\\รักสุดใจ..นายเหล็กดัดฟัน//

ลำดับตอนที่ #4 : เพราะจังเลย

3 เพราะจังเลย

          ~ye ye ye ye hey ye ye ya hoo ก็ผมรักคุณนี่คร้าบบบบ~

ฮึ่มมมมม..เสียงเรียกเข้าของฉันเอง(เพลง ครับ ครับ ของG-jr ไง) โทรมาตั้งแต่เช้าเนี่ยพึ่งหกโมงครึ่งเองและก็เป็นวันเสาร์ด้วย คนกำลังนอนมันๆอยู่น้า  ด้วยความรำคาญฉันจึงเดินไปรับโทรศัพท์ ฮ่า..ดามันโทรมา

อาโหล..มีไร โทรมาตั้งแต่เช้าเนี่ย

-good moring จ๊ะมิ้นท์ ลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้วันอะไร-

“อืม..วันที่ที่เรารักกันเหรอ”  
- -*- จะบ้าเหรอ!!..วันนี้เป็นวันเกิดน้องป่าน แล้วแกก็สัญญากับเค้าแล้วด้วยนะจะว่าไปเป็นเพื่อนเค้าง่ะ-

“เหรอ ลืมไปเลยง่ะ ว่าแต่ไปกี่โมงล่ะ”

-ตอนนี้จ๊ะ-

“งึย..อืม เดี๋ยวจะไปอาบน้ำแล้ว เออแล้วของขวัญล่ะ”

-เค้าเตรียมไว้แล้วรีบไปอาบน้ำเถอะ-

“จ๊ะ..มารับนะ”

-ก็ได้..บาย-

“บาย”

          พอคุยกับดาฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวในชุดกางเกงสีน้ำตาล3ส่วน เสื้อแขนกุดสีฟ้าอ่อน มัดผมครึ่งหัวก็พอ..จบ

ฉันมายืนรอดาที่หน้าบ้าน เฮ้อ..เมื่อไรจะมาเนี่ยรอนานแล้วน้า ฉันบ่นให้ดาอยู่ในใจ

ทันใดนั้นดาก็ขับรถของเธอมา “เอี๊ยดดดดด>w<” เสียงรถ

“นี่ดาแกจะขับชนฉันอยู่แล้วนะ..หนอยยแกจะฆ่าฉันเหรอ”

“อื้มจ้า^_^ ”  ตอบอย่าง(หน้า)ด้านสุดๆ

 “- -โอ๊ยยยย..แม่ใหญ่”

  อย่าแปลกใจว่าทำไมดาถึงมารับฉันได้ บ้านเธอรวย เธอขับรถยนต์เป็นตั้งแต่ม.3แล้ว ตอนนี้เธอมีรถเป็นของตัวเองเมื่อ2สัปดาห์ก่อนคือรถ Honda Jazz สีชมพู

และฉันก็เดินขึ้นรถอย่างหน้าเซ็งๆ

ในระหว่างที่เรากำลังไปที่บ้านของน้องป่าน ดาก็ชวนคุยเรื่องของน้องป่าน

“นี่มิ้นท์..น้องป่านเค้ามีพี่ชายด้วยนะ”

“อือ..แล้วไง”

“ก็แกไม่สนใจเหรอ”

“โนวววว”

“อื้อ..น้องเค้ายังบอกเลยนะว่า พี่ชายเค้าจะย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเราด้วยล่ะ”

“แกสนใจล่ะสิ อิอิ แล้วไมค์ของแกล่ะจะว่าไง”

“เออ..นั่นน่ะสิ 55”

หลังจากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่องอื่นซึ่งดาคนนี้ก็พาคุยแต่เรื่องยุนโฮของเธอ เขาเป็นดาราคนที่เธอปลื้มมากที่สุด

                ในที่สุดฉันมาถึงบ้านน้องป่านซักที ว้าว!..บ้านน้องเค้าสวยจังเลยบ้านสีครีมอ่อนๆรอบๆบ้านก็มีต้นไม้อยู่ร้อมรอบ กับแดดยามเช้าที่อ่อนๆ ช่างเข้ากันจริงๆอีกอย่างตรงในสวนนั้น ว้าว!มีสระว่ายน้ำด้วยแหละ นี่แหละบ้านในฝันของฉันเลย

“เฮ้ย..มิ้นท์ปะเข้าไปในงานได้แล้วนะ ยืนเพ้อฝันอยู่นั้นแหละ”ดาสะกิดฉัน

“อืมๆ”ฉันตอบ

โห..ทำไมคนเยอะจังเนี่ยแถมยังไม่มีคนรู้จักอีกด้วยนะ ก็มีแต่ดาน้องป่านที่รู้จักแล้วก็..ฟรอยด์ เอ๊ะ!..ฟรอยเค้ามาอยู่ที่นี้ได้ไงอ่ะ?

“ดาๆนี้มันเจ้าลิงน้อยหนิ”มิ้นท์

“ไหนๆ จะบ้าหรอลิงจะมาอยู่ในงานวันเกิดได้ไงมันต้องอยู่ในสัว..”ดา

ในขณะที่ดากำลังพูดยังไม่เสร็จ ฟรอยด์ก็เดินเข้ามาทักดาด้วยลอยยิ้มอันเป็นมิตร

“สวัสดีครับ..เอ๊ะนี่มันคนที่เดินชนผมเมื่อตอนเปิดเทอมวันแรกใช่หรือเปล่าครับ”ฟรอยด์ทักดา

“สวัสดีค่ะ..เอ่อ..คงใช่มั๊งคะ” ดาตอบแบบงงๆ

                ทันใดนั้นขณะที่ดาตอบคำถามกับฟรอยด์เสร็จ  น้องป่านก็เดินเข้ามาทักดากับฉัน

“อ้าว..พี่ดา พี่มิ้นท์ มาตอนไหนกันคะเนี่ย”ป่าน

“ก็ได้ซักพักแล้วค่ะคุณน้อง อ่ะนี่ของขวัญจ๊ะ”

“ขอบคุณค่ะ แต่เอ๊ะ..พี่ๆรู้จักพี่ฟรอยด์คนนี้แล้วหรอ?” พร้อมกับยื้นมือมารับของขวัญจากฉัน

“อ๋อ ยังๆเลย”ดาตอบป่าน

แต่ฟรอยด์กลับตอบไปว่า  “เคยคุยกัน2วิ”

“งั้นเดี๋ยวแนะนำให้รู้จักนะ นี่พี่ฟรอยด์   พี่ฟรอยด์นี่..พี่ดา กับพี่มิ้นท์”ป่าน

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับ

“ฟันน่ารักดีนะครับ ฟรอยด์พูดกับฉัน”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบแล้วยิ้ม^_^

“อ้าว..แล้วพี่ว่านล่ะมาหรือยังง่ะ”ป่านถามฟรอยด์

“อืม..ยังไม่เห็นมันเลย เฮ้ย..นั้นไงอยู่นั้น”ฟรอยด์

เมื่อป่านเห็นว่านจึงเรียกว่านมาที่กลุ่มสนทนานี้ “พี่ว่านๆ มานี่หน่อย”

“อาราย..พี่จะรีบไปเตรียมตัวร้องเพลง”

“นะคะ..”เธอทำสายตาอ้อนวอนสุด (ปิ๊งๆ)

“ก็ได้ - -”

“งั้นดีค่ะ^^  พี่ว่านนี่พี่...”  แล้วเธอก็แนะนำตัวฉันและกับว่าน

“สวัสดีค่ะ/ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^”

ฟันน่ารักนะครับ สีฟ้าซะด้วย ผมชอบ

ค่ะ..ขอบคุณค่ะ^_^

ในตอนนั้นเอง..ตอนที่มิ้นท์ยิ้ม รอยยิ้มใบนั้นมันทำให้ว่าน..ใจละลาย(โอ๊ยเว่อร์เกิน)

และมิ้นท์จะเช่นกันด้วย

                พอแนะนำตัวกันเสร็จพวกเราทั้งหมดก็ต่างพากันไปทางใครทางมัน (พูดยังกับจะไป...นั้นแหละ) ฉันกับดาไปหาอะไรทานกัน ป่าน ว่าน และฟรอยด์ก็ไปเตรียมตัวเพื่อร้องในงานวันเกิด

                เวลาผ่านไป10นาที ได้เวลาร้องเพลงแล้วล่ะ บนเวทีข้างสระว่ายน้ำมีก้อนโตขนาด10ปอนด์ วางอยู่บนโต๊ะ  นักดนตรีเริ่มออกมาประจำที่แล้วก็ร้องเพลงแฮปปี้(G-jr)เบิร์ธเดย์ให้ป่าน

~แฮปบี้เบิร์ธเดย์น้องป่าน~ แฮปปี้เบิร์ธเดย์น้องป่าน~

ป่านตื้นตันใจมากแล้วร้องไห้  ทุกคนต่างก็ปรบมือให้กับเธอ บ้างคนถึงกับร้องไห้ตามเธอไปเลย

                ได้เวลาที่ป่านได้แสดงความสามารถแล้วคือเธอร้องเพลงคำถามของ... โดยมีว่านและ

ฟรอยด์เป็นมือกีต้าร์และมือกลอง  และก็ถึงคราวของว่านเขาร้องเพลงฤดูที่แตกต่างของ...

เป็นจังหวะช้า สบายๆ มันทำให้ฉันหลับตาเคลิ้มไปกับเสียงของเขา เหมือนถูกมนต์สะกด.....

~อดทนเวลาที่ฝนพร่ำ..อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง~

“เฮ้ยมิ้นท์แกเป็นไรไปนั่งสมาธิหรือหลับฮะเนี่ย?”ดามาสะกิดที่ตัวฉัน

“อ๋อนั่งสมาธิ เอ้ยฟังเพลง แกมากวนเค้าทำไมคนกำลังฟังเพลงเคลิ้มอยู่เลยนะ เดี๋ยวโบกหัวทิ่มเลย”

“หึหึ..ติดใจเสียงนุ่มๆของว่านอ่ะดิ”ดา

“ถ้าใช่แล้วทำไมล่ะ”มิ้นท์

“อิอิ”ดา

“ขำอะไร”มิ้นท์

“เปล่า ยัยสวยเป๋อแอนด์เดอะโก๊ะจัง”ดา ยังมาทำหน้าเซ่อ

                                                       สงสัยมิ้นท์จะปลื้มว่านแล้วล่ะสิ

ติดตามตอนต่อไปนะคะ

============================================