คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 13 Lucky Number อาถรรพ์เลข 13 [100%] [UP!]
Chapter 13
Lucky Number
อาถรรพ์เลข 13
แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!
เสียงจากหอนาฬิกาดังลั่นไปทั่วคฤหาสน์ พริ๊นเซสกลับมาอยู่ที่นี่ได้สองสามวันแล้ว
และวันนี้ก็เป็นวันดีซะด้วย(มั้ง)
“ศุกร์ 13” ดัชเอ่ยขึ้นมาลอยๆราวกับอ่านใจพริ๊นได้
แต่ก็ไม่แน่นะ… ดัชอาจจะอ่านใจได้จริงๆ ^^
“ใช่ ผีพวกนั้นคงเริงร่าน่าดู” พริ๊นเซสส่ายหน้าเบาๆ ใครไม่เคยเห็นเธอทำหน้าจริงจังก็จะได้เห็นในวันนี้ล่ะนะ - -
“จะคิดมากทำไมเล่า พวกนั้นก็แค่ออกมาเที่ยวเล่น สิงอยู่ตามที่ต่างๆมากี่ร้อยปีแล้วได้ออกมาไม่กี่ครั้งเอง”
“ถ้าพวกนั้นไม่ก่อความวุ่นวายเหมือนปีก่อนๆก็คงจะดี” พริ๊นเซสกุมขมับก่อนจะนึกย้อนกลับไปเมื่อเหตุการณ์หลายปีก่อน
ผีพวกนั้นน่ะ… สร้างความวุ่นวายแบบสุดๆ ก็พวกนั้นดันสาปให้หลายคนสลับร่างกัน (o_O) ชายกลายเป็นหญิง หญิงกลายเป็นชาย!
รู้มั๊ย!? กว่าจะคืนร่างกันได้ แทบกระอักเลือดเชียว!!
“กลุ้มใจจริงๆ” พริ๊นเซสบ่นอุบ ก่อนจะร่ายมนตร์หายตัวไปเสียดื้อๆ ทิ้งให้ดัชยืนมองอย่างงงๆ
แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!
เสียงจากหอนาฬิกาดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับปลุกทุกสรรพสิ่งให้ฟื้นคืนชีพ สิ่งที่หลับใหลมานานแรมปี ถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นอีกครั้ง
ณ บัดนี้ พวกมันกำลังจะกลับมา!
แอ๊ด…
เสียงประตูห้องเก็บของชั้นใต้ดินของคฤหาสน์ดังขึ้นช้าๆราวกับถูกผลักด้วยแรงอันน้อยนิด
ราวกับลมพัด….
“ฮ้า~ สบายจัง” เสียงเข้มๆที่ถูกบีบให้เล็กแหลมดังขึ้น ร่างที่ปรากฏขึ้นช้าๆ พร้อมท่าบิดขี้เกียจแบบนั้นมัน!!!!!
น่ารักจัง!! o_O
“โฮะๆๆ ข้าสวยจังวันนี้~” เสียงกึกก้องดังไปทั่วคฤหาสน์…
เฮือกกก….
“มีอะไรให้เล่นบ้าง~”
“เฮ้~!”
“มีใครอยู่มั๊ย~ ได้ยินข้ารึเปล่า”
เสียงโหวกเหวกโวยวายยังคงดังก้องไปทั่วคฤหาสน์ ไม่มีใครเห็น… ไม่มีใครได้ยิน…
เวลาพลบค่ำแบบนี้กับคฤหาสน์ที่ไร้คนอาศัย ลมที่พัดใบไม้ร่วงหล่นเกลื่อนกลาดเต็มพื้นหน้าบ้าน เสียงนาฬิกาจากหอนาฬิกาที่ดังติดต่อกันไม่หยุด…
มันดูน่ากลัว…
แต่!
.
.
ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก!
ในเมื่อ!! ออสก้าอยู่นี่แล้ว!
“เฮ้~”
“เฮ้ย!!” พริ๊นเซสร้องเสียงหลงทันทีที่ปรากฏกายแล้วเห็นบุคคลตรงหน้า แถมยังเสียงทักทายอันแสนแสบหูนั่นอีก!
ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง!
ออสก้ากลับมาแล้ว!
“เฮ้ หวัดดี ^^” ออสก้าส่งยิ้มทักทาย ปากสีแดงฉ่ำอย่างกับไปกินเลือดฉีกยิ้มเล็กน้อย
ใบหน้าขาวราวเอาปูนมาโบกพร้อมทั้งขนตาเป็นแพหนาราวกับตัดหางนกยูงมาใส่ มิหนำซ้ำยังเสียงประหลาดๆของหล่อนอีก…
เหอะ! ฉันสวยกว่าอีก (พริ๊นเซสแอบคิดในใจ)
“ดี!” พริ๊นเซสกระแทกเสียงใส่อย่างหัวเสีย ไม่นึกไม่ฝันว่าเพื่อนแสนรักจะกลับมาเร็วขนาดนี้
“ทักแค่นี้เองเหรอ? ฉันกลับมาไม่คิดถึงใช่ป่ะ?”
“ไม่ย่ะ!”
“โฮะๆ ฉันสวยกว่าล่ะเซ่ อย่าจ๊ะเบบี๋ อย่าอิจชี่ อิจฉาฉันเลย ^^” ออสก้ายิ้มก่อนกรีดกรายโชว์ความสวยที่แสนจะภูมิใจ ไม่ว่าจะเป็นผ้าคลุมที่ดูคล้ายแฮรี่พ็อตเตอร์ แต่ไม่เหมือนตรงที่ว่า ผ้าคลุมนั่นสีทองอร่าม! และยังมีที่คาดผมแบบใหม่กิ๊บเก๋เริ่ดที่สุดในปฐพี
“สวยตายยย” พริ๊นเซสทำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังแอบด่า (คงไม่แอบแล้วล่ะ)
“จ้ะ สวยแต่ก็ตายแล้วด้วย พริ๊นพูดถูกต้องแล้ว”
“ย่ะ ฉันรู้ๆ” พริ๊นเซสพยักหน้าอย่างเอือมๆเพื่อนสาวของตัวเอง
ออสก้า… ผีสาวประเภทสองที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนร้ายกับพริ๊นเซสตั้งแต่ตอนมีชีวิตอยู่ จนกระทั่งบัดนี้ก็ยังคงสถานะไว้เช่นเดิม
จิกกันไม่เว้นวัน
สวยกว่าเป็นไม่ได้
หมั่นไส้มากก็ท้าตบ = =;
อาเมน…
“ไม่มีใครอยู่บ้านเหรอพริ๊น?” ออสก้าจงใจเรียกชื่อเล่นอย่างสนิทสนมทั้งที่ไม่เคยจะเรียกแบบนั้นสักครั้ง
เพราะอะไรน่ะเหรอ?
บ้านนี้อาหารตาเยอะเป็นบ้า!!! ยัยพริ๊นเซสรู้จักซะด้วยสิ
“ก็เห็นๆอยู่ ตาบอดเหรอจ้ะออส”
“เปล่าจ้ะ ก็แค่ถามดู ^^”
“ไม่เจอกันนานยังไม่ได้กอดเลยอ่ะพริ๊น คิดถึงจัง ^^” ออสก้าฉีกยิ้มพิมพ์ใจ แหม… จริงใจเชียวนะหล่อน (พริ๊นเซสคิด)
“กอดสิ อยากกอดพอดี” พูดจบพริ๊นเซสก็ดึงตัวออสก้าเข้ามากอดไว้แน่น… แน่นมาก… แน่นสุดๆ
“หายใจไม่ออกเลยจ้ะพริ๊น” ออสก้ายิ้มแหยๆ แต่พริ๊นเซสก็ไม่ได้เบามือลงเลย มิหนำซ้ำยังหัวเราะหึๆอย่างชอบใจอีกด้วย
“ยังหายใจอยู่เหรอ?” พริ๊นเซสทำเสียงไร้เดียงสา
“ก็ไม่นี่จ้ะ”
“กลับมาคราวนี้ทำตัวน่ารักๆนะBabe” พริ๊นเซสแอบฉีกยิ้มร้าย หึๆ ฉันอยากแก้แค้นแกมานานแล้ว นังออสก้า!!!
“จ้ะๆ”
“งั้นก็ดี ฮ้า~ กอดนี้อบอุ่นดีจัง กระดูกกระเดี้ยวคงยังไม่หักหรอกเนอะ เอ…ถึงหักก็ไม่ตายนี่นะ ก็ตายแล้วนี่นา โฮะๆๆ” พริ๊นเซสยิ้มหวาน…
หวานซะจนเอียน…
“จ้ะฮันนี่ของออสก้า ฉันจะทำตัวดีๆนะ” ออสก้ารับปาก แต่ทว่าภายในใจกลับเต็มไปด้วย…
แหม…นังพริ๊นเซส แกนะแก คอยดูฝีมือฉันเถอะเบบี๋ จะทำให้กระอักเลือดกันเลยล่ะ สวยกว่านึกว่าจะยอมเหรอ? สักตั้งป่ะ?
อี๋…นังแอ๊บแบ๊ว
แหวะ…ยังจะมาทำตาโตอยู่ได้ หน้าแกกับฉันก็ไม่ต่างกันนักหรอก
อร๊าย… ฉันไม่น่าเจอแกเลย ถ้าผู้ชายบ้านนนี้ไม่อยู่ในกำมือแกนะพริ๊นเซส เสร็จ! เสร็จฉันแน่นอน
“ยิ้มเคลิ้มไรจ้ะเบบี๋” พริ๊นเซสสะกิดแขนออสก้าเบาๆ
“เปล่าหรอกจ้ะ คิดอะไรเพลินๆน่ะ ว่าแต่ผู้ชาย เอ้ย! เจ้าของบ้านอยู่ไหนล่ะ”
“ไปเรียนกันมั้ง ไม่รู้สิ”
“อ้อเหรอ… แล้วนี่หายไปไหนสองคนนะ”
“ไปแต่งงานไง ไม่รู้เหรอจ้ะสุดสวย” พริ๊นเซสพูดแกมกัดฟันประชด อี๋…สุดสวยเหรอ แหวะ!
“อย่างนี้นี่เอง ^^”
“อย่าคิดทำไรแผลงๆล่ะ”
“ไม่แน่นอนจ้ะพริ๊น” ออสก้ายิ้ม แต่ในรอยยิ้มในกลับแฝงไปด้วยเลศนัย
เจอแน่! อาถรรพ์เลข 13 เปลี่ยนชายกลายเป็นหญิง! ไปแก้คำสาปกันเอาเองนะจ้ะยัยพริ๊นเพื่อนรัก ฉันจะสาปให้สนุกมือเลย โฮะๆๆ
เจ๊พริ๊นเจอคู่แข่ง!!!! ฮ่าๆๆ
ออสก้า VS พริ๊นเซส คุณเชียร์ใคร??
ไม่เม้นต์กันเลยเหรอ สงสารไรเตอร์ตาดำๆคนนี้หน่อยจิ
เค้าเหนื่อยนะทุกคน T^T
Oo Wah
ความคิดเห็น