ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Be my destiny เพราะใจยังไงก็ใช่เธอ ❤

    ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 16 Still ยังคงเหมือนเดิม [100%]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 584
      1
      4 ส.ค. 55

     

    Chapter 16

    Still

    ยังคงเหมือนเดิม

     ความรักและความรู้สึกระหว่างเธอกับฉันยังคงเหมือนเดิม ถึงแม้จะมีอุปสรรคมากมายก็ตาม

            ช่วงนี้ฉันไม่เจอหน้าไนท์มาหลายวันแล้วด้วยเหตุผลที่ว่า เอมม่าตามติดไนท์อย่างกับปลิง ทำให้ฉันไม่เห็นเขามาเกือบอาทิตย์ ที่สำคัญเขาก็ไม่อยากให้ฉันถูกเอมม่าทำร้ายด้วยนั่นแหละ ถึงห้ามฉันไม่ได้เจอเขาน่ะ

              เอมม่าคนเดียวก็ทำชีวิตฉันวุ่นวายจะแย่ เพราะเธอคอยมาป่วนตลอดเวลาน่ะสิ บางทีก็ใช้เบอร์ไนท์โทรมาด่าฉันบ้างแหละ ฉันอยากจะด่ากลับไปให้เจ็บๆจริงๆ มาว่าฉันแย่งไนท์เนี่ย  ฉันน่ะแฟนไนท์เลยนะ แล้วฉันไปแย่งตอนไหน!?

              ถ้าเอมม่ามาบุกถึงห้อง ฉันว่า เธอคงจะโดนเรนะกระทืบแน่ เพราะแค่ฉันเล่าให้เรนะฟังว่าเอมม่าโทรมาด่า เรนะก็เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ แทบจะไปลากคอเอมม่าได้แล้วนั่น

              อ่อ! ลืมบอกไปว่า เรนะกับไลท์ เหมือนคู่นี้จะมี บางอย่างกันอยู่น้า เห็นไปรับไปส่งเช้าเย็นเลย เรนะเลยกลายเป็นคนอยู่ไม่ติดบ้านไปซะแล้ว เอะอะไปกับไลท์!!!!

    แล้วฉันล่ะ ไนท์ก็ไม่ให้เจอหน้าเลย แย่ที่สุดๆ!

              ริโกะ อย่าทำหน้างอแบบนั้นสิ ฉันไปกับไลท์แป๊บเดียวนะ ถ้าเจอไนท์เดี๋ยวบอกให้ว่าเธอคิดถึงเรนะก้มๆเงยๆกับการใส่รองเท้าส้นสูงลิ่ว

              จะบ้าเหรอ! ใครคิดถึง?? ไม่ได้คิดถึงเลยสักนิดฉันปฏิเสธเสียงแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ นี่แหละฉัน!

              เหรอ งั้นฉันจะบอกไนท์ว่า เธอไม่คิดถึงเขาเลยสักนิด ^^”

              เฮ้ย! อย่า!”

              ก็เธอพูดเองนะ ริโกะ

              “-o- เรนะใจร้ายมากกกกกกก

              ไม่หรอกหน่า ไปดีกว่า บ๊ายบาย ฉันจะบอกไนท์ให้น้าเรนะหันมาส่งยิ้มหวานให้หนึ่งทีแล้วเปิดประตูออกไป

              ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวอีกแล้วสิหน่า เหงานะเนี่ย ทุกคนใจร้าย ;(

              ก๊อกแก๊กๆ

              เสียงอะไร….” ฉันค่อยๆลุกขึ้นจากโซฟาแล้วหันมองซ้ายมองขวาอย่างกล้าๆกลัวๆ

              ก๊อกแก๊กๆ

              เสียงมันเหมือนอยู่ใกล้ๆเลย ฮือ~ ฉันกลัว

              นี่!”

              กรี๊ดดดด!!!”

            หมับ!

            ฉันค่อยๆหันไปด้านหลัง ฉันก็เห็นร่างสูงๆยืนอยู่ ทำให้ฉันร้องออกมาอย่างตกใจแล้วโผเข้ากอดคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างลืมตัว

              ริโกะ ลืมตาดูสิเสียงทุ้มคุ้นหูสั่ง ทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่ตัวเองกำลังกอดอยู่

              ไนท์!”

              อื้ม ฉันเองเขายิ้มบางๆให้ ฉันรีบโผเข้ากอดเขาอีกครั้งอย่างดีใจ

              ฉันไม่เห็นหน้านายมากี่อาทิตย์แล้วเนี่ย –o-” ฉันทำท่าบ่น

              คิดถึงล่ะสิไนท์พูดพลางยักคิ้วใส่ แหม! คิดถึงตายล่ะ (แต่ตัวเองกลับกอดเขาซะแน่นเชียว)

              บ้า!”

              ปากแข็งจริงๆ

              พรึ่บ!

              ครั้งนี้ไม่ใช่ฉันที่โผเข้ากอดเขา แต่เป็นเขาต่างหากที่ดึงฉันเข้าไปกอด อ้อมกอดอุ่นๆที่ฉันไม่ได้สัมผัสมานานมันช่วยคลายความคิดถึงของฉันไปได้เยอะเลย

              คิดถึงฉันมั๊ย?” เขากระซิบถามข้างๆหูของฉัน คำถามนั่นทำให้ฉันหน้าแดง!

    ------------------------------------[50%]------------------------------------

      

             “ก็…”

     

              ก็อะไร? ไม่ตอบฉันจูบนะ

              “o_O”

              นายมันร้ายกาจที่สุดเลย ไม่คุยด้วยแล้ว!” ฉันพูดพลางสะบัดหน้าใส่ คนอะไรร้ายกาจชะมัด!!!

              ฉันเตือนแล้วนะ

              “???” ฉันหันกลับมามองเขาด้วยสีหน้างงๆ แต่ไม่ต้องงงๆกันให้นานเพราะเขาคว้าตัวฉันไปแล้วกดจูบหนักลงบนริมฝีปากของฉันแล้วน่ะสิ

              ร้ายกาจที่สุด อีตาบ้า!!!!

              ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้ตัวอีกทีขาฉันก็ชนเข้ากับขอบเตียงซะแล้ว จิตใต้สำนึกลึกๆพยายามจะผลักเขาออกไป แต่ทำไมร่างกายกลับทำไม่ทำตาม

            ไนท์

              หืม?”

              พอเถอะฉันดันอกเขาเบาๆ และเหมือนเขาจะยังรู้ตัวอยู่ เขาเลยหยุดการกระทำต่างๆก่อนที่มันจะเลยเถิดไปกว่านี้

              ขอโทษนะเขาเอ่ยออกมาเบาๆ ฉันส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร เพราะเขาก็คงไม่ได้ตั้งใจนั่นแหละ

              แย่จังนะ ฉันไม่ค่อยได้มาหาเธอเลย

     หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างเงียบเป็นเวลานาน เขาก็ยอมปริปากพูดออกมา

              ไม่เป็นไรหรอก นายต้องดูแลเอมม่านี่

              แต่ฉันอยากดูแลเธอมากว่าอีก ริโกะ

              นายดูแลเอมม่านั่นแหละดีแล้วฉันยิ้มบางๆให้เขา แต่เขากลับเบ้ปากใส่ฉันเป็นเชิงว่าไม่อยากทำ

              ไนท์จอมโหดคนนั้นหายไปไหนแล้วน้า~” ฉันลากเสียงยาวอย่างล้อเลียน เมื่อเห็นเขางอแงเหมือนเด็กๆ

              อยากให้ฉันโหดรึไง?” เขายักไหล่

              ไม่ไม่ต้องการเลยพอเห็นเขามองด้วยสายตานิ่งๆฉันก็ถึงกับส่ายหน้าทันที ถ้าเกิดเขากลับมาโหด คนที่แย่ไม่ใช่ใครที่ไหน ฉันเองนี่แหละ!

              ไปเที่ยวกัน! ฉันรู้ว่าเธอเหงาไนท์พูดพลางฉุดแขนฉันให้เดินตามโดยที่ฉันยังไม่เอ่ยปากตกลงสักคำ

              จะไปไหน??”

              เถอะหน่าเขาหันกลับมามองด้วยสายตาดุๆ ทำให้ฉันต้องปิดปากเงียบ ยอมเดินตามเขาแต่โดยดี

     

              @ ซุปเปอร์มาร์เก็ต

            ฉันถูกเขาลากแบบไม่ลืมหูลืมตามาที่นี่ ตอนแรกนึกว่าจะพาไปเที่ยวไหน ที่แท้พามาซื้อของนี่เอง อีตาไนท์~!

              มาที่นี่ทำไมอ่ะไนท์?”

              ซื้อของไง เดี๋ยววันนี้ฉันเป็นพ่อครัวให้เธอเอง

              “O_O”  ฉันหูฝาดไปรึเปล่าเนี่ย เขาจะเป็นพ่อครัวให้ฉัน?? เขาทำอาหารเป็นด้วยเหรอ ออกจะโหดซะขนาดนั้น ทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ!?

              ตกใจอะไร? ไม่เชื่อมือฉันรึไง

              นายทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?” ฉันถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา กลัวว่าเขาจะโกรธเอาน่ะสิ

              นั่นไง เธอไม่เชื่อมือฉันจริงๆด้วย น่าน้อยใจชะมัด!”

              น้อยใจ??? นายน้อยใจอะไรฉันเนี่ยไนท์ฉันถึงกับอ้าปากเหวอทันทีเมื่อได้ยินว่าเขาน้อยใจ ฉันไม่เคยเห็นไนท์บ่นน้อยใจสักทีเลยตั้งแต่คบกัน

              เปล่า

              แล้วฉันจะรู้มั๊ยเนี่ย??”

              ก็น้อยใจที่ว่า เธอยังรักฉันเหมือนเดิมรึเปล่า?” ไนท์เงียบก่อนเอ่ยออกมาด้วยสีหน้านิ่งๆ

              ถามมาได้ ไม่รักจะยืนอยู่แบบนี้มั๊ยล่ะ??” ฉันอึ้งไปนิดๆกับคำถามของเขา แต่ก็ตอบไปแบบยิ้มๆ และแน่นอนเขาก็ยิ้มพอใจกับคำตอบของฉันเช่นกัน



    ไรเตอร์กลับมาแล้ววววว >< หลังจากหายไปนานมาก
    มีใครคิดถึงไรเตอร์บ้างมั๊ย? กระซิกๆ ไม่มีเม้นต์เลยเหรอ TT

    อ่านแล้วเม้นต์ๆๆๆค่า
    ถ้าคุณเม้นต์ คุณจะได้ทำอย่างนี้!!!
    .
    .
    .
    .
    .
    .

     

    Oo Wah
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×