ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Comment เรื่องของคุณ โดย มิมี่

    ลำดับตอนที่ #1 : บทวิจารณ์บทความ The Misare ไขปริศนารัก...ร้านค้ามนตรา โดย : lucky-g

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 51



    Base URL  http://my.dek-d.com/white_/story/view.php?id=428590

    ====================O====================

    ก่อนที่จะลงมืออ่านคำวิจารณ์ของเราเนี่ย ขอให้ผู้อ่านทุกท่านที่กำลังจะอ่านได้ตกลงกันก่อนนะ

    1. ข้อความดังต่อไปนี้ เป็นข้อความที่เราได้ บอกกับผู้เขียนบทความในฐานะนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้น
    2. เรา วิจารณ์บทความในฐานะนักอ่านที่มีสิทธิ์พึงกระทำได้ตามสิทธิเสรีในฐานะมนุษย์
    3. ผู้อื่นผูใดที่ไม่เห็นกับคำวิจารณ์ของเรา ท่านมีสิทธิ์โต้แย้งได้ ภายใต้เหตุผลที่เป็นผู้มีการศึกษา โปรดอย่าให้ทิฐิส่วนตัวมาบนบัง

    [4] สำหรับผู้เขียนบทความเรื่องนี้เท่านั้น เราขออภัยในความล่าช้าของการลงบทความ เราไม่ได้ตั้งใจผิดนัด แต่ถ้าท่านพร้อมที่จะอ่านแล้ว เรายินดีที่จะบอกท่านไปว่า


    เรื่องของท่านนั้น มี่เห็นว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจอยู่เรื่องหนึ่งทีเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่าการดำเนินเนื้อเรื่องที่สั้นกระชับและปมปริศนาที่กำลังค่อย ๆ คลายออกมาอย่างช้า ๆ ที่ละบรรทัด ทีละตอน ผู้อ่านได้อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่แปลกใจว่าทำไมเรื่องดังกล่าวนี้ถึงได้รับเลือก

    แต่ข้อดีก็ต้องมีข้อสเยตามมาเช่นกัน ผู้อ่านได้อ่านแล้วมีความรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แนวเขียนของท่านนั้นยัดเยียดเกินไปบ้าง และบังคับให้ผู้อ่านพาลพาเสียอารมณ์ง่าย ๆ ด้วยการใช้ อักขระอารมณ์ใยนบทความแต่ละตอนของท่าน

    - -"   >< หรือ ^^" 

    หากท่านสังเกตุเห็นได้ คำพูดของตัวเอกหญิงนั้นมักจะมีอักขระอารมณ์ไขว้ท้ายเสมอ สำหรับผู้อ่านอื่นอาจจะเป็นการชอบใจที่ได้เห็นเช่นว่านี้ แต่สำหรับเราแล้วนั้น ถือเป็นการยัดเยียดให้ผู้อ่านมีอารมณ์คล้อยตามแบบบังคับ

    เพราะอะไร ? บทความ เรื่องราว หรือที่เราเรียกว่านิยายนั้น คือการใช้ภาษาอักษรหรือรูปภาพบรรยายเนื้อเรื่องและให้ผู้อ่านร่วมแต่งเติมจินตนาการของเรื่องให้โลดแล่นแบบอิสระเสรี     หากแต่ว่าผู้เขียนบทความกลับใช้อักขระอารมณ์ไขว้ท้ายตามเช่นว่านี้ถือเป็นการดูหมิ่นผู้อ่านอย่างยิ่งในการใช้พลังจินตนาการของพวกเค้า  

    การเล่าเรื่องนั้นลื่นไหล แน่นอนว่าเป็นข้อดีมาก เพราะผู้เขียนรู้จักการใช้ภาษาที่อ่านง่ายและเข้าใจง่าย (หรือสื่อตรงนั่นเอง)  จากที่ได้อ่านมานั้นเรามองเห็นในมุมมองเราว่า ผู้แต่งให้ใช้วิธีสวมบทบาทตัวละครเข้าไปแล้วจินตนาการเนื้อเรื่องโดยคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครดังกล่าวและกำลังทำอะไรในฉากนั้น (เล่นละครตุ๊กตาคนเดียวเพื่อเล่าเรื่องทั้งหมด) การกระทำนี้ไม่ได้น่าเกลียดเลย เพราะมันสามารถดึงดูดให้ผู้อ่านหลาย ๆ คนสามารถรับการสื่อสัมผัสกริยาตัวละครได้ง่ายมาก นับเป็นข้อดีอย่างหนึ่งสำหรับบทความเช่นว่านี้

    เนื้อเรื่อง ดังที่บอกไว้ข้างต้นว่าทำไมถึงหน้าสนใจ นั่นเพราะโลกคู่ขนาน แฟนตาซี ปริศนา และความรัก หากจับมาเหมารวมกันเป็นเหมือนกับยำแหนมนั้นมีข้อเสี่ยงอยู่สองอย่างคือ หากยำไม่ดีรสชาติจะเสีย ผู้อ่านก็จะท้องเสียทานไม่อร่อย แต่ผู้แต่งนั้นกลับตรงกันข้าม
    ท่านได้ใช้ความสามารถของท่านสร้างเรื่องที่มีความกลมกลืนขึ้นมาแล้ว

    แล้วรสชาติยำแหนมนี่ล่ะ ?

    ถ้าถามว่าอร่อยมั้ย   ขอบอกได้ว่าตอนนี้เนื้อเรื่องของท่านได้แต่เผ็ด แต่ยังไร้รสชาติอื่น หมายความว่ายังไง มันหมายความว่าเนื้อเรื่องเข้มข้นไปด้วยความร้อนกรุ่นของอุณหภูมิความสนุก แต่ยังไม่อร่อย ต้องรอเติมรสชาติและรอผลต่อไป เพราะนี่เป็นเพียงขั้นตอนการปรุงเท่านั้น อาหารจานเด็ดยังไม่เสร็จซะหน่อยนี่ ?

    ส่วนเรื่องคำผิดนั้นมีให้เห็นบ้างในบางตอน ก็รบกวนช่วยตรวจสอบกับแก้ไขด้วย เพราะในบางครั้งหากเนื้อเรื่องกำลังเดินไปด้วยความลื่นไหลแหละสนุกมาก ๆ อาจมาสะดุดหยุดอยู่ที่คำผิดแล้วหมดอารมณ์อ่านเลยก็เป็นได้ ขอให้ระวังด้วยจ้า

    การเว้นบรรทัด อืม ตอนหลัง ๆ เริ่มมีการปรับปรุง ในตอนแรกเราเห็นพิมพ์ที่เดียวติดเป็นตับอ่านแล้วปวดตาแต่ก็อ่านจนจบ รบกวนแก้ไขตอนต้น ๆ ด้วยนะจ๊ะ สงสารคนสายตาคุณป้าอย่างเราเถอะ บางคนอาจขี้เกียวอ่านเลยก็ได้นะขอบอก

    สรุป คะแนนจากผู้อ่านในตอนนี้ เป็นที่น่าพอใจ มอบให้ "สามแมวเต็มหก"  จ้า      

         

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×