คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BABY,WHY ME? EP.00 : Prologue [100%]
Baby, why me? EP.00
หากเราเพียงพบกันเพื่อความเจ็บปวด
เวลา…ไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมนายอย่างที่ใครบอกไว้
เพราะแบบนั้นฉันต้องทำยังไงงั้นเหรอ…
ถึงจะลบภาพนายที่ติดอยู่ในสมองออกไปสักที!
ภายในห้องนอนที่ถูกตกแต่งเรียบหรูด้วยสีขาวและสีดำ เตียงขนาดคิงไซส์ที่นอนสองคนได้แบบสบายๆ… รอยคราบน้ำตาบนหมอนใบใหญ่… และข้าวของที่ถูกวางกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเพราะแสงแดดที่ลอดผ่านม่านบางๆ นั่นมันทำให้ฉันนอนต่อไม่ได้ ฉันรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวและแสบร้อนดวงตาทั้งสองข้างเอามากๆ
คงเป็นเพราะเมื่อคืนฉันร้องไห้จนเผลอหลับไปสินะ…
“เอาอีกแล้ว เลิกคิดถึงผู้ชายคนนั้นสักทีเถอะเกล!” ฉันกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาให้รับกับแสงแดดได้แล้วพึมพำกับตัวเองอย่างหัวเสียเมื่อเผลอนึกถึงหน้าผู้ชายบางคน…
ผู้ชายคนนั้น…คนที่ทำให้ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“พอสักที ออกไปจากชีวิตฉันสักที” ฉันพูดอย่างเหม่อลอยราวกับคนไร้สติ สองมือกำแน่นเข้าหากัน ริมฝีปากถูกเม้มจนปิดสนิท แสงแดดอ่อนๆที่ส่องทั่วใบหน้าของฉัน ทำให้ฉันรู้ว่า มันคือเช้าวันใหม่ ใช่…เช้าวันใหม่ที่ปราศจากใครบางคน…
เจ็บใช่ไหมมิเกล…
จำใส่หัวไว้ซะสิ…เขาทิ้งเธอไปแล้ว
“ฮึก…” ฉันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะร้องเพื่อระบายความอึดอัดนี้หรอกนะ แต่ไม่ว่าจะฝืนตัวเองยังไง น้ำตาเจ้ากรรมก็พรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย
ทำไมนะ…แค่คิดถึงภาพเก่าๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
ทำไมกัน!
“เข้มแข็งสิ ฉันต้องเข้มแข็ง” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนรวบรวมแรงทั้งหมดพาร่างตัวเองไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล
ฉันมองสภาพตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกสมเพช… ทำไมน่ะเหรอ… ก็ฉันถูกทิ้ง ทิ้งเหมือนขยะเลยน่ะสิ
น้ำตาบ้าๆนี่ก็ไหลไม่หยุดสักที! พอได้แล้วกับการร้องไห้ให้ผู้ชายคนนั้น!
ฉันปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออกอย่างลวกๆ สภาพตอนนี้มันคงแย่เอามากๆเลยสินะ ขนาดมองตัวเองในกระจกยังแทบจะจำไม่ได้เลย…
“พอกันที…” ฉันกัดริมฝีปากสะกดอารมณ์บ้าๆเอาไว้ ฉันเปิดก๊อกน้ำจนสุดแล้วเอามือวักน้ำใส่ใบหน้าตัวเองหลายๆครั้งเผื่อว่าความรู้สึกบ้าๆนี่จะหายไป
แต่เปล่าเลย… น้ำเย็นๆที่กระทบผิวหน้าของฉันมันทำให้ฉันคิดอะไรหลายๆอย่าง ทบทวนเรื่องราวหลายๆเรื่องที่ผ่านมา
คิดซ้ำๆเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขา…
นึกถึงคำพูดเดิมๆที่เคยได้ยินในทุกๆวัน…
เขาคนที่…
…ได้หัวใจฉันไปครอบครอง
…คนที่ฉันตัดสินใจว่าจะรักไปชั่วชีวิต
และเขาก็เหมือนทุกอย่างในชีวิตฉัน…
แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขากลับทิ้งฉันไปอย่างไม่ใยดี หากเราเพียงพบกันเพื่อความเจ็บปวด ฉันก็ขอให้นายกับฉันไม่มีวันได้พบกันอีก
ช่วยหายไปจากชีวิตฉันซะเถอะพายัพ!...
"ยิ่งฉันอยากลืม ฉันกลับยิ่งจำ…
ทำไมนะพายัพ ทำไมนายไม่หายไปจากสมองฉันสักที…"
Migal
.
.
.
.
.
Talk corner
มาแล้วกับ EP.oo หรือบทนำอ่ะเนอะ อาจจะสั้นไปนิดนึงแต่ตอนต่อไปรับรองยาวกว่านี้แน่นอน
เปิดมาก็เศร้าเลยล่ะ อ่านแล้วเม้นต์ๆๆๆน้า
ตอนต่อไปพายัพออกนะเออ ฮ็อตเว่อร์มากจริงๆ เม้นต์ซะดีๆ
ความคิดเห็น