คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 16 - หลังจากนั้น
“โอ๊ย!!”เสียร้อแหปาอายนหนึ่ัไปทั่วห้อ าเสียพอรู้ว่าเ็บมาแน่ๆ ร่าเล็้าน้าวาลับใส่ทันที
”ะร้อทำไม แ่นี้อทนหน่อยสิ”เอลลินหน้าอพลารัผ้าพันแผลไปพลา ‘ปึ้’้วยวามที่ไม่เย รัษา มา่อนทำให้ะแรในารพันผ้าไม่ถู ายหนุ่มผู้ว(โ-ะ-ระ)วยอาะไม่ไ้ายเพราะทนพิษบาแผลไม่ไหว แ่อาะายเพราะารรัษาแบบผิหลัสูร็เป็นไ้
“้า ไอ้บ้า!แะ่าันรึไ พอๆเี๋ยวทำเอ”เน(ผู้ววย)ว้าล่อพยาบาลามืออเอลลินมาทำเอ ถึมันะไม่ถนันัแ่็ีว่าให้เพื่อนายที่ีแ่าร ทำลายล้า มาทำแผลให้ ฝ่ายที่โนแย่เรื่อมือ(แล้น)ไป็ทำหน้าไม่สบอารม์นั
“เออ ทำเอไปเลยไป ะหาหมอ็ไม่ไปหา ถ้าแ้ำในายไปันไม่ยุ่้วยนะโว้ย”เอลลินวาใส่เน ถึแม้ะูล้ายำ่าแ่เ้าอวาสีน้ำาลเปลือไม้็เป็นห่วเาเหมือนัน เอลลินเินระทืบเท้าแล้วว้าเสื้อลุมสีำสนิทที่แวนอยู่้าผนัมาสวม
“แะไปไหนน่ะ”เนถาม ในมือถือวยา่าเื้อแล้วอีมือ็พันแผลไปพลา
“หิว้าว อยู่ที่นี่็ไม่มีอะไริน”เอลลินพูแล้วปิประูัปั้ “ใล้มืแล้วระวัพวโริ้วยนะโว้ย” เนะโนพลาหัวเราะิ
“เออ” เอลลินโผล่หน้ามาอีทีแบบอยาะ่าเพื่อนายอนริๆ ่อนะเินออไป
ในห้อึเหลือเพียเนับล่อปมพยาบาล1ล่อ นัยน์าสีม่วอเมทิสับ้อไปยับาแผลที่ท้อ ึ่ถูอมีมแทลึนลำไส้แทบออมาเินเล่น เนถอนหายใเล็น้อย่อนะทำแผล่อ
หลัาเอลลินไปไม่นานนั ร่าอเ็หิร่าบา็้าวเ้ามาในห้อ
“อโทษนะะ”สาวน้อยผมสีมพูเินเ้ามาในห้อพัที่เนอยู่ เ็หนุ่มผมน้ำาลไหม้นิ่้า ทำหน้าใยัับเห็นผี
“มีอะไรเหรอ” เนรีบถาม ทำหน้านิ่ไว้แม้มือะรีบวานหาอะไรมาป้อันัว
“ันมา….อโทษนะะ เรื่อบาแผลอุ” ลัส้มหัวลอย่าสำนึผิ เนมีทีท่าว่าแปลใเล็น้อย่อนะพูอบ
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ มันเป็นเรื่อธรรมาอารแ่นี่นา” เาเาหัวยิๆ เริ่มวาใว่าอีฝ่ายมาี ลัสรีบเินเ้ามาูบาแผลอเน “อโทษ่ะ ันอูแผลอุไ้ไหม”
เนไม่ทันอบรับหรือปิเสธ ลัส็เปิเสื้อเาโยที่เ็หนุ่มไม่ทันั้ัว “เฮ้ย”
รอยมีเล็ๆำนวนมาปราอยู่บนร่าายอเน แผลที่ไหล่ ใส่ยาเรียบร้อยแล้วแ่ยัเหลือแผลเป็นทายาวนถึ้อศอ แผลที่หนัที่สุเป็นที่ท้อ แม้ะพันผ้าพันไว้อย่าเรียบร้อยแ่ลัส็รู้ว่า แม้ะูเหมือนไม่หนัหนาสาหัสอะไรแ่แทลึไปถึอวัยวะภายในแน่ๆ ลัส้าวออมาาเน เธอเอามือปิปา
“นี่ันทำับุถึนานี้เลยหรอะ” หยน้ำใสๆเริ่มอาบแ้มอลัส เนที่เห็นลัสอยู่ๆ็ร้อไห้ึเิอาารลนลาน
“มะ ไม่เป็นไรหรอ ยะ อย่าร้อสิ” เนเอามือลูบหัวลัสเบาๆราวับเธอเป็นเ็เล็ๆ วาลมโสีแอลัสมอมาทาเา
“ัน..ฮึ อโทษ่ะ” ลัสเอ่ยอย่าสำนึผิ น้ำายัอาบใบหน้าน่ารั
“ไม่เป็นไร..” เนมอลัส แววาอหล่อนใสื่อไม่เหมือนับเ็สาวที่ไล่่าเาเมื่ออนลาวัน นัยน์าสีอเมทิสอเนมอเธอ เาโอบศีรษะอลัสเ้ามาพิไหล่นเอ
”..ไม่เป็นไร” เนปลอบ
“....ไม่เป็นไร….”
“ลัส~!” านเปิประูเ้าไปโยไม่ไ้เาะามมารยาท ้านหลัมีมาิับแ๊ยืนอยู่
ะอุ๋ย...
ูท่าทาพวเาะมาผิัหวะไปหน่อย...
ภาพที่ทั้สามเห็นือ เนในสภาพึ่เปลือยนั่อยู่บนเีย โอบศีรษะลัสให้พิไหล่นเอ ับลัสที่อยู่ในอ้อมอเน น้ำาึมบนใบหน้า
พวานยิ้ม้า แ่ประู็่อยๆปิล ปิล นปิสนิท... ไ้ยินแ่เสียาหลัประู “อโทษที่มารบวน”
“เฮ้ย! พวนาย เ้าใผิแล้ว~ ลับมา่อน~~” เนรู้วามหมายึโวยวาย ในะที่ลัสทำหน้าาไม่รู้เรื่อ เมื่อเ็หนุ่มอีเ้าายปีศาออไปเปิประู แ่ทั้สามมเมื่อรู่็พาันหายวับไปเรียบร้อยแล้ว เหลือทิ้ไว้เพียเสีย้อสะุหูามระเบียทาเิน
“ามสบายนะ!”
“ฝาูแลลัส้วยนะ้ะ”
“แหม เ็สมัยนี้ไวไฟริๆ”
“เฮ้ย พวนายิอะไรันนั่น ลับมาเี๋ยวนี้นะ” เนร้อเรีย แ่เาไ้ยินเพียเสียฝีเท้าที่ไลออไป
“ิ” ลัสหัวเราะิๆอยู่้านหลั ยิ้มพร้อมปาน้ำา ทำให้เ็หนุ่มหันไปมอ
“พวานนี่ล่ะ็...” ลัสยิ้ม ใบหน้าลมยิู่น่ารั “อโทษนะะ แ่พวเา็เป็นแบบนี้เสมอ”
ลัสพ่นลมหายใเบาๆ วหน้าใสๆเยึ้นมอเน เส้นผมสีมพูุอาุระยาวระเียนอน วาลมโสีแแววาเหม่อเล็น้อย แ้มมพูระเรื่อ ริมฝีปาเล็ๆสีมพูเอ่ยออมาบาเบาพร้อมับหลับาล
“เป็นเพื่อน ...ที่ีที่สุอัน”
-----------------------------------------------
อนนี้เป็นบทนอรอบ พึ่เห็นว่าลืมใส่่อาอนที่แล้ว่ะ เลยออสั้นหน่อย 555+
พันี้เอามาลเาหน่อย ออภัยนะะ><
ความคิดเห็น