คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนแลกเปลี่ยนตัวดี
*1*
บ้านฉันอยู่แถวๆในเมือง แน่นอนและคนอย่างฉันก็อยู่เฉยไม่เป็นซะด้วยสิ่วันนี้พวกเรานัดกันไปฉลองวันเกิดของ อึนซองฮยอน กันเขาหล่อมากทีเดียว ผมสีทอง ตั้งๆหน่อยสูงประมาณ 180 ได้ เขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาน่ะมาแรกๆก็ขึมๆเข้มๆ ไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่ แต่พวกของฉันก็ไปสอนเขาหัดพูดภาษาไทยเค้ามาเมื่อ2เดือนก่อนนู้นน่ะเล่นเอาสาวๆแทบสลบก็เท่ซะขน่ดนั้น แต่ฉันว่าฉันก็ป๊อปพอดูน่ะนะ
เสียงในร้านบาร์ก็ดังพอดูเหมือนกันบาร์ที่นี่น่ะนะเด็กก็เข้าได้มันมีซอยเฉพาะรวมกลุ่มเด็กอ่อนน่ะ ตอนนี้ก็เริ่มเมากันไปบ้างแล้วก็ยังเหลือแป๋ม เพื่อนสนิทฉันเองแหละเธอถือแก้ววนไปเวียนมาตรงหน้าเธอประมาณ5รอบได้แล้วเหมือนกัน ตอนนี้ตาเธอเริ่มกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนลูกแก้วแล้วล่ะเธอก็เริ่มตาเหล่เข้ามาหากันแล้วด้วย ไม่นะแล้วจะกลับกันยังไงล่ะน่าเบื่อจริง ตุ่บ! หวายตกใจหมดเลย อ้าว! ซองฮยอนนี่ เมากับเขาด้วยหรอเนี่ย แบบนี้ก็เหลือฉันคนเดียวที่ไม่เมาน่ะสิ่ซองฮยอนล้มลงซบบนบ่าฉันหนักพอดูเหมือนกันฉันต้องจ่ายหมดนี่อีกด้วยนะ กี่ขวดเนี่ย 1...2...3...4...5,...,10 อ๊าย! ให้ตายสิ่ตั้งสิบขวดแน่ะ ขวดละร้อยเลยนะเลือกกืนเหล้ายี่ห้อเพงกันอีก
“น้อง~ ~ ~ ~ ~ ~ง......เอาอีก......~ ~ขวด”
แป๋มลากเสียงของเธอออกมากลิ่นเหล้าเธอโฉยน่าดูเลย ฉันพยายามเอาซอง ฮยอนนอนเอาหัวซบกับโต๊ะ แล้วเขาก็อ้ำอึ่งออกมาเบาๆ บ่นยุ๊บ ยิ๊บ อยู่คนเดียวไม่รู้เรื่องเลย ฉันมองไปทางบ๋อยที่ยายแป๋มเรียก แล้วโบกมือเรียกเขามา
“ครับ”
“เก็บตังน่ะค่ะ”
ยายแป๋มร้องดังเอิ๊กอ๊าก เอิ๊ก อ๊าก อยู่แล้วก็ตีโต๊ะ ตามด้วยเอาช้อนเคาะแก้ว ตายแล้วยายแป็ม เมาเข้าเอามากๆ แล้วนะเนี่ย เอ.........แล้วแบร์หายไปไหนนะ ตึ่กๆ เอ๊ะใครเตะโต๊ะ ฉันก้มลงไปดูข้างล่างโต๊ะ โอ๋.......ไม่นะแบร์ก็นอนเมากลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้น อายเขาจริงๆ
“เงินทอนครับ”
บ๋อยเอาเลินทอนพร้อมใบเสร็จให้ ไอ้พวกนี้กินหมดเป็นพันๆเลยพรุ่งนี้ฉันจะเก็บเงินรายคน ฉันเริ่มพยุงซองฮยอนที่หลับแอ๋ ไปกับโต๊ะขึ้น แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น โอ้พระเจ้าช่วย
“ฉันว่าฉันควรจะดูแลแบร์นะดูสิ่เธอเมาจนหลับคาพื้นไปแล้ว”
ฉันแหงะหันไปทางด้านขวา อ่อ แวน นั่นเองเธอไม่ค่อยดื่มเหมือนฉันนี่แหละ ค่อยมีเพื่อนช่วยหน่อย อ่าวแล้วยายแป๋ม ล่ะใครจะพยุงในฉันแค่ซองฮยอนคนเดียวก็หนักพออยู่แล้วตัวฉันก็เล็กซะด้วยสิ่
“เอ็นแล้วใครจะพยุงแป๋มล่ะ” แวนสาวน้อยหน้ารักพูดขึ้นฉันก็ไม่รู้สิ่ เอ เออเนีย เนีย อยู่ไหนน้า......อ้อ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
“ฉันว่าเนี่ยยังดูไม่เมานะ แต่เธอก็ดูเดินเซนิดหน่อย” ฉันเลยตอบเอขณะเริ่มพยุงซองฮยอนขึ้น
เนียเดินเข้ามาตรงโต๊ะ แล้วเธอก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียวฉันควรจะทำอย่างไรดีเนี่ยถ้าเนียเมาขึ้นมา
“เนีย เธอไหวไหม”
ฉันถามเธอออกไป เธอมองหน้าฉันก่อนจะยิ้ม
“ป่าว ~ ~ ฉันยังไหว ~ ~ น่า”
อืมก็ดีฉันตีมือ เนียเบาๆแล้วก็พยักหน้าเป็นการส่งสันยานว่าจะกลับนัเนียพยักหน้าหลึกหงักก่อนจะลุกขึ้นยิน เธอดึง ยายแป๋มขึ้นมาแล้วพากันพยุงไป ส่วนแวนก็ประคอง แบร์ ขึ้นมาดูเธอจะลำบากหน่อยก็แวยน่ะตัวเล็ก กว่าฉันซะอีก
“ไหวไหม” ฉันยิ้มก่อนจะถามเธอ แวนพยักหน้าแล้วพยุงแบร์ไป เราเรียก แท็กซี่กลัยย้านกันคนละคัน ไปเป็นคู่ๆน่ะ
โอย เมื่อไหร่แทกซี่จะมานะ แวนกับแบร์ก็ไปแล้ว ส่วน เนีย กับแป๋มก็ออกไปก่อนพวกแวนซะอีก
“นี่! นายจะตื่นได้รึยังเนี่ย”
ฉันหนักนายจะแย่อยู่แล้วคนอะไรคออ่อนเป็นบ้า
“อือ~ ~ ~ อ”
ซองฮยอนพูดลากยาวออกมาเบาๆ เหม็นเหล้าชะมัดเลย กี่โมงแล้วเนี่ย เที่ยงคืนสามสิบน้าทีหวายตายแล้วดึกมากเลยพ่อกับแม่คงขึ้นนอนแล้วสิ่นะ วันนี้ฉันเปิดหน้าต่างไว้รึเปล้านะจะได้ปีนขี้นห้องง่ายๆหน่อย นั่น นั่น
“แท็กซี่!”
แท็กซี่คันสีชมพูเข้ามาจอดช้าๆ ฉันพยุงซองฮยอนเข้ารถ ตุ่บ! หวายเขาดึงคอฉันไปด้วย ว้าย! ตายแล้วฉันแกะมือเขาออกแล้วเอาเขาไปวางไว้ข้างล่างดีๆ ฉันก็เขยิบเข้าไปนั่งกับเขาด้วยเอฉันว่าฉันเปลี่ยนใจไปคอนโดดีกว่า
“จะไปไหนครับ”
“ไปคอนโดวัน เสาร์ ค่ะ”
บรืน! หวาย ขับรถเร็วเป็นบ้าเลย โชคดีนะพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียน อือ!....! เสียงรถเงียบกริบ ฉันมองไปทางซองฮยอน ที่หลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว เอี๊ยด!
“ถึงแล้วครับ”
ฉันจ่ายเงินกับโชเฟ่อ แล้วลากซองฮยอนเข้าไป ฉันอยู่ชั้นที่30เป๊ะๆเลย ถึงห้องสักที ฉันวางซองฮยอนลงบนโซฟาแล้วฉันก็ไปอาบน้ำ เหนื่อย จะตายอยู่แล้ว ติ๊ด ต่ะ ริ๊ด! อ่าวโทรศัพท์ดัง ไม่เป็นไรอาบเสร็จก่อนค่อยรับแล้วกัน ติ๊ด ต่ะ ริ๊ด! ๆ ๆ อ่าวโทรเรื่อยๆเลย จะไปรับเดี๋ยวนี้แหละจ่ะ แกร๊ก! ฉันเปิดห้องน้ำออกมาฉันถึงกับอึ้งทีเดียว ซองฮยอนไม่ได้เมา เขากำลังกินน้ำฉันเลยแอบดูต่อไป เขากำลังเดินไปที่มือถือฉันไม่นะนาย
“หวัดดี มีอะไร”
เอ๊ะ! ทำไมเค้าพูดไทยชัดจังเลยอ่ะ พูดไม่ดีด้วยพูดกับใครอยู่น้า เอ........ทำได้ดีขออย่าให้มีเรื่องกันเลย
“นายเป็นใครวะ”
เสียงโทรศัพท์โต้กลับมา ผมว่าไอ้นี่มันหาเรื่องน่าดูเลยแฮะ จัดให้
“กูก็เป็นแฟนเอ็นไง มึงล่ะเป็นใครวะ”
กรี๊ด........! เกิดเรื่องแล้วไงตายๆเสียหายเสียหาย ฉันรีบวิ่งออกไปรับโทรศัพท์ ทันที แนหระชากมือถือออกจากมือ ซองฮยอน ฉันมองเขาด้วยสายตาอาคาตทีเดียว แต่ดูเขาสิ่กลับยักไหล่แล้วยิ้มเดินไปนั่งบนโซฟา นายตายแน่
“ฮัลโหล หวัดดัค่ะ”
แนเลยกรอกเสียงลงไป อ่าว.....วทำไมเงียบไปล่ะเนี่ย ฉันได้ยินเสียงหายใจฟึดฟัดๆจากตรงสายอีกสาย ฮึ๋ย! เพราะนายไอ้ตัวดี ฉันเอามือถือยื่นออกมาดูเบอร์เอ๋ เบอ เบอ เน็ตนี่ แย่แล้วๆ
“เอ็น! เธออยู่กับใครน่ะ! อยู่ที่ไหน”
อึ๋ย! แย่แล้ว
“เอ่อ.........คือ คือว่าฉันฉันอยู่กับ กับ....”
“ผู้ชายอื่น”
“อ่ะ อ่ะ เอ่อ มะ มะไม่.......”
“ใช่ ถูกใช่ไหม”
เน็ตสวนคำพูดออกมาอีกแล้ว คงโกรธน่าดูเลยก็เราเพิ่งคบกันได้แค่อาทิตย์เดียวตาบ้าซองฮยอน เอ๊ย! ซวยแล้วมั้ยล่ะ เน็ตคงไม่เชื่อใจฉันแน่เลย
“จ่ะ ไม่ ไม่ เพื่อนฉันน่ะ เน็ตอย่าคิดมากนะ”
แก๊กๆ! แต๊กๆ! ซองฮยอนเอาปากกาเคาะโต๊ะอีกแล้ว ฉันหันไปทำตาเขียวใส่เขาเขายิ้ม แล้วก็หยุดมัน ก่อนจะทำท่าอวก ฮึ้ยฉันฆ่านายตายแน่รอให้คุยเสร็จก่อนเถอะ อยู่กับตานี่อารมณเสียทุกที
“ใช่ผมคิดมากผมจะไปหาคุณรอที่นั่นแหละ”
“อ๊ะ ! อย่านะ”
“แค่นี้นะรออยู่ที่คอนโดนั่นแหละ”
“แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่คอนโด”
“ผมจำเสียงแอร์ห้องคุณได้ แค่นี้นะ”
“อ๊ะ ! เดี๋ยวสิ่”
ตื้ดๆ! ตื้ดๆ ! ตื้ดๆ! ตื้ดๆ !แย่ที่สุดเลยฉันเดินทมึงเข้าไปหาซองฮยอนเขายิ้มให้ฉันมองแบบเหล่ๆขึ้นมา ฉันว่านะตานี่ขี้เก๊กชะมัดยาดเลยสูดหายใจลึกๆ
ความคิดเห็น