คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 18 Refuse ถ้าจะบอกว่า...ไม่ให้ [100%]
Chapter 18
Refuse
ถ้าจะบอกว่า...ไม่ให้
“ก็ไม่ใช่นางร้าย แต่ถ้ามันจำเป็นต้องร้ายก็ต้องทำเหมือนกัน!”
หลังจากที่ฉันตอบเอมม่าไปด้วยคำพูดที่แสนเจ็บแสบ ฉันก็หันหลังเดินออกมาโดยไม่คิดจะหันกลับไปมองเลยแม้แต่นิดเดียว
ใช่… ฉันมันร้าย! แต่ก็บางเวลาเท่านั้นแหละ
เสียงสะอื้นและคำด่าทอต่างๆยังคงดังไล่หลังฉัน แต่ฉันปิดหูปิดตาทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินต่อไปอย่างไม่ใยดี
ฉันนี่มันใจร้ายจริงๆเลย!
“ถ้าพี่ไม่เลิกกับพี่ไนท์แล้วยกพี่ไนท์ให้เอมม่า เอมม่าจะฆ่าตัวตาย!” ฉันถึงกับหยุดกึกแล้วหันกลับมามองหน้าหญิงสาวด้วยความตกใจ
“คิดจะทำบ้าอะไรน่ะ!” ฉันร้องออกมาเมื่อเห็นเธอหยิบมีดพกขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าถือนั่น!
“ถ้าพี่ไม่อยากให้เอมม่าตาย ก็ไปเลิกกับพี่ไนท์ซะ!” เอมม่าประกาศกร้าว ฉันได้แต่นิ่งอึ้งและทำอะไรไม่ถูก
“เรื่องแค่นี้ถึงขนาดต้องฆ่าตัวตายเชียวเหรอ เอมม่า…” ฉันพยายามพูดด้วยความใจเย็น
“ไม่รู้แหละ เลิกกับเขาซะ แล้วทุกอย่างจะจบ!” เอมม่าย้ำ
“เธอคิดว่ามัน ‘ง่าย’ ขนาดนั้นเลยเหรอที่จะตอบไปตามที่เธอต้องการ แล้วคำตอบของฉันจะทำให้ทุกอย่างจบลงจริงๆน่ะเหรอ…” ฉันย้อนถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
มันยากนะที่จะเลือก…มันยากจริงๆ
“ใช่ เอมม่าจะดูแลพี่ไนท์แทนพี่ริโกะเอง รับรองเอมม่าจะดูแลอย่างดี ดีกว่าที่พี่ดูแลเขาเสียอีก” เอมม่าพูดพลางก้มหน้าลงเช็ดน้ำตา
น่าสงสารจังนะ…. เอมม่าน่ะ
“ถ้าอย่างนั้น ถ้าต้องการแค่ “ตัว”เขาก็เอาไป ฉัน “ยกให้” แล้วก็เลิกคิดที่จะตายสักที!”
“ทำให้เอมม่าเห็นสิว่าพี่จะเลิกยุ่งกับพี่ไนท์!”
“ฉันจะทำให้ วางมีดซะเอมม่า” ฉันพยายามเกลี่ยกล่อมด้วยความใจเย็น หวังให้อะไรๆจะดีขึ้นบ้าง
เอมม่าค่อยๆวางมีดลงช้าๆ ฉันจึงค่อยๆก้าวไปหยิบมีดเล่มนั้นออกมาให้ห่างจากตัวเอมม่าก็เพื่อความปลอดภัยของเธอ
“สัญญาสิ สัญญาว่าจะไปจากเขา สัญญาว่าจะยกเขาให้ฉัน!”
“…….”
ฉันได้แต่ยืนนิ่ง เม้มริมฝีปากแน่นอย่างครุ่นคิด ฉันจะเลือกอะไรดี…?
ฉันรักไนท์ รักมากจริงๆ รักจนไม่อยากจะให้เขาไปจากฉันด้วยซ้ำ
แต่ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็เอาแต่ร้องไห้และร่ำร้องให้ฉันปล่อยเขาไป ให้เขาไปอยู่กับเธอ แล้วฉันควรจะจัดการยังไง เรื่องนี้จะได้จบ ชีวิตฉันจะได้สงบสุขสักที…
“ฉัน…” ฉันเม้มปากอีกครั้ง
“พูดมาสิ! พูดออกมา!” เอมม่าเร่งเร้า
“คือว่าฉัน….”
“มันจะยากอะไรก็แค่คำๆเดียว พูดออกมาสิมันจะได้ “จบ” สักที” เอมม่ากอดอกจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉัน….จะ….เลิก…กับ….เขา” ฉันกำมือแน่นแล้วค่อยๆพูดออกมาทีละคำ แต่ในใจเหมือนกำลังโดนมีดแหลมๆกรีดลงที่กลางใจ รู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งใจ
แค่คำๆเดียว มันพูดยากเหลือเกิน….
ถ้าตอนนี้คนที่ยืนอยู่ไม่ใช่เอมม่า ฉันคงแสดงความอ่อนแอออกมาแล้วล่ะ ฉันคงทรุดลงไปนั่งร้องไห้กอดตัวเองเหมือนอย่างเคย ฉันเจ็บปวดเหลือเกินที่ต้องเลือกทางนี้….
ทว่า!..
เธอสองคนจะรู้สึกบ้างไหมนะว่ามีสายตาอีกคู่กำลังจ้องมองดูเหตุการณ์เหล่านั้นอยู่ เขากำมือแน่นด้วยความโกรธ สายตาที่เคยอ่อนโยนกลับแสดงออกถึงความดุดันอย่างเห็นได้ชัด
เขาได้ยินคำพูดจากปากเธอแล้วสินะ…
---------------------------------[50%]
“ไง…” ไนท์เอ่ยทักทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไป เขาคงรอฉันอยู่สินะ
“…..” ฉันส่งยิ้มบางๆให้แต่ไม่ได้ตอบอะไร และนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆเขา
“ริโกะ…” ไนท์พูดเสียงเครียด สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดขึ้นถนัดตา
“อะไร?”
“ยังรักฉันอยู่รึเปล่า?” ไนท์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนฉันยังแอบแปลกใจ
“รักสิ รักมากด้วย” ฉันตอบอย่างหนักแน่น แต่ถึงอย่างนั้นใจของฉันก็เหมือนกับถูกมีดกรีดลงช้าๆ
“เธออยากอยู่กับฉันอยู่รึเปล่า?” ไนท์ถามอีกครั้ง
“อยากสิ ฉันอยากอยู่กับนายไปจนแก่เลย” ฉันยิ้มให้ไนท์จนตาหยี แต่ทำไมเขาไม่ผ่อนคลายลงเลยนะ
“แล้วเธอมั่นใจมั๊ยว่าเธอจะไม่ทิ้งฉัน?” ไนท์จ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไร ฉันรู้… ฉันทำไม่ได้
“ริโกะ….ตอบไม่ได้ใช่ไหม? ” เขาพูดแล้วพยักหน้าเหมือนเข้าใจ แต่เขาเข้าใจว่าอะไรล่ะ เข้าใจว่าฉันไม่รักเขาอย่างนั้นเหรอ!?
“ฉันไม่มีวันให้นายไปกับผู้หญิงคนไหนหรอก” ฉันพูดแทรกขึ้น เขาเงยหน้าแล้วส่งยิ้มเพียงบางๆให้ฉัน
เขากำลังเศร้า…
แววตาของเขากำลังเศร้า….
เพราะฉันอีกแล้วสินะ…
“ไนท์ นายอย่ามองหน้าฉันแบบนั้น ฉันรู้สึกแย่นะ” ฉันพูดก่อนยื่นมือไปลูบแก้มเขาเบาๆ
“รู้สึกแย่มากเลยเหรอเวลาอยู่กับฉัน…” ไนท์พึมพำออกมาเบาๆ แต่มันก็ดังพอที่ฉันจะได้ยินมันอย่างชัดเจน
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับนายนะ”
“แล้วทำไม....!?” เขาตะคอกใช่ฉันแล้วก็เงียบลงเหมือนไม่อยากพูดต่อ
ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร ทำไมเขาเหมือนกำลังโกรธอะไรฉันอยู่…
ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ??
“เธออย่ามองหัวใจที่ฉันให้เป็นสิ่งไร้ค่าจนยกให้ใครต่อใครก็ได้จะได้มั๊ย? เธออย่าทำเหมือนฉันไม่มีหัวใจจะได้มั๊ย?” ไนท์พูดเสียงเรียบ จนฉันรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาทีละนิด
เหมือนเขากำลังรู้! รู้บางอย่างที่ฉันทำลงไป!!
“ไนท์…”
“ทำไมเหรอริโกะ ฉันทำอะไรผิดรึเปล่า?” ไนท์จ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อหลบสายตาคมของเขา
ฉันต่างหากที่ผิด!
“ไนท์…ทำไมพูดแบบนั้น นายไม่ผิด… ไม่ผิดเลยสักนิด” ประโยคหลังฉันพูดมันออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบจะกลืนหายไปในอากาศ
“ถ้าเธอไม่อยากอยู่กับฉัน ไม่รักฉัน อยากให้ฉันไปอยู่กับคนอื่นนัก ฉันจะยอมปล่อยเธอไป” ไนท์เอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าเรียบเฉยกับสายตาที่เริ่มเย็นชานั้นทำให้ฉันกลัว ฉันกลัวเขาจะทิ้งฉันไป…
“นายหมายความว่ายังไงไนท์! นายเป็นอะไรไป!?”
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ถ้าเธออยากไป ฉันก็จะปล่อยเธอไป ถ้าเธออยากให้ฉันไปอยู่กับคนอื่นนัก ฉันก็จะทำให้เธอ…ทุกอย่างที่เธอต้องการ” เขาพูดน้ำเสียงแผ่วเบาลงเรื่อยๆพร้อมกับน้ำตาของฉันที่ค่อยๆไหลลงมาเรื่อยๆเช่นกัน
ไนท์… ฉันขอโทษ
นายคงได้ยินอะไรมาสินะ …. ฉันคงเป็นแฟนที่แย่มากเลยสินะ ถ้าอย่างงั้นฉันก็ควรที่จะทำให้เรื่องนี้มันจบได้แล้ว…
ดราม่าชิ้นโต!!! จะเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ!?
อยากรู้ทิ้งเม้นต์ไว้ให้ชื่นใจหน่อยน้าา ><
ขอบคุณทุกเม้นต์ที่ติดตามกันเรื่อยมา~ 
Oo Wah
ความคิดเห็น