Love Song... บทเพลงนี้เพื่อเธอ

ตอนที่ 9 : คำอธิบาย

ผมยังไม่มีโอกาสอธิบายเรื่องในวันนั้นให้จีนี่ฟังเลย ถึงแม้ว่าเราจะเจอกันในงานต่างๆก็ตาม เหมือนว่าเธอกำลังหลบที่จะคุยกับผม บางทีพวกผู้หญิงก็เข้าใจยากเหมือนกันนะ เป็นอะไรหรือคิดอะไรก็ไม่พูดออกมา มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเอง เพราะเหมือนกับว่าตอนนี้ผมจะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว

"เดี๋ยวทั้งคู่พักกันในห้องนี้ก่อนนะ ถ้าถึงเวลาแล้วพี่จะมาตามอีกที"

พี่ARพาเรามาที่ห้องพักห้องหนึ่ง วันนี้พวกเรามาโปรโมทมินิซีรี่ย์กันที่ห้างแห่งหนึ่ง ผมจึงคิดว่าจะใช้โอกาสในวันนี้พูดกันให้รู้เรื่องไปเลย

"จี....นี่เธอโกรธอะไรพี่อีกหรือเปล่า"

ทันทีที่เราอยู่กันตามลำพัง ผมก็เดินตรงเข้าไปหาจีนี่ที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง

"ไม่ได้โกรธคะ"

ฉันเงยขึ้นจากโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจ แต่ก็ส่งยิ้มพร้อมกับคำตอบ

"แต่ว่าจี....กำลังหลบหน้าพี่ มีอะไรก็บอกกับพี่ตรงๆซิ ทำแบบนี้พี่ไม่ชอบเลยนะ"

ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธและพยายามหลบหน้า แต่จีนี่ก็ยังคงจะปฏิเสธผม

"ไม่ได้โกรธจริงๆคะ ฉันจะโกรธพี่เรื่องอะไรคะ"

ทำไมเขาจะต้องโมโหมากขนาดนี้ด้วย 

"ก็เรื่อง....เรื่องวันนั้น....เรื่อง....ที่พี่จูบจี"

พอจะพูดขึ้นมาปากของผมมันกับไม่เป็นไปอย่างที่คิด

"ฉันเข้าใจคะ....ว่ามันคือการทำงาน"

เขาจะพูดมันขึ้นมาเพื่อให้ฉันคิดทำไมอีก เท่านี้มันก็มากพอแล้วสำหรับเรื่องในวันนั้น ฉันจึงลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกไปนอกห้อง

"แล้วถ้าพี่บอกว่า.....วันนั้นมันมาจากความรู้สึกจริงๆของพี่ล่ะ"

ผมจึงตัดสินใจที่จะพูดออกมาก่อนที่จีนี่กำลังจะเดินหนีไปอีก

"จูบของพี่ในวันนั้นมันไม่ใช่การแสดง แต่....มาจากความรู้สึกที่พี่มีให้กับจีจริงๆ พี่ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นตอนไหน แต่ว่าตอนนี้พี่คิดว่า.....พี่รักจี....."

จีนี่หันกลับมาและโผลเข้ากอดผมโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ส่วนผมเองก็โอบกอดเธอไว้ด้วยเช่นกัน

"ฉันก็รักพี่คะ"

พี่จงฮยอนเอื้อมมือไปกดล็อคประตูห้อง ก่อนที่จะก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉัน รอยจูบในตอนนี้มันให้ความรู้สึกดีกว่าครั้งที่ผ่านมา เพราะมันมาจากความรักของเราทั้งคู่ที่มีให้กัน

*** คอนโดจีนี่ ***

หลังจากฉันและพี่จงฮยอนคบกันแบบลับๆ เราก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆจนพี่ชินกูเริ่มสงสัย

"เธอกับจงฮยอนกำลังคบกันอยู่ใช่ไหม?? "

พี่ชินกูวางกระเป๋าของฉันที่โซฟาก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน

"ใช่คะ...เรากำลังคบกันอยู่"

ฉันตอบออกมาอย่างหน้าตาเฉยเหมือนกับว่ามันเป็นแค่เรื่องธรรมดา 

"เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมจีสำหรับผลที่จะตามมา ท่านประธานไม่อนุญาตให้ศิลปินในค่ายคบกันเองนะ เธอเคยได้ยินข่าวของยงฮวาลีดเดอร์วง Blue มาบ้างแล้วใช่ไหม" (ย้อนอ่านได้ที่ "สัญญารักชั่วนิรันดร์" ) 

พี่ชินกูเตือนฉันถึงกฏข้อห้ามของบริษัท ถึงฉันจะรู้อยู่แก่ใจว่าห้ามคนในค่ายคบกัน แต่ก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกของตัวเองได้

"ก็อย่าให้ท่านประธานรู้ซิ"

ฉันพอจะเข้าใจถึงความหวังดีของพี่ชินกู

"พี่รู้ว่ายังไงก็ห้ามเธอไม่ได้หรอก แต่พี่อยากให้เธอนึกถึงอนาคตของตัวเองบ้างนะจี"

ตอนนี้ฉันก็สามารถทำตามความฝันของตัวเองได้แล้ว....คือการเป็นนักร้อง แต่หลังจากนี้ฉันขอเลือกทำตามหัวใจของตัวเองบ้าง และไม่ว่าผลมันจะเป็นยังไงฉันก็พร้อมยอมรับ

"ฉันรู้คะว่าพี่หวังดี....แต่มันจะไม่มีอะไรหรอกคะ ตอนนี้พี่กลับไปพักผ่อนเถอะฉันเหนื่อยแล้ว"

ฉันดึงพี่ชินกูให้ลุกขึ้นก่อนจะดันตัวเขาไปที่หน้าห้อง ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงฉันก็เชื่อว่าพี่จงฮยอนพร้อมจะผ่านมันไปกับฉัน และฉันก็จะไม่คิดอะไรในสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้น ขอแค่ทำทุกวันนี้ให้มีความสุขก็พอ

[พี่ทำอะไรอยู่คะ] 

ฉันจึงโทรหาพี่จงฮยอนทันทีที่พี่ชินกูออกไป

[พี่เพิ่งถึงห้องกำลังจะอาบน้ำแล้วจีล่ะ] 

ตั้งแต่เราคบกันอะไรๆมันก็ดูจะดีไปซะทุกอย่าง ผมมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้คุยกับจีนี่ ถึงแม้ความรักของเราจะไม่สามารถเปิดเผยได้ก็ตาม

[ฉันก็กำลังจะอาบน้ำคะ พี่ชินกูเพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เองคะ] 

ฉันตอบคำถามของพี่จงฮยอนอย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มีความสุขดี 

[งั้นจีพักผ่อนเถอะ....พี่ไม่กวนล่ะ] 

ผมเห็นว่าเวลานี้มันดึกมากแล้ว

[ได้คะ....พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปบริษัทพี่อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวฉันเอาไปให้] 

เพราะฉันมักจะเอาอาหารเข้าไปให้พี่ๆสมาชิกวง Blue บ่อยๆ

[อะไรก็ได้....แค่จีเอามาให้พี่ก็ดีใจหมดแหละ] 

ผมตอบกลับจีนี่ก่อนที่เราจะวางสายจากกัน แต่ผมยังคงนอนทิ้งตัวอยู่ที่โซฟา พอคิดว่าพรุ่งนี้จะได้เจอกับจีนี่ผมก็อมยิ้มขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าความสุขนี้จะอยู่ไปกับผมอีกนานแค่ไหน เพราะความรักของศิลปินอย่างเรามักจะไม่ค่อยยั่งยืน แต่ผมก็อยากจะรักษาความรักครั้งนี้ให้อยู่ตลอดไป