คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 4 part 3
ปพีอรถแล้วเินอ้อมไปว้า้อมือนัวเล็แล้วออแรบัับให้เินามไป ทว่าเธอสะบัแนออไปห่า
“ันเินเอไ้!”
ทันในั้นนัวเล็็รีบสาวเท้าวิ่หนีทันที แ่็ยั้าว่าายหนุ่มที่รวบร่าเล็แล้วยึ้นพาบ่าอย่า่ายาย เสียโวยวายลั่น่น่าฟัไม่เป็นภาษา ปพีส่ายศีรษะ
“พอแล้ว เียบ!” ำู่ที่เยไ้ผลแ่ไม่ใ่รั้นี้
“ไอบ้า ันเ็บนะ ไอ้ผู้ายเฮวย!”
เาส่ายศีรษะแล้วฟาฝ่ามือให่ลบนบั้นท้ายแรๆ
“ไอ้ผู้ายโริ”
ประูห้อสูทเปิว้าออ เาแบนัวเล็ทิ้ลบนเียทันใเ้าหล่อน็ิ้นระเสือระสนลาเีย ทว่าถูอีฝ่ายึเ้ามาปะทะแผ่นอว้า เียหนานุ่มแอร์เย็น่ำสั่ไ้ึลายเป็นสนามรบสรามย่อมๆ
“ในเมื่อุยันีๆ ไม่ไ้็้อปล้ำ”
ปพีไม่ไู้่เมื่อเาริมฝีปาูบร้อนแร เธอเม้มปาหนีแ่วามำนา็ทำให้อีฝ่ายยับ่อนะแทรปลายลิ้นร้อนสำรววามอุ่นนุ่ม
“อบแบบนี้็ไม่บอ” ใบหน้าอเาลอยอยู่ใล้นสัมผัสถึลมหายใอุ่นๆ
“ปล่อยันนะ”
นฟัยิ้มพอใแล้ว้มลูบริมฝีปาอวบอิ่มรหน้าอีรั้ เสียประท้วัไม่ถนันันอามือเรียวเล็ที่พยายามทุบีเาไม่ยั้ ายหนุ่มรวบฝ่ามือเล็ทั้สอ้าไว้อย่า่ายาย
“บอให้ปล่อย ถึนายะเป็นนในรอบรัวเ้านายัน แ่อยูนะ ันะฟ้อพี่ายนาย ปล่อย! ันบอให้ปล่อย!”
ายหนุ่มเือบะหัวเราะลั่นับำู่นั้น รอยยิ้มระบายึ้นบนใบหน้าเมื่อเห้นวาลมโื่นระหน
“พรุ่นี้รีบบอพี่พรริับพี่สะใภ้ผม่วนเลยนะุ ีเสียอี ผมะไ้มีเมีย”
“ไอ้บ้า ออไปนะ!”
ยิ่ิ้น็เหมือนยิ่ใให้อีฝ่ายไ้สัมผัสวามอวบอิ่มอรูปร่าเล็ที่่อนวามอวบอัไว้ เา้มลเม้มิ๋หูเบาๆ ร่าเล็สะุ้รู้สึเสียว่าน ริมฝีปาอวบอิ่มถูรอบรอไว้รั้แล้วรั้เล่า ูบหนัหน่วเรียร้อนแทบลืมหายใ ปิิริยา่อ้านเมื่อสัรู่เผลออบสนออย่าลืมัว ายหนุ่ม้มลูบเนินออวบาว
“อือออออ” ฝ่ามือที่ว่าอี้านบีบเ้นเบาๆ ะที่ลิ้นยัลาไล้สำรวรอบรอไปทั่ว เสียราระเส่าัเป็นระยะ ร่าสู้ม่ำระเรื่อยไปนบริเวหน้าท้อแบนราบ
“อย่า่ะ” เสียห้ามเบาหวิวแทบไม่เป็นผลเมื่อเาวัปลายลิ้นไล้วนสำรวไปรอบบริเวหน้าท้หน้าท้อแบนราบ ่อนะสำรวรุล้ำ
“ยะ..อย่า” เาหยุนิหนึ่เพราะเสียปรามอนัวเล็ ทว่าร่าายอเธอลับสนออบัเน เรียวาามแยยับออห่าเมื่อเา้มลุไร้สำรวลีบอไม้สีสวยราวับหมู่ภมรลิ้มรสวามหวานั่น้ำผึ้ ริมฝีปาบาเียบูบับลีบอไม้สีสวยนุ่มนวลแผ่วเบานุ่มนวล ะที่ปลายลิ้นเรียวเริ่มสอระหวัสำรววามหวานล้ำลึอย่าหิวระหาย
“อื้อ ยะ อย่า ะ” ลมหายใอุ่นวนเวียนสัมผัสสำรวอยู่ไม่ห่า สะโพามแอ่นรับส่ายไปมาอย่าเสียว่าน เาใ้มือให่รึอบสะโพไว้แน่น ใบหน้าเรียวเล็บิส่ายไปมายั่วยวนวาบหวาม ใบหน้ามเ้มยัสาละวนรุหวแหน ร่าเล็สั่นระริอบโ้สัมผัสเร่าร้อน เสียหายใหอบถี่เมื่อปลายลิ้นเรียวสอลึเ้าออถี่ มือเรียวเล็เผลอิไหล่แน่นเมื่อเร็ระุเป็นระยะ
เสียราระเส่าไม่เป็นภาษา วแนเรียวเผอโอบรอบอเาไว้ราว้อารที่ยึเหนี่ยว ริมฝีปาอวบอิ่มเริ่มูบอบเอะะไม่ประสา
“น่ารัน่าเอ็นูเหลือเิน” วาม้อารที่อัแน่นภายในร่าายยาะวบุมเพราะร่าเล็อวบอัไปทุสัส่วนแทบทำให้เาสำลัวามหวาน
“ุสวยมา”
เรียวาาวแยอออย่ารู้าน เาบรรแะเบาๆ บริเวลีบอไม้สีสวยรู้สึถึวามเปียื้น ่อนที่ะแทรร่าแร่ลหาร่าเล็อย่าทะนุถนอม มือ้าหนึ่ลูบศีรษะปลอบประโลมเมื่อเห็นใบหน้าเหยเอหิสาว
วามอบอุ่นับแน่นทำให้เาเผลอราออมาอย่าเสียวระสัน ผสานเสียราที่หลุรอาริมฝีปาอิ่ม วหน้าหวาน นัยน์าู่สวย้อมอายหนุ่มอย่าหวานึ้
“มอแบบนี้ รับรอไม่ไ้นอนทั้ืนแน่”
นพูหัวเราะเบาๆ ลมหายใถี่สอประสานแทบเป็นหนึ่เียว ร่าบาแอ่นหยัเร่ัหวะให้ายหนุ่มระแทสะโพสอบเ้าหาลีบอไม้สีสวย เสียราพอใเหมือนแรระุ้นถ่ายทอวามปรารถนาให้แ่และัน เาเร่ัหวะเร็วึ้นเมื่อร่าเล็เริ่มระุเร็ไปพร้อมัน
ไฟปรารถนที่สบลพร้อมับวามเียบที่ไ้ยินเพียเสียเรื่อปรับอาาศเบาๆ เา้มลูบหน้าผาุ่มเหื่อเบาๆ ่อนที่ะทิ้ัวลนอน้าน้าอย่าหมแร
“ผมะไม่ปล่อยมือาุเ็า”
เาระับร่าเปล่าเปลือยเ้ามาอไว้แนบอ รู้สึนุ่มหยุ่นสัมผัสแผ่นอว้าเหมือนยั่วยวนอย่าไม่ไ้ั้ใเาหัวเราะในวามหื่นปรารถนาอนที่ำลั่อัวึ้นอีรั้!
ความคิดเห็น