ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2-งานประลอง
บทที่2 งานประลอง
เมืองแอตติสอันเป็นเมืองสำคัญอันดับหนึ่งของอาณาจักร ราดิกัส เพราะเป็นศูนย์รวมอำนาจของอาณาจักรแล้ว เมืองนี้ยังเป็น ตลาด สินค้าการเกษตรที่ใหญ่ที่สุดของทวีปเอลลิอาส นอกจากจะเป็น ตลาดแล้วยังเป็นเส้นทางสายหลักเพื่อใช้ในการขนส่งสินค้าเกษตรกรรม เพราะฉะนั้นที่นี่เลยเป็นแหล่งกักเก็บสินค้าทางการเกษตรมากมายเพื่อลำเลียงไปขายตามอาณาจักรต่างๆทั่วทั้งทวีปเอลลิอาส
ตัวเมืองเต็มไปด้วยขบวนม้าขนส่งเดินกันวุ่นวาย เสียงจากพ่อค้าต่างเมืองจากที่ต่างๆ ต่างมาที่นี่เพื่อมาตกลงซื้อขายสินค้าการเกษตร อีกทั้ง ยังเต็มไปด้วย เหล่าเกษตรกรที่บรรทุกผลผลิตเพื่อมาขายให้กับพ่อค้าที่รับซื้อผลิตผลทั้งหลายในตัวเมือง ตามท้องถนนจึงคึกคักไปด้วยผู้คนอันเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่วันนี้คนจากต่างที่ต่างถิ่นทั้งหลายได้มาร่วมชุมนุมกันมากมาย เพื่อมาชมเทศกาลที่จัดขึ้นในเมืองจึงทำให้ผู้คนคับคั่งยิ่งขึ้นไปอีก
“โห พ่อ ดูดิ ทำไมปีนี้มีคนมาชมเทศกาลเยอะกว่าปกติอีกอ่ะ”เด็กชายผมยาวสีทองชี้มีไปตามที่ต่างๆ
“เออดีนี่หว่า เอ็งถามข้าแล้วข้าจะถามใครดีล่ะ เพิ่งเข้ามาพร้อมเอ็งเนี่ย”ผู้เป็นพ่อเดินตามหลังมาหลังจากชำระค่าเข้าเมืองเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว!! ไอ้เราก็นึกว่ารู้เห็นทุกทีล่ะรู้ไปหมดเชียว”คนเป็นลูกหันมาบ่นคนเป็นพ่อ
“เออวอนซะแหละไอ้นี่ ข้าเป็นคนน่ะเฟ้ยไม่ใช่นักปราชญ์จะได้รู้ไปซะทุกเรื่องเลย พูดยังงี้มันน่าซักป๊าบน่ะ” ไม่ว่าป่าวเตรียมง้างมือใส่เจ้าลูกชายตัวดี
“ใจเย็นๆ สิจ๊ะพ่อจ๋า~~ ฉันแค่ล้อเล่นหน่อยเดียวโกรธไปได้ (เสียววุ้ย- -a) ว่าแต่ปีนี้เมืองแต่งสวยเน่อะ”ลูกชายตัวดีรีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน
“เออ ว่าไปก็แปลกปีนี้ทำไมจัดยิ่งใหญ่กว่าปีก่อนๆนะ”ผู้เป็นพ่อมองไปตามที่ต่างๆ (หึหึ หลงกลแล้ว^.^V)
เทศกาลเวซซ่า ถูกจัดขึ้นที่เมืองแอตติสอันเป็นที่ตั้งของ วิหารศักดิ์สิทธิที่ใหญ่ที่สุดของเทพีเวซซ่า อันเป็นเทพีแห่งความอุดมสมบูรณ์ เป็นประจำทุกปี เทศกาลนี้จัดขึ้นเพื่อที่จะบูชาเทพีเวซซ่า ขอบคุณที่พระองค์ประทานให้พืชผลอันอุดมสมบูรณ์หลังฤดูเก็บเกี่ยว
ในเทศกาลจะมีการประดับประดาบ้านเรือนต่างๆอย่าสวยงามโดยจะใช้ดอกเมดริก หลากหลายสีสันอันเป็นดอกไม้ประจำตัวของเทพีเวซซ่า เป็นดอกไม้หลักในการตกแต่ง นอกจากนี้มีการละเล่น การแสดง มหรสพ มากมายในงานเทศกาล จัดติดต่อกันสามวันสามคืนส่งผลให้เหล่านักท่องเที่ยวพากันหลั่งไหลมาชมทุกปี
“โอ๊ย มันจะเหยียบกันตายไหมนิ ทำไมคนเยอะอย่างงี้ฟ่ะ >.<”คนเป็นลูกบ่นอุบ
“เออ ของแค่นี้ไม่ตายหรอกน่าเดินไป อีกเดียวก็ถึงโรงแรมแล้วบ่นจริงวุ้ย”ผู้เป็นพ่อดันลูกชายเบียดฝ่าฝูงชนไปด้านหน้า
“งั้นพ่อมาฝ่าคนแทนฉันไหมล่ะ”คนเป็นลูกหันขวับทำตาเขียวแยกเขี้ยวใส่ แฮ่~~
“ไม่เอา เอ็งอ่ะเดินนำดีแล้ว นั่นไงจะถึงแล้ว รีบๆเดินไปสิ”ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
พ่อลูกทั้งสองคนได้เดินฝ่าจนมาถึงตึกขนาดกลางสูงสามชั้น แขวนป้ายไว้หน้าประตูว่า “โรงแรมโอว่า”แล้วเปิดประตูเข้าไปข้างใน
ข้างในเต็มไปด้วยผู้คนมากมายดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็ชนแก้ว บ้างก็กอดคอร้องลำทำเพลงสรวลเสเฮฮา บ้างก็ตั้งวงเล่นไพ่ มีหลากหลายกิจกรรมมากมายอยู่ภายใน สองพ่อลูกเดินฝ่าผู้คนตรงเข้าไปที่บาร์เหล้าด้านใน
“อ้าว หวัดดี เบดิอา ว่าไงสบายดีไหม”ชายแก่ผมสีน้ำตาลขาวเป็นดอกเป็นเลา รูปร่างอ้วนถ้วนสมบูรณ์ไว้นวดกระจุกนึงไว้เหนือริมฝีปาก ใบหน้าอวบอูมผิวคล้ำในบาร์เหล้ารองทักทายสองพ่อลูกที่เดินเขามา
“ก็สบายดีล่ะจอร์จ ว่าแต่เจ้าพอเหลือห้องว่างมั้งไหมล่ะข้าจะขอพักคืนนึง”เบดิอาเดินเข้ามาหายิ้มแย้มทักทาย
“ก็พอมีแหละ ความจริงมันเต็มหมดแล้ว แต่ข้าเห็นว่าเป็นเจ้าน่ะข้าถึงให้ห้องเนี่ยเจ้าใช้ มันเป็นห้องของลูกชายข้า แต่มันไม่อยู่อีกหลายเดือนกว่าจะกลับ ว่าแต่ เจ้าเข้าเมืองมางวดเนี่ยมาทำไรล่ะ”
“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ จะพาเจ้าตัวดีไปสอบที่แกรนชายน่ะ เนี่ยข้าว่าจะไปดูรถลากที่ท่าขนส่งว่าพรุ่งนี้มีรถออกเดินทางกี่โมง”
“แหะๆ หวาดดีจ้าลุงจอร์จสุดหล่อออออ~~”เด็กชายผมทอง ตาสีทอง ใบหน้าหล่อเหลากระโดดออกมาจ๊ะเอ๋คนด้านหน้าจากหลังของผู้เป็นพ่อ
“หึหึ มาด้วยหรือเนี่ย เซตัส”ไม่ว่าป่าวชายเจ้าของโรงแรมตะโกนเข้าไปหลังบาร์ “เยฟี่ เซตัสมาแน่ะ”
“จริงหรอพ่อ”เสียงหญิงสาวนางนึงดังลอดออกมาจากข้างหลังอย่างดีใจ
ในไม่ช้าได้ยินเสียงของคนวิ่งออกมาด้วยความเร็วสูง “ตุ๊บๆๆๆๆ” (เอาล่ะดิชักสังหรณ์ใจไม่ดี ซวยตูแล้ว >.<)
“เซตัสจ๋า คิดถึงจะเลย”เจ้าของเสียงไม่ว่าป่าว กระโดดกอดคอชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว (เอ่อ มันน่าจะเรียกล๊อคคอมากกว่ามั้ง แอ๊ก:P)
เด็กสาวผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีแดง รูปร่างอวบอ้วน ผิวคล้ำ หน้าตาร่าเริงแจ่มใส กอดคอเซตัสอย่างหนักหน่วง
“เซตัสดีใจจังที่เจ้ามา คิดถึงข้าล่ะสิเลยมาหาข้าใช่ม๊า~~”เด็กสาวพูดเข้าข้างตัวเองเสร็จสับ
“แอ๊กๆ อ่อย อออ้าอ่อนไอ้ไออ (แค๊กๆ ปล่อยคอ ข้าก่อนได้ไหม)”เซตัสพูดอย่างยากลำบากพร้อมเอามือชี้ไปที่คอ
เยฟี่หันมามองที่นิ้วของเซตัสแล้ว รู้สึกตัวจึงรีบปล่อยแขนออกจากคอก่อนที่จะกลายเป็นการฆาตกรรมไป แต่สาวเจ้าไม่วายเกาะต่อเพียงเปลี่ยนจากคอเป็นแขน
“ขอโทษจ้า ข้าดีใจไปหน่อยที่เห็นเจ้ามาน่ะ แหะๆ”เยฟี่หัวเราะแห้งๆ (ไม่หน่อยแล้วมั้งแบบเนี่ย - -a)
“อืมข้ารู้ว่าเจ้าดีใจแต่คราวหน้าลดแรงลงหน่อยเถอะ เดียวข้าจะตายซะป่าวๆ”เซตัสเอามือลูบคอไปมา
“จ้า~~ ว่าแต่ตกลงเจ้ามาหาข้าใช่ไหม”เยฟี่ถามพร้อมส่งยิ้มหวานให้
“อืมก็ไม่เชิงอ่ะ (ไม่ใช่เลยด้วยซ้ำ - -a) พ่อฉันจะพาฉันไปสมัครเรียนนะ”
“ที่ไหนหรอ”เยฟี่เขย่าแขนเซตัสเพื่อที่จะต้องการสอบถาม
“ที่แกรนชาย โรงเรียนเอลโดรัส นะเยฟี่”เบดิอาตอบก่อนส่งยิ้มที่มุมปากกลับไปหาเซตัสอย่างสะใจ (พ่อน่ะพ่อจำไว้เลย >.<)
“งั้นชั้นขอไปด้วยคนน่ะ”เยฟี่ร้องขออย่างวิงวอน
“อ้าวเฮ้ย!! แล้วอย่างงี้ใครจะช่วยพ่อดูแลร้านล่ะนะ”จอร์จผู้เป็นพ่อโวย
“ก็ข้าอยากไปนิ นะๆ ขอข้าไปกะเซตัสด้วย” ฝ่ายลูกสาวกลับไปอ้อนพ่อทำตาปิบๆ
“ไม่ต้องเลยอยู่ร้านช่วยพ่อทำงานไป” (โอวววว จอร์จมันยอดมาก ^0^)
“โถ่!! พ่อล่ะก็ งั้น……วันนี้เซตัสต้องเป็นเพื่อนข้าพาข้าไปเที่ยวงานน่ะ”ไม่รอให้ผู้เป็นพ่ออนุญาต รีบลากแขนเซตัสวิ่งออกจากร้านไป (ตูม่ายยยยยยยไป ช่วยด้วยยยยยยย TT^TT)
หลังจากที่ทั้งสองวิ่งออกมาจากร้านแล้ว(ผมไม่ได้วิ่งน่ะครับ แต่…..ผมโดนเขาฉุดมา) เยฟี่วิ่งฝ่าฝูงชนเพื่อตรงไปยังตลาดกลางเมืองทันที (เหอๆๆ เธอทำวิ่งฝ่าฝูงชนได้ยังไง) หลังจากถึงตลาดกลางเมืองเซตัสและเยฟี่เดินดูสินค้าแปลกๆมากมายที่เหล่าพ่อค้าแม่ค้านำสินค้าจากที่ต่างมาขายจนในที่สุด
“เซตัสนั่นเสียงอะไรน่ะ เหมือนผู้คนเชียร์กันใหญ่เลย”
“ไม่รู้สิ แต่เสียงมาจากทางนั้นนิ ไปดูกันดีกว่า”เซตัสชี้นิ้วไปตรงลานกว้างด้านหน้าแล้วหันไปถามพ่อค้าที่อยู่ด้านข้าง
“พี่ชาย ด้านโน้นเขามีไรกันหรอ เสียงเชียร์ลั่นเลย”
“อ้าวไม่รู้หรอ (เออก็ไม่รู้ไง ถ้ารู้แล้วจะถามหรอฟ่ะ - -) เขามีการจัดแข่งขันประลองกันนะเนื่องจากปีนี้เขาจัดงานเทศกาลเป็นปีที่ 50 แล้วพระราชาท่านก็เลยมีรับสั่งให้จัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่”พ่อค้าส่งสายตาดูถูกว่าไปอยู่หลังเขาที่ไหนมา
“ขอบคุณครับพี่ชาย”เซตัสกล่าวขอบคุณแล้วจึงรีบมุ่งหน้าไปยังลานกว้างทันทีทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปเห็นป้ายสีขาวขนาดใหญ่เขียนว่า
“ประกาศรับสมัคร ผู้กล้าหาญทั้งหลาย หาญต่อสู้ชิงชัยกัน
ไม่จำกัดเพศ อายุเท่าไร เชื้อชาติไหน อาชีพใด ขอเพียงท่านมีฝีมือ
ก้าวเข้ามาเชิญมาร่วมแข่งขันได้ ของรางวัลผู้ชนะเลศได้แก่
รางวัลที่ 1.แหวนแห่งลิบบร้า 1 วง (The Ring of Libbra)
รางวัลที่ 2.ขนนกฟีนิกซ์ 1 เส้น (Phoenix Tail)
รางวัลที่ 3.เงินรางวัลมูลค่า 1,000 gold
รับสมัครในวันแรกของงานเทศกาลเท่านั้นด่วนรีบสมัครอย่าช้า”
“อืม รางวัลน่าสนใจดีนะ วันนี้มันวันสุดท้ายแล้วนิ”เซตัสหันไปบอกเยฟี่ (ของไม่สน สนเงินอ่ะ^o^)
“พูดยังกับตัวเองจะลงแข่งยังงั้นนิ ช่างเถอะเราเข้าไปดูกัน”เยฟี่รีบจูงเซตัสเขาไปยังลานกว้างทันที
ลานกว้างเต็มไปด้วยผู้คนมากมายรายล้อมเวที ตัวเวทีทำจากหินสีขาวรูปทรงเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสกว้างใหญ่สูงจากพื้นดินราวๆ 1 เมตร รอบมุมทั้งสี่มีเสาสีดำอยู่มุมล่ะต้น กึ่งกลางเวทีมีกรรมการกะลังประกาศอยู่
“เอาล่ะครับในที่สุด ก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศจนได้เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเวลาเรามาพบผู้เข้าประลองรอบสุดท้ายกันเลยน่ะครับ มุมน้ำเงิน เดบา อาเลซโพ Knight ฝีมือดีจากดินแดนแห่งการค้าอีดิออส”พอพูดจบกรรมการผายมือไปด้านขวา
ชายวัยกลางคนผมสีน้ำเงินตาสีเขียว เค้าหน้าเหี้ยมหาญ บาดแผลมากมายอยู่บนใบหน้า แต่แววตาแฝงไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า ผิวคล้ำร่างกายสูงใหญ่บึกบึน สวมชุดเกราะอัศวินมีผ้าคลุมไหล่สีแดงมือถือดาบเล่มใหญ่ไร้ฝักดาบเดินขึ้นมาบนเวทีแล้วแล้วปักดาบลงพื้นเสียงดังสนั่น ก่อนค่อยก้มหัวคารวะพระราชาแล้วจึงหันหน้ากลับไปก้มหัวทักทายผู้ชมเรียกเสียงปรบมือจากผู้ชม
“เอาละครับต่อไปมุมแดง ฟิโอน่า อาร์แคนนั่ม(ตัวละครใครเอ๋ย ^^) Shamanสาวจากดินแดนลับแลเอม่อนดิน”พอพูดจบกรรมการก็ผายมือไปด้านซ้าย
หญิงสาว ร่างสูงนางนึงเดินขึ้นเวทีมาอย่างสง่า เธอหุ่นเพรียว แต่ออกบึกบึน เป็นคนเผือก กล่าวคือ ผิวเธอขาวจัด ผมและขนตาขาว ม่านตาสีเทานัยน์ตาเย็นชาลับกับใบหน้าหล่อเหลาเข้มขรึม ความสูงของเธอน่าจะมากกว่า 180 ทำให้ดูเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่งตัวมิดชิดเสื้อสีดำแขนยาว กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนังสีดำ ผ้าคลุมสีดำ (ไปงานศพใครมาหรอเพ่ - -a) ในมือถือ ไม้คทายาวด้านหนึ่งเป็นใบมีดรูปกางเขน ส่วนอีกด้านเป็นหัวทรงกลมทำด้วยโกเมนบริสุทธ์เม็ดเล็กอยูบนปลาย คทามีสีดำบนตัวคทามีลวดลายสีขาวเป็นตัวอักษรรูนน์จารึกพันรอบอยู่บนไม้คทา
เรียกเสียกรี๊ด กราดจากบรรดาสาวๆด้านข้างเวทีได้อย่างไม่ยากเย็นเนื่องจากความหล่อที่ดูเข้มขรึมของเธอ เมื่อมาถึงกึ่งกลางเวที เธอจึงหันไปคารวะให้กับพระราชาที่นั่งเป็นประธานอยู่ใกล้ๆเวที ก่อนหันหน้ามองไปยังไนท์ฉกรรจ์ด้านข้างเพื่อพร้อมสู้ศึก
“อุว้าว สาวจริงหรอนั่น หล่อพอๆกะผู้ชายเลยเนอะเซตัส”ก่อนหันมาส่งยิ้มให้กับเขาแล้วพูดว่า “แต่หล่อน้อยกว่าเซตัสอ่ะ”
“ขอบใจจ้า ดูการประลองจะเริ่มแล้ว” (ไม่ต้องชมจ้ารู้ตัวอยู่แล้ว ฮิฮิ) (โหดูมันหลงตัวเองขนาดไหนครับท่านผู้ชม- -a)
“กติกาเหมือนเดิมน่ะครับมีอย่างเดียวห้ามเอาถึงตาย ทำให้คู่ต่อสู้หมดสภาพที่จะสามารถต่อสู้ได้, ประกาศยอมแพ้หรือทำให้ตกเวทีได้ก่อนผู้นั้นชนะนะครับเริ่มได้”
สิ้นเสียงกรรมการสั่งเริ่มประลอง เดบา กระโจนเข้าหา ฟีโอน่า ทันทีอย่างผู้เจนศึกรู้ว่าถ้าเหล่านักเวทย์ร่ายเวทย์มนต์ได้ตัวเขาจะเสียเปรียบ เขาเงื้อดาบฟันจับสองมือจากด้านบนลงมาฟาดใส่หัวเธออย่างรุนแรง แต่เธอตั้งรับด้วยร่องใบมีดกางเขนก่อนจะเบี่ยงตัวหลบด้านแล้วจึงตวัดด้ามคทาอีกฝั่งฟาดเข้าไปที่หน้า เขาก้มหัวหลบพร้อมหมุนตัวตวัดดาบฟันกวาดไปยังขาของเธอ ฟี่โอน่ากระโดดหลบก่อนจะฟาดไม้เท้าไปยังหัวเดบา เขาชักดาบขึ้นมาป้องกันเหนือศีรษะก่อนจะดันคทาของเธอกลับไป จังหวะนั้นเองฟีโอน่าอาศัยแรงต้านจากดาบของเดบากระโดดออกจากการประชิดตัวของเดบาลอยลงมายังพื้นที่ว่างด้านหลัง เดบาไม่รอช้าจะกระโดดตามแต่อนิจจา ฟีโอน่าร่ายเวทย์แล้ว
“เวดาเวโดวูด ผนึกพฤกษานิรันกาล”
พอสิ้นเสียง ฟีโอน่าชี้ไม้เท้ามายังที่ เดบาทันที Knightฉกรรจ์เตรียมตัวหลบ ทันใดนั้นพื้นที่ใต้เท้าของเขาเกิดมีกิ่งไม้สีดำเลื้อยขึ้นมาล๊อคขาไว้ไม่ให้ไปไหน ก่อนที่จะพันตัวเขาขึ้นมาเรื่อยๆ ฟีโอน่ากลับหันหลังเตรียมพร้อมรับใช้ชนะที่จะถึง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ลำบากกินแรงอะไรเลย
“Pyro Exprosion” “ตูม!!”
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวฟี่โอน่ากระเด็นกระดอนออกมาตกยังอีกฝากของเวทีก่อนจะลุกขึ้นมาสะบัดผ้าคลุมปัดสะเก็ดไฟออกไป
“จะจบเกมส์ง่ายไปหน่อยไหมครับคุณหนู คิดหรอว่าเวทย์ธาตุไม้พรรณนี้จะเอาชนะฉันได้ ยากหน่อยน่ะ”เดบาชักดาบขึ้นจากพื้น ก่อนจะยกดาบเตรียมต่อสู้ต่อ “มาต่อยกสองเถอะ”
“ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอKnight ธาตุไฟอย่างลุงที่นี่ สงสัยคงจะใช้เวทย์ธาตุไม้อย่างเดียวไม่ไหวแล้วมั้ง”
ฟีโอน่าเตรียมร่ายเวทย์ต่อทันที เดบาเห็นดังนั้นจึงรีบกระโจนเข้าหาทันที แต่ไม่ทันแล้ว เธอร่ายเวทย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เรมอส รามีนอส กำแพงพฤกษาจงปรากฏ”
เมื่อ ฟี่โอน่าร่ายเวทย์จบ มีต้นไม้มากมายพวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินก่อเป็นกำแพงขว้างกั้นระหว่างเธอกะเดบาไว้
“คิดหรอกำแพงแค่เนี่ยจะหยุดข้าได้ Aura Blade”
ฉับพลันดาบในมือของเดบาลุกเป็นไฟทันที เขาตวัดดาบไปที่กำแพงเบื้องหน้าทำลายกำแพงไม้ลงต้นไม้ที่เบื้องหน้าขาดครึ่งแล้วลุกเป็นไฟสลายไปเหลือแต่ขี้เถาทันที เดบาพุ่งตัวผ่านกำแพงเข้าไปเพื่อจะประชิดตัวโจมตีใส่ฟีโอน่า แต่ เมื่อเขาพุ่งผ่านเข้าไป ฟีโอน่า เธอร่ายเวทย์อีกบทเสร็จแล้วเหมือนกัน วงกลมไสย์เวทย์เรืองแสงสีดำ วนรอบใต้เท้าของฟีโอน่า รอบวงกลมเต็มไปด้วยอักษรรูนน์สีดำ
“ในนามของข้าฟีโอน่า เดียโบลีส อสูรแห่งความมืดมิด (Deabolis, The Demon of Darkness) เอ๋ย จงกระทำตามสัญญาที่ให้ไว้ด้วยเลือดและวจีแห่งพันธะสัญญา จงเปลี่ยนความมืดในโลกหลาให้กลายเป็นสายพันธนาการอันมืดมิด ตราตรึงนิจนิรันด์ Neitherbind (พันธนาการความมืด)”
สิ้นเสียงด้านหลังของฟีโอน่า เกิดกลุ่มหมอกสีดำลอยอยู่ด้านหลัง ทันใดนั้นเกิดสายโซ่พุ่งนับสิบสายโพยพุ่งออกมากจากกลุ่มหมอกพุ่งเข้าหาเดบาทันที เขาตวัดดาบฟันสายโซ่ที่พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วแต่ทว่าดาบของเขากลับตัดผ่านสายโซ่นับสิบสายเสมือนเป็นอากาศว่างเปล่า ไม่ทันที่เขาจะถอยมาตั้งหลักแล้ว สายโซ่สีดำนับสิบได้พุ่งรัดแขนรัดขา และส่วนต่างๆของร่างกายเดบาอย่างรวดเร็ว สะกดนิ่งตราตรึง เขาไว้ให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้
“ในนามของข้าฟีโอน่า เรนอส ปีศาจแห่งความเจ็บปวด (Raynos, The Devil of Pain) เอ๋ย จงกระทำตามสัญญาที่ให้ไว้ด้วยเลือดและวจีแห่งพันธะสัญญา จงส่งทัณฑ์แห่งขุมนรกอันทรมาณจากนรกโลกันต์เบื้องล่าง มาห่อหุ้มเหล่าคนบาปผู้มืดมืดมิดไร้ทางเดิน Abyssal Crucifix (ความทุกข์ทรมาณแห่งโลกันต์)”
ไม่รอช้าฟีโอน่าร่ายเวทย์บทต่อไปใส่เดบาอย่างต่อเนื่อง สิ้นเสียงร่ายเวทย์ ใต้เท้าของเดบาเกิดวงกลมถึบสีดำสนิทขนาดเล็กผุดขึ้นมาอย่างไร้ร่องรอย ก่อนที่จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมีขนาด 1 เมตร ฉับพลันวงกลมสีดำได้กลายเป็นเส้นสายกระจายเข้าสู่ร่างกายของเดบาอย่างรวดเร็ว ในไม่กี่นาทีที่ใบหน้าของเดบาเกิดอาการหน้าแดงเหงื่อแตกพลั่กสีหน้าบิดเบี้ยวแสดงความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรื๊ดร้องอย่างโหยหวน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
เสียงร้องอันโหยหวนดังลั่นออกจากปากของKnightฉกรรจ์ร่างใหญ่ สะกดทุกสิ่งในบริเวณให้ตกตะลึงในภาพที่เห็น ก่อนที่เดบาจะหมดสติไป กรรมการได้สติก่อนแล้วเห็นดังนั้นเดินเข้าไปตรวจสอบทางเดบาทันที ยังมีลมหายใจอยู่ จึงผายมือไปยังฟีโอน่าประกาศผลทันที
“การประลองรอบชิงชนะเลิศ ผู้ชนะได้แก่ ฟี่โอน่า อาร์แคนนั่ม”
สิ้นเสียงประกาศของกรรมการ เหล่าแพทย์สนามรีบวิ่งกรูมายังร่างของเดบาทันทีเพื่อตรวจดูอาการ
เป็นชัยชนะที่เงียบกริบไม่มีเสียงปรบมือยินดีหรือร้องกรี๊ดจากสาวๆเหมือนอย่างตอนแรก ทุกสิ่งรอบข้างอยู่ในความเงียบหมด กรรมการเดินเข้ามาหาฟีโอน่า
“เอ่อ คุณฟีโอน่ากรุณาสลายเวทย์ด้วยครับ ไม่งั้นถ้าคุณเดบา เสียชีวิตไปเราจะปรับคุณเป็นผู้แพ้ไป”
ฟีโอน่าไม่พูดอะไรเดินหันหลังเดินลงจากเวทีไปอย่างไม่ใส่ใจในคำข้อร้องของกรรมการ
“ตุ๊บ!!”กรรมการหันไปดูที่ต้นเสียงทันที ร่างของKnight ร่างใหญ่นอนลงไปกองกับพื้น
เหล่าแพทย์สนามได้แบกร่างที่หมดสติของเดบาไปทันที
“โหย ดูสิเซตัส ทำไมพี่สาวถึงโหดขนาดนี้ หน้าตาก็ออกจะดีแต่ไม่น่าจะโหดเหี้ยมถึงปานนั้น”
“อืม คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกไป กลับกันเถอะ เดียวจะเย็นแล้ว” (ใช่ เอ็งก็คนล่ะฟ่ะรู้หน้าไม่รู้ใจ - -a)
“ไม่เอาก็ฉัน ไม่อยากกลับนิ เดียวเซตัสก็ไปไกลเลย คงอีกนานกว่าจะได้เจอกันอีกที ฉันอยากอยู่กับเซตัสให้นานที่สุดนี่”เยฟี่มองเซตัสด้วยสายาอ้อนวอน
“อื้อ ก็ได้งั้นเราไปเที่ยวกันต่อน่ะ ว่าแต่ไปไหนดีล่ะ”
“ไปดูการแสดงหน้าวิหารกัน”เยฟี่ยิ้มอย่างยินดีที่เซตัสตกลงอยู่เที่ยวกะเธอต่อ
เยฟี่จูงเซตัส(มันน่าจะใช้ฉุดมากกว่ามั้ง - -*) ออกจากฝูงประชาชนที่มาชมการประลองเดินตรงไปยังวิหารเวซซ่าทันที
ที่หน้าวิหารมีลานกว้างขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนที่มาชมการแสดง การละเล่นต่างๆที่จัดขึ้น
เซตัสกับเยฟี่กะลังชมการแสดงต่างๆอย่างสนุกสนานอยู่ ทันใดนั้นเอง เด็กหนุ่มคนนึง ผมสั้นสีทอง ดวงตาสีฟ้าฉายแววขี้เล่น ผิวขาวแต่งตัวมิดชิดสีดำ มีผ้าคลุมปาก วิ่งตรงมาทางเซตัสก่อนโยนของกล่องบางอย่างให้
“เอ้า เพื่อนดูแลให้ดีล่ะ”พูดด้วยเสียงอันดังก่อนจะวิ่งจากไป (อารายของมันฟ่ะ- -a)
ในขณะที่เซตัส งุนงงกะการกระทำของเด็กหนุ่มอยู่นั้น ทหารวิ่งเขามาชี้มาทางเขาแล้วตะโกนบอกพวกพ้องว่า
“เร็ว ทางนี้ เพื่อนของมันอยู่นี่ จับมันให้ได้”
เซตัสหันไปมองตามเสียงของทหารที่ร้องตะโกนอยู่ นิ้วของทหารที่กะลังตะโกนบอกเพื่อน ทำให้เซตัสต้องตกใจเพราะนิ้วมันชี้มาที่ตน(เห้ย เวงแล้วไหมล่ะT-T) เหล่าทหารวิ่งกรูมาเป็นขบวนเพื่อจะจับตัวเขาทันที เซตัสเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งหนีเหล่าทหารในทันที (หนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์ กลยุทธ์ที่ดีสุดก็คือ เผ่นล่ะคร๊าบไม่อยู่ให้จับหรอก)
เซตัสวิ่งหนีเหล่าทหารมาได้สักพักก่อนหันซ้ายหันขวาสำรวจว่าไม่มีใคร จึงเอนหลังนั่งพิงหลังกับต้นไม้ในสวนย่อมในตัวเมือง ทันใดนั้น บุคคลที่เขาไม่คาดฝันจะพบปรากฏตัวเบื้องหน้าเขาอย่างไร้สุมเสียง ผู้ชนะการประลองเวทย์ที่เขาและเยฟี่เพิ่งชมการประลองจบไปเมื่อตอนบ่ายได้มายืนตรงหน้าเขาแล้ว ฟีโอน่า!! เธอเอื้อมมืออกมาก่อนที่จะกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา
“เอาคืนมา”เป็นประโยคที่สั้นแต่ได้ใจความ (ตรงไหนฟ่ะ ตูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย >.<)
“จะเอาไรคืนไปหรอครับเพ่ ผมไม่รู้เรื่องง่ะ”เซตัสเกาหัวอย่างงุนงง
“แหวนแห่งลีบบร้า”น้าเสียงเย็นชายิ่ง ตอบด้วยถอยความสั้นๆแต่แฝงไปด้วยความหงุดหงิด
“อ้าว เพ่ก็ชนะเลิศได้ไปแล้วนี่ แล้วมันจะมาอยู่อะไรกะผมล่ะ”เซตัสมองฟีโอน่าด้วยสายตางุนงง
“พูดดีๆ ไม่ชอบต้องให้ลงมือใช่ไหม แอปสิลอน ซอร์เซอรี่(Epsilon Sorcery)”
ไม้คทาอันเดียวกะตอนประลองปรากฏขึ้นกับสายตาทันที
“เดียวครับเพ่ ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ และผมก็ไม่ได้อยากสู้กะเพ่ด้วย”เซตัสโบกมือไปมา
ฟีโอน่าไม่ฟังเสียงเริ่มร่ายเวทย์ในทันที (อ้าว หนีเสือปะจระเข้นี่หว่าแถมไม่ใช่จระเข้ธรรมดา มันจระเข้ยักษ์ซะด้วยงแง~~ ใครก็ได้ช่วยด้วยคร๊าบ T/\\T)
ตอนต่อไปพบการปะทะกันระหว่างฟีโอน่ากะเซตัส อย่าพลาด!!
เอ่อสวัสดีครับเพื่อน พี่ๆน้อง ทั้งหลาย (^/\\^)
ตอนนี้เป็นไงมั้งครับ อิอิ ตัวละครใครออกมาแล้วมั้งเอ่ย
กังวลมากเลยครับ เพรี้แต่งเป็นเรื่องแรกเลยง่ะ >.<
อืมอ่านแล้วรู้สึกยังไงหรืออยากเสนอ ติชม แสดงความคิดเห็นกันมาได้เต็มที่เลยน่ะครับ
จะยินดีอย่างยิ่งเลย ขอโทษด้วยจ้าที่กว่าจะอัพ กะลังยุ่งๆเรื่องเดินทางอ่ะครับอยู่
เอ่อ ที่อังกฤษผมตอบคำถามได้ไม่บ่อยเหมือนเคยแล้วน่ะครับ(เน็ทมันแพงง่ะ ชมล่ะ 210 บาท เล่นมากไม่ไหวจนตายเลย ฮือ) ขอบคุณมากทุกความคิดเห็นน่ะครับ ขอบคุณ
ผู้จารึกจากบูรพา ^.^V
เมืองแอตติสอันเป็นเมืองสำคัญอันดับหนึ่งของอาณาจักร ราดิกัส เพราะเป็นศูนย์รวมอำนาจของอาณาจักรแล้ว เมืองนี้ยังเป็น ตลาด สินค้าการเกษตรที่ใหญ่ที่สุดของทวีปเอลลิอาส นอกจากจะเป็น ตลาดแล้วยังเป็นเส้นทางสายหลักเพื่อใช้ในการขนส่งสินค้าเกษตรกรรม เพราะฉะนั้นที่นี่เลยเป็นแหล่งกักเก็บสินค้าทางการเกษตรมากมายเพื่อลำเลียงไปขายตามอาณาจักรต่างๆทั่วทั้งทวีปเอลลิอาส
ตัวเมืองเต็มไปด้วยขบวนม้าขนส่งเดินกันวุ่นวาย เสียงจากพ่อค้าต่างเมืองจากที่ต่างๆ ต่างมาที่นี่เพื่อมาตกลงซื้อขายสินค้าการเกษตร อีกทั้ง ยังเต็มไปด้วย เหล่าเกษตรกรที่บรรทุกผลผลิตเพื่อมาขายให้กับพ่อค้าที่รับซื้อผลิตผลทั้งหลายในตัวเมือง ตามท้องถนนจึงคึกคักไปด้วยผู้คนอันเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่วันนี้คนจากต่างที่ต่างถิ่นทั้งหลายได้มาร่วมชุมนุมกันมากมาย เพื่อมาชมเทศกาลที่จัดขึ้นในเมืองจึงทำให้ผู้คนคับคั่งยิ่งขึ้นไปอีก
“โห พ่อ ดูดิ ทำไมปีนี้มีคนมาชมเทศกาลเยอะกว่าปกติอีกอ่ะ”เด็กชายผมยาวสีทองชี้มีไปตามที่ต่างๆ
“เออดีนี่หว่า เอ็งถามข้าแล้วข้าจะถามใครดีล่ะ เพิ่งเข้ามาพร้อมเอ็งเนี่ย”ผู้เป็นพ่อเดินตามหลังมาหลังจากชำระค่าเข้าเมืองเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว!! ไอ้เราก็นึกว่ารู้เห็นทุกทีล่ะรู้ไปหมดเชียว”คนเป็นลูกหันมาบ่นคนเป็นพ่อ
“เออวอนซะแหละไอ้นี่ ข้าเป็นคนน่ะเฟ้ยไม่ใช่นักปราชญ์จะได้รู้ไปซะทุกเรื่องเลย พูดยังงี้มันน่าซักป๊าบน่ะ” ไม่ว่าป่าวเตรียมง้างมือใส่เจ้าลูกชายตัวดี
“ใจเย็นๆ สิจ๊ะพ่อจ๋า~~ ฉันแค่ล้อเล่นหน่อยเดียวโกรธไปได้ (เสียววุ้ย- -a) ว่าแต่ปีนี้เมืองแต่งสวยเน่อะ”ลูกชายตัวดีรีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน
“เออ ว่าไปก็แปลกปีนี้ทำไมจัดยิ่งใหญ่กว่าปีก่อนๆนะ”ผู้เป็นพ่อมองไปตามที่ต่างๆ (หึหึ หลงกลแล้ว^.^V)
เทศกาลเวซซ่า ถูกจัดขึ้นที่เมืองแอตติสอันเป็นที่ตั้งของ วิหารศักดิ์สิทธิที่ใหญ่ที่สุดของเทพีเวซซ่า อันเป็นเทพีแห่งความอุดมสมบูรณ์ เป็นประจำทุกปี เทศกาลนี้จัดขึ้นเพื่อที่จะบูชาเทพีเวซซ่า ขอบคุณที่พระองค์ประทานให้พืชผลอันอุดมสมบูรณ์หลังฤดูเก็บเกี่ยว
ในเทศกาลจะมีการประดับประดาบ้านเรือนต่างๆอย่าสวยงามโดยจะใช้ดอกเมดริก หลากหลายสีสันอันเป็นดอกไม้ประจำตัวของเทพีเวซซ่า เป็นดอกไม้หลักในการตกแต่ง นอกจากนี้มีการละเล่น การแสดง มหรสพ มากมายในงานเทศกาล จัดติดต่อกันสามวันสามคืนส่งผลให้เหล่านักท่องเที่ยวพากันหลั่งไหลมาชมทุกปี
“โอ๊ย มันจะเหยียบกันตายไหมนิ ทำไมคนเยอะอย่างงี้ฟ่ะ >.<”คนเป็นลูกบ่นอุบ
“เออ ของแค่นี้ไม่ตายหรอกน่าเดินไป อีกเดียวก็ถึงโรงแรมแล้วบ่นจริงวุ้ย”ผู้เป็นพ่อดันลูกชายเบียดฝ่าฝูงชนไปด้านหน้า
“งั้นพ่อมาฝ่าคนแทนฉันไหมล่ะ”คนเป็นลูกหันขวับทำตาเขียวแยกเขี้ยวใส่ แฮ่~~
“ไม่เอา เอ็งอ่ะเดินนำดีแล้ว นั่นไงจะถึงแล้ว รีบๆเดินไปสิ”ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
พ่อลูกทั้งสองคนได้เดินฝ่าจนมาถึงตึกขนาดกลางสูงสามชั้น แขวนป้ายไว้หน้าประตูว่า “โรงแรมโอว่า”แล้วเปิดประตูเข้าไปข้างใน
ข้างในเต็มไปด้วยผู้คนมากมายดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็ชนแก้ว บ้างก็กอดคอร้องลำทำเพลงสรวลเสเฮฮา บ้างก็ตั้งวงเล่นไพ่ มีหลากหลายกิจกรรมมากมายอยู่ภายใน สองพ่อลูกเดินฝ่าผู้คนตรงเข้าไปที่บาร์เหล้าด้านใน
“อ้าว หวัดดี เบดิอา ว่าไงสบายดีไหม”ชายแก่ผมสีน้ำตาลขาวเป็นดอกเป็นเลา รูปร่างอ้วนถ้วนสมบูรณ์ไว้นวดกระจุกนึงไว้เหนือริมฝีปาก ใบหน้าอวบอูมผิวคล้ำในบาร์เหล้ารองทักทายสองพ่อลูกที่เดินเขามา
“ก็สบายดีล่ะจอร์จ ว่าแต่เจ้าพอเหลือห้องว่างมั้งไหมล่ะข้าจะขอพักคืนนึง”เบดิอาเดินเข้ามาหายิ้มแย้มทักทาย
“ก็พอมีแหละ ความจริงมันเต็มหมดแล้ว แต่ข้าเห็นว่าเป็นเจ้าน่ะข้าถึงให้ห้องเนี่ยเจ้าใช้ มันเป็นห้องของลูกชายข้า แต่มันไม่อยู่อีกหลายเดือนกว่าจะกลับ ว่าแต่ เจ้าเข้าเมืองมางวดเนี่ยมาทำไรล่ะ”
“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ จะพาเจ้าตัวดีไปสอบที่แกรนชายน่ะ เนี่ยข้าว่าจะไปดูรถลากที่ท่าขนส่งว่าพรุ่งนี้มีรถออกเดินทางกี่โมง”
“แหะๆ หวาดดีจ้าลุงจอร์จสุดหล่อออออ~~”เด็กชายผมทอง ตาสีทอง ใบหน้าหล่อเหลากระโดดออกมาจ๊ะเอ๋คนด้านหน้าจากหลังของผู้เป็นพ่อ
“หึหึ มาด้วยหรือเนี่ย เซตัส”ไม่ว่าป่าวชายเจ้าของโรงแรมตะโกนเข้าไปหลังบาร์ “เยฟี่ เซตัสมาแน่ะ”
“จริงหรอพ่อ”เสียงหญิงสาวนางนึงดังลอดออกมาจากข้างหลังอย่างดีใจ
ในไม่ช้าได้ยินเสียงของคนวิ่งออกมาด้วยความเร็วสูง “ตุ๊บๆๆๆๆ” (เอาล่ะดิชักสังหรณ์ใจไม่ดี ซวยตูแล้ว >.<)
“เซตัสจ๋า คิดถึงจะเลย”เจ้าของเสียงไม่ว่าป่าว กระโดดกอดคอชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว (เอ่อ มันน่าจะเรียกล๊อคคอมากกว่ามั้ง แอ๊ก:P)
เด็กสาวผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีแดง รูปร่างอวบอ้วน ผิวคล้ำ หน้าตาร่าเริงแจ่มใส กอดคอเซตัสอย่างหนักหน่วง
“เซตัสดีใจจังที่เจ้ามา คิดถึงข้าล่ะสิเลยมาหาข้าใช่ม๊า~~”เด็กสาวพูดเข้าข้างตัวเองเสร็จสับ
“แอ๊กๆ อ่อย อออ้าอ่อนไอ้ไออ (แค๊กๆ ปล่อยคอ ข้าก่อนได้ไหม)”เซตัสพูดอย่างยากลำบากพร้อมเอามือชี้ไปที่คอ
เยฟี่หันมามองที่นิ้วของเซตัสแล้ว รู้สึกตัวจึงรีบปล่อยแขนออกจากคอก่อนที่จะกลายเป็นการฆาตกรรมไป แต่สาวเจ้าไม่วายเกาะต่อเพียงเปลี่ยนจากคอเป็นแขน
“ขอโทษจ้า ข้าดีใจไปหน่อยที่เห็นเจ้ามาน่ะ แหะๆ”เยฟี่หัวเราะแห้งๆ (ไม่หน่อยแล้วมั้งแบบเนี่ย - -a)
“อืมข้ารู้ว่าเจ้าดีใจแต่คราวหน้าลดแรงลงหน่อยเถอะ เดียวข้าจะตายซะป่าวๆ”เซตัสเอามือลูบคอไปมา
“จ้า~~ ว่าแต่ตกลงเจ้ามาหาข้าใช่ไหม”เยฟี่ถามพร้อมส่งยิ้มหวานให้
“อืมก็ไม่เชิงอ่ะ (ไม่ใช่เลยด้วยซ้ำ - -a) พ่อฉันจะพาฉันไปสมัครเรียนนะ”
“ที่ไหนหรอ”เยฟี่เขย่าแขนเซตัสเพื่อที่จะต้องการสอบถาม
“ที่แกรนชาย โรงเรียนเอลโดรัส นะเยฟี่”เบดิอาตอบก่อนส่งยิ้มที่มุมปากกลับไปหาเซตัสอย่างสะใจ (พ่อน่ะพ่อจำไว้เลย >.<)
“งั้นชั้นขอไปด้วยคนน่ะ”เยฟี่ร้องขออย่างวิงวอน
“อ้าวเฮ้ย!! แล้วอย่างงี้ใครจะช่วยพ่อดูแลร้านล่ะนะ”จอร์จผู้เป็นพ่อโวย
“ก็ข้าอยากไปนิ นะๆ ขอข้าไปกะเซตัสด้วย” ฝ่ายลูกสาวกลับไปอ้อนพ่อทำตาปิบๆ
“ไม่ต้องเลยอยู่ร้านช่วยพ่อทำงานไป” (โอวววว จอร์จมันยอดมาก ^0^)
“โถ่!! พ่อล่ะก็ งั้น……วันนี้เซตัสต้องเป็นเพื่อนข้าพาข้าไปเที่ยวงานน่ะ”ไม่รอให้ผู้เป็นพ่ออนุญาต รีบลากแขนเซตัสวิ่งออกจากร้านไป (ตูม่ายยยยยยยไป ช่วยด้วยยยยยยย TT^TT)
หลังจากที่ทั้งสองวิ่งออกมาจากร้านแล้ว(ผมไม่ได้วิ่งน่ะครับ แต่…..ผมโดนเขาฉุดมา) เยฟี่วิ่งฝ่าฝูงชนเพื่อตรงไปยังตลาดกลางเมืองทันที (เหอๆๆ เธอทำวิ่งฝ่าฝูงชนได้ยังไง) หลังจากถึงตลาดกลางเมืองเซตัสและเยฟี่เดินดูสินค้าแปลกๆมากมายที่เหล่าพ่อค้าแม่ค้านำสินค้าจากที่ต่างมาขายจนในที่สุด
“เซตัสนั่นเสียงอะไรน่ะ เหมือนผู้คนเชียร์กันใหญ่เลย”
“ไม่รู้สิ แต่เสียงมาจากทางนั้นนิ ไปดูกันดีกว่า”เซตัสชี้นิ้วไปตรงลานกว้างด้านหน้าแล้วหันไปถามพ่อค้าที่อยู่ด้านข้าง
“พี่ชาย ด้านโน้นเขามีไรกันหรอ เสียงเชียร์ลั่นเลย”
“อ้าวไม่รู้หรอ (เออก็ไม่รู้ไง ถ้ารู้แล้วจะถามหรอฟ่ะ - -) เขามีการจัดแข่งขันประลองกันนะเนื่องจากปีนี้เขาจัดงานเทศกาลเป็นปีที่ 50 แล้วพระราชาท่านก็เลยมีรับสั่งให้จัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่”พ่อค้าส่งสายตาดูถูกว่าไปอยู่หลังเขาที่ไหนมา
“ขอบคุณครับพี่ชาย”เซตัสกล่าวขอบคุณแล้วจึงรีบมุ่งหน้าไปยังลานกว้างทันทีทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปเห็นป้ายสีขาวขนาดใหญ่เขียนว่า
“ประกาศรับสมัคร ผู้กล้าหาญทั้งหลาย หาญต่อสู้ชิงชัยกัน
ไม่จำกัดเพศ อายุเท่าไร เชื้อชาติไหน อาชีพใด ขอเพียงท่านมีฝีมือ
ก้าวเข้ามาเชิญมาร่วมแข่งขันได้ ของรางวัลผู้ชนะเลศได้แก่
รางวัลที่ 1.แหวนแห่งลิบบร้า 1 วง (The Ring of Libbra)
รางวัลที่ 2.ขนนกฟีนิกซ์ 1 เส้น (Phoenix Tail)
รางวัลที่ 3.เงินรางวัลมูลค่า 1,000 gold
รับสมัครในวันแรกของงานเทศกาลเท่านั้นด่วนรีบสมัครอย่าช้า”
“อืม รางวัลน่าสนใจดีนะ วันนี้มันวันสุดท้ายแล้วนิ”เซตัสหันไปบอกเยฟี่ (ของไม่สน สนเงินอ่ะ^o^)
“พูดยังกับตัวเองจะลงแข่งยังงั้นนิ ช่างเถอะเราเข้าไปดูกัน”เยฟี่รีบจูงเซตัสเขาไปยังลานกว้างทันที
ลานกว้างเต็มไปด้วยผู้คนมากมายรายล้อมเวที ตัวเวทีทำจากหินสีขาวรูปทรงเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสกว้างใหญ่สูงจากพื้นดินราวๆ 1 เมตร รอบมุมทั้งสี่มีเสาสีดำอยู่มุมล่ะต้น กึ่งกลางเวทีมีกรรมการกะลังประกาศอยู่
“เอาล่ะครับในที่สุด ก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศจนได้เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเวลาเรามาพบผู้เข้าประลองรอบสุดท้ายกันเลยน่ะครับ มุมน้ำเงิน เดบา อาเลซโพ Knight ฝีมือดีจากดินแดนแห่งการค้าอีดิออส”พอพูดจบกรรมการผายมือไปด้านขวา
ชายวัยกลางคนผมสีน้ำเงินตาสีเขียว เค้าหน้าเหี้ยมหาญ บาดแผลมากมายอยู่บนใบหน้า แต่แววตาแฝงไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า ผิวคล้ำร่างกายสูงใหญ่บึกบึน สวมชุดเกราะอัศวินมีผ้าคลุมไหล่สีแดงมือถือดาบเล่มใหญ่ไร้ฝักดาบเดินขึ้นมาบนเวทีแล้วแล้วปักดาบลงพื้นเสียงดังสนั่น ก่อนค่อยก้มหัวคารวะพระราชาแล้วจึงหันหน้ากลับไปก้มหัวทักทายผู้ชมเรียกเสียงปรบมือจากผู้ชม
“เอาละครับต่อไปมุมแดง ฟิโอน่า อาร์แคนนั่ม(ตัวละครใครเอ๋ย ^^) Shamanสาวจากดินแดนลับแลเอม่อนดิน”พอพูดจบกรรมการก็ผายมือไปด้านซ้าย
หญิงสาว ร่างสูงนางนึงเดินขึ้นเวทีมาอย่างสง่า เธอหุ่นเพรียว แต่ออกบึกบึน เป็นคนเผือก กล่าวคือ ผิวเธอขาวจัด ผมและขนตาขาว ม่านตาสีเทานัยน์ตาเย็นชาลับกับใบหน้าหล่อเหลาเข้มขรึม ความสูงของเธอน่าจะมากกว่า 180 ทำให้ดูเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่งตัวมิดชิดเสื้อสีดำแขนยาว กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนังสีดำ ผ้าคลุมสีดำ (ไปงานศพใครมาหรอเพ่ - -a) ในมือถือ ไม้คทายาวด้านหนึ่งเป็นใบมีดรูปกางเขน ส่วนอีกด้านเป็นหัวทรงกลมทำด้วยโกเมนบริสุทธ์เม็ดเล็กอยูบนปลาย คทามีสีดำบนตัวคทามีลวดลายสีขาวเป็นตัวอักษรรูนน์จารึกพันรอบอยู่บนไม้คทา
เรียกเสียกรี๊ด กราดจากบรรดาสาวๆด้านข้างเวทีได้อย่างไม่ยากเย็นเนื่องจากความหล่อที่ดูเข้มขรึมของเธอ เมื่อมาถึงกึ่งกลางเวที เธอจึงหันไปคารวะให้กับพระราชาที่นั่งเป็นประธานอยู่ใกล้ๆเวที ก่อนหันหน้ามองไปยังไนท์ฉกรรจ์ด้านข้างเพื่อพร้อมสู้ศึก
“อุว้าว สาวจริงหรอนั่น หล่อพอๆกะผู้ชายเลยเนอะเซตัส”ก่อนหันมาส่งยิ้มให้กับเขาแล้วพูดว่า “แต่หล่อน้อยกว่าเซตัสอ่ะ”
“ขอบใจจ้า ดูการประลองจะเริ่มแล้ว” (ไม่ต้องชมจ้ารู้ตัวอยู่แล้ว ฮิฮิ) (โหดูมันหลงตัวเองขนาดไหนครับท่านผู้ชม- -a)
“กติกาเหมือนเดิมน่ะครับมีอย่างเดียวห้ามเอาถึงตาย ทำให้คู่ต่อสู้หมดสภาพที่จะสามารถต่อสู้ได้, ประกาศยอมแพ้หรือทำให้ตกเวทีได้ก่อนผู้นั้นชนะนะครับเริ่มได้”
สิ้นเสียงกรรมการสั่งเริ่มประลอง เดบา กระโจนเข้าหา ฟีโอน่า ทันทีอย่างผู้เจนศึกรู้ว่าถ้าเหล่านักเวทย์ร่ายเวทย์มนต์ได้ตัวเขาจะเสียเปรียบ เขาเงื้อดาบฟันจับสองมือจากด้านบนลงมาฟาดใส่หัวเธออย่างรุนแรง แต่เธอตั้งรับด้วยร่องใบมีดกางเขนก่อนจะเบี่ยงตัวหลบด้านแล้วจึงตวัดด้ามคทาอีกฝั่งฟาดเข้าไปที่หน้า เขาก้มหัวหลบพร้อมหมุนตัวตวัดดาบฟันกวาดไปยังขาของเธอ ฟี่โอน่ากระโดดหลบก่อนจะฟาดไม้เท้าไปยังหัวเดบา เขาชักดาบขึ้นมาป้องกันเหนือศีรษะก่อนจะดันคทาของเธอกลับไป จังหวะนั้นเองฟีโอน่าอาศัยแรงต้านจากดาบของเดบากระโดดออกจากการประชิดตัวของเดบาลอยลงมายังพื้นที่ว่างด้านหลัง เดบาไม่รอช้าจะกระโดดตามแต่อนิจจา ฟีโอน่าร่ายเวทย์แล้ว
“เวดาเวโดวูด ผนึกพฤกษานิรันกาล”
พอสิ้นเสียง ฟีโอน่าชี้ไม้เท้ามายังที่ เดบาทันที Knightฉกรรจ์เตรียมตัวหลบ ทันใดนั้นพื้นที่ใต้เท้าของเขาเกิดมีกิ่งไม้สีดำเลื้อยขึ้นมาล๊อคขาไว้ไม่ให้ไปไหน ก่อนที่จะพันตัวเขาขึ้นมาเรื่อยๆ ฟีโอน่ากลับหันหลังเตรียมพร้อมรับใช้ชนะที่จะถึง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ลำบากกินแรงอะไรเลย
“Pyro Exprosion” “ตูม!!”
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวฟี่โอน่ากระเด็นกระดอนออกมาตกยังอีกฝากของเวทีก่อนจะลุกขึ้นมาสะบัดผ้าคลุมปัดสะเก็ดไฟออกไป
“จะจบเกมส์ง่ายไปหน่อยไหมครับคุณหนู คิดหรอว่าเวทย์ธาตุไม้พรรณนี้จะเอาชนะฉันได้ ยากหน่อยน่ะ”เดบาชักดาบขึ้นจากพื้น ก่อนจะยกดาบเตรียมต่อสู้ต่อ “มาต่อยกสองเถอะ”
“ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอKnight ธาตุไฟอย่างลุงที่นี่ สงสัยคงจะใช้เวทย์ธาตุไม้อย่างเดียวไม่ไหวแล้วมั้ง”
ฟีโอน่าเตรียมร่ายเวทย์ต่อทันที เดบาเห็นดังนั้นจึงรีบกระโจนเข้าหาทันที แต่ไม่ทันแล้ว เธอร่ายเวทย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เรมอส รามีนอส กำแพงพฤกษาจงปรากฏ”
เมื่อ ฟี่โอน่าร่ายเวทย์จบ มีต้นไม้มากมายพวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินก่อเป็นกำแพงขว้างกั้นระหว่างเธอกะเดบาไว้
“คิดหรอกำแพงแค่เนี่ยจะหยุดข้าได้ Aura Blade”
ฉับพลันดาบในมือของเดบาลุกเป็นไฟทันที เขาตวัดดาบไปที่กำแพงเบื้องหน้าทำลายกำแพงไม้ลงต้นไม้ที่เบื้องหน้าขาดครึ่งแล้วลุกเป็นไฟสลายไปเหลือแต่ขี้เถาทันที เดบาพุ่งตัวผ่านกำแพงเข้าไปเพื่อจะประชิดตัวโจมตีใส่ฟีโอน่า แต่ เมื่อเขาพุ่งผ่านเข้าไป ฟีโอน่า เธอร่ายเวทย์อีกบทเสร็จแล้วเหมือนกัน วงกลมไสย์เวทย์เรืองแสงสีดำ วนรอบใต้เท้าของฟีโอน่า รอบวงกลมเต็มไปด้วยอักษรรูนน์สีดำ
“ในนามของข้าฟีโอน่า เดียโบลีส อสูรแห่งความมืดมิด (Deabolis, The Demon of Darkness) เอ๋ย จงกระทำตามสัญญาที่ให้ไว้ด้วยเลือดและวจีแห่งพันธะสัญญา จงเปลี่ยนความมืดในโลกหลาให้กลายเป็นสายพันธนาการอันมืดมิด ตราตรึงนิจนิรันด์ Neitherbind (พันธนาการความมืด)”
สิ้นเสียงด้านหลังของฟีโอน่า เกิดกลุ่มหมอกสีดำลอยอยู่ด้านหลัง ทันใดนั้นเกิดสายโซ่พุ่งนับสิบสายโพยพุ่งออกมากจากกลุ่มหมอกพุ่งเข้าหาเดบาทันที เขาตวัดดาบฟันสายโซ่ที่พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วแต่ทว่าดาบของเขากลับตัดผ่านสายโซ่นับสิบสายเสมือนเป็นอากาศว่างเปล่า ไม่ทันที่เขาจะถอยมาตั้งหลักแล้ว สายโซ่สีดำนับสิบได้พุ่งรัดแขนรัดขา และส่วนต่างๆของร่างกายเดบาอย่างรวดเร็ว สะกดนิ่งตราตรึง เขาไว้ให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้
“ในนามของข้าฟีโอน่า เรนอส ปีศาจแห่งความเจ็บปวด (Raynos, The Devil of Pain) เอ๋ย จงกระทำตามสัญญาที่ให้ไว้ด้วยเลือดและวจีแห่งพันธะสัญญา จงส่งทัณฑ์แห่งขุมนรกอันทรมาณจากนรกโลกันต์เบื้องล่าง มาห่อหุ้มเหล่าคนบาปผู้มืดมืดมิดไร้ทางเดิน Abyssal Crucifix (ความทุกข์ทรมาณแห่งโลกันต์)”
ไม่รอช้าฟีโอน่าร่ายเวทย์บทต่อไปใส่เดบาอย่างต่อเนื่อง สิ้นเสียงร่ายเวทย์ ใต้เท้าของเดบาเกิดวงกลมถึบสีดำสนิทขนาดเล็กผุดขึ้นมาอย่างไร้ร่องรอย ก่อนที่จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมีขนาด 1 เมตร ฉับพลันวงกลมสีดำได้กลายเป็นเส้นสายกระจายเข้าสู่ร่างกายของเดบาอย่างรวดเร็ว ในไม่กี่นาทีที่ใบหน้าของเดบาเกิดอาการหน้าแดงเหงื่อแตกพลั่กสีหน้าบิดเบี้ยวแสดงความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรื๊ดร้องอย่างโหยหวน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
เสียงร้องอันโหยหวนดังลั่นออกจากปากของKnightฉกรรจ์ร่างใหญ่ สะกดทุกสิ่งในบริเวณให้ตกตะลึงในภาพที่เห็น ก่อนที่เดบาจะหมดสติไป กรรมการได้สติก่อนแล้วเห็นดังนั้นเดินเข้าไปตรวจสอบทางเดบาทันที ยังมีลมหายใจอยู่ จึงผายมือไปยังฟีโอน่าประกาศผลทันที
“การประลองรอบชิงชนะเลิศ ผู้ชนะได้แก่ ฟี่โอน่า อาร์แคนนั่ม”
สิ้นเสียงประกาศของกรรมการ เหล่าแพทย์สนามรีบวิ่งกรูมายังร่างของเดบาทันทีเพื่อตรวจดูอาการ
เป็นชัยชนะที่เงียบกริบไม่มีเสียงปรบมือยินดีหรือร้องกรี๊ดจากสาวๆเหมือนอย่างตอนแรก ทุกสิ่งรอบข้างอยู่ในความเงียบหมด กรรมการเดินเข้ามาหาฟีโอน่า
“เอ่อ คุณฟีโอน่ากรุณาสลายเวทย์ด้วยครับ ไม่งั้นถ้าคุณเดบา เสียชีวิตไปเราจะปรับคุณเป็นผู้แพ้ไป”
ฟีโอน่าไม่พูดอะไรเดินหันหลังเดินลงจากเวทีไปอย่างไม่ใส่ใจในคำข้อร้องของกรรมการ
“ตุ๊บ!!”กรรมการหันไปดูที่ต้นเสียงทันที ร่างของKnight ร่างใหญ่นอนลงไปกองกับพื้น
เหล่าแพทย์สนามได้แบกร่างที่หมดสติของเดบาไปทันที
“โหย ดูสิเซตัส ทำไมพี่สาวถึงโหดขนาดนี้ หน้าตาก็ออกจะดีแต่ไม่น่าจะโหดเหี้ยมถึงปานนั้น”
“อืม คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกไป กลับกันเถอะ เดียวจะเย็นแล้ว” (ใช่ เอ็งก็คนล่ะฟ่ะรู้หน้าไม่รู้ใจ - -a)
“ไม่เอาก็ฉัน ไม่อยากกลับนิ เดียวเซตัสก็ไปไกลเลย คงอีกนานกว่าจะได้เจอกันอีกที ฉันอยากอยู่กับเซตัสให้นานที่สุดนี่”เยฟี่มองเซตัสด้วยสายาอ้อนวอน
“อื้อ ก็ได้งั้นเราไปเที่ยวกันต่อน่ะ ว่าแต่ไปไหนดีล่ะ”
“ไปดูการแสดงหน้าวิหารกัน”เยฟี่ยิ้มอย่างยินดีที่เซตัสตกลงอยู่เที่ยวกะเธอต่อ
เยฟี่จูงเซตัส(มันน่าจะใช้ฉุดมากกว่ามั้ง - -*) ออกจากฝูงประชาชนที่มาชมการประลองเดินตรงไปยังวิหารเวซซ่าทันที
ที่หน้าวิหารมีลานกว้างขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนที่มาชมการแสดง การละเล่นต่างๆที่จัดขึ้น
เซตัสกับเยฟี่กะลังชมการแสดงต่างๆอย่างสนุกสนานอยู่ ทันใดนั้นเอง เด็กหนุ่มคนนึง ผมสั้นสีทอง ดวงตาสีฟ้าฉายแววขี้เล่น ผิวขาวแต่งตัวมิดชิดสีดำ มีผ้าคลุมปาก วิ่งตรงมาทางเซตัสก่อนโยนของกล่องบางอย่างให้
“เอ้า เพื่อนดูแลให้ดีล่ะ”พูดด้วยเสียงอันดังก่อนจะวิ่งจากไป (อารายของมันฟ่ะ- -a)
ในขณะที่เซตัส งุนงงกะการกระทำของเด็กหนุ่มอยู่นั้น ทหารวิ่งเขามาชี้มาทางเขาแล้วตะโกนบอกพวกพ้องว่า
“เร็ว ทางนี้ เพื่อนของมันอยู่นี่ จับมันให้ได้”
เซตัสหันไปมองตามเสียงของทหารที่ร้องตะโกนอยู่ นิ้วของทหารที่กะลังตะโกนบอกเพื่อน ทำให้เซตัสต้องตกใจเพราะนิ้วมันชี้มาที่ตน(เห้ย เวงแล้วไหมล่ะT-T) เหล่าทหารวิ่งกรูมาเป็นขบวนเพื่อจะจับตัวเขาทันที เซตัสเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งหนีเหล่าทหารในทันที (หนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์ กลยุทธ์ที่ดีสุดก็คือ เผ่นล่ะคร๊าบไม่อยู่ให้จับหรอก)
เซตัสวิ่งหนีเหล่าทหารมาได้สักพักก่อนหันซ้ายหันขวาสำรวจว่าไม่มีใคร จึงเอนหลังนั่งพิงหลังกับต้นไม้ในสวนย่อมในตัวเมือง ทันใดนั้น บุคคลที่เขาไม่คาดฝันจะพบปรากฏตัวเบื้องหน้าเขาอย่างไร้สุมเสียง ผู้ชนะการประลองเวทย์ที่เขาและเยฟี่เพิ่งชมการประลองจบไปเมื่อตอนบ่ายได้มายืนตรงหน้าเขาแล้ว ฟีโอน่า!! เธอเอื้อมมืออกมาก่อนที่จะกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา
“เอาคืนมา”เป็นประโยคที่สั้นแต่ได้ใจความ (ตรงไหนฟ่ะ ตูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย >.<)
“จะเอาไรคืนไปหรอครับเพ่ ผมไม่รู้เรื่องง่ะ”เซตัสเกาหัวอย่างงุนงง
“แหวนแห่งลีบบร้า”น้าเสียงเย็นชายิ่ง ตอบด้วยถอยความสั้นๆแต่แฝงไปด้วยความหงุดหงิด
“อ้าว เพ่ก็ชนะเลิศได้ไปแล้วนี่ แล้วมันจะมาอยู่อะไรกะผมล่ะ”เซตัสมองฟีโอน่าด้วยสายตางุนงง
“พูดดีๆ ไม่ชอบต้องให้ลงมือใช่ไหม แอปสิลอน ซอร์เซอรี่(Epsilon Sorcery)”
ไม้คทาอันเดียวกะตอนประลองปรากฏขึ้นกับสายตาทันที
“เดียวครับเพ่ ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ และผมก็ไม่ได้อยากสู้กะเพ่ด้วย”เซตัสโบกมือไปมา
ฟีโอน่าไม่ฟังเสียงเริ่มร่ายเวทย์ในทันที (อ้าว หนีเสือปะจระเข้นี่หว่าแถมไม่ใช่จระเข้ธรรมดา มันจระเข้ยักษ์ซะด้วยงแง~~ ใครก็ได้ช่วยด้วยคร๊าบ T/\\T)
ตอนต่อไปพบการปะทะกันระหว่างฟีโอน่ากะเซตัส อย่าพลาด!!
เอ่อสวัสดีครับเพื่อน พี่ๆน้อง ทั้งหลาย (^/\\^)
ตอนนี้เป็นไงมั้งครับ อิอิ ตัวละครใครออกมาแล้วมั้งเอ่ย
กังวลมากเลยครับ เพรี้แต่งเป็นเรื่องแรกเลยง่ะ >.<
อืมอ่านแล้วรู้สึกยังไงหรืออยากเสนอ ติชม แสดงความคิดเห็นกันมาได้เต็มที่เลยน่ะครับ
จะยินดีอย่างยิ่งเลย ขอโทษด้วยจ้าที่กว่าจะอัพ กะลังยุ่งๆเรื่องเดินทางอ่ะครับอยู่
เอ่อ ที่อังกฤษผมตอบคำถามได้ไม่บ่อยเหมือนเคยแล้วน่ะครับ(เน็ทมันแพงง่ะ ชมล่ะ 210 บาท เล่นมากไม่ไหวจนตายเลย ฮือ) ขอบคุณมากทุกความคิดเห็นน่ะครับ ขอบคุณ
ผู้จารึกจากบูรพา ^.^V
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น