจะช่วยแต่ขึ้นอยู่กับอารมณ์ นายเข้าใจใช่มั้ย?”
ชื่อ - นามสกุล ::
คุโมะซากิ คุโมะ | Kumosaki Kumo.
อายุ :: 30
ปี
เพศ ::
ชาย
ส่วนสูง ::
178 เซนติเมตร
น้ำหนัก :: 69
กิโลกรัม
กรุ๊ปเลือด :: AB
ลักษณะรูปร่าง :: -เป็นชายวัยทำงานรูปร่างสูงโปร่ง
เอกลักษณ์โดดเด่น คือ ผมสีขาวและใบหน้าช่วงล่างที่ถูกปิดบังเอาไว้เป็นปริศนา
-ในวันทำงานเป็นเจ้าของกิจการร้านดอกไม้จะใส่ผ้ากันเปื้อนสีเขียวขี้ม้า
เสื้อคอกลมแขนยาวสีขาว กางเกนเลกกิ้งและรองเท้าผ้าใบสีดำ
-ในวันหยุดจะใส่เสื้อคอกว้างสีขาว
สวมทับด้วยเสื้อโค้ดสีดำอีกที กางเกงยีนและรองเท้าผ้าใบสีดำ
-ผ้าปิดปากใส่ตลอดเวลาทั้งวันหยุดและวันทำงาน-
ลักษณะนิสัย :: -เป็นคนที่เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้
วันไหนดีก็ดีแบบสุดโต่ง วันไหนร้ายก็ร้ายแบบสุดโต่ง คล้าย ๆ กับพวกที่เป็นไบโพล่า (เดี๋ยวสักพักอารมณ์ดีชั่วโมงต่อมาหงุดหงิดอะไรประมาณนี้)
-เกลียดความวุ่นวาย
ปัญหาที่คนอื่นซึ่งไม่ใช่คนในครอบครัวโยนมาให้เป็นที่สุด(จะช่วยหรือไม่ช่วยแล้วแต่อารมณ์เป็นที่สุด)
ในทางกลับกันหากเป็นคนในครอบครัว(รวมทั้งทางสายเลือดและคนที่คุโมะยอมรับด้วย)จะคอยช่วยเหลือและสนับสนุนเต็มที่
-ถึงจะดูเป็นคนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนคนเป็นไบโพล่าแต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่สูง
คุโมะจะใช้เหตุผลในการตัดสินใจมากกว่าอารมณ์ตลอดหากแต่เจอคนที่สนใจหรือถูกใจเมื่อไรอารมณ์จะอยู่เหนือเหตุผลทันที
*เพิ่มเติม :: คนที่คุโมะสนใจหรือถูกใจ ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กใจแตก,
มีอาการทางจิตผิดปกติ, คนที่มีนิสัยขวางโลก, คนที่มีทัศนคติกึ่ง ๆ ระหว่างบวกและลบ, พวกสองบุคลิก
ลักษณะการพูด ::
-คุโมะจะแทนตัวว่าฉัน (Watashi) ไม่ก็ข้า (Ore) แต่ส่วนใหญ่จะเป็นข้ามากกว่า
(คือOre มันแปลว่ากู/ข้าก็ได้ คำนี้จะใช้กับคนที่สนิทด้วย
ซึ่งคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ก็ใช้Oreกันเสียมากกว่าแต่ในนิยายใช้ว่าฉันแทนก็ได้ครับเพื่อความปลอดภัยด้านการใช้ภาษาหยาบคาย)
-เวลาเรียกคนอื่นไม่ว่าจะสูงวัยกว่า
อายุเท่ากัน หรืออ่อนกว่าจะเรียกชื่อเล่นโดยไม่มีคุณนำหน้า เช่น โยชิซากิ เอ็นริว
ก็จะเรียกว่า เอ็นริว เป็นต้น (เวลาไม่เรียกชื่อก็ใช้สรรพนามว่า เธอ
ทั้งชายและหญิง)
-คุโมะชอบตั้งชื่อหรือฉายาแปลก ๆ
ให้ง่ายต่อการจำชื่อของเขา เช่น โยชิซากิ เอ็นริว เขาก็จะเรียกว่า เอ็นเอ็น
เป็นต้น (อันนี้แล้วแต่ไรท์เตอร์จะตั้งชื่อเล่นของแต่ละคนให้เลย โดยอาจจะใช้รูปลักษณ์ภายนอกมาใช้เป็นชื่อก็ได้
หรือเอาชื่อมาซ้ำเปลี่ยนที่กัน หรือจะใช้ชื่อเล่นที่ทุกคนเขียนกรอกมาก็ได้ครับ)
สังกัด / องค์กร :: -
ของที่ชอบ ::
ธรรมชาติ,
อาหารที่ให้พลังงานเยอะ(อย่างพวกอาหารFast Food), ที่เงียบสงบ สมุนไพร, ใบชา,
ดอกไม้
ของที่ไม่ชอบ ::
ความวุ่นวาย,
ปัญหาที่คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันโยนมาให้, ถั่ว
ของที่เกลียด ::
ถั่ว
ของที่กลัว ::
ถั่ว
*เพิ่มเติม
:: คุโมะแพ้อาหารประเภทถั่ว เมื่อกินแล้วจะมีผื่นขึ้นตามตัว จาม
ไอ มีน้ำมูก เรียกง่าย ๆ มันเป็นอาการภูมิแพ้นั่นเอง
งานอดิเรก ::
ปลูกดอกไม้ นอน อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับดอกไม้ ทำอาหาร
อัตลักษณ์ :: รังสรรค์ดอกไม้
(Create
Flowers) เป็นอัตลักษณ์ที่สามารถรังสรรค์ดอกไม้ทุกชนิดออกมาได้
โดยมีข้อแม้ว่าผู้ใช้จะต้องรู้โครงสร้างดอกไม้ชนิดนั้น ๆ อย่างละเอียด
สามารถรังสรรค์ขึ้นมาในระยะใกล้-ไกลได้ โดยระยะไกลนั้นจะไม่เกิน 4 เมตร
<<โครงสร้างดอกไม้ =>
ลักษณะเกสร, ลักษณะกลีบ, ลักษณะใบ, ลักษณะพิเศษที่เป็นเอกลักษณ์, ลักษณะรูปร่างที่เจาะลึกเข้าไปมากกว่าภายนอกที่เห็น ฯลฯ>>
ข้อเสีย ::
-หากผู้ใช้จำโครงสร้างดอกไม้ชนิดนั้นที่จะรังสรรค์ขึ้นมาไม่ได้ก็จะไม่สามารถรังสรรค์ออกมาได้
(ซึ่งคุโมะมีปัญหาทางด้านความจำในส่วนนี้)
-ต้องใช้พลังงานในร่างกายในการรังสรรค์ออกมา
หากรังสรรค์ออกมามากก็จะใช้พลังงานเยอะ
เมื่อใช้พลังงานเยอะจะทำให้รู้สึกหิวเร็วขึ้นและทำให้ไร้เรี่ยวแรง
(ตามกฎของร่างกายมนุษย์ที่ใช้พลังงานในการขับเคลื่อนร่างกายเลยเมื่อพลังงานหมดแบบเป็น
0 ก็เท่ากับตาย ในกรณีของคุโมะจะทำให้รู้สึกหิวเร็วกว่าปกติเพราะไม่ได้ใช้จนหมดก็อก
คล้าย ๆ หลักการอัตลักษณ์ของแฟ็ตกัมครับ)
จุดอ่อน / จุดด้อย ::
-นิสัยเอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ทำให้เวลาจะทำตามแผนการใหญ่โตอาจมีออกนอกลู่นอกทางบ้าง
แต่ส่วนใหญ่ผลจะออกมาดี ดีเสียจนคนที่ทำอะไรเพอร์เฟคทุกอย่างต้องรู้สึกหมันไส้
(แต่ก็มีผลออกมาไม่ดีอยู่บ้างนะแต่เจ้าตัวก็จะปล่อย ๆ
ไปเพราะมันกลับไปแก้ไม่ได้แล้วไง เลยปล่อยเลยตามเลยค่อยไปแก้ไขเฉพาะหน้าเอา)
-ความจำไม่ค่อยดีเท่าไร เป็นพวกถ้าไม่ได้ใส่ใจก็จะไม่จำเลย
ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลกที่เขาใส่ใจดอกไม้ตลอดเรียกว่าหลงใหลเลยก็ว่าได้แต่กลับไม่สามารถจำโครงสร้างดอกไม้ได้
ทำให้เขาต้องอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับโครงสร้างดอกไม้อยู่บ่อยครั้ง
ความสามารถ ::
ชงชาเก่ง(?), แก้ไขปัญหาชีวิตเก่ง(?), มีความรู้รอบตัวเยอะกว่าชาวบ้านเขา(แต่จำโครงสร้างดอกไม้ไม่ได้....),
มีทักษะป้องกันตัวอย่างคาราเต้
ประวัติ ::
-คุโมะซากิ คุโมะ เป็นคนธรรมดาทั่วไปที่หาตัวจับต้องได้ง่าย
เขาไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษนอกจากรูปลักษณ์ภายนอก
ครอบครัวของเขาเองก็เรียกได้ว่าเป็นครอบครัวธรรมดาทั่วไปที่หาได้ทั่วไป
-ในช่วงวัยเด็กถึงวัยเรียนเขาไม่ได้มีความใฝ่ฝันยิ่งใหญ่เหมือนกับเด็กคนอื่นอย่างเป็นฮีโร่หรือก้าวสู่วงการมืดที่เมื่อเข้าไปแล้วออกมาได้ยากอย่างวิลเลิน
ความฝันของคุโมะ คือ การได้เปิดกิจการร้านดอกไม้เป็นของตัวเอง
เท่านั้น เป็นความฝันสุดแสนธรรมดาที่ทุกคนได้ยินแล้วก็หัวเราะเยาะใส่ เพราะคุโมะเป็นผู้ชายแถมหน้าตาก็ดูดีเสียจนน่าหมันไส้แต่กลับมีความฝันเหมือนเด็กผู้หญิงที่ชื่นชอบดอกไม้ทั้ง
ๆ ที่เขามีอัตลักษณ์ที่สามารถไปเป็นฮีโร่ที่เก่งกาจได้ (อยากเป็นคนขายดอกไม้แล้วมันผิดรึไง? ถ้าความฝันของฉันมันไปหนักหัวใครก็ขอโทษด้วยละกัน::คุโมะได้กล่าวไว้
ย่อง่ายๆสั้นๆได้ใจความ->
อย่าเผือกยุ่งเรื่องความฝันชาวบ้านเขา)
-คุโมะไม่ค่อย---- เรียกว่าไม่มีเพื่อนเลยดีกว่าเพราะเขามีนิสัยที่ไม่ค่อยน่าคบค้าสมาคมเสียเท่าไรทำให้เพื่อนในรุ่นเดียวกันต่างหลีกเลี่ยงการสานสัมพันธ์ของเขา(แม้แต่รุ่นน้องหรือรุ่นพี่ยังต้องแหวกทางให้เดินพร้อมทำหน้าและท่าทางประกอบสื่อเป็นนัย
ๆ ว่า อย่ามายุ่งกับพวกเราเลย) จนปัจจุบันนี้คนที่เรียกว่าเพื่อนนั้นไม่มีเลย....
(ทำอย่างกับฉันอย่างคบกับพวกมันนักแหละ
น่าเบื่อก็น่าเบื่อไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษเลย :( :: คุโมะ)
-หลังจากเรียนจบมหาลัยแล้วคุโมะก็แยกตัวมาใช้ชีวิตคนเดียวและเปิดกิจการร้านดอกไม้ที่ชื่อว่า
‘Sweet&Beautiful’ กิจการเขาบางทีก็รุ่ง
บางทีก็ดับ แต่เพราะเขาเก็บเงินสะสมไว้สำหรับกิจการนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ
ทำให้มีเงินจ่ายค่าเช่าที่ล่วงหน้าหลายปี
ระหว่างหลายปีนี้เขาก็เริ่มทำกำไรคืนต้นทุนอย่างค่าปุ๋ย ค่ากระถาง ฯลฯ
ค่าอุปกรณ์ทุกอย่างที่เกี่ยวกับการดูแลดอกไม้
**-จนวันหนึ่งเขาได้ไปเจอกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่มีที่ไป(คุ้นมั้ย?) เด็กคนนั้นคือ โยชิซากิ
เอ็นริว! ด้วยความสนใจและรู้สึกถึงความพิเศษของเอ็นริว
คุโมะเลยอาสาที่จะเลี้ยงดูและเป็นผู้ปกครองให้กับเอ็นริว เนื่องด้วยตอนนั้นอารมณ์ของคุโมะดีมากทะลุเกินหลอดอารมณ์ดีผนวกกับเอ็นริวดูมีออร่าความพิเศษเลยยัดเยียด
เอ๊ย! อาสาเป็นผู้ปกครองให้กับเอ็นริว (ก็แค่ตอนนั้นเมา ๆ
เบลอ ๆจากการใช้อัตลักษณ์ไปนิดหน่อยก็เลยยัดเยียดความเป็นผู้ปกครองให้ซะเลยเท่านั้นเอง
::คุโมะ)
-หลังจากที่เป็นผู้ปกครองให้เอ็นริว เขาก็ได้ทราบข่าวว่าเอ็นริวนั้นเป็นวิลเลินชื่อดังที่ใช้ชื่อว่า ลูซิเฟอร์ แรก ๆ คุโมะก็ปวดหัวอยู่หรอก ถึงเขาจะยัดสถานะผู้ปกครองให้แล้วแต่ใช่ว่าเขาจะทำความเข้าใจและทำใจได้ทันทีหลังจากทราบข่าวนะ! (ก็เป็นแค่คนธรรมดานี่เนอะ) แต่หลัง ๆ ก็เริ่มสนับสนุนและคอยชี้แนะแนวทางที่ไม่ให้เอ็นริวทำตัวดูเกินเลยความเป็นเด็กวัยรุ่น(?)ของเด็กชาย(เพื่อนคนแรกของเอ็นเอ็นเป็นสาวสวยล่ะ ! ฉันเรียกเธอว่า ฮิกะ!(ฮิโมโกะ โทกะ) ในสายตาฉันเธอน่าเอ็นดูมาก ๆ เลยล่ะ!::คุโมะ)
**เพิ่มเติม :: -ถึงคุโมะจะยัดเยียดสถานะผู้ปกครองให้แล้วแต่เขาก็ไม่ได้เป็นวิลเลินนะ ยังคงสถานะพลเรือนธรรมดาทั่วไปที่มีนิสัย, สติและทัศนคติไม่เหมือนกับชาวบ้านชาวช่องทั่วไปเท่านั้นเอง (เป็นคนชิวและปรับตัวได้รวดเร็วสุด ๆ! ไม่ได้โม้นะ! ::คุโมะ)
-ในส่วนของเอ็นริวที่เป็นวิลเลินฉายา ลูซิเฟอร์
เขาจะพยายามไม่ให้ตำรวจหรือโปรฮีโร่สืบสาวรู้ไปถึงสถานะลับของเอ็นริวกับคุโมะว่ามีเอี่ยว
หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมของคนที่เอ็นริวฆ่า (ก็คือปกป้องคุโมะไม่ให้พวกตำรวจกับโปรฮีโร่ตามเจอตัวว่ามีคุโมะคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังนั่นแหละ)
-ในช่วงเวลาที่เจอกับเอ็นริวคือช่วงที่เอ็นริวหายตัวไป
1 ปีก่อนที่เอ็นริวจะได้เจอกับโทกะครับผม
อยากคู่กับใคร :: ไม่มีเป็นพิเศษครับ ^ ^
สวัสดีฮ้าบ~ ผมมายน์คาเฟ่นะฮับหรือจะเรียกคาเฟ่จังก็ได้นะ! เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของนิยายของคุณจักพรรดิเอ็น ถึงผมจะยังไม่รู้ว่าลูกชายของผมคุโมะคุงจะติดอันดับโผล่เข้าไปในนิยายเรื่องนี้หรือเปล่าแต่ผมจะติดตามรอดูผลงานของคุณจักพรรดิเอ็นอยู่นะครับ เป็นกำลังใจให้!
อนึ่งผมเห็นเรื่องนี้ตั้งแต่เปิดวันแรก ๆ แล้วแหละแต่พึ่งจะมีเวลามาจัดหน้ากระดาษมาจัดเรียงถ้อยคำให้ดูสละสลวย หากมีคำไหนที่สะกดผิดหรือมีส่วนข้อมูลตรงไหนที่มีข้อผิดพลาด มีจุดบอด หรือช่องว่างที่มันโหวงเหวงปะติดปะต่อกันไม่ได้สามารถแจ้งผมได้นะครับ ผมพร้อมจะแก้ไขและปรับปรุงชี้แจงรายละเอียดให้มากขึ้นครับผม
สุดท้ายนี้ขอฝากคุโมะคุงเอาไว้ในอ้อมอกของคุณจักพรรดิเอ็นและนักอ่านที่เข้ามาส่องทุกท่านด้วยนะคร้าบ~!
ลิ้งค์นิยายเรื่อง My Hero Academia เหล่าผู้ถูกทอดทิ้ง >>จิ้ม<<
ความคิดเห็น