คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 8 Birthdays Party แขกที่ไม่ได้รับเชิญ [100%]
Chapter 8
Birthday’s Party
แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
ตั้งแต่วันนั้นวันที่ทำให้ฉันจูบกับเขาแบบไม่ได้ตั้งใจ ฉันก็เลี่ยงที่จะมองหน้าเขามาตลอด ไม่รู้หรอกว่าทำไมน่ะ แต่มองแล้วมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาซะอย่างงั้น
“มิยะ!”
ฉันกำลังหันหลังจะเดินหนีเขา แต่กลับถูกเขาเรียกไว้ซะก่อน ทำให้ฉันชะงักกึกแล้วหันไปมองเขาช้าๆ
“คะ?”
“หลบหน้าพี่ทำไม?” เขาถามแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง
“ไม่ได้หลบค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วมิยะขอตัวนะคะ” ฉันหันหลังกำลังจะเดินออกไป แต่กลับโดนเขาดึงข้อมือไว้ซะก่อน ฉันหันมามองหน้าเขาช้าๆแล้วยิ้มบางๆให้
“ถ้าเรื่องวันนั้นพี่ก็ขอโทษนะ”
“มิยะไม่ได้โกรธนี่คะ”
“แล้วทำไมต้องหลบหน้าพี่ด้วยล่ะ”
“มิยะเปล่า”
“โอเคๆ พรุ่งนี้ก็วันเกิดพี่แล้ว อย่าหลบหน้าพี่นะ” เขาพูดยิ้มๆแล้วปล่อยข้อมือฉันให้เป็นอิสระ ฉันพยักหน้าเบาๆว่าฉันจะไม่หลบหน้าเขา
อันที่จริงฉันก็ไม่ได้จะหลบหน้าเขาเลยนะ แต่มันเป็นไปเอง แค่มองหน้าเขาฉันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาแล้ว
“ทำหน้ามุ่ยอีกแล้วนะ”
“ยิ้มแล้วนี่ไงคะ” ฉันฉีกยิ้มให้เขาดู เขาส่ายหน้าเบาๆแล้วยื่นมือมาลูบหัวฉัน
เห็นฉันเป็นเด็กรึไงเนี่ย!? –[]-
“พรุ่งนี้พี่อยากเห็นมิยะยิ้มนะ”
“ค่ะ มิยะจะยิ้มทั้งวันเลย” ฉันพูดแก้มประชดพลางฉีกยิ้มหวานใส่ เขาหัวเราะในลำคอเบาๆแล้วหันมามองหน้าฉันยิ้มๆ
พรุ่งนี้แล้วสิ วันเกิดพี่ยูสะ! คอยดูของขวัญฉันก็แล้วกัน รับรองเซอร์ไพรซ์แน่!!
“ทำหน้าแบบนี้ วางแผนอะไรในใจรึเปล่าเนี่ย?” เขาพูดแซว ทำให้ฉันรีบหุบยิ้มทันที
“อะไรคะ? ไม่มี” ฉันตอบเสียงสูงลิ่ว
“ครับๆ ไม่มีก็ไม่มี” เขาพูดพลางโยกหัวฉันไปมา - -; สนุกมั๊ยน่ะ เชอะ!
“มิยะ!” เสียงทุ้มดังแทรกขึ้น ทำให้เราหันขวับไปหาต้นเสียงทันที และนั่นก็ทำให้ฉันต้องอ้าปากเหวอ!
สองคนนั้นมาอยู่นี่ได้ยังไงกัน!?
“ไฮด์….ฮิกกี้ o_O!”
“อ่าห๊ะ ^^” ฮิกกี้ยิ้ม
“ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ –o- ” ไฮด์ท้วง ทำให้ฉันรีบปรับสีหน้าปกติทันที
ใครจะไม่ตกใจกันเล่า อยู่ๆโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เนี่ย!
“พวกนายมาได้ไง?”
“ก็ขึ้นเครื่องมาน่ะสิ” ฮิกกี้ตอบพลางยักคิ้วใส่
“กวนแล้วนะฮิกกี้” ฉันมองเขาด้วยสายตาดุๆ
“ก็มาหาเธอไงมิยะ” ไฮด์ตอบยิ้มๆ เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ แต่นิสัยเขาน่ารักนะ ส่วนฮิกกี้จะขี้เล่น กวนประสาท น่าตีที่สุด! - -^ สองคนนี้น่ะขวัญใจสาวๆเชียวนะ แต่พวกเขาดันไม่สนใจนี่สิ และที่น่าหนักใจกว่านั้นคือ สองคนนี้น่ะตามฉันแจเลย
“เอ่อ…ไปนั่งกันก่อนมั๊ย?” ฉันถามเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ เพราะทั้งไฮด์และฮิกกี้ก็ต่างจ้องหน้าพี่ยูสะอย่างจับผิดน่ะสิ
ฉันอยากจะบ้า! –[]- จะพากันมาอะไรกันตอนนี้!!!
“มิยะ ผู้ชายคนนี้ใคร แฟนเธอเหรอ?” ฮิกกี้ถามพลางขมวดคิ้วแล้วมองฉันกับพี่ยูสะสลับกันไปมา
“เอ่อ…” ถ้าจะให้ตอบว่าเป็นสามี พวกเขาคงช็อกแน่ๆ อ๊ากกก!!!
“ว่าไง ตกลงเขาเป็นใครกันมิยะ” ไฮด์ถามซ้ำ ฉันได้แต่ เอ่อ… แล้วจะให้ตอบว่ายังไงเล่า ชีวิตฉันจบสิ้นแล้วสิ ._.
----------------------------------[50%]
“ห๊ะๆ? อะไรนะ?” ฉันทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่รู้ไม่ชี้สุดชีวิต
“เขาเป็นใคร แฟนมิยะเหรอ?” คราวนี้ไม่ใช่ไฮด์แต่เป็นฮิกกี้ที่ถาม
“ห๊า ไปหาอะไรกินกันเถอะ ป่ะๆ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองจนมุมเข้าให้แล้ว ฉันนี่แย่จริงๆเลยเนาะ
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องหน่า” ฮิกกี้ยักคิ้วใส่อย่างรู้ทัน
“อะไร ใครเปลี่ยนเรื่องกันล่ะ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงสูงลิ่ว
“ผมรู้นิสัยมิยะดีหน่า อย่าลืมสิ”
“เอ่อ….ก็….” ก็อะไรดี! ฉันจะตอบว่าอะไรดีนะ!
“ผมเป็นพี่ชายมิยะน่ะ” เสียงนุ่มๆตอบแทรกขึ้น และก็ไม่ใช่ใคร พี่ยูสะเขาตอบแทนฉันน่ะสิ
“O_O!?”
“เหรอ มิยะไม่เห็นเคยบอกเลยนี่ครับ” ฮิกกี้จ้องยูสะอย่างจับผิด
“ครับ ผมเป็นเพื่อนของพี่สาวมิยะน่ะครับ ผมมาดูแลมิยะในช่วงที่คุณป้าไม่อยู่น่ะครับ”
“เอ่อ…” ฉันได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ๆ รู้สึกเกรงใจพี่ยูสะเหลือเกินที่แก้ตัวไปแบบนั้น เป็นเพราะฉันแท้ๆที่ไม่ยอมรับว่าเขาเป็น……………………สามี
“จริงเหรอมิยะ?” ไฮด์หันมาถามฉันด้วยสายตานิ่งๆ
“เอ่อ……ค่ะ” ฉันหันมองหน้าพี่ยูสะเล็กน้อยก่อนจะรับคำ
“พรุ่งนี้วันเกิดผม ยังไงผมก็ขอเชิญร่วมงานปาร์ตี้เล็กๆเลยแล้วกันนะครับ”
“ก็ดีครับ คุณ…” ฮิกกี้ยิ้มแล้วหยุดพูดเหมือนจะถามชื่อ
“ยูสะครับ”
“งั้นผมจะดูแลมิยะเอง จะได้ไม่รบกวนคุณ”
“นั่นสิครับ พวกผมสองคนดูแลได้” ไฮด์เสริม
“ต้องถามเจ้าตัวดูนะครับ ผมยังไงก็ได้” พี่ยูสะยิ้มๆ เขาน่ารักเสมอจริงๆ
“เอาเป็นว่าก็อยู่กันหมดนี่แหละค่ะ _ _” ฉันพูดแทรกขึ้น ก่อนจะก้มหน้างุดกับสายตาของฮิกกี้ที่ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
แล้วมีสิทธิ์อะไรไม่พอใจกันเล่า แฟนก็ไม่ใช่! พี่ยูสะเค้ายังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยด้วย!
“ฮิกกี้ไม่เอาหน่า” ไฮด์เดินมาตบไหล่ฮิกกี้แล้วยักคิ้วใส่อย่างรู้ทัน
“มิยะมานี่มา” ไฮด์กวักมือเรียกฉัน แต่ฉันไม่อยากเดินไปเลยน่ะสิ
“ไม่อ่ะ จะยืนตรงนี้แหละ” ฉันส่ายหน้าไปมา ก็คนมันไม่อยากเดินไปยืนตรงนั้นนี่ ยืนตรงนี้ก็ดีแล้ว
“มายืนนี่มา ฉันว่าฮิกกี้อยากจะคุยกับยูสะนะ” ไฮด์ก้าวมาจับแขนฉันแล้วออกแรงดึงเล็กน้อย แต่ฉันไม่ยอมขยับตาม
หมับ!
ฉันหันไปมองแขนอีกข้างที่ถูกพี่ยูสะดึงไว้…
“ถ้ามิยะเค้าอยากจะยืนตรงนี้ก็ปล่อยให้เค้ายืนเถอะครับ อย่าไปบังคับมิยะเลย”
“….” ไฮด์จ้องหน้าพี่ยูสะเงียบๆก่อนปล่อยแขนฉันให้เป็นอิสระ
ฉันรู้สึกว่า งานปาร์ตี้วันเกิดวันนี้คงต้องเกิดเรื่องวุ่นวายเพราะแขกไม่ได้รับเชิญสองคนนี้แน่ๆ!
“ไฮด์กับฮิกกี้นั่งเล่นอยู่แถวนี้แป๊บนึงได้มั๊ย พอดีมีธุระจะคุยกับพี่ยูสะเค้านิดหน่อยน่ะ”
ฉันรีบดึงแขนยูสะออกมาจากตรงนั้นทันทีโดยไม่สนใจปฏิกิริยาของสองคนนั่น
ขืนอยู่นานกว่านี้ สงครามประสาทคงปะทุขึ้น ดูจากสายตาก็ที่กระแสไฟฟ้าแผ่ออกมา เปรี๊ยะๆแล้วเนี่ย - - ฮืออออ~ ชีวิตฉันมีแต่เรื่องวุ่นวายซะจริงๆ
ไรเตอร์ไม่ได้ลืมเรื่องนี้จริงๆนะ แต่ไม่มีเวลาแต่งเลย แง้~
งานเยอะอะไรอย่างงี้ก็ไม่รู้ -3- ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนน้าา
ทิ้งเม้นต์ไว้หรือโหวต 100% ให้ไรเตอร์ชุ่มชื่นหัวใจหน่อยนะค้าาา ><
ความคิดเห็น