คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EPISODE 3 :: I LIKE IT LOUD [100%]
EPISODE 3
I LIKE IT LOUD
:: Warning ::
Cause the flavor of my kiss is number 9.
เพราะรสชาติจุมพิตของฉันนะหวานกว่าดอกไม้ใด เธอไม่อยากลองสัมผัสเหรอ?
“ป้อนสิครับ รออะไร?” ริวเฮยักคิ้วข้างเดียวใส่ฉัน ท่าทางสบายๆของหมอนั่นมันกระตุกต่อมวีนฉันเอามากๆเลยนี่สิ!
“ไม่!” ฉันตอบก่อนกระแทกแก้ววางลงบนโต๊ะเช่นเดิม
“หรือว่าทำไม่เป็น แต่อย่างคุณแล้วผมว่าน่าจะเคยอยู่นะ” เขาหรี่ตามองฉันด้วยสายตาแพรวพราว
โอ้ย! ใครก็ได้ลากหมอนี่ออกไปทีเถอะ ถ้าไม่ใช่แฟนยัยริต้านะ ฉันจะตบให้คว่ำเลยสิหน่า!!!
“เรื่องของฉัน! อุ๊บ!!!” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบ ฉันก็ถูกริวเฮรั้งต้นคอก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากฉันอย่างรวดเร็ว ไม่แค่นั้น ฉันยังรู้สึกถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งอยู่เต็มปากไปหมด แล้วเขาก็พยายามบังคับให้ฉันกลืนมันลงไปอีกด้วย! ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยกินอะไรพวกนี้หรอกนะ มันก็ต้องกินบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่ฉันเป็นพวกคออ่อนซะด้วยสิ กินอะไรแรงๆนี่เมาทันทีเลย
“อื้อ…” ฉันพยายามดันแผงอกเขาออกไป แต่ยิ่งดันก็เหมือนเขายิ่งขยับมาใกล้ มิหนำซ้ำยังบดเบียดริมฝีปากฉันจนแทบไม่ปล่อยให้ฉันได้หายใจ เอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว!!
“อย่าดิ้นนักได้ไหมเนี่ย?” เขาผละริมฝีปากออกจากฉันครู่หนึ่ง ก่อนจะพยายามบังคับฉันให้นั่งเกยบนตักเขา
นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ นายเป็นใครมาบังคับฉันขนาดนี้!!!!
“ปล่อย!!”
“ขออีกนิดได้มั้ย?”
“ไม่!!” ฉันพยายามเบือนหน้าหนี แต่สุดท้ายก็ถูกมือพญามัจจุราชอย่างเขารั้งให้หันกลับมาเผชิญหน้ากันอยู่ดี เขามองหน้าฉันครู่หนึ่ง ก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันกลับรู้สึกมึนๆอย่างบอกไม่ถูก อย่าบอกนะว่าฉันเมาแล้วเนี่ย บ้าเอ้ย!!
“ว่าง่ายแฮะรอบนี้” เขาพึมพำเบาๆโดยที่ริมฝีปากของเขายังวนเวียนอยู่แถวๆต้นคอ ที่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้แต่ว่าตอนนี้ปวดหัวมาก!
“ปล่อย..” ฉันบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงเต็มที แต่หมอนี่ก็ยังไม่ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเขายังคงซุกไซร้ซอกคอฉันตามอำเภอใจ
ทำไมฉันต้องเป็นพวกเมาง่ายคออ่อนแบบนี้นะ ข้อเสียข้อเดียวที่ฉันมีมันกำลังทำร้ายฉัน!!
“พอแล้ว!!” ฉันใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักเขาออกไป เขาผงะไปเล็กน้อยแต่ก็ยอมหยุดแต่โดยดี
ถ้าเขาไม่หยุดตอนนี้ฉันก็คงแย่เหมือนกัน หมอนี่อันตรายเกินไป…
“โอเค พอๆ เธอนี่มัน… ฉันไม่อยากพอเลยว่ะ”
“ตาฉันแล้วนะ เอาเหรียญมาสิ” ฉันกลับมานั่งทีเดิม ถึงทั้งร่างกายจะรู้สึกร้อนวูบวาบกับเหตุการณ์เมื่อกี๊ก็เถอะ
ฉันรับเหรียญมาก่อนจะโยนมันขึ้นบนอากาศ ก่อนจะกำมันไว้ในมือ ฉันได้แต่ภาวนาว่าให้มันเข้าข้างฉันบ้างเถอะ
“หัว..” เมื่อฉันแบมือฉันก็แทบจะอยากกัดลิ้นตายไปเสียตรงนั้น
“โชคดีจริงๆวันนี้”
“ไม่ ไม่เล่นแล้ว ยกเลิก!”
“ได้ไงล่ะ ฉันก็เสียบเปรียบดิ”
“เรื่องของนาย!!” ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็โดนเขาฉุดมือไว้เสียก่อน ฉันหันกลับมามองเขาด้วยสติที่เหลือไม่เต็มร้อยเท่าไหร่
“งั้นเอางี้ เหมือนเธออยากจะมีข้อต่อรองกับฉันนะ ว่าไงล่ะ?”
“มี! ต่อไปนี้นายต้องมาคบกับฉัน เลิกกับยัยเด็กนั่น”
“หึ…เอางั้นเลยเหรอ เป็นการขอคบที่โรแมนติกชะมัด” เขาแค่นหัวเราะ ใบหน้าหล่อเลวแบบนี้ยิ่งทำให้เขาดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ
“ถ้าฉันทำตามแล้วฉันได้อะไร?” เขาหรี่ตา
“อยากได้อะไรล่ะ?” ฉันยังคงเชิดหน้าขึ้นด้วยความเย่อยิ่ง ฉันไม่อยากอยู่ใกล้หมอนี่อีกต่อไปแล้ว! ถ้าไม่ติดว่าฉันหมั่นไส้ยัยเด็กริต้ามากฉันคงไม่ต้องมาลงทุนทำเรื่องบ้าๆแบบนี้หรอก ผู้ชายมีให้ฉันเลือกอีกเป็นสิบ โปรไฟล์ดีกว่าเขาก็มีถมเถไป
“อยากได้....เธอ : ) ”
“….!!!!!!!”
---------------------------------[50%] ---------------------------------
“ไอ้!!” ฉันถึงกับกำหมัดแน่น จะด่ายังด่าไม่ออกเลย!! ผู้ชายอะไรร้ายกาจชะมัด!
ฉันจ้องหน้าเขาอย่างครุ่นคิด อ๊ะๆ..อย่าเพิ่งคิดว่าฉันจะยอมเขาล่ะ ฉันแค่คิดว่าจะทำยังไงให้หมอนี่ยอมตกลงโดยที่ฉันไม่ต้องรับข้อตกลงนั่น
“ฉันมีข้อเสนอที่ดีกว่านะ: ) ” ฉันพูด
“ว่ามา”
“นายคบกับฉันก็มีแต่ได้กับได้ ทั้งชื่อเสียง ทั้งโปรไฟล์ดีได้คบนางแบบระดับนี้ ฉันว่ามันคุ้มกับนายออกนะ ว่าไง?”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากได้สักหน่อย”
“…!!!” ฮึ่ย!! ฉันได้แต่เม้มริมฝีปากอย่างสกัดกลั้นอารมณ์ หมอนี่เรื่องมากชะมัด แค่ตอบตกลงมาเนี่ยมันจะยากอะไรนักหนา! คบกับคนอย่างโซระมีแต่รุ่งกับรุ่งเถอะ นี่พูดเลย!
“งั้นถ้าฉันคบกับเธอ เธอต้องทำตามข้อตกลงฉัน”
“ข้อตกลงอะไร?”
“ให้ฉันจูบเธอได้ทุกวัน ไม่ว่าเมื่อไหร่ ห้ามขัดขืนด้วย” เขายิ้มกริ่ม คำพูดของเขาทำให้ฉันถึงกับหน้าร้อนผ่าว หมอนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆด้วย
“ถ้าฉันตกลงนายต้องทำตามข้อเสนอฉันด้วย!”
“พูดมาเลยฉันทำได้อยู่แล้วเรื่องแค่นี้”
“ห้ามทำอะไรนอกเหนือจากจูบ ชัดนะ!?” ฉันจ้องหน้าเขาเพื่อดูท่าที แต่ว่าเขากลับทำตัวสบายๆไม่สะทกสะท้านกับคำพูดฉันเลยนี่สิ และดูเหมือนเขาไม่อยากจะรับข้อเสนอนี้เท่าไหร่นะ
หึ…ฉันจะทำให้นายลงแดงตายเลย ริวเฮ J
“ได้สิ”
“โอเคตามนี้ งั้นนายก็รีบกลับไปบอกเลิกแฟนสุดสวยของนายได้แล้วไป แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาว่ากันว่าจะแก้ข่าวกันยังไง”
“คิดมาก พรุ่งนี้รอดูฝีมือฉันเถอะ รับรองไม่มีเสีย” เขาพูดก่อนยกแก้วขึ้นมาจิบทีหนึ่ง สายตาคมๆของเขาเหลือบมามองฉันก่อนเขาจะหัวเราะออกมา
“จะทำหน้าเหวี่ยงอีกนานมั้ยครับคุณว่าที่แฟน ไม่หายเจอจูบนะ”
“ไอ้บ้า!!” ฉันขว้างกระเป๋าถือใบเล็กใส่เขาอย่างหมั่นไส้ คิดว่าคำขู่นี้จะทำให้ฉันกลัวเหรอ! ไม่มีทาง! คนอย่างโซระไม่ยอมผู้ชายอย่างนายหรอก ริวเฮ!
“จะกลับตอนนี้มั้ยจะไปส่ง?” เขาส่ายหัวเบาๆกับท่าทางของฉัน ฉันว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรน่าขำสักนิด: (
“ไม่! เอารถมา กลับเองได้”
“แล้วแต่ เชิญเถอะ หมดธุระแล้วนี่”
“นายนี่มัน…!” ฉันหมดคำจะพูดกับคำพูดของริวเฮ ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย! โซระไม่เคยพบไม่เคยเจอค่ะ
“Bye~” ฉันหยิบกระเป๋าที่ขว้างใส่เขาเมื่อครูขึ้นมาก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขาทีหนึ่ง รอยยิ้มพิฆาตเลยนะเนี่ย
“ลืมอะไรไปรึเปล่า?” แต่เสียงของริวเฮก็ทำให้ฉันชะงักกึก
“ลืม?” ฉันทวนคำ
“ฉันอยากจูบเธอว่ะ ตอนนี้เลย”
“นายโกงนี่ สัญญาเรามันเริ่มพรุ่งนี้นะ”
“ฉันบอกเมื่อไหร่ล่ะ… มันเริ่มตอนนี้เดี๋ยวนี้เลยด้วย” เขายิ้มเล็กๆ นั่นทำให้ฉันแทบจะล้มทั้งยืน นี่ฉันโดนหมอนี่หลอกอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย!!
“ไม่!” ฉันสะบัดหน้าหนีก่อนหันหลังเดินออกมา
หมับ!
ไวกว่าความคิด ฉันถูกริวเฮที่ลุกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้สวมกอดจากทางด้านหลัง
“อะไรอีก?” ฉันถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ หมอนี่พูดไม่รู้เรื่อง แถมยังเข้าใจอะไรยากอีกด้วย
“อยากจูบ” เขายังคงกอดฉันไว้แล้วทำเสียงงอแงเหมือนเด็ก หมอนี่มาอารมณ์ไหนอีกนะ ฉันไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ
“นายบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“เธอทำตามที่ตกลงสิ คุณว่าที่แฟน…”
“นายนี่มัน….” ฉันส่ายหัวเบาๆกับความตื้อของเขา ก่อนจะหันหน้าไปประจันหน้ากับเขาแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา
‘พรุ่งนี้รูปนี้เด่นเต็มหน้านิตยาสารแน่ๆ เชื่อฉันเลย!!’
โซระอ่อนข้อให้นิดนึงเลยนะ เห็นว่ารีดเดอร์รอโซระเหรอ?
กลับมาแล้ว ช่วงนี้งานเยอะไปหน่อย อ่านแล้วเม้นต์รึยังคะ?
200 เม้นต์เจอกันนะ จุ้บทีนึง <3 บาย~
ความคิดเห็น