มังกรวารี [ภาคหนึ่ง]

ลำดับตอนที่ #4 : การฝึก

ขั้นที่1.ทำความเข้าใจ


     ดินแดนของเรามีเทพคอยปกปักษ์รักษาอยู่5องค์

     มังกรอัคคี  เป็นเทพประจำทิศตะวันออก สัญลักษณ์แห่งธาตุไฟ นิสัยโดยคร่าวคือ กล้าหาญ ใจร้อน รักศักดิ์ศรี ชอบการต่อสู้

     มังกรธรณี  เป็นเทพประจำทิศตะวันตก สัญลักษณ์แห่งธาตุดิน นิสัยโดยคร่าวคือ ร่าเริง รักสงบ ใจร้อน ส่วนใหญ่จะเป็นพวกคมในฝัก

     มังกรวายุ  เป็นเทพประจำทิศเหนือ สัญลักษณ์แห่งธาตุลม นิสัยโดยคร่าวคือ ว่องไว รักอิสระ เยือกเย็น โมโหง่าย

     มังกรวารี  เป็นเทพประจำทิศใต้ สัญลักษณ์แห่งธาตุน้ำ นิสัยโดยคร่าวคือ ฉลาด โอบอ้อมอารี ขี้กลัว เกลียดการต่อสู้

     มังกรองค์สุดท้ายคือ มังกรทอง ซึ่งหายไปจากดินแดนแห่งนี้มานานมากแล้ว ไม่มีมนุษย์คนใดมีพลังของธาตุทอง

     ตามตำนานกล่าวไว้ว่ามังกรทองเป็นน้องคนสุดท้องของมังกรทั้งหมดปกครองตรงกึ่งกลางของดินแดนแห่งนี้ จนวันหนึ่งมังกรทองได้หายตัวไปไม่ทราบว่าตายหรือหนีไปที่อื่นกันแน่ แต่หลังจากนั้นดินแดนแห่งนี้ก็เสียสมดุล

     ปีศาจตนหนึ่งได้เข้ามายึดพื้นที่ของมังกรทองและส่งปีศาจลูกสมุนของมันออกมาอาละวาดทั่วดินแดน มังกรที่เหลืออยู่ทั้ง4จึงรวมกำลังกันขับไล่ปีศาจตนนี้ให้ไปจากดินแดน จนสุดท้ายปีศาจตนนี้ก็ถูกกักขังไว้ในทะเลพิษทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และเราขนานนามเจ้าปีศาจตนนี้ว่า มังกรดำ

     และถึงแม้มังกรดำจะถูกกักขังแต่มันก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ ลูกสมุนของมันยังคงหลงเหลือในดินแดนแห่งนี้ เหล่าผู้คนจึงใช้วิชาจากธาตุของตนคอยขับไล่ปีศาจจนถึงทุกวันนี้





     "เป็นไงนิทานสนุกไหม" ฟูหลงม้วนแผ่นกระดาษแล้วเก็บเข้าชั้น ด้านข้างมีอาเหมยนั่งฟังอย่างตั้งใจ เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆแล้วทำหน้าบอกว่า อยากฝึกเร็วๆ

     ฟูหลงเดินไปที่ตู้ใส่ม้วนกระดาษ(หนังสือ)ฝุ่นจับ แล้วค้นของบางอย่างอยู่นาน "นี่ไงๆ"

     เด็กหนุ่มหยิบเหรียญกลมๆออกมาสี่เหรียญ มีสีแดง สีน้ำเงิน สีเขียว และสีน้ำตาล ออกมาวางไว้หน้าอาเหมย "ลองหยิบทีละอัน อันไหนก่อนก็ได้"

     อาเหมยมองดูเหรียญทุกเหรียญสลักเป็นรูปมังกร เธอลองหยิบสีเขียวดูก่อน

     'ไม่มีอะไรก็แค่เหรียญธรรมดา' อาเหมยคิดแล้วลองหยิบสีแดงขึ้นมาบ้าง

     ปรากฎว่าเหรียญร้าว อาเหมยรีบปล่อยมือทันทีแล้วหันไปมองฟูหลง

     "ลองดู" ฟูหลงชี้ไปที่เหรียญสีน้ำเงินกับสีน้ำตาลที่ยังไม่ได้แตะ อาเหมยหยิบขึ้นมาพร้อมๆกัน เหรียญสีน้ำตาลที่มือซ้ายร้อนมากจนเธอถึงกับสะบัดทิ้ง ส่วนเหรียญสีน้ำเงินที่มือขวากลับส่องแสงอยู่ในมือเธอ

     "อาเหมยธาตุน้ำนี่เอง" ฟูหลงยิ้มแล้วอธิบาย "เหรียญนี่ใช้แทนธาตุต่างๆ สีแดงก็ธาตุไฟ สีน้ำเงินธาตุน้ำ สีเขียวธาตุลม ส่วนสีน้ำตาลนี่ธาตุดิน วิธีดูธาตุก็เช่นฉันธาตุดินเวลาจับสีน้ำตาลมันก็จะส่องแสง" ฟูหลงพูดแล้วหยิบเหรียญสีน้ำตาลมาวางไว้ในมือ เหรียญส่องแสงในมือของฟูหลงไม่เหมือนกับเธอที่แตะมันไม่ได้

     "ถ้าจะดูว่าชนะธาตุไหนเวลาจับมันจะร้าว ส่วนถ้าแพ้ธาตุไหนถ้าโดนมันลวกมือก็นั่นแหละ" ฟูหลงพูดแล้วหัวเราะ

         ชนะ      แพ้       เสมอ

ดิน      น้ำ         ลม        ไฟ

น้ำ      ไฟ         ดิน        ลม

ลม      ดิน        ไฟ         น้ำ

ไฟ      ลม         น้ำ         ดิน


     "ทีนี้เข้าใจรึยัง" ฟูหลงพูดแบบคุณครูสอนเด็กอนุบาล อาเหมยพยักหน้าเป็นความหมายว่า เข้าใจ

     "แล้วจะรออะไรอยู่ ตามพี่มา" ฟูหลงวิ่งนำออกไปนอกบ้านพร้อมหัวเราะฮ่าๆ อาเหมยรีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว



ขั้นที่2.เลือกอาวุธ


     อาเหมยเดินตามฟูหลงเข้าไปในห้องเก็บของแล้วรออยู่ด้านนอก ฟูหลงเดินออกมาพร้อมกับของบางอย่างที่ใส่ไว้ในกระสอบ

     ตุ้บ! ฟูหลงหยิบของในกระสอบออกมาวางเรียงให้อาเหมยดู ดาบ กระบี่ หอก ทวน ง้าว มีดสั้น ไม้เท้า ธนู สนับ กระบอง หรือโดยรวมอาวุธทุกประเภทที่คุณนึกออก เพียงแต่ว่าทุกชิ้นทำมาจากไม้ทั้งหมด และไม่ใช่ของจริงเลยซักชิ้นเดียว

     "อยากใช้อะไรหยิบเลย" ฟูหลงพูด เด็กสาวนั่งลงจ้องแล้วทำหน้าครุ่นคิด เธอใช้ไม่เป็นซักอย่างหนึ่ง

     อาเหมยหยิบดาบลองก่อนเป็นอย่างแรก ทำจากไม้แต่ค่อนข้างหนักทีเดียว ฟูหลงสอนวิธีจับที่ถูกต้องให้แล้วบอกให้ฟันไปยังต้นไม้ต้นหนึ่งแรงๆ

     ปึ้ก! อาเหมยลองฟันดู ต้นไม้ไม่มีแม้รอยขีดข่วนแต่ตัวเธอหน้าทิ่มไปแล้วเนื่องจากฟันผิดท่า

     "ลองอย่างอื่นสิ" ฟูหลงเริ่มทำหน้ากลุ้มใจ อาเหมยเปลี่ยนไปใช้กระบี่แล้วฟันต้นไม้ กระบี่จะเบากว่าดาบแต่ผลก็ยังเหมือนเดิม ต้นไม้ไร้รอยขีดข่วน

     คราวนี้อาเหมยลองใช้หอกบ้าง ฟูหลงให้เธออยู่ห่างจากต้นไม้ประมาณ5เมตรแล้วขว้างหอกให้ตรงเป้า

     'มองเป้าให้นิ่ง ใส่สมาธิไปที่ปลายนิ้ว แล้วขว้างไปสุดแรงเกิด' คำพูดของฟูหลงอยู่ในสมองของอาเหมย เธอขว้างหอกไปอย่างเร็ว

     ปึ้ก! ปลายหอกโดนกลางเป้าพอดี อาเหมยแทบไม่เชื่อสายตา เธอกระโดดโลดเต้นแบบดีใจสุดขีด

     "เก่งนี่ จะลองทุกอย่างเลยไหม" ฟูหลงลูบหัวเบาๆแล้วเอ่ยชม อาเหมยพยักหน้า เธออาจจะใช้อย่างอื่นได้ดีก็ได้

     บันทึกวิธีใช้แต่ละอย่าง

     ทวน - ลองหมุนเล่นดู ทวนหลุดมือไปโดนหัวฟูหลงเต็มๆ

     ง้าว - พลังทำลายของอาเหมยเบามาก แถมฟันพลาดทุกดอก

     มีดสั้น - ฟันมั่วซั่วน่ากลัวมากมาย

     ไม้เท้า - ลืมวิธีใช้เวทย์

     ธนู - ยิง10ลูกโดน1ลูก ตรงขอบเป้า

     สนับ - ต่อยที เจ็บมือซะเอง

     กระบอง - ฟาดๆทุบๆ นี่เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เธอใช้ได้

     "สรุปแล้ว เก่งใช้หอกที่สุดสินะ" ฟูหลงเก็บอาวุธต่างๆเข้ากระสอบ ฝีมือแบบนี้คงต้องฝึกกันอีกนาน โชคดีแล้วที่ให้ใช้อาวุธไม้

     อาเหมยทำหน้าร่าเริงพร้อมถือหอกไว้ในมือ ยังไงซะก็ยังมีของที่เธอใช้ได้แหละน่า ถึงอย่างอื่นจะห่วยก็เถอะ

     "มาเริ่มฝึกกันอย่างจริงจังเลย" ฟูหลงพูดพร้อมบิดข้อมือเสียงดังกร๊อบ อาเหมยเริ่มรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาในไม่ช้านี้แล้ว



ขั้นที่3.ฝึกภาคปฏิบัติ


     ฉัวะ! ปลายหอกแทงไปยังปลาตัวหนึ่ง มันดิ้นพลาดๆอย่างทรมาน เลือดสีแดงไหลออกจากตัวมัน อาเหมยใส่ปลาลงไปในเข่งแล้วนั่งพัก

     "ห้ามอู้" เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งลอยมาข้างหูอาเหมย เธอรีบยืนขึ้นแล้วหาปลาแทงต่อทันที วันนี้ฟูหลงบอกว่าถ้าไม่ได้ถึง40ตัวจะไม่ให้เข้าบ้าน เด็กสาวทำหน้าเศร้าแล้วหาปลาต่อทันที


     "ฝึกแทงปลาเหรอ หนักเหมือนกันนี่นา" เสียงชายวัยกลางคนพูดอยู่ข้างๆฟูหลง เด็กหนุ่มยิ้มที่มุมปากแล้วพูดด้วยสีหน้าสยอง "มันก็เหมือนกับตอนที่ท่านให้ข้าผ่าฟืนร้อยท่อนก่อนนอนทุกวันนั่นแหละ ใจจะขาด"

     "ฮ่าๆๆ" ผู้เป็นบิดาหัวเราะก่อนจะเดินเข้าไปในป่า ฟูหลงในมาดครูฝึกใจยักษ์ตะโกนไปหาอาเหมย "ถ้าภายใน10นาทีนี้ไม่ได้เกิน30ตัวไม่ต้องกินข้าว"

     อาเหมยอยากตะโกนว่า 'ใจร้ายยยย' แต่เธอพูดไม่ได้ เด็กสาวจำใจรีบตั้งสมาธิแทงปลาต่อ อยากพักใจจะขาดแล้ว~



     .....เย็นวันนั้นและวันต่อๆมาทุกวัน...ฟูหลงได้กินแต่ปลาที่อาเหมยจับมาได้...บางตัวมันเหมือนสัตว์ประหลาดมากกว่าปลาซะอีก...สงสัยเขาต้องสอนให้น้องสาวคนนี้แยกแยะให้ออกว่าตัวไหนมันกินได้ก่อนจะจับมาซะแล้ว.....