Lovely Doll ❤ แผนรักมัดใจยัยตุ๊กตา

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10 Birthday’s kiss พี่เรียกมันว่าจูบได้รึเปล่า? [100%]

Chapter 10

Birthday’s kiss

พี่เรียกมันว่าจูบได้รึเปล่า?

 

 “ตื่นเต้น!” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆเมื่อจัดแจงตัวเองให้อยู่ในชุดเหมือนเจ้าหญิงที่หลุดมาจากการ์ตูนยังไงยังงั้น = =;

นี่แหละ! แผนเซอร์ไพรซ์พี่ยูสะ

ฉันแอบย่องเข้ามาในคฤหาสน์เมื่อเห็นว่าพี่ยูสะเดินกลับเข้ามาแล้วและก็เห็นเขานั่งเงียบอยู่ในห้องครัวคนเดียว

ได้การล่ะ!!!

ฉันจัดการเปิดเสียงที่ฉันอัดไว้ให้เขาได้ยิน เขาจะได้ตามหาฉันต่อยังไงล่ะ ฮ่าๆๆ

“พี่ยูสะ มิยะอยู่นี่ ทางนี้~”

และดูเหมือนเขาจะดูลุกรี้ลุกรนทันที หันซ้ายหันขวากวาดสายตามองหาฉัน ฮ่าๆ แต่ฉันก็ได้แต่แอบมองแล้วก็หัวเราะออกมา

“มิยะจะแกล้งพี่ไปถึงไหนเนี่ย!?” พี่ยูสะตะโกน

ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจแกล้งสักหน่อย เกิดมาน่าแกล้งเองทำไมล่ะ ฮ่าๆๆ พี่ยูสะน่ะน่ารักเกินไป ฉันเลยอยากแกล้งมากขึ้นๆ

ห๊ะ! นี่ฉันบอกว่าพี่ยูสะน่ารักเหรอ!!!! o_O!?

“มิยะจะทำให้พี่บ้าแล้วนะครับ รู้ตัวมั๊ยเนี่ย!?” พี่ยูสะพึมพำเบาๆ สองมือก็ขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเหยิง

ฉันเปล่าทำสักหน่อย พี่ยูสะบ้าไปเอง :P

“คิกๆ~”

“อยู่แถวนี้ใช่มั๊ย!?”

“อุ๊บ!”

พี่ยูสะกดเสียงต่ำเหมือนคนกำลังจับผิด ฉันถึงกับเอามือมาปิดปากแทบไม่ทัน ไม่น่าหลุดหัวเราะไปเลย T^T คนอะไรน่าแกล้งเป็นบ้า ฮ่าๆๆๆ

“อยู่แถวนี้ก็ลงมาซะดีๆ อย่าให้พี่ได้ไปลากลงมานะ!” พี่ยูสะทำเสียงดุ

โหย….กลัวตายแหละ อย่างมิยะกลัวใครที่ไหน!??

“คิกๆ”

“อยู่บนต้นไม้ใช่ไหม ลงมานะ” พี่ยูสะเงยหน้าขึ้นมาด้วยความไวแสง(เว่อร์!) แต่โชคดีที่ฉันไหวตัวหลบหลังกิ่งไม้ใหญ่ได้ทัน ไม่งั้น….ตายแน่ๆ

“งั้นก็อยู่บนนั้นแหละ พี่ไปล่ะ” พี่ยูสะพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ เอ๋!? จะมางอนอะไรฉันล่ะเนี่ย

ฉันแกล้งแรงไปเหรอ?

.

.

ก็ไม่เห็นแรงตรงไหน (เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์)

ตุ้บ!

ฉันตัดสินใจโยนกล่องของขวัญที่วางไว้ข้างตัวลงไปสู่พื้นดิน หวังว่ามันคงจะไม่เละไปซะก่อนน่ะนะ

ข้างในนั้นก็ไม่มีอะไรแตกหักได้หรอก เพราะมันคือผ้าพันคอที่ฉันซุ่มถักมาไม่กี่วันนี้แหละ ทักเอาเป็นเอาตายแทบไม่ได้นอน T^T

ถ้าถามว่าเอาเวลาไหนไปถักน่ะเหรอ?

ก็….ฉันก็จะแกล้งหลับก่อน เพราะพี่ยูสะจะ(แอบ)เข้ามาดูอยู่แทบทุกวันน่ะนะ พอพี่เขาออกไปฉันก็รีบเด้งตัวขึ้นแล้วกระวีกระวาดไปรื้อข้าวรื้อของมานั่งทำ - -;

“อะไรน่ะ?” เขาพึมพำเบาๆแล้วค่อยๆเดินไปหยิบมันขึ้นมา เขากำลังจะลงมือแกะกล่องนั่นแล้ว!

ไม่ได้น้า!!!!

ยังไม่ให้แกะตอนนี้!!! (แล้วโยนลงไปทำไม?)

เป๊าะ!

โครม!~

ตุ้บ!!!

-------------------------------[50%]-------------------------------

พ่อเจ้าแม่เจ้า! ฉันยังมีชีวิตอยู่ดีใช่ไหม T^T สงสัยใช่ไหมว่าเสียงเมื่อกี๊คืออะไร คือว่า…กิ่งไม้ที่ฉันก้าวไปเหยียบเพื่อจะปีนลงมาข้างล่างน่ะดันหักอย่างง่ายดายอย่างกับคนเอากาวยี่ห้อฮ่วยสุดๆมาแปะไว้ ฉันก็เลยร่วงลงมาพร้อมกิ่งไม้มหาประลัยนั่น และร่างบอบบางของฉันก็ตกสู่พื้นอย่างสง่างาม(ห๊ะ?)

          แต่รู้สึกว่าพื้นที่นี่นิ่มชะมัด = =;

          หวังว่าคงจะไม่ใช่…….

          “เฮือกก!!!!” ฉันเบิกตาโพลงเมื่อหันไปเห็นพี่ยูสะนอนกอดฉันอยู่ข้างๆ

          “พี่ยูสะ!! พี่เจ็บตรงไหนมั๊ย มิยะขอโทษ” ฉันพูดเสียงสั่น พี่ยูสะไม่ยอมขยับเลยอ่ะ ฮือออ มิยะเอ้ย! ทำอะไรลงไปเนี่ย!!!

          “โอ๊ย…เจ็บสิครับ” พี่ยูสะลืมตาขึ้นช้าๆแล้วค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้น แต่ก็ต้องร้องโอดโอยกลับลงไปนอนอยู่เหมือนเดิม

          “มิยะขอโทษน้า” ฉันมองหน้าเขาด้วยแววตาสำนึกผิดแบบสุดๆ

โหย…ดันทำเจ้าของวันเกิดเจ็บตัวซะนี่ = =^

“พี่ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่างมากก็แค่กระดูกหักเอง” พี่ยูสะพูดติดตลก แต่ฉันไม่ตลกนี่ T^T ฉันเป็นคนผิดนะ ขำไม่ออกเลย

“พี่ยูสะก็…”

“ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นครับ” พี่ยูสะฉีกยิ้ม ยิ้มอ่อนโยนเหมือนกับทุกที

นี่ฉันหลงรักรอยยิ้มของพี่ยูสะรึเปล่านะ?

“เดี๋ยวมิยะพาเข้าบ้านนะ”

“ไหนของขวัญพี่ล่ะ?”

“แฮะๆ…ก็นี่ไง” ฉันลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบของขวัญที่ถูกโยนลงมาก่อนหน้านี้ส่งให้พี่ยูสะ

จะว่าไปเขินๆเหมือนกันแฮะ -///-

“อะไรน้า~” พี่ยูสะทำท่าคิด แต่หน้าตาของเขาตอนนี้น่ารักเป็นบ้าเลย คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แถมยังทำปากเหมือนปลาทองอีกต่างหาก -3-

ฉันเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย!!

“ลุกได้แล้วค่ะ เดี๋ยวทุกคนหาว่ามิยะพาพี่ยูสะมาลอบฆ่าหรอก - -”

“ฮ่าๆ ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอครับ” พี่ยูสะยิ้มแล้วใช้มือทั้งสองพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ดูท่าทางแล้ว ไม่น่าจะรอด…

ฉันจึงยื่นมือไปให้พี่เขาจับไว้ แน่นอนเขาก็คว้ามือฉันไปทันที และด้วยความที่ฉันไม่ทันระวังทำให้ร่างของฉันล้มลงไปทับเขาอีกรอบ T^T

เวรกรรมอะไรกันอีกล่ะเนี่ย~

ท่าชวนติดเรทเหลือเกิน ฮือ…เดอะเกิร์ลออนท็อปจริงๆตอนนี้ ห๊ะ! ฉันคิดอะไรกันเนี่ย บ้าบอไปใหญ่แล้ว

“มิยะ”

“คะ…คะ?” ฉันตอบติดๆขัดๆ ตอนนี้ฉันว่าเราอยู่ใกล้กันเกินไปน่ะนะ หน้าฉันห่างกับพี่ยูสะไม่กี่เซนต์เอง กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของเขาทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก

กลิ่นน้ำหอมกลิ่นหวานชะมัดเลย ><

พรึ่บ!

อยู่ๆพี่ยูสะก็พลิกตัวฉันมาอยู่ข้างล่างแทน คงไม่ต้องบอกว่ามันใกล้ขนาดไหน ตอนนี้ฉันแทบไม่กล้าจะขยับตัวด้วยซ้ำ

เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!

ฝันชัวร์!!

ฝันเซ่!

โอ๊ย…ลมหายใจอ่อนๆที่เป่ารดต้นคอฉันอยู่นี่มันคืออะไร ความฝันแบบ 4D เรอะ มิยะ! ตื่นสักทีๆๆ

            ใบหน้าหล่อน่ารักที่ทำผู้หญิงเพ้อมานักต่อนักค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้มันเกือบจะติดกันอยู่แล้ว แค่เพียงฉันขยับปาก…ริมฝีปากเราจะประกบกันทันที

        “พี่ยู…สะ…”

และฉันก็เผลอพูดออกไปแล้ว… ริมฝีปากของเราประกบกันทันที หัวใจของฉันตอนนี้มันเต้นรัวยิ่งกว่ามีใครมาตีกลองซะอีก เต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาอยู่ข้างนอกยังไงยังงั้น

          พี่ยูสะไม่ได้ขยับออกแต่อย่างใด ตรงกันข้าม…พี่เขากลับค่อยๆบรรจงมอบจุมพิตแสนหวานนี้ให้ฉัน

          “ถือซะว่านี่คือของขวัญจากมิยะแล้วกันนะครับ” พี่ยูสะก้มลงมากระซิบข้างหูเบาๆก่อนจะบรรจงประทับริมฝีปากลงมาอีกรอบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า….

อร๊ายยยย!!! >///<  พี่ยูสะของน้องมิยะเป็นคนแบบนี้เหรอ

ได้ทีเอาใหญ่เลยอ่ะ เขินจัง (ฮ่าๆ)

ใครไม่เม้นต์เค้างอนนะ -3-

Oo Wah