คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Chapter 29 The last promise คำสัญญาสุดท้าย [100%]
The last promise
คำสัญญาสุดท้าย
ฉันไม่อยากวิ่งหนีอีกต่อไป ไม่อยากอยู่เพียงลำพัง
อยากกอดเธอไว้ให้แน่นโดยที่ฉันไม่เอ่ยคำสัญญาใดๆ
(Emma’s part)
“เธอจะตกลงคบกับฉันมั๊ย?” เสียงนั่นยังคงดังก้องในหัวของฉัน เขากลับไปได้สักพักแล้ว แต่ฉันก็ยังคงนึกถึงคำพูดของเขาซ้ำๆ ฉันไม่ได้ให้คำตอบเขาไปทันทีเพียงแค่ยิ้มบางๆให้ก็เท่านั้น ซึ่งเขาก็น่าจะเข้าใจว่าฉันก็ยังไม่พร้อมจะให้คำตอบอะไรเลยยอมกลับไปง่ายๆแบบนั้น
ที่จริงฉันก็คิดอยู่หลายๆเรื่องเลยนะ ก็ฉันจะแต่งงานวันเสาร์นี้แล้วนี่นา จะรับปากยูโตะไปก็ไม่ได้แล้ว… ไหนจะหลายๆเรื่องที่ฉันจะต้องเคลียร์ให้มันจบสักที
“ฉันเลือกแล้ว คงถอยกลับไปไม่ได้แล้วสินะ…” ฉันพึมพำกับตัวเองในความเงียบงัน ทุกอย่างหลังจากนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ฉันคิดทบทวนมาเป็นอย่างดีแล้ว ถอยกลับไม่ได้แล้ว
ทุกอย่างจะจบลงในวันแต่งงานของฉันเอง!
(End Emma’s part)
(Riko’s part)
ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปนานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาพร้อมกับคราบน้ำตาบนใบหน้าและหมอนที่เปียกชุ่ม
ทำไมไม่จำสักทีนะว่าไนท์กำลังจะแต่งงาน ทำไมยังคิดถึงเขาอยู่ก็ไม่รู้
ฉันคิดว่าตัวเองคงไปร่วมยินดีไม่ไหวแน่ๆ เพราะดูจากสภาพฉันตอนนี้สิ แค่แรงจะทำอะไรก็ยังไม่มีเลย
ไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไรเหลือเลย…
ฉันไม่ได้ถูกเขาทิ้ง แต่เป็นฉันคนที่เลือกจะทิ้งเขาออกมา สุดท้ายก็ต้องมานั่งเสียใจที่ทำลงไปแบบนั้น
รู้สึกว่าตัวเอง “งี่เง่า” จริงๆนะ
“เลิกร้องไห้ซะริโกะ” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนปาดน้ำตาออกลวกๆ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเกินไปแล้วน่ะสิ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตัวเองจะหยุดร้องไห้ได้สักที ก็ในเมื่อ…
ไม่นานทุกอย่างก็จะจบลงแล้ว… ฉันจะต้องทำใจให้ได้… ทำให้ได้!
(End Riko’s part)
(Night’s part)
ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำอะไร เพราะในใจผมยังคงคิดถึงริโกะทั้งๆที่ผมก็กำลังจะแต่งงาน
แต่ผมก็ทิ้งเอมม่าไปไม่ได้เหมือนกัน มันเหมือนว่าผมไม่สามารถเลือกอะไรได้แล้วตอนนี้
วันเวลาก็เดินเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว…
ผมควรจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพื่อเรื่องทุกอย่างจะได้จบลงสักที
(End Night’s part)
(Yuto’s part)
“เธอจะตกลงคบกับฉันมั๊ย?” เป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่ผมจะเดินออกมาจากห้องเอมม่า ผมไม่รู้หรอกครับว่าเธอคิดยังไงกับประโยคนี้ เพราะมันมีแต่ความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบ
ผมไม่อยากจะฝืนตัวเองอีกแล้ว ผมอยากจะดูแลเอมม่า ถึงผมจะไม่ใช่คนดีอะไร ผมก็มั่นใจว่าผมจะทำให้เอมม่าเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดได้
ผมแค่อยากได้โอกาสจากเธอสักครั้ง…เพียงแค่อีกสักครั้ง
แล้วผมจะไม่ขออะไรมากกว่านี้อีกแล้ว ผมอยากจะชดใช้ในสิ่งที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
ผมขอยอมแลกทุกอย่างเพื่อโอกาสครั้งสุดท้ายนี้
พระเจ้าครับ…ได้โปรดให้เธอตัดสินใจเลือกผมด้วยเถอะครับ!
(End Yuto’s part)
----------------------------------[50%]----------------------------------
ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มอย่างนิด ปากสีแดงสดแย้มยิ้มเล็กๆ ผิวขาวราวกับหิมะกับชุดแต่งงานที่ดูเข้ากันอย่างไร้ที่ติ ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะเป็น “เจ้าสาว”
แต่ไม่เพียงแค่นั้น เพราะในเมื่อสิ่งสุดท้ายที่เธอจะตัดสินใจทำลงไปนั้นเป็นเรื่องที่ใหญ่ไม่น้อยเลย
มือเล็กคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดู ในขณะที่ปล่อยให้ช่างผมจัดการกับทรงผมของตัวเองอยู่นั้น
“เริ่มจัดการซะ ทุกอย่างจะได้จบๆสักที…” รอยยิ้มร้ายปรากฎบนใบหน้าของเธอหลังจากจัดการโทรสั่งลูกน้องเป็นที่เรียบร้อย
ถ้ามันเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ทั้งหมด เธอมั่นใจว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบลงในวันนี้
…ในวันแต่งงานของเธอเอง
ฟุตบาทริมถนนที่ไร้ผู้คน มีเพียงเธอที่ยังคงเดินไปเงียบๆคนเดียว การมาอยู่ต่างจังหวัดกับพ่อแม่แบบนี้ทำให้เธอสบายใจไม่น้อย
แต่บางสิ่งที่ยังติดอยู่ในใจเธอนั้นก็ทำให้เธอยิ้มไม่ออก
ก็ในวันนี้เป็นวันสำคัญของเขานี่นะ… แต่เธอกลับหายไปแบบนี้
ถึงจะไปก็ไม่รู้จะไปในฐานะอะไร
ฟุบ!
ด้วยความไม่ทันได้ระวัง เธอถูกล็อกแขนทั้งสองไว้จากด้านหลัง ผ้าผืนหนึ่งถูกปิดลงมาที่จมูกและทุกๆอย่างก็เริ่มมืดดับไป…
และเสียงสุดท้ายที่ได้ยินก็คือ… รีบๆสิว่ะ คุณหนูเอมม่าได้ไล่ออกพอดี!
…น่าแปลกใจที่วันนี้เป็นวันสำคัญแท้ๆ แต่สีหน้าเจ้าบ่าวกลับไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเอาเสียเลย
ถึงเขาจะไม่ยิ้มแย้มแต่เขาก็ไม่ได้แสดงความเศร้าให้เห็น เขาเพียงแต่ตีสีหน้านิ่งๆตามที่เขาถนัด
อีกไม่นานแล้วเขาก็จะได้เข้าพิธีอย่างเป็นทางการ
แต่ทำไมกันถึงไม่รู้สึกดีใจ…
มิหนำซ้ำในใจกลับคิดถึงผู้หญิงอีกคนแทนที่จะเป็นว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง
เขานี่เป็นเจ้าบ่าวที่แย่เสียจริง!
ติ๊ก…ติ๊ก…ติ๊ก…
เสียงของเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ ทำให้จิตใจคนแถวนี้ร้อนรุ่มไม่เบา หากทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผนที่เธอคาดไว้ ทุกอย่างมันคงจะยากขึ้นเป็นแน่!
นี่คือโอกาสสุดท้ายที่คนอย่างเอมม่าจะลงมือทำสิ่งที่คิดว่าควรจะทำ
‘ฮัลโหล แกได้ตัวมันมั้ย’ เสียงใสๆกรอกใส่โทรศัพท์ไปอย่างร้อนใจทันทีที่อีกฝ่ายกดรับ
‘เรียบร้อยครับคุณหนู’
‘ดีๆ พาตัวมันมาที่นี่เลย ฉันรออยู่’
‘ครับๆ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงครับคุณหนู’
‘เร็วๆด้วย’ เอมม่าตัดสายไปก่อนจะจ้องตัวเองในกระจกอีกครั้ง
นี่สินะ…เอมม่าผู้เย่อหยิ่ง สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องเสียทุกๆอย่างไปให้กับผู้หญิงคนนั้น เธอยอมแล้ว…ที่จะหันหลังให้กับคนทั้งโลก
ต่อไปนี้เธอจะขอทำตามใจตัวเองบ้างล่ะ
ถ้าเหตุการณ์ต่อจากนี้ไปจะทำให้หลายๆอย่างเปลี่ยนไป เธอก็คงไม่โทษใครหรอกนอกจากตัวของเธอเอง
ริโกะ…ฉันแย่งพี่ไนท์มาจากเธอ
พี่ไนท์จะมีความสุขแน่ๆในวันนี้และต่อจากนี้ วางใจซะเถอะ เพราะทุกอย่างจะจบลงแล้วในวันนี้…
วันที่ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด…
มีเจ้าบ่าวที่แสนดีที่สุด…
และลูกในท้องของฉันจะต้องเจอกับสิ่งที่ดีที่สุด…
เพราะคนอย่างเอมม่าจะต้องได้ทุกอย่างที่ดีที่สุดเสมอ : )
หายไปนานมากกก จนทุกคนคงลืมเค้าไปแล้วว ชาร์ปหน้าจบจริงๆนะเออ
เม้นต์ๆหน่อยได้ไหมให้มันหายคิดถึง T^T
ขอเม้นต์ถึง 350 ได้หรือไม่ ขอร๊องง จุ๊บๆ -3-
ความคิดเห็น