Love Song... บทเพลงนี้เพื่อเธอ

ตอนที่ 1 : ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างเธอ

"สู้..สู้นะ...จี พี่เป็นกำลังใจให้ ไฟท์ติ้ง"

ผมจับมือและส่งกำลังใจให้กับจีนี่นักร้องร่วมค่าย ก่อนที่เธอจะเดินไปหน้าเวที นี่เป็นงานเดบิวเพื่อเปิดตัวเธอ ที่ผ่านมาเธอต้องพยายามอย่างหนัก และตอนนี้เธอก็ได้ทำตามความฝันของตัวเองแล้ว

"ขอบใจมากเลยนะจงฮยอน ที่คอยให้ความช่วยเหลือจีนี่ ทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่ของนายเลย"

ผู้จัดการส่วนตัวของจีนี่กล่าวขอบคุณผม ความจริงผมก็แค่ให้คำแนะนำเธอนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเลย เพราะจีนี่เธอมีความสามารถและพรสวรรค์อยู่แล้ว

>>>> เมื่อ 3 ปีก่อน <<<<

"ทุกคนนี่น้องฝึกมาใหม่นะ แทโฮ ยอนอู และ จีนี่"

อาจารย์สอนดนตรีเดินพาเด็กฝึกกลุ่มใหม่มาแนะนำกับพวกเรา ความจริงพวกเราก็ไม่ได้สนใจเด็กๆกลุ่มนี้สักเท่าไหร่ แค่รู้ว่าเด็กๆที่มาใหม่เป็นแค่เด็กฝึกก็เท่านั้น

"ฉันลืมโทรศัพท์ชาร์ตไว้ที่ห้องซ้อมอ่ะ เดี๋ยวพวกนายเดินไปกันก่อนเลยนะ"

ผมบอกจองชินกับมินฮยอกให้เดินไปที่รถกันก่อน ส่วนผมก็รีบขึ้นไปที่ห้องซ้อม

~สายลมที่พัดมา...มันทำให้ฉันหวั่นไหวทุกครั้ง~

ผมหยุดยืนอยู่หน้าประตูเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังร้องเพลงอยู่ เป็นเสียงที่เพราะ...และมันเข้ากับกีต้าร์ที่เธอกำลังเล่น จนผมลืมไปเลยว่าต้องขึ้นมาเอาโทรศัพท์ เธอเหลือบมาเห็นว่าผมยืนอยู่หน้าประตู จึงหยุดเล่น

"ขอโทษคะ...พอดีว่าฉันเห็นว่าในห้องนี้ไม่มีคนซ้อมแล้ว ฉันก็เลย..."

ฉันหยุดเล่นทันทีที่มองเห็นว่าพี่จงฮยอนยืนอยู่หน้าประตู เขาต้องไม่พอใจและไปฟ้องผู้ใหญ่แน่ๆ

"พอดีว่าพี่ลืมโทรศัพท์ไว้น่ะ และอีกอย่างนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ไม่มีใครมาซ้อมแล้วล่ะ ว่าแต่เราเถอะ...ทำไมถึงมาซ้อมอยู่คนเดียวล่ะ แล้วแทโฮกับยอนอูไปไหนกันหมด"

ผมถามเธอพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ที่ลืมไว้

"พี่แทโฮกับยอนอูกับไปที่หอแล้วคะ อีกอย่างถ้าฉันไม่ซ้อมให้หนักๆ ก็จะสู้ 2 คนนั้นไม่ได้ ฉันอยากจะเดบิวเป็นศิลปินเร็วๆไม่ต้องการที่จะเป็นเด็กฝึกแบบนี้ไปตลอด"

ฉันวางกีต้าร์ลงและตอบพี่จงฮยอน แต่ดูเหมือนจะพูดสิ่งที่คิดมากเกินไป

"สู้ไม่ได้...หมายความว่าที่เธอมาเป็นเด็กฝึก เพื่อต้องการแข่งกับแค่ 2 คนนั้นน่ะนะ"

ผมนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัวตรงหน้าเธอ มันคงจะไม่ง่ายสำหรับเด็กอย่างเธอ 

"พี่ว่าเธอควรจะแข่งกับตัวเองนะ ไม่ใช่ 2 คนนั้น ที่เธอเข้ามาที่นี่เพื่ออะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพื่อทำตามความฝันของเธอ เพราะฉะนั้นเลิกสนใจคนอื่น ไม่ต้องคิดว่าเขาเก่งกว่าเธอมากแค่ไหน พยายามทำของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ"

ผมเอามือขยี้หัวเธออย่างเอ็นดูก่อนที่จะเดินออกมาจากห้อง ผมเข้าใจเพราะผมก็เคยผ่านช่วงนั้นมาแล้วเหมือนกัน เราสนิทกันเร็วมากหลังจากวันนั้นและผมก็มักจะอยู่ช่วยเธอซ้อมทุกวัน

***งานเดบิวเปิดตัวจีนี่***

"ขอบคุณนะคะ...พี่จงฮยอน"

ฉันคิดว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุด ฉันจึงไม่อยากให้มันผ่านไปเร็ว จากเด็กฝึกอายุ 15 ปี ผ่านไปแค่ 3 ปี ฉันก็เดบิวเป็นศิลปินของค่าย โดยที่มีพี่จงฮยอนให้กำลังใจและผลักดันอยู่ข้างหลัง ฉันมีวันนี้ได้ส่วนหนึ่งก็มาจากพี่จงฮยอนด้วย

"จีนี่...จีนี่...จีนี่"

เสียงเรียกและเสียงกรี๊ดจากแฟนคลับ ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง และยิ่งรู้ว่าคนที่อยู่ข้างๆเวทีคอยส่งกำลังใจให้ฉัน...คือ พี่จงฮยอน หัวใจของฉันมันก็เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนกัน ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ฉันมีความสุขทุกครั้งที่รู้ว่ามีคนรอให้กำลังใจฉันอยู่

"วันนี้เรามาฉลองให้กับความสำเร็จของจีนี่กัน เย้~"

ผู้จัดการส่วนตัวทีมงานและพี่จงฮยอน ต่างมาร่วมแสดงความยินดีให้กับฉัน

"และที่ต้องขอบคุณบุคคลที่สำคัญแต่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง นั่นก็คือ...จงฮยอน"

ทุกคนต่างปรบมือให้กับพี่จงฮยอน ถูกต้องแล้วล่ะ...ว่าพี่เขาเป็นแค่รุ่นพี่ร่วมค่าย แต่เขากับคอยอยู่เคียงข้างฉันและให้กำลังใจฉันตลอด

"ที่จริงผมไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะครับ จีนี่เธอมีความสามารถอยู่แล้ว ผมก็แค่คอยให้คำแนะนำกับเธอก็เท่านั้น"

มันก็จริงอยู่ที่ผมเป็นแค่รุ่นพี่ร่วมค่าย แต่ผมก็อยากที่จะเห็นจีนี่ประสบความสำเร็จ และได้ทำงานที่เธอรัก

"งั้นเราให้จีนี่กล่าวอะไรหน่อยไหม"

พี่ผู้จัดการบอกกับฉัน

"ฉันต้องขอบคุณพี่ชินกูผู้จัดการที่ช่วยฉันตั้งแต่ยังไม่เริ่มเดบิว พี่ๆทีมงานทุกคนในห้องนี้ที่ยอมเหนื่อยเพื่อฉัน และสุดท้ายพี่จงฮยอนกำลังใจสำคัญของฉันคะ ถ้าฉันไม่มีทุกคนที่คอยให้การสนับสนุน ก็จะไม่มีจีนี่ในวันนี้คะ"

ฉันก้มลงขอบคุณทุกคนด้วยความรู้สึกจากใจจริง พวกเขาต่างพากันปรบมือให้ฉัน และก่อนที่เราจะดื่มกันจนเมาหมดสภาพ

"ข้างในไม่สนุกหรอจี"

ผมเดินออกมาข้างนอกและเห็นว่าจีนี่นั่งอยู่ในสวนหน้าบ้าน ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆเธอ

"ฉันไม่อยากดื่มเยอะน่ะคะ กลัวว่าพรุ่งนี้จะทำงานไม่ไหว"

นี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราอยู่กันตามลำพัง แต่ฉันรู้สึกใจเต้นทุกครั้งเวลาที่อยู่กับพี่จงฮยอน

"ดีแล้วล่ะ...นี่มันคือการเริ่มต้นนะจี ต่อไปเธอยังต้องเจออะไรอีกเยอะแยะ เธอต้องอดทนให้มากๆนะ ไม่ว่าเธอจะเหนื่อยแค่ไหนก็อย่าท้อ พี่จะอยู่ข้างเธอแบบนี้แหละ เธอไม่ต้องกลัวนะ"

ผมกุมมือของเธอและให้กำลังใจ จีนี่ก็เหมือนกับน้องสาวของผมคนหนึ่ง ผมอยากจะคอยดูแลส่งเธอไปให้ถึงฝัน เพราะเราก็ต่างมีความฝันที่เหมือนกันคือการเป็นศิลปินและได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก