คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11 Night’s word แค่คำคำเดียว [100%]
Chapter 11
Night’s word
แค่คำคำเดียว
“เพียงแค่คำๆเดียวอาจจะเปลี่ยนชีวิตคุณไปเลยก็ได้นะ คุณว่ามั๊ย?”
“เรนะ เมื่อวานเธอหายไปไหนมาทั้งวัน” ฉันนั่งกอดอกจ้องหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาดุๆ เธอเองได้แต่เอานิ้วชนกันอย่างสำนึกผิด
ก็เรนะเล่นหายไปทั้งวันแถมกลับมาก็มืดๆค่ำๆอีก มันน่าบ่นมั๊ยล่ะ?
“ริโกะคือว่าฉันมีธุระสำคัญมากอ่ะนะ ^^”
“ธุระอะไร?”
“ก็แบบ….เป็นกินข้าว ดูหนัง เยอะแยะ อุ้ย~ หลุดปาก ^^;” เรนะยิ้มเจื่อน มันน่าบ่นให้หูชาจริงๆ กินข้าว ดูหนัง แต่ละอย่างธุระสำคัญมากเลยสินะ - -^
“ให้มันได้อย่างงี้สิเพื่อนฉัน”
ฉันบ่นทิ้งท้ายก่อนลุกขึ้นยืนเดินเข้าห้องของตัวเอง แอบน้อยใจนิดๆที่เรนะไม่ค่อยจะสนใจฉันเลย T^T
ฉันนั่งแหมะลงบนเตียงด้วยความรู้สึกเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี และด้วยความเคยชินทำให้ฉันก็เผลอมองหาเขาจนได้
เขาไม่มาสินะวันนี้…
My jewelry (You're calling me)
My girl, so I'm feeling you My jewelry ~
เสียงโทรศัพท์ร้องระงมไปทั่วห้อง จนฉันต้องรีบรื้อหมอนบนเตียงเพื่อหามันทันที และในที่สุดก็เจอ!
“เบอร์ใครอีกเนี่ย จะรับดีมั๊ย?” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆพลางจ้องเบอร์ที่โชว์หน้าจออย่างครุ่นคิด
“เวลาฉันจะโทรหาใคร ฉันไม่เคยโทรซ้ำเกิน 2 ครั้ง”
คำพูดของเขาผุดเข้ามาในหัวอีกครั้ง หรือว่าจะเป็นเบอร์เขา! ฉันก็ไม่ได้เมมเบอร์เขาไว้ซะด้วย ให้ตายเหอะ!
“ริโกะพูดค่ะ” ฉันกรอกเสียงลงไปทันทีเมื่อกดรับสาย แต่ปลายสายกลับเงียบไม่ยอมพูดอะไรกลับมาเลย
“ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครคะ?”
//นี่…// เสียงทุ้มอันแสนคุ้นหูตอบกลับมา ถึงจะพูดแค่คำเดียวฉันก็รู้ว่าคือเขา…
“ไนท์เหรอ?”
//อื้ม..//
“เสียงนายทำไมดูหงอยๆจัง”
//เหรอ…โรคจิตอย่างเธอไม่ต้องรู้หรอก//
นึกว่าเสียงหงอยๆอย่างงี้แล้วจะไม่กัดฉันซะอีก ฉันคงคิดผิดถนัด!
“ถามดีนะๆเนี่ย ถ้าไม่อยากคุยงั้นจะวางนะ” ฉันแอบวีนเบาๆ ทำไมชอบเรียกฉันโรคจิตอย่างงั้นโรคจิตอย่างงี้ด้วยเล่า -3-
//เดี๋ยวสิ…//
“มีอะไรก็พูดมา”
//ไม่มีอะไรหรอก อยากได้ยินเสียง//
------------------------[40%]------------------------
“-////- นายหัดน้ำเน่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติเห็นกัดตลอดนี่” ฉันพูดไปอมยิ้มไป รู้สึกเหมือนว่า ตัวเองกำลังเขินอีกแล้ว!!!
//ไม่ได้น้ำเน่า ก็แค่พูดอย่างที่คิด//
“เหรอ~ งั้นนายก็คิดถึงฉันอ่ะดิ?” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ แค่อยากกวนประสาทเขาเล่นๆก็เท่านั้นแหละ :p
//ก็คงจะอย่างงั้นมั้ง// เขาตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบราวกับว่าเขาตั้งใจที่จะพูดมันออกมาแบบนั้น
“นายพูดเล่นใช่มั๊ย?...” ฉันถามเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดหรืออะไร ใจฉันตอนนี้มันเต้นรัวจนเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว
//ฉันไม่เคยโกหก//
โอ๊ย~! ไม่ไหวแล้ว หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างกับกำลังจะเป็นไข้ นี่ฉันเป็นอะไรไป?
เขาคิดถึงฉันด้วยเหรอ!!!!
“เอ่อ…”
//ฉันทำเธอช็อกล่ะสิ//
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะนั่นทำให้ฉันหยุดเขินได้ชะงัก!
“นี่นาย!”
//ฉันเป็นคนพูดจริง และทำจริง//
“แล้วนายจะมาทำอะไรฉันห๊ะ!?” ฉันแอบตวาดใส่โทรศัพท์ไปนิดหน่อยด้วยความโมโห ใครก็ได้งัดสุนัขออกจากปากหมอนี่ทีเถอะ -/\-
//ก็ไม่ทำอะไร…แค่จะบอกว่า ชอบ//
“ชอบอะไร?”
//คิดเองสิ//
“บอกว่า ชอบ แค่คำเดียว ฉันจะไปรู้เหรอว่าชอบอะไร”
//ไปคิดเอาเองดูสิ แค่คำๆเดียวของฉัน ชีวิตเธออาจจะเปลี่ยนเลยก็ได้นะ// พูดจบเขาก็ตัดสายไปซะดื้อๆ โอ๊ย!!! ฉันเกลียดหมอนี่จัง!!
ชอบงั้นเหรอ?
ชอบอะไรน่ะ? ชอบกิน ชอบนอน ชอบเที่ยว หรือว่าชอบจิก
แล้วฉันจะไปรู้มั๊ยเนี่ย!!~ บอกแค่ว่า ชอบ คำเดียว ฉันก็ไม่ได้อัจฉริยะพอที่จะเดาได้หรอกนะ -*-
ฉันครุ่นคิดอย่างหนักกับคำพูดของเขา จนฉันปิ๊งไอเดียขึ้นมาว่า ทำไมไม่ลองถามเรนะดูล่ะ เผื่อเธอจะรู้!
ฉันเดินดุ่มๆเปิดประตูเข้าไปในห้องเรนะ เธอหันขวับมองหน้าฉันเลิ่กลั่ก ฉันเลยยิ้มแหยๆก่อนนั่งแหมะลงบนเตียง
“เรนะ… ถ้ามีคนบอกเธอว่า ชอบ คำเดียว เธอว่ามันหมายความว่ายังไง?”
“คือว่าถ้าตามหลักการแล้ว…”
“ไม่ต้องหลักการก็ได้นะ - -^”
เรนะทำท่าครุ่นคิดและกำลังจะพูดต่อแต่โดนฉันดักคอไว้เสียก่อน เธอเลยอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น = =^
“โอเค ไม่ต้องหลักการ ฉันมั่นใจเลยว่า คนที่พูดกำลังบอกชอบเราอยู่” เรนะยืดอกภูมิใจกับพูดของตัวเอง ฉันล่ะปลงกับเรนะจริงๆ
“ชอบ คำเดียวอ่ะนะ?” ฉันถามซ้ำ
“ก็ใช่ไง ก็บอกว่าชอบ ก็คือชอบ”
“แล้วชอบอะไรล่ะ? ชอบกิน ชอบนอน มันก็หมายความได้หมดนี่”
“ก็บอกชอบเธอไงริโกะ ใครมันจะมาบอก ชอบกิน ชอบนอนเล่า -3-” เรนะบุ้ยปากใส่ฉัน เธอนี่มันจริงๆเลยนะ
“ชอบฉัน? เป็นไปไม่ได้!” ฉันทวนคำอีกครั้ง ก่อนจะเอนตัวนอนลงบนเตียงแล้วยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก
“เคยได้ยินประโยคนี้มั๊ย Impossible is possible น่ะ” เรนะพูดพลางหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาเขียนแล้วยื่นให้ฉันดู ฉันอ่านสิ่งที่เธอเขียนออกมาเบาๆ
Impossible?
เปลี่ยนเป็น I’m possible สิ ;)
“เรนะ เธอนี่มันเชี่ยวชาญด้านความรักรึยังไงกันนะ - -” ฉันมองหน้าเรนะอย่างทึ่งๆ เรนะ! เธอสุดยอดอ่ะ
“เปล่าหรอก ทุกคนชอบมองว่าฉันสวยเลยไม่มีคนมาจีบนะสิ กลุ้มใจ~” เรนะโอดครวญ แต่มันก็จริงอย่างที่พูด เรนะไม่เคยมีแฟนหรือมีใครมาจีบเลย มีแต่เธอคอยแอบมองคนนั้นแอบจองคนนี้ไปเรื่อยก็เท่านั้น
“กลุ้มใจทำไม? เธอเพิ่งบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไปกินข้าว ดูหนังมานะ แล้วไปกับใครล่ะ?” ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหรี่ตามองเรนะด้วยสายตาจับผิด
“ไลท์” เรนะพูดออกมาเหมือนคนกำลังเหม่อลอย เพื่อนฉันสติหลุดตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ไลท์? ทำไมมันคล้องกับ ไนท์ เลยล่ะ O_O” ฉันเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินชื่อของ ไลท์ พวกเขาเป็นพี่น้องกันเหรอ?
“ก็เขาเป็นพี่น้องกันน่ะสิ _ _” เรนะก้มหน้าลงต่ำก่อนลอบถอนหายใจออกมา
“พี่น้อง!?” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำตอบของเรนะ อีตาไนท์น่ะนะมีพี่น้องกับเค้าด้วย ถ้าให้เดาคงไม่ปกติ ปากร้าย โหด ด้วยกันทั้งคู่แน่ๆ
“อื้อ ฉันง่วงแล้วอ่ะ” เรนะพูดพลางปิดปากหาว นี่มันเพิ่งจะ 3 ทุ่มเองนะ เธอจะรีบนอนไปไหน?
“งั้นฉันกลับห้องนะ ” ฉันบอกก่อนเปิดประตูออกมา
ฉันว่าฉันแก้โจทย์อีตาปากสุนัขนั่นได้แล้วล่ะ ถึงจะดูเหมือนหลงตัวเองหน่อยๆก็เถอะนะ แต่เรนะยืนยันมาขนาดนั้นแล้ว
ที่บอกว่า ชอบ หมายความว่า ชอบฉันน่ะเหรอ? -///-
ตืด~ ตืด~
ฉันเข้าห้องมานั่งเล่นอยู่บนเตียงตัวเองได้พักใหญ่ๆพลางเหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เจ้าโทรศัพท์สุดรักก็ดันดิ้นๆอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงจนฉันต้องหยิบมันขึ้นมาดู
1 Message
เอ๊ะ!? ข้อความอะไรกัน?
ด้วยความสงสัยฉันเลยรีบกดอ่านข้อความนั้นทันทีและเมื่ออ่านบรรทัดแรกก็ทำให้ฉันตกใจเฮือกใหญ่
และตกใจเพิ่มขึ้นอีกเมื่ออ่านจบ ฉันเริ่มรู้สึกว่าใจตัวเองเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย!
นี่…ที่บอกว่าชอบน่ะ
เธอรู้ความหมายมันรึยัง?
ถ้ายังไม่รู้ก็มองลงมาข้างล่างซะ
ไนท์
ฉันค่อยๆเปิดผ้าม่านหน้าต่างออกแล้วมองลงไปที่สนามบาสฉันก็เห็นเหมือนมีคนยืนอยู่ แต่ก็เห็นไม่ค่อยชัดเพราะว่ากระจกหน้าต่างมันมีรอยเปื้อนเต็มไปหมด
ฉันเลยตัดสินใจเปิดหน้าต่างออกแล้วชะโงกหน้าออกไปดู
และก็เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ..
My jewelry (You're calling me)
My girl, so I'm feeling you My jewelry ~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันรีบกดรับทันทีทั้งๆที่ไม่ได้ดูเลยด้วยซ้ำว่ามันเป็นเบอร์ของใคร
“นี่…” ปลายสายเอ่ยทักมาก่อน ฉันเบิกตาโพลงกับเสียงอันคุ้นหู เสียงของไนท์…
“มีอะไร?” ฉันกลั้นยิ้มแล้วตอบกลับไป
“มองลงมาแล้วอ่านมันดีๆล่ะ…” เขาพูดทิ้งท้ายก่อนตัดสายไป ฉันรีบชะโงกหน้าลงไปดูทันที
“นี่มัน…..”
Writer talk :)
นักอ่านพ่นไฟแล้ว~
รีบมาอัพให้อย่างรวดเร็ว!
แต่นักอ่านจะพ่นไฟยิ่งกว่านี้เมื่อ...
"ไรเตอร์ทำให้ลุ้นอีกแล้ว 555"
เม้นต์ค่ะเม้นต์ๆๆๆๆ~ แอด Fav. ด้วย YY
Yama Kat
ความคิดเห็น