ส่งลูกสาว

ลำดับตอนที่ #2 : ส่งลูกสาว!! ( คนนอกห้ามดู )

Application



* ภาพไม่ชัด ขออภัย เป็นแค่ภาพใกล้เคียงเพียงเนั้น  *

"ได้เวลา ตบเกรียนแล้วสิน่ะ.."

ชื่อ-นามสกุล :: ซาเดน เดอะ ซีมัว

เพศ :: หญิง

สถานะในเกม :: บอสลับ

สถานะในนิยาย :: ตัวดี

อายุ :: 13

เผ่า :: แวมไพร์ สายเลือดแท้

รูปร่างหน้าตา :: ซาเดน มีผมสีขาวมุขยาวสลวยถึงสะโพกผิวเนียนเรียบสีขาวดั่งหิมะริมฝีปากสีแดงสดน่าสัมผัสจมูกโด่งเป็นชั้นรับกับริมฝีปากได้อย่างดี แต่สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ก็คือดวงตาสีแดงสดดั่งโลหิตที่คมดั่งเหยี่ยวร่างกายที่น่าหลงใหล เอวบางคอด ขาเรียวยาวสวย น่าอกที่ใหญ่เกินไว ใบหน้าคมเข้มสวย มักจะทำหน้านิ่งไม่สนใจโลก ดวงตาว่างเปล่าเสมอ สร้อยไม้กางเขนสีดำ เสื้อสีดำที่พอส่วมใส่แล้วยิ่งทำให้ผิวสีหิมะโดดเด่ดมาก( เข้าใจป่าวอ่ะ QAQ )

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 170 ซ // 48 กก

ลักษณะนิสัย :: เย็นชา เป็นคำแรกที่เจอเธอการที่ต้องมาเจออดีตที่เลวร้าย ผ่านความเลวร้ายมา ความสูญเสียที่ต้องเสียคนรักไปเลยทำให้เธอเย็นชา และ ไม่เข้าสังคม

พูดน้อย ไม่ไหวใจใครง่าย เพราะอดีตที่โดนคนสนิทหักหลังเลยทำให้เป็นแผลในใจ การที่ระแวงทุกคนที่เข้ามาถึงจะดูออก และ การที่พูดน้อยหรือไม่พูดด้วยอาจจะเป็นการดีเพื่อไม่ให้ใครวุ่นวาย แต่ถึงอย่างนั้น ก็เป็นคน พูดน้อยต่อยหนัก(มาก) 

ไม่แสดง การไม่แสดงออก ที่มักจะเก็บอารมณ์ได้ดีเสมอๆ มันเป็นการดีเพราะมันก็สามารถปิดพลังและความสามารถเธอได้ เธอมักจะเก็บความสามารถของเธอไว้ ไม่ให้ใครรู้ ไม่ชอบที่จะเผยความอ่อนแอให้ใครเห็น

นิ่งเฉย การที่นิ่งเฉยกับทุกสิ่งที่ไม่สำคัญต่อตัวเธอ ถึงคนนั้น เจ็บ ตาย ร้าย ดี สำหรับเธอแล้วมันเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกเห็นใจ หรือ ดีใจ เพราะคนๆนั้นไม่ใช้ 'คนสำคัญ'  

เธอเป็นคนที่มีสติกทุกเวลา แม้เหตุการณ์จะเลวร้ายแค่ไหน เพราะถูกฝึกมาอย่างหนัก และ ผลของการฝึกอาวุธด้วย

ไม่สนใจ การที่ไม่แคร์และแยแสต่อสิ่งใดเป็นผลกระทบจากอดีตที่ทุกคนเข้ามาหาเธอเพื่อผบประโยชน์โดนไม่สนใจความรู้สึกเธอ เธอเลยเป็นคนที่ไม่แคร์อะไรนอกจากเพื่อน

พวกพ้อง เธอเป็นคนที่ไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจ พอตอนที่มีคนที่จริงใจเธอเลยอยากจะปกป้องไว้แม้จะต้องแลกด้วยชีวิต เธอรักเพื่อนมากๆ ถึงภายนอกจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ภายในเป็นห่วง ถ้าเธอมีเพื่อน ( หรือ กลุ่มเพื่อน ) เธอจะอยู่ด้วยตลอดเวลา หรือ แบบตามไป ชอบตามนางเอก( ของเรื่อง )

แต่เธอก็มีนิสัยลึกๆ

กวนตีน เกรียน เธอเป็นคนที่กวนตีนได้ทุกเวลา แม้เหตุการณ์จะเลวร้าย แถมยังเป็นเทพแห่งการตบเกรียน และ หวังว่าจะหาคนมารับมุขตัวเองด้วย เธอจะกวนตีนมากๆถ้าอยู่กับเพื่อน

ปากหมา การปากหมาที่ไม่มี ที่สิ้นสุดถึงแม้ภายนอกจะพูดสุภาพก็ตาม และ ยัง ปากคอเลาะร้ายอีกด้วย

ใสซื่อ เธอเป็นคนที่ใสซื่อกับความรักเป็นอย่างมาก แต่เธอก็เขินอยากมาก ไม่ค่อยเข้าใจคนอื่นเวลาคนอื่นหน้าแดง 

เป็นคนที่ไม่ชอบแต่งตัวอย่างผู้หญิงแต่จะชอบใส่กางเกงมากกว่า แต่ชุดที่ใส่ตลอดคือ ตามรูปเลย ( เปลี่ยนเป็นกางเกง ขาสั่นนะงับ )

เป็นคนที่ขี้เซามากๆ มักจะชอบนอน 

แต่นางก็ตระกะน่ะ กินเลือด และ จิบเลือด วันหนึ่งต้องได้กิน แม้จะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม( ถ้าเป็นคนดี จะทำอย่างนั้น )

แต่ถ้า ไม่ได้กินเลือด และ หิวมากๆ ดวงตาจะส่องแสงออกมาอ่อนๆ และ อาจจะครั่งพุ่งไปดูดเลือดคนอื่น ( แต่ไม่ค่อยมี )

เป็นคนที่โกรธและโคตรน่ากลัว ไม่มีใครสามารถเอาอยู่ อาจมีนองเลือดกันแน่นอน ถ้าไม่อยาก โดนมีดจี้คอ และ โดดเชือด อย่าทำให้นางโกรธจะดีกว่า แต่จะสงบเมื่ออยากสงบ (??)

ยิ้มอยาก ใบหน้าที่นิ่งเรียบตลอดเวลา เธอไม่เคยยิ้มเลย ตั้งแต่วันที่เกิดโศกนาฏกรรม และ นั้นยิ่งทำให้เธอคิดว่า ทำไม่เธอต้องยิ้มด้วย ยิ้มเพื่ออะไร ยิ้มแล้วได้ไร แต่ถ้าเธออยู่กับเพื่อนเธอจะยิ้มบางๆ( ยิ้มโคตรบาง ถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็น ) แต่ส่วนใหญ่จะ ยิ้มมุมปาก และ แสยะยิ้ม มากกว่า แต่ก็เห็นคนที่ยิ้มแล้วสวย ความสวยที่มากล้นอยู่แล้ว ยิ่งมีรอยยิ้มมาประดับ มันคงไม่มีคำไหนสามารถอธิบายความงามนั้นได้

ลักษณะการพูดจา :: มักพูดจาสุภาพ แต่จะโบราณแบบ ข้า-เจ้า น้ำเสียงจะเรียบๆ ตอนโกรธพูดเสียงเย็นมาก 

ตอนอยู่กับเพื่อนจะออกเสียงกวนๆ แต่ถ้าปกติก็จะพูด ชอบพูด หึ ตอลด และ ถึงจะสุภาพแต่ก็ไม่มีคำลงท้าย ( งง เนอะ )

"อือ.."

 "อ่า.." 

"หรอ.."

"หึ.."

" ข้าจะทำอะไร มันก็ไม่ได้หนักหัว'บิดา'เจ้านิ " ตอนโกรธ

" ข้าขอแด- เอ้ย ขอกินเลือดเจ้าหน่อยสิ " ตอนหิว

พอตอนกินเลือด เธอจะกระซิบ นุ่มนวลมาก

" อึก.. อ่า ข้าขออีกสิ มันหวานดีน่ะ อ่า.. " เลียคอที่มีเลือดติดอยู่ แล้วเม้มเบาๆ ( .... วอท?? )

" ข้านั้นไม่ใช่สตีลที่งดงามและอ่อนหวาน แต่ข้าเป็นสตีลที่กวนตีนและจัญไร แถมยังตบเกรียนเทพ เจ้ายังจะหาผลประโยชน์จากข้าอีกรึ?? " พูดเสียดสี

ประวัติ :: ตระกูล เดอะ ซีมัว เป็นตระกูลแวมไพร์โบราณที่รับใช้ราชา และ ราชินีแวมไพร์มาช้านาน จงรักภักดี ซื่อตรงซื่อสัตย์ มาตลอด เดอะ ซีมัว มีสายเลือดของราชาบ้างส่วน เลยทำให้ตระกูล มักจะถูกลอบทำร้าย และ ลักพาตัว อยู่เสอมๆวนเวียนอย่างนั้นจนคนทั้งบ้านไม่ออกไปจากบ้านเลยถ้าไม่มีความจำเป็น ซาเดนถือกำเนิดเป็นบุตรคนแรกแห่งตระกูล เธอกำเนิดมาพร้อมกับพรสวรรค์อันมากล้น การที่เป็นทั้งอัจฉริยะ การที่มีพลังมากล้น และ หน้าตาที่งดงามยิ่งกว่าเทพธิดาที่ลือกันว่าความงามนั้นหาที่เปรียบมิได้ แต่พอได้มาเจอกับเธอที่งดงามยิ่งกว่านั้นมันทำให้ทุกคนต่างอิจฉา เลยทำให้คนอื่นคบกับเธอเพื่อผลประโยชน์ ส่วมหน้ากากเข้าหา เพื่อที่จะได้เป็นใหญ่ 

 การที่โดนลักพาตัวและลอบทำร้ายอยู่บ่อยๆ ครอบครัวเธอเป็นกังวลเป็นอย่างมากเลยได้ทำการฝึกเธอทุกอย่าง เธอไม่ได้ดีใจเลยที่เกิดมามีพลังที่มากมายเหนือชั้น หน้าตาที่งดงามของเธอ.. 

  เธอแค่อยากจะมีเพื่อนที่จริงใจ ไม่ส่วมหน้ากากเพื่อผลประโยชน์ ไม่หักหลัง ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อปกป้องคนๆนั้นเธอก็ยอม แค่อยากจะมีคนที่รักเธอจริงๆ 

   เวลาเลยมาจนถึงเธออายุ11ปี และ เป็นวันเกิดของเธอ... แต่... แทนที่จะมีความสุข คำอวยพรวันเกิด ของขวัญ ความสนุก แต่... มันกับแทนที่ด้วย เลือด ซากศพ ความโสกเศร้า ความสูญเสีย เสียงกรี๊ดร้อง ห้องโถงที่น่าจะมีเค้ก ของขวัญ แต่กับ มี เลือด ซากศพ ซาเดนช๊อคกับเหตุการณ์นี้ แต่ที่ช๊อคไปกว่านั้นคือ การที่เพื่อนของผู้เป็นบิดาตน ได้สังหารพ่อของเธอ ด้วยดาบที่พ่อของเธอให้ไว้เพื่อความเป็นมิตรภาพของพวกเขา ถูกแทงเข้าที่น่าอกของพ่อเธอ และ คนต่อมาก็คือแม่ของเธอ... 

   พ่อและแม่ เอ่ยปากไล่เธอและยิ้มทั้งน้ำตา วาระสุดท้ายของพวกท่าน แค่เห็นหน้าลูกผู้เป็นสุดที่รัก ปลอดภัยก็เป็นสิ่งที่มีความสุขแล้วในชีวิตและวาระสุดท้ายของพวกเขา ก่อนที่บิดา และ มารดา ของเธอจะสิ้นใจลง พวกท่านได้ให้ของที่สำคัญกับเธอ แม่ของเธอให้สร้อย ไม้กางเขน สีดำให้เธอ ซึ่งมันเป็นตัวที่สามารถปกปิด พลังในตำนานของเธอ และ ระดับพลังให้ลดลงมาหนึ่งขั้น เธอหยิบมันมาเก็บไว้ก่อนจะตามมาด้วย พ่อของเธอที่ให้เคียวที่เป็นอาวุธประจำตระกูล และ มันเป็นของโบราณที่เก่าแก่มาก พ่อเธอได้บอกว่า มันมียมทูตในตำนานสิงอยู่และมันจะช่วยเธอทุกอย่าง แต่ถ้าจะใช้มันเจ้าต้องมีสติก และ สมาธิ ไม่งั้นมันอาจจะทำร้ายตัวเจ้าเอง เธอรับมาก่อนที่จะมีโครงกระดูก อยู่ในผ้าคลุมสีดำ แล้วถามว่า เจ้าจะยอมทำพันธะสัญญาเพื่อเป็นเจ้าของอาวุธและผู้สืบต่อรึมั้ย ด้วยความแค้นที่พวกมันทุกคนหักหลังครอบครัวเธอ และ มันก็เป็นการตกลง เธอจับเคียวขึ้นมาก่อนจะเริ่มฆ่าล้างพวกมันที่กล้าหักหลังต่อผู้เป็นบิดามารดาของตนที่จงรักภักดีและซื่อสัตย์มาตลอด แต่พวกมันกรับตอบแทนด้วยการฆ่าพวกท่าน บัดนี้เธอเองจะเป็นฝ่ายตอบกรับอย่างที่พวกมันทำบ้าง เวลาผ่านมาสองวันเธอทำการฆ่าพวกมันได้สำเร็จ ทุกคนในนั้นไม่เหลือรอด ร่างกายที่ถูกย้อมเป็นสีแดงของเลือด ทุกคนในเผ่าพันธุ์ ก่อนที่จะเดินไปยังศพของพ่อแม่เธอ เธอนั่งคุกเข่าแล้วปาดน้ำตาออกมา แล้วพูดกับศพนั้นแม้เสียงของเธอจะส่งไปไม่ถึง ข้าจะปกป้องคนที่ข้ารักและซื่อสัตย์ต่อข้าจริงๆ ก่อนที่จะส่วมสร้อยที่มารดาตนให้มา แล้วทำการเผาศพทิ้ง เธอออกเดินทางไปเรื่อยๆจนมีใครคนหนึ่งมาเจอเธอแล้วรับเธอเป็นลูกบุญธรรม ฐานะน่าจะเป็นแค่รองพระราชา คนๆนี้ช่างใจดีเหลือเกิน และ ผู้หญิงอีกคน พวกเขาน่าจะไม่สามารถมีบุตรได้ แต่การที่พวกเขารับคนอย่างเธอมาเลี้ยงเพราะอะไรกัน ถึงอย่างนั้นพวกเขาใจดีมากๆ ดูแลเธอเป็นอย่างดี แทนที่ภรรยาของตนไม่สามารถมีคนมาสืบตระกูลได้ เขาก็มีสิทธิที่จะหาคนอื่นได้ แต่กับไม่  ช่างเป็นสามีที่ดีจริงๆ นางคนนี้ช่างโชคดีเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรไว้ใจเร็ว..

  การเวลาผ่านมาเนิ่นนานจนเธออายุ13 เธอเปิดใจยอมรับพวกเขาเข้ามาเป็นครอบครัวของเธอ เธอจะปกป้องไว้ให้ดี ถึงผ่านมา2ปี พวกเขาดีกับเธอมากแม้เธอจะทำไม่สนใจ ไม่แยแส เย็นชาใส่ ใจร้าย แต่พวกเขาก็ยังดี นั้นเลยทำให้เธอเปิดใจ พวกเขาฝึกทุกอย่างให้เธอเก่งขึ้นแม้เธอจะเก่งอยู่แล้ว ตอนแรกที่พวกเขารู้พลังเธอจนเป็นลมเลยล่ะ พวกเขาปกปิดมันไว้เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเธอ เธอแอบฝึกอาวุธของเธอเป็นประจำและปีก ปีกของเธอก็พึ่งจะรู้ตอน1ปีที่แล้ว จนชำนาญ พ่อ( คนใหม่ ) ได้ส่งเธอเข้ามาเรียนในที่แห่งนี้ เธอหวัง...

    หวังว่าจะมี... 

เพื่อนมาตบมุขเธอ ( วอท!? )

พ่าม!! 

แฮ่ม..!

    หวังว่าจะมี...

เพื่อนที่จริงใจ ที่จะร่วมทุกร่วมสุขไปด้วยกัน....

และ...

อยากสร้างบ้านเกิดขึ้นมาใหม่... อยากให้กรับมาอีกครั้งหนึ่ง ถึงแม้จะเป็นแค่ฝันที่ไม่อาจจะเอื้อมถึง...

ชอบ :: ไวน์ เลือด จิบเลือด เพื่อน การแกล้ง นางเอก(ของเรื่อง) นอน สีดำ,แดง,ทอง อาวุธ

ไม่ชอบ :: เลือดไม่อร่อย คนโกหก ตอแหล คนที่มาทำร้ายเพื่อน

แพ้ :: --

อาวุธ :: เคียวยมทูตสีดำ  ปีกสีดำ ที่สามารถเป็นได้ทั้งป้องกันและโจมตี ได้หมด แต่ก็ต้องใช้สมาธิ และ สติก แต่ถ้าไม่มีสองอย่างนี้มันก็จะใช้ไม่ได้ หรือ ร้ายแรงกว่านั้นมันจะทำร้ายเจ้าของมัน มันมีขนาดใหญ่อยู่พอตัว

และ มีมีดสั้นติดตัวไว้หลายเล่มเอามาไว้ป้องกันตัว ( เพราะไม่อยากเอาอาวุธของตัวเองออกมา ) มีดสั้นมีความคม( แต่ก็มักจะใช้พลังน้ำแข็งสร้าง )

พลัง :: น้ำแข็ง ( แต่ของซาเดนพิเศษกว่าเพราะมันเป็นสีดำ ) มิติ ความมืด ราชินีเทพ ( พลังในตำนานถูกปิดไว้เพราะสร้อย เหลือไว้แค่ น้ำแข็ง( สีดำ ) และ ความมืดค่ะ )

ความสามารถพิเศษ :: ก็เหมือนแวมไพร์ค่ะ และ ตบเกรียน (??) ( มีด้วยรึ? ) ถึก สิงตามที่มืดๆได้ 

เพิ่มเติม :: กรรมการน.ร. ระดับพลัง ss ( ลดลงมาเป็น s เพราะน้องปกปิดไว้แล้ว )หวังว่าน้องจะไม่เทพเกินไป ถ้าเทพเกินไปลูซิน่าสามารถแก้ได้น้า

การเวลาได้ทำให้เธอเปลี่ยนนิสัยของตนเอง และ ลูซิน่าจะเอาซาเดน เป็นลูกบุญธรรม ของเผ่าไหนก็ได้ตามสบายค่ะ และ เธอดื่มเลือดมอนเตอร์ค่ะ แต่เข้าโรงเรียนนางจะดื่มเลือดคนแล้ว 555+ ถ้าถอดสร้อยออกก็นัเนและ  เราขอให้นางมีเพื่อนค่ะ เป็นเพื่อนนางเอก(ในเรื่อง) และ มีคู่หูเกรียนคน ค่ะ. อาจจะมีการแก้ไขหลายๆอย่างอีกค่า และ การที่ทุกคนในเผ่าพันธุ์กำจัดพ่อแม่เธอเพราะว่าเธอมีพลังที่หาอยาก(มากๆ)เลยหวังจะเอามาใช้งาน แต่ก็มีตัวขัดขวางคือ พ่อแม่ ของซาเดน พวกเขาเลยกำจัดแต่ไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นโศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่... อยู่โรงเรียนฟิเทร่า 

คุยกับไรท์

Q.-หวัดดีค่ะ! ไรท์ชื่อลูซิน่านะคะ ผู้ปกครองชื่ออะไรคะ?

   A.- ยูกิ ค่ะ

Q.-ถ้าลูกไม่ติดอยากให้ตัวประกอบไหมคะ(บทมันจะขึ้นๆลงๆ)

   A.- ขอให้มีบทกับเขาก็พอค่ะ

Q.-ถ้าดองเป็นเดือน จนปีกว่านี้จะไม่ฆ่ากันใช่ไหมคะ

   A.- ไม่ฆ่าหั่นศพหรอกค่ะ..

Q.-ถ้าตัดจบหรือทำตอนสั้นๆ นี่จะทำยังไงคะ(ทำใจ?)

   A.- ไม่รู้สินะ~