คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 Marry me แต่งงานกันนะ [100%]
Chapter 3
Marry me
แต่งงานกันนะ
“มิยะลุกขึ้นแต่งตัวได้แล้วลูก นอนขี้เซาแบบนี้ได้ยังไงกัน วันนี้วันแต่งงานมิยะนะ!” คุณป้าเปิดประตูเข้ามาแล้วยืนเท้าเอวอยู่ปลายเตียงพร้อมด้วยเสียงบ่นที่ยาวเป็นขบวน ฉันพลิกตัวแล้วคว้าหมอนข้างตัวมาปิดหูทันที
“มิยะ ทำไมงอแงกับป้าแบบนี้ล่ะลูก”
“งานแต่งอะไรคะ? มิยะไม่รู้เรื่อง U_U” ฉันตอบคุณป้าแบบสะลึมสะลือที่สุด งานแต่งอะไรกัน!? ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย
“มิยะ งานแต่งลูกกับยูสะไง” คุณป้าพยายามฉุดฉันให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ความง่วงมันทำให้ฉันล้มลงไปนอนเหมือนเดิม
“อ๋อ มิยะจำได้แล้วค่ะ แต่ไว้วันหลังนะคะ~” ฉันตอบคุณป้าแบบปัดๆ ท่านจะได้เลิกกวนการนอนอันแสนสบายของฉันสักที
งานแต่งอะไร ฉันไม่สนหรอก จะแต่งก็ไปแต่งวันอื่นดิ -*-
“มิยะ~ งานแต่งงานจะไปแต่งวันอื่นได้ยังไง~” คุณป้าโอดครวญแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นอีกครั้ง ฉันลุกตามแรงดึงของคุณป้าแต่โดยดี ที่ยอมลุกไม่ใช่อยากแต่งนะ!
แต่มีแผนที่เด็ดกว่านั้นอีกต่างหาก!!!
“โอเคค่ะ อีก 10 นาทีมิยะลงไปนะคะป้าขา *o*” ฉันยิ้มหวานให้คุณป้าพร้อมสายตาแพรวพราว
เหอะ! งานแต่งจะเป็นยังไงถ้าไม่มีเจ้าสาว~~!!!!
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เพื่อให้คุณป้าเห็นว่าฉันกระตือรือร้นกับงานแต่งงานนี้แค่ไหน ฉันเป็นหลานที่น่ารักเสมอ ;)
แต่ว่า…. ถ้าจะหนีคงต้องปีนสินะ!
ฉันก้มหน้าอย่างครุ่นคิดก่อนเปิดประตูออกมาเบาๆ และฉันก็ไม่เห็นใครแล้วด้วย งั้นดีล่ะ! ทางสะดวกเชียว
ฉันรีบรื้อผ้าปูที่นอนและปลอกหมอนออกทันที รวมทั้งรื้อเสื้อผ้าในตู้ออกมาให้เยอะที่สุด ฉันค่อยๆนำผ้าเหล่านั้นมัดใส่กันแล้วลองย่อนลงไปทางหน้าต่าง
มันถึงพื้นพอดี!
ฉันชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างอีกครั้ง ใจก็ชักหวั่นๆขึ้นมาว่าถ้าก้าวพลาดฉันอาจจะตายไปเลยก็ได้ แต่ไหนๆก็ไหนๆ จะแต่งงานหรือจะตกลงไปตายมันก็แย่พอกัน
ฉันขอเลือกหนีเลยดีกว่า!!!
ฉันค่อยๆปีนลงไปตามผ้าที่ผูกไว้ ไม่อยากจะบอกเลยว่ามันสูงสุดๆ ใจเริ่มสั่นเลยตอนนี้ T^T
ฉันหลับตากลั้นใจไต่ลงไปช้าๆ จนในที่สุดเท้าก็แตะพื้น
เฮ้อ~ ในที่สุดฉันก็ยังมีชีวิตรอดอยู่ ตอนนี้น่ะยิ่งกว่าโล่งซะอีก -3-
“คุณหนูทำอะไรคะ!?”
ฉันสะดุ้งโหยงแล้วหันขวับไปหาต้นเสียงก็พบแม่นมกำลังยืนจ้องหน้าฉันเขม็ง ท่านต้องรู้แน่ๆเลยว่าฉันกำลังหนี งั้นจะช้าอยู่ทำไม วิ่งสิคะ!
ฉันวิ่งแบบไม่คิดชีวิตจนมาถึงต้นไม้แสนรัก ฉันรีบปีนขึ้นไปอย่างคล่องแคล่วแล้วนั่งห้อยขาลงมามองดูคนที่กำลังวุ่ยวายกับการหาตัวฉันอยู่ที่ข้างล่างนั่น
หายังไงก็หาไม่เจอหรอก ทุกคนมองว่าฉันแสนจะเรียบร้อย คงนึกไม่ถึงหรอกว่าฉันจะปีนขึ้นต้นไม้มาแบบนี้
“คุณหนูคะ~ คุณหนูอยู่ไหน~” เสียงตะโกนเรียกชื่อฉันยังคงดังไม่หยุด ฉันก้มลงมองดูแม่นมด้วยความสงสาร ท่านก็แก่มากแล้วด้วยสิ
“มีอะไรให้ผมช่วยมั๊ยครับ?” เสียงนุ่มอันแสนคุ้นหูดังขึ้น ฉันก้มลงมองดูเจ้าของเสียงทันที และนั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าบ่าวฉันเอง -3-
เขามาในชุดทักซิโด้สีขาวสะอาดตา ปากเล็กสีแดงธรรมชาติรับกับหน้าตาที่น่ารักของเขาได้เป็นอย่างดี ยิ่งเขาใส่ชุดนี้แล้วยิ่งทำให้ต้องพูดได้เลยว่า “เจ้าชาย”แต่ใบหน้าเขาดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก
“พอดีมิยะหายไปน่ะคะคุณยูสะ ป้าก็ไม่รู้จะหาที่ไหนแล้ว”
“อย่างนั้นเหรอครับ ผมว่าอยู่แถวๆนี้แหละ เดี๋ยวผมตามเจ้าสาวผมกลับเองครับ ^^” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เขาออกจะดีขนาดนี้ แต่ทำไมฉันถึงไม่อยากแต่งงานกับเขา?
------------------------------------[50%]------------------------------------
“มิยะ พี่รู้ว่าอยู่แถวนี้ ออกมาซะดีๆ” เสียงของว่าที่เจ้าบ่าวของฉันยังคงดังไม่หยุด แต่ถ้าฉันลงไปก็โง่เต็มทีแล้วล่ะ - -+++
“อย่าดื้อสิ พี่รู้ว่าเราไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่ แต่มันจำเป็นนะ”
“ถ้าเป็นไปได้พี่ก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนี้หรอก แต่ฟังพี่สักครั้งนะ….”
ฉันนิ่งเงียบแล้วฟังคำพูดของเขาจนเผลอถอนหายใจออกมา ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นตัวปัญหาให้ทุกคนหรอก แต่ฉันก็ไม่อยากแต่งงาน
ทุกคนก็คงเคยฝันใช่มั๊ยล่ะว่าอยากมีพิธีแต่งงานใหญ่ๆ มีเจ้าบ่าวที่เรารักยืนอยู่ข้างๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ T^T เห็นมั๊ยว่ามันน่าใจหายแค่ไหน?
“พี่รู้ว่าเราอยู่บนต้นไม้ แล้วก็รีบๆลงมาด้วย พี่จะรออยู่ในงาน” เขาพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป
O_O นี่เขารู้มาตลอดเหรอว่าฉันอยู่บนนี้? งั้นที่พูดเขาก็ตั้งใจให้ฉันได้ยินน่ะสิ!
ถ้าลงไปแล้วฉันก็ต้องแต่งงานน่ะสิ แต่ถ้าฉันอยู่บนนี้ทุกคนจะเสียใจรึเปล่า?
“ถึงหนีได้วันนี้ก็คงหนี้ไม่พ้นเงื้อมมือคุณป้าอยู่ดีนั่นแหละ” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนค่อยๆไต่ต้นไม้ลงมา
ฉันตัดสินใจแล้ว! แต่งก็แต่ง! ฉันไม่อยากเห็นคุณป้าร้องไห้และไม่อยากเห็นพี่มิซูกิต้องเสียใจ
ฉันค่อยๆย่องเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างเงียบๆ หน้าตาฉันไม่ค่อยจะรับกับงานมงคลอย่างนี้เลยจริงๆ เข้าบ้านมาได้แบบไม่มีใครเห็น~ เยี่ยม!
“อ้าว! มิยะทำไมยังไม่แต่งตัวล่ะลูก ไปๆงานจะเริ่มแล้ว” เสียงแหลมๆของคุณป้าดังขึ้น ท่านรีบเดินกรีดกรายเข้ามาหาฉันแล้วดันหลังฉันเข้าห้องแต่งตัวทันที
=[]= ฉันยังไม่พร้อมมม~~!!
ฉันถูกพวกเขาจัดการไปซะทุกส่วนตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดที่(ถูกบังคับ)ให้ใส่เป็นเดรสสั้นสีขาว ผมของฉันถูกเกล้าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าถูกแต่งแต้มเพียงบางๆเท่านั้น
ฉันจะเป็นเจ้าสาวแล้วสิ YoY
“คุณหนูสวยจังเลย” แม่นมเดินยิ้มร่าเข้ามาหาฉัน ท่านคงดีใจที่ฉันยอมกลับมาแต่งงาน
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย แม่นมก็จูงมือฉันเข้างาน พอถึงในงานฉันค่อยๆกวาดสายตามองดูรอบๆ คนเยอะจัง! O_O
ฉันเห็นผู้ชายสามคนกำลังยืนคุยอยู่กับพี่ยูสะ คนนึงผมสีน้ำตาลแดงๆกับสีหน้าที่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ ส่วนอีกคนนั้นผมสีดำ คิ้วโก่งสวย หน้าหวานอย่างกับผู้หญิงเลย และคนสุดท้ายฉันจำได้ว่าเขาคือพี่ริวซากิแฟนพี่มิซูกินั่นเอง พวกเขาใส่ชุดสูทสีดำกันหมดทำให้พวกเขาดูเท่ขึ้นอีกเท่าตัว
แต่ดูๆแล้วพวกเขาอย่างกับเหล่า “เจ้าชาย”
“เฮ้ย! เจ้าสาวแกเดินมาโน่นแล้ว” หนึ่งในสามคนนั้นตะโกนขึ้นมา ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเสียงนั้นมากจากใคร ว่าที่เจ้าบ่าวฉันหันขวับมามองฉันทันที
“มิยะ…มาจริงๆด้วยนะ ^^” เขาก้าวฉับๆมาหยุดตรงหน้าฉันพร้อมส่งยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
บางทีการแต่งงานกับเขาก็คงไม่เลวร้ายอะไร…
“ทำไมเจ้าสาวแกทำหน้าอย่างงั้นวะ? - -^” เสียงทุ้มของผู้ชายผมดำที่หน้าแสนจะหวานดังขึ้น ฉันหันไปมองหน้าเขายิ้มๆ (ฝืนยิ้ม)
“เงียบไปเลยไปเคียวเฮ!” เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงพูดขึ้นพร้อมตวัดสายตาไปฆาตโทษเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆทันที
“เงียบก็เงียบ นี่เพื่อนเราแต่งงานไปตั้ง 2 คนแล้วนะ เฮ้อ~” คนที่ชื่อเคียวเฮพูดพลางถอนหายใจ ฉันไม่เห็นมันจะดีตรงไหนเลยการแต่งงานเนี่ย!
“แต่งงานแล้วยังไงเล่า? มานี่เลยมาๆ” พี่ริวซากิดึงคอเสื้อคนชื่อเคียวเฮออกไปทันที ส่วนผู้ชายคนที่ผมดำสีหน้าดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ เขาหันมายิ้มบางๆก่อนหันหลังเดินตามสองคนนั้นออกไป
ทีนี้ก็เหลือฉันกับพี่ยูสะน่ะสิ Y^Y
“อย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ”
“ก็รู้ว่ามิยะไม่ได้อยากแต่งสักหน่อยนี่” ฉันเบ้ปากแล้วหันหลังให้เขา ก็ไม่ได้อยากแต่งจริงๆนี่นา~
“โอเคๆ งั้นสงบศึกกับพี่วันนึง วันนี้วันเดียวก็ได้”
“…………” ฉันยังคงนิ่งเงียบไม่พูดโต้ตอบเขา ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรนี่ _ _
“อืม….งั้นเราแต่งงานกันนะ” เสียงนุ่มๆของเขาดังขึ้นใกล้ๆหูของฉัน ฉันหันขวับจะจ้องหน้าเขาแต่พอหันไปก็เกือบชนเข้ากับจมูกโด่งๆนั่น
นี่เขาพูดเพื่อล้อฉันเล่นใช่รึเปล่า?
Writer Talk ;)
100% แล้ว ไรเตอร์กระหายคอมเม้นต์~~~
แอบเปลี่ยนรูปหนูมิยะด้วย สวยสุดๆเลย ><
เม้นต์ค่ะเม้นต์ๆๆๆๆๆ
และคนที่มี ID ได้โปรดกดโหวตที่หนูมิยะด้วยนะคะ
(ขอแบบคะแนนเต็มหรือ 5 ดาวนะคะสำหรับโหวต)
เพื่อจะได้เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ YY
ความคิดเห็น