นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
บาบิโลนนครลอยฟ้า
...ร่างที่ปรากฏของพ่อค้าชาวไซรีนเนียมีรูปร่างสูงโปร่งทว่าตัวบางลักษณะที่เด่นคงเป็นนิ้วทั้งสามและมีขนที่ยาวสีเข้มปกคลุมทั่วศีรษะ ดวงตาที่อยู่ใต้ขนปกคลุมจึงทำให้มองเห็นไม่ชัดนัก..
ผู้เข้าชมรวม
40
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
40
หมวด : วิทยาศาสตร์
อัปเดตล่าสุด : 20 ก.ค. 67 / 20:24 น.
วิทยาศาสตร์ ไซไฟ เทคโนโลยี แฟนตาซี Scifi นิยายไซไฟ อวกาศ ต่อสู้ สงคราม เหนือธรรมชาติ scifi ลึกลับ จักรวาล เรื่องสั้น ต่างดาว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เรื่องสั้นเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวชาวไซรีนเนียและชาวคลอโลเฟีย ซึ่งต่างหาผลประโยชน์กัน อำนาจ ผลประโยชน์ และความโลภ ซึ่งมาทำลายระบบนิเวศแห่งนี้ ลองอ่านเพื่อความเพลิดเพลินครับ
ขอบคุณครับ ^^
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ท่านเล!! เราสามารถับสัายานบินไรัสัาินออาาัรไ้รับ”ทหารรวารรายานผู้รอนรบาลิโลน ยานอวาศนาให่ที่นำาวลอโลเฟียเินทาไปทั่วทั้ัรวาลบานนี้เป็นประเทศที่อยู่อย่าผาสุไร้ารแ่แย่แ่ัน
าวเมือส่วนให่รูปร่าผอมสูมีผิวายเียวเ้มอาศัยในบรรยาาศำลอแบบร้อนื้น ันั้นยานบินอพวเาึมัหาที่อยู่ใล้แหล่ำเนิพลัานวามร้อน หรือ าวที่มีแสและุระเบิในัวเอที่ปล่อยลื่นวามร้อนไ้
“ พวนั้นมัน้อารสิ่ใ?” เสียที่แหบเรือมาาายรารูปร่าสูให่ศีรษะโล้นเลี้ยนมัน มอมายัทหารรวาร้วยวาสีำลับวโ
“สัาทาิ ระบุว่า พวเา ือ นัาร้าาย้ามัรวาล ึ่เป็นาวไรีนเนีย ้อาระมาิ่อ้าายับพวเรา” ทหารรวารรายานพร้อมับเปิสัาภาพที่ส่เ้ามาายบนอภาพนาให่ในห้อวบุม
ร่าที่ปราอพ่อ้าาวไรีนเนียมีรูปร่าสูโปร่ทว่าัวบาลัษะที่เ่นเป็นนิ้วทั้สามและมีนที่ยาวสีเ้มปลุมทั่วศีรษะ วาที่อยู่ใ้นปลุมึทำให้มอเห็นไม่ันั
“สวัสี ท่านผู้รอนรบาบิโลน พว้ามีวามประส์ะิ่อ้าายสิน้าับพวท่าน พวเรามาาสอพันแปร้อยล้านปีแส นำเสนอสิน้าำพวอาว แหล่สร้าพลัานวามร้อนสำหรับรัวเรือน เพราะทราบมาว่าพวท่านเวลาเินทาหาแหล่พลัานใหม่ๆ อา้อใ้มัน ันั้นพวเราึนำเสนอทาเลือแหล่พลัานัล่าวระหว่าารเินทาไลอพวท่าน” บุรุษาวไรีนเนียหยุส่ระแสิเพื่อูารอบสนอาาวบาบิโลน
“ ล ้า…เล..ยินีอนรับพวาวไรีนเนียทุท่าน ปิเราะสนามแม่เหล็ป้อัน อ้อ…มี้อแม้ว่าพวเ้าะ้อให้เรายึอาวุธไว้ที่สนามอยานอพวเรานะ!” เลหรี่าลเล็น้อยในวามรอบรอบน
“พวเรายินี!!” สัาิับไปพร้อมับภาพบนอ
ท่าเทียบยานใ้นรลอยฟ้าแห่นี้เ็มไป้วยาวลอโลเฟียที่ออมาเฝ้ารอรับแ่าาว าวไรีนเนีย่านสิน้าที่นนำมาายลมาที่พื้นยาน อาาศในนรบาบิโลนอบอ้าวนพวไรีนเนียรู้สึไ้เนื่อาวโรอยานเินทาอยู่ใล้าวที่ระเบิพลัานวามร้อนในนเอวให่ เพื่อเป็นารสร้่าลมหายใอาวนร รวมถึสร้าวามแ็แรับาวลอโลเฟีย ยานเินทาึหันหน้าเ้าใล้าวที่มีแสสว่าและวามร้อนลอเวลา
“ อาาศที่นี่อบอ้าวไปเสียหน่อยนะ พวท่าน….” เ่าัวเียวระพริบวาที่โมอพ่อ้าที่มาเยือน
“านุลา ้า…านุลา” าวไรีนเนียผู้เราิ่อสวมุประำาินเิน้าผู้รอนรเินมุ่หน้าเ้าสู่ัวอาาร้านหน้า ในห้อรับรอที่ัเรียมไว้ ทั้หมเินเ้าสู่ห้อรับรอที่ถูออแบบมาเพื่อให้แสสว่าส่อเ้ามาไ้ทุทิศทาแ่อุหภูมิารเย็นว่า้านนอ าวไรีนเนียึรู้สึสบายึ้น
“ นี่ือ เรื่อผลิพลัานวามร้อนและแสสำหรับรัวเรือน ที่ะมานำเสนอท่าน” านุลาเปิล่อโลหะนาให่้าหน้านออเผยให้เห็นอุปร์ทีู่แปลา
“ มันเป็นพลัานนิใเล่า เพราะที่เราใ้อยู่เป็น'ฮีไนเลียม'เท่านั้น สำหรับในารผลิพลัานับเลื่อนและวามร้อนภายในนรฯแห่นี้”ายหนุ่มร่าเียวในุลุมสีมันวาวเินผ่าวล้อเราเ้ามา
“นี่..หลานาย้า…มาเล” ผู้เ่าหันมาแนะนำายหนุ่มร่าำยำที่ำลัเินเ้ามา
“ ้าเือบลืมไปว่าพลัาน'ฮีไนเลียม' เาพวเรายัมีสำรอมามายมหาศาลแบบที่ว่าใ่เท่าใ็ไม่หม” หลานายอเ้ารอนร อวอย่าเย าวไรีนเนียาลุวาวเพราะเป็นที่รู้ันในัรวาลว่าพลัาน ‘ฮีไนเลียม’ เป็นพลัานที่หายามันบริสุทธิมาึ่ราาาย็ีมาเ่นัน นี่เป็น้อมูลที่พวไรีนเนียไม่รู้มา่อนว่าพวเาำลัเอุมทรัพย์เ้าแล้วันั้นแผนารที่ะปล้นึเปลี่ยนไป!
ภายในห้อพัที่ถูัให้ถูรายล้อม้วยระบานให่โปร่แสสำหรับารเ้ามาอแสาแหล่พลัานภายนอยานที่ยัโรอยู่ านุลายืนในวล้อมอพวนเพื่อวาแผนในารปล้นพลัานอาวลอโลเฟีย พลันเสียบานประูเลื่อนออทำให้ารสนทนา้วยิยุิลหันมามอแที่ไม่ไ้รับเิเินเ้ามา
“ อเ้าไปนะท่าน านุลา” มาเลเินเ้ามาอย่าไม่เรใ
“ ท่าน มาเล มีธุระอันใ” านุลาหันมาหนุ่มร่าเียว
“ ้าอพูเลยแล้วันมิ้ออ้อม้อม พวท่านมาที่นรอเรา้วยุประส์อันใ?” มาเลยิำถามอย่าไม่เรลัวใร
“ หมายถึสิ่ใ ้าไม่เ้าใุประส์ท่าน? มาเล” านุลาส่ิอบเสียเรียบ
“ ้ามอพวท่านออว่ามาไม่ไ้ิะมาายอเป็นแน่ บอสิ่ในใพวท่านเถอะ เราอาไ้พึ่พาัน” มาเลหรี่วาโอยู่รู้ทัน
“ ้าพอะเ้าใละ วามหมายที่ว่าเราอาไ้พึ่พาัน เพราะอีไม่ี่วัน้าหน้าที่แห่นี้ะมีารสถาปนาารผู้รอนรฯ ท่าน้อารวาม่วยเหลือใ่หรือไม่?” านุลาส่ิหยั่รู้
“ แหม!! าวไรีนเนียเ่ในารอ่านิ ”
“มันอาะ่ายึ้น ถ้าท่านให้พว้า่วยในารึ้นเป็นเ้ารอนรแห่นี้่อไป แ่มี้อแลเปลี่ยนเพียเล็น้อย ท่าน้อพาพว้าไปยัที่เ็บพลัาน”
“ไ้สิ เพราะอย่าไรเสียพวเ้า็ไม่มีอาวุธอยู่แล้ว แ่ไปเยี่ยมมะเป็นไรไป” มาเลยิ้มเยาะ โยไม่ทันสัเแววาอพวไรีนเนียถึวามเ้าเล่ห์ที่แอบ่อนใ้เส้นนปลุมนั้น
“สำหรับวิธีอ้า ือ เ้า้อับัวท่านเลลุเ้า่อน เพราะท่านเลมีอำนาที่สุในอนนี้ านั้นหาพวเียวับท่านโยผู้ใสนับสนุนท่าน ให้ท่านบราวัลให้อย่าาม” านุลาเสนอแผนั่วเพราะเารู้ว่าเ็หนุ่ม้าหน้าเายัอ่อน้อยับัรวาลแห่นี้นั ทั้ผยอและทะยานอยาในอำนาที่ไม่รู้ว่านเอะวบุมมันไ้อย่าไร!
“ ไม่ยา ้าพอมีเพื่อน่านรฯีเหมือนันหลัาที่้าับท่านอา้าแล้ว ้าะยายอาาัรยึรอไปทั่วัรวาลที่ว้าให่นี้ ึ่พวาวลอโลเฟียไม่เยที่ะยายอาาัรมา่อนเลยอยู่สันโมัน่าเป็นวิธีิที่โ่เล่าสิ้นี”แววาอมาเลมุ่มั่น้วยวามระหายอำนาและสราม
หลัาารเ้าับุม'เล' าวเมือึแบ่พรรพวเป็นสอฝ่าย ฝ่ายหนึ่เห็น้วยอีฝ่ายหนึ่ไม่เห็น้วย แ่้วยวามที่พวเาไม่เยเอสถานาร์แบบนี้ึไ้แ่อยู่ในสภาวะำยอม
ทั้หมถูนำไปยัห้อเ็บพลัานใ้นรฯโยมีเลที่ถูับุม มาเลและานุลาับพวเินามไม่ห่าึ่ทาเิน่อน้าลึและอบร้อน
“ ไอ้หลานั่ว เหุใเ้าถึทำับ้าแบบนี้?” เลสภาพถูมั้วยเรื่อพันธนาารเิน้วยวามทุลัทุเล
“ ็ท่านอาไม่เยะทำสรามยายอาาัรเลย มันหมสมัยอท่าน และถ้าะให้้าึ้นมาูแลนรแทนท่าน ท่านไม่ยอมเป็นแน่ อีอย่าท่านไม่้อัวลไปเพราะ้ามี ท่าน ‘านุลา’ อยแนะนำวาแผนให้” มาเลหันมามอผู้วาแผน้วยวามนบนอบ
“ เสียเผ่าพันธ์ุาวลอโลเฟีย พวเราสืบสันานมามีแ่วามสบ ไม่ผ่าเหล่าอแบบเ้า!” เลถลึาใส่หลานน ทั้หมมาหยุหน้าประูบานให่ เมื่อมันเปิออเผยให้เห็นัวเรื่อยน์นามหึมารวมถึแร่ ‘ไนฮีเลียม’ ในถััเ็บนาให่หลายพันถัสุลูา
“ เ่าเล เ้าหมวามหมายแล้ว เรียมัวายไ้แล้ว” านุลาส่ิไปให้หลานอเลเรียมอุปร์สัหารอาอมัน ึ่อนนี้เานัุ่เ่าับพื้นห้อ
“ประเี๋ยว่อน มันอีสิ่ที่พวเ้า และหลานที่โ่เล่าอ้าไม่เยล่วรู้?” เลเยหน้าที่ถูึ้น
“ ลูไม้อันใหนอ?” านุลาพู้วยิับเล
“ ไม่เลย มันเป็นอล้ำ่าอพวเรา าวลอโลเฟีย ไหนๆ้า็ไม่อามีีวิ่อไป สิ่นี้เป็นสิ่เียวที่ผู้รอนระส่มอบให้ ผู้ที่ะรอนรรุ่น่อไป”
“ ไหนละ? มันอยู่ที่ใ?” านุลามอหน้ามอมอเ่าเล้วยวามโลภ
“ มันอยู่ที่นั่น บนเสานั่น ‘ุแแห่ารปลปล่อย’” เลมอไปยัผนัห้อ้านในที่มีเสา้ำนาให่ึ่บนนั้นมีล้ายแท่โลหะที่ประับ้วยหินสีมี่าสวยาม
“ มันทำาแร่'ไวท์ไนส์' ึ่มีมูล่ารอมาา'ฮีไนเลียม'” เลอธิบาย
“ มีแ่อี ไม่เสียแรที่พวเรามาัน” านุลาส่ระแสิัวานไปทั่วห้อ ่อนามือึ่มีนิ้วทั้สามไป้านหน้าเิแรสั่นสะเทือนึูุแฯนั้นหลุออาเบ้าที่เ็บมัน านุลามอสิ่เลอ่าในมือ้วยวามโลภ
“ ฮา ฮ่า ฮ่า”เล้มหน้าหัวเราะอย่าบ้าลั่
“ ท่านอาเสียสิไปแล้ว?” มาเลมออาน้วยวามรัเีย
“ ไม่หรอ ้าไม่ไ้บ้าหลานรั ้าีใ่าหาที่ไ้ปลปล่อย…” เสียเลยัลั้วหัวเราะ่อนล่าว่ออย่าบ้าลั่ “….พวเ้าเยไ้ยินไหม? ว่านิ้วไหนมันร้าย้อัทิ้ มันเหมือนันับเรื่อที่เินี้ เมื่อยีนอพวเราาวลอโลเฟียมัน่อารลายพันธุ์ เพื่อเป็นารป้อันวามหายะนะที่ะเิึ้นับัรวาล ้าำเป็น้อทำลายนรฯแห่นี้!!”
“ หมายวามว่านรบาบิโลนะับสู??” านุลามออย่าแ้นใ้นที่บัหน้า
“….นี้ือ ระบบทำลายนเออัโนมัิ เปิระบบทำานมาแล้ว 10 นาทีเหลือ 2 นาทีสุท้าย เพื่อเป็นารป้อันระบบเราะป้อันยานถูปิถาวร….”เสียเือนัึ้นเป็นัหวะ
“พวเ้ามันโ่ ที่ไม่มีอาวุธ ิรึว่าะทำอะไรพว้าไ้ ายมัน้วยันที่นี่ล่ะ”เลมอานุลา้วยวามแ้น
“ใรว่าพว้าไม่มีอาวุธ” สิ้นเสียสัาิ พวาวไรีนเนียแพเสียร้อแหลมเล็นทำให้ลและมาเลถึับสิ้นใในทันที ้วยอำนาลื่นเสียที่เ้าไปหยุารเ้นอหัวใอพวไรีนเนีย และท้ายสุนรบาบิโลน็ับสูไปพร้อมับ'พ่อ้า่าาว'
ผลงานอื่นๆ ของ ดาระคุปต์ จักรวาล ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ดาระคุปต์ จักรวาล
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น