ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Be my destiny เพราะใจยังไงก็ใช่เธอ ❤

    ลำดับตอนที่ #30 : Chapter 27 Love the way you lie พ่ายแพ้ใจตัวเอง [100%]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 450
      0
      16 มิ.ย. 56

     

    Chapter 27

    Love the way you lie

    พ่ายแพ้ใจตัวเอง

     

    แค่ยืนอยู่ตรงนั้น และมองดูฉันค่อยๆ มอดไหม้หายไป
    อย่างนั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันชอบที่มันเจ็บปวดแบบนี้


     

    (Yuto’s part)

            ผมจ้องหน้าเอมม่าด้วยความหงุดหงิดอย่างถึงที่สุด ถ้อยคำเจ็บแสบหลุดออกมาจากริมฝีปากบางนั่นไม่หยุด

              ที่ผมเฉยๆไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึก แต่เพราะผมห่วงเธอกับลูก ผมเลยไม่ทำอะไรรุนแรงกับเธอ

              หยุดบ้าได้แล้ว

              ไม่ ไสหัวนายไปซะ!”

              ทำไม? รังเกียจกันมากนักรึไง?” ผมก้าวเข้าไปประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ก่อนใช้นิ้วประคองปลายคางให้เงยขึ้นมองหน้าผม

              ผมก้มลงไปใกล้ๆจนใบหน้าเราห่างกันเพียงไม่กี่เซนต์เท่านั้น  ผมรับรู้ถึงลมหายใจติดขัดของเธอ เธอกำลังกลัวผม

              พูดสิว่า เกลียดฉันผมกระซิบ ก่อนจะกดริมฝีปากหนักๆลงบนริมฝีปากบางนั่น นี่ก็เป็นอีกครั้งที่ผมได้ลิ้มรสริมฝีปากนิ่มๆของเธอ ถึงแม้ตอนแรกเธอจะขัดขืนอยู่สักหน่อย แต่สุดท้ายมือไม้เธอก็อ่อนลงทันที เพราะผมน่ะนะ

              และเหมือนเหตุการณ์ต่างๆจะค่อยๆย้อนกลับมาในหัว

    คืนนั้นน่ะ ผมไม่ได้เมาหรอก ผมตั้งใจเลยล่ะครับ ดูชั่วมากใช่มั๊ยล่ะ แต่เป็นเพราะผมต้องการจะรั้งเธอไว้เลยใช้วิธีสกปรกแบบนี้

              ผมกับเอมม่าเราเจอกันอยู่อเมริกา ตอนนั้นผมกับเธอไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะบุคลิกของผมดูน่ากลัวน่ะนะ ผมรู้สึกชอบเธอขึ้นมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ผมพยายามจะเข้าใกล้เธอทุกวิถีทางเลยบังคับให้เธอมาคบกับผม แต่ก็เพราะผมเลวสารพัดไงครับ เธอเลยหนีผมกลับมา

     ผมใช้เวลาตามหาเธอนานเหมือนกัน เพราะช่วงที่คบกันผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอเลย ตอนนั้นเอมม่าก็เหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ผมเล่นๆด้วย(ถึงผมจะชอบเธอก็เถอะ)

    ผมทำให้เธอร้องไห้ ผมทำให้เธอเสียใจ ผมทำให้เธอหมดความเชื่อใจในตัวผม ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะทั้งโกรธทั้งเกลียดผมขนาดนี้

    พูดสิ เกลียดฉันมากก็พูดออกมาผมกระซิบก่อนจะกดจูบอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนความโหยหาที่อยู่ในใจผมตลอดมา

    (End Yuto’s part)

     

    (Emma’s part)

    ฉันเกลียดตัวเองตอนนี้เหลือเกินทำไมฉันถึงไม่ผลักเขาออกไป? ทำไมฉันถึงยอมให้เขาจูบ?

    เพราะอะไรกัน!

    อย่าทำหน้าเหมือนคนอยากตายแบบนั้นสิเสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆหู มือแกร่งคว้าตัวฉันเข้าไปกอดไว้หลวมๆ

    เหอะ ไม่ต้องมารู้ดีหรอก

    เลิกยุ่งกับพี่ที่แสนดีของเธอคนนั้นได้แล้ว เขาพูดนิ่งๆ น้ำเสียงของเขาดูจริงจังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

    ทำไม? พี่ไนท์เขาก็ดีทุกอย่างฉันต่อปากต่อคำกลับไป

    หวง! จบมั๊ย?” คำพูดของเขาเล่นเอาฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ผู้ชายแข็งกระด้างแบบนี้เนี่ยนะ บอกว่ากำลังหวงฉันน่ะ!

    บ้าไปแล้วแน่ๆ!

    พูดอะไรบ้าๆ

    พูดจริงๆ ยังจะไม่เชื่ออีกเขายิ้มเล็กๆที่มุมปาก

    ยิ้มงั้นเหรอ?

    ฉันไม่เห็นรอยยิ้มของเขามานานแค่ไหนแล้วนะ?



    --------------------------[50%]--------------------------

     

    อย่าทำให้ฉันบ้าเพราะเธออีกล่ะ

    ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยเถอะยูโตะ

    เตือนแล้วนะ คราวหลังฉันจะไม่ยั้งมือแล้วเขายกยิ้มเล็กที่มุมปาก เจ้าเล่ห์จริงๆ

    สงสารฉันกับลูกหน่อยเถอะ ไหนว่าอยากดูแลนักไง?”

    งั้นฉันขอดูแลเธอกับลูกได้รึเปล่าล่ะ เธอจะยอมมั๊ย?” เขาดึงมือฉันไปจับไว้ก่อนบีบมือฉันเบาๆ

    คำตอบนี้ติดไว้ก่อนนะ ฉันยิ้มก่อนจะหอมแก้มเขาอย่างรวดเร็ว

    ที่จริงแล้วฉันน่ะ….ดีใจมากเลยนะที่เขาพูดออกมาแบบนั้น! ถึงจะไม่รู้ว่าเขาจะพูดจริงหรือโกหก แต่ฉันก็ไม่เสียใจแล้ว เพราะฉันรักในคำโกหกนั้นไปเสียแล้วล่ะ

     

    ไนท์ หนูเอมม่าล่ะลูก ทำไมกลับบ้านมาคนเดียว?” เสียงคุณแม่ทักขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในบ้าน

    เอมม่าไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะครับผมตอบ

              แล้วไม่รอรับน้องกลับด้วยล่ะ ปล่อยให้น้องเที่ยวทะเลกับเพื่อนแบบนั้นจะดีเหรอ?”

              ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ดูท่าทางเอมม่าจะอยู่กับเพื่อนมากกว่า

              งั้นก็เข้าบ้านเถอะลูก แม่กับพ่อจะรีบไปงานแล้วคุณแม่พูดแล้วรีบเดินไปเปิดประตูรถที่ถูกจอดไว้รอรับทันที

              สุดท้ายก็เหลือแค่ผมในบ้านหลังนี้

              ผมนั่งมองเบอร์โทรศัพท์ของริโกะอยู่นานสองนาน เพราะอะไรน่ะเหรอครับ ผมน่ะอยากจะโทรไปหาเธอ แต่ทว่า

              คิดถึงแค่ไหนก็ทำไม่ได้

              อยากกอดแค่ไหนก็ทำไม่ได้

              รักเธอแค่ไหนก็รั้งไว้ไม่ได้

              เพราะทางของเรามันคนละทางกัน ผมเลือกที่จะทำตามที่ครอบครัวต้องการ แม้จะต้องสละสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็ตาม

              ถึงผมจะรู้สึกเสียใจที่ทำอะไรมากว่านี้ไม่ได้ อยู่กับคนที่ผมรักมากว่านี้ไม่ได้ ผมก็ไม่เคยนึกโทษใคร เพราะผมเป็นคนเลือกของผมเอง และริโกะก็ยอมรับความคิดของผมด้วย ต่างคนต่างเข้าใจเหตุผลของกันและกันก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือครับ

              แต่รู้อะไรไหมครับ ถึงผมจะเลือกเอมม่าทั้งๆที่ไม่ได้รักเลย แต่ผมก็ลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบเอมม่าทั้งเรื่องลูกและเรื่องครอบครัวที่จะสร้างมันขึ้นด้วยกัน ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกใคร แต่ในเมื่อผมจะต้องแต่งงานกับเอมม่า

              เด็กคนนั้นจะเป็นลูกผม และผมสัญญาว่าจะเลี้ยงดูเขาไม่ต่างจากลูกของตัวเองเลย!

             

     

     

    เอ้า! เม้นต์ๆๆๆ

    ไนท์น่ะจะสุภาพบุรุษไปถึงไหน แอบอยากได้ผู้ชายแบบนี้เลยเนอะ ><

    ไม่เม้นต์ จะงอนอ่ะ!
    เค้าอัพตามสัญญาทุกคนแล้วนะ ทุกคนต้องทำตามสัญญามั่ง จุ๊บๆ
    <3

     

    OoWah
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×