คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : One :: Lust (ร่าน) [NC-17]
|
Title : ......ใจแตก...... Couple : [Yunho X Jaejoong] Author : ReaL*SkY Rate : NC-17 -this part- One :: Lust (ร่าน) “คุณชายแจจุง วันนี้มาโรงเรียนแต่เช้าเชียวนะค่ะ”สรรพนามที่ฟังแล้วชวนคลื่นไส้ ทำให้เด็กหนุ่มต้องหันไปตามเสียงเรียกอย่างเสียไม่ได้ “นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็คุณหนูอึนนาทายาทคนเดียวของกิจการจิลเวอร์ลี่นำเข้าจากฝรั่งเศษนี่เอง” เด็กหนุ่มกล่าวทักทายกลับตามมารยาททั้งที่ใจจริงอยากจะเดินหนีแม่ผู้หญิงพวกนี้ไปให้พ้นๆเสีย .....ไม่ว่าผู้หญิงคนไหน ก็หวังจะจับ คุณหนูใหญ่ของตระกูลคิม....... “แหมดีใจจังที่คุณชายยังจำอึนนาได้” เด็กสาวกล่าวพลางก้มหน้างุดๆอย่างเขินอาย “ทำไมจะจำไม่ได้ละครับ เราเจอกันที่โรงเรียนก็ออกบ่อย งานปาร์ตี้ที่บ้านผม อึนนาก็มาบ่อยนี่นา วันนี้คุณพ่อของอึนนาก็จะไปดินเนอร์กับพ่อผมนี่ครับ อึนนาจะไปด้วยรึเปล่า” รอยยิ้มที่ฉาบอยู่บนใบหน้าของ คิมแจจุง ลูกชายคนโตของตระกูลคิม เล่นเอาสาวเจ้าแทบจะละลายลงไปกองอยู่แทบเท้าเลยทีเดียว “ปะ...ไปแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” “งั้นเหรอครับ ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอดินเนอร์เย็นนี้เชียวครับ” แจจุงทิ้งท้ายก่อนจะปล่อยให้เด็กสาวยืนใจเต้นแรงอยู่กลางสวนหย่อมคนเดียว “คิก..คิก.. คุณชายค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นน้า.... เฮซึงยังไม่อยากโดนไล่ออกจากโรงเรียน” เสียงหัวเราะคิกคักดังออกมาจากกลีบปากบางก่อนจะเอ่ยปากห้าม ซึ่งดูเหมือนคำเชิญชวนซะมากกว่า “ชีส์....เบาๆสิ เค้าเรียนกันอยู่ไม่มีใครขึ้นมาบนนี้หรอก” แจจุงกระซิบแผ่วเบาก่อนจะขบใบหูขาวๆนั้นอย่างจงใจ ฝ่ามือซุกซนล้วงเข้าไปในสาบเสื้อสัมผัสกับความเต่งตึงของสาวน้อยตรงหน้าที่ซะดุ้งนิดๆ ก่อนที่จะหัวเราะเบาๆแล้วเอื้อมมือไปคล้องคอของแจจุงให้โน้มตัวลงมาแลกลิ้นกันอย่างซาบซ่าน แล้วก็เป็นเฮซึงนั่นแหละที่เป็นฝ่ายคลายริมฝีปากออกมาก่อน “ถ้ามีใครมาเห็นคุณชายต้องรับผิดชอบน้า......” เด็กสาวกล่าวพลางเลื่อนมือลงมาปลดไทด์สีเข้ม “เธอก็พูดอย่างนี้ซะทุกครั้งสิน่า...” จบคำพูดนั้นฝ่ามือของเด็กหนุ่มก็ล่วงล้ำเข้าไปถึงกางเกงในตัวจิ๋วซะแล้ว “อ้า....คุณชายเนี่ย....ผิวเฮซึงช้ำหมดแน่เลย” เด็กสาวกล่าวพลางมองแจจุงด้วยสายตาเป็นประกาย “ถ้าเพื่อนเธอถามก็บอกไปสิ ว่าเธอมีอะไรกับผู้ชายที่มีคนหมายปองมากที่สุดในโรงเรียน” คำพูดของเด็กหนุ่มทำเอาเฮซึงหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ “แหม...ผู้หญิงตั้งเยอะแยะที่มีอะไรกับคุณชาย....อ๊ะ!!” เด็กสาวสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่านิ้วมือของแจจุงชักจะซุกซนเข้าไปทุกที “ชั้นไม่ทำกับใครมากเท่าเธอหรอกน่า...” แจจุงกล่าวทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าออกมาจากซอกคอขาวๆ “เธอเป็นของชั้น” คำๆนี้ถูกนำขึ้นมาใช้อีกครั้ง เหมือนกับทุกๆวันที่เค้าขึ้นมาบนดาดฟ้าเพื่อที่จะสนุกกับร่างกายของผู้หญิงพวกนี้ ของเล่นชั้นดี ไม่ต่างจากที่เค้าเคยเป็น........ ............................................................................................. “เมื่อวานมีคลับเพิ่งเปิดใหม่ คืนนี้ไปกันปะ” เด็กหนุ่มหน้าตาเจนโลกอย่างฮยอกแจเอ่ยชวน ในขณะที่แจจุงกำลังจะเคลิ้มหลับระหว่างคาบเรียนพอดี “ใครไปบ้าง” เด็กหนุ่มกล่าวถามสั้นๆตามนิสัยของเด็กที่มีแต่คนตามใจ “กู พี่คังอินถ้ามึงด้วยก็สามคน” ฮยอกแจกล่าวก่อนจะมองหน้าแจจุงเป็นเชิงถาม “เออ!!ไปก็ดีเหมือนกัน กูเบื่อๆผู้หญิงพวกนี้อยู่พอดี” แจจุงตอบอย่างไม่ใส่ใจพลางหาวหวอดๆ อาจารย์ที่ยืนหัวโด่อยู่ข้างหน้าเหมือนจะมีคนฟังอยู่ไม่ถึงสิบคน นักเรียนในห้องนี้มีแต่พวกสมบัติล้นบ้านใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดอยู่แล้ว “จะไปหากระหรี่แถวนั้นเหรอวะ” ฮยอกแจพูดแกมกัดเล็กๆ “เปล่า.....กูอยากมีเซ็กซ์กับผู้ชาย!!!” รัตติกาลที่เต็มไปด้วยแสงสีอันน่าหลงไหล ในมุมเล็กๆของเมืองที่ไม่เคยหลับไหลอย่างโซล มีเพียงแสงไฟกระพริบคล้ายกับแฟลชของกล้องถ่ายรูปกระพริบให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย เสียงเพลงยังคงขับกล่อมผู้คนให้ลุ่มหลงไปกับภาพลวงตา ปล่อยให้จิตใจได้หลุดพ้นออกมาจากความเป็นจริง สู่ดินแดนแห่งภาพมายา เสียงพูดคุยและหัวเราะอย่างสนุกสนานดังอยู่ไม่ขาด โดยไม่มีผู้ใดคิดจะใส่ใจหากเรื่องที่ลอยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาพวกนี้จะเป็นเพียงเรื่องที่ปั้นแต่งขึ้นมา ทุกคนมาที่นี่เพื่อหาความสุขใส่ตัวก็เท่านั้น ที่นี่..... ................Fairy Land............... น่าแปลกที่สถานเริงรมย์แห่งนี้จะมีลูกค้าแน่นเอี๊ยด ทั้งที่เพิ่งจะเปิดทำการได้แค่วันเดียว เด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มพวกนี้คงจะรายได้ดี ดูหน้าตาก็รู้ๆกันว่าไม่ได้รับแขกแค่ในคลับ แต่รับกันถึงเตียงทั้งนั้น แถมเจ้าฮยอกแจมันยังบอกอีกว่า เจ้าของเป็นแค่เด็กม.ปลายที่อยากเอาเงินที่บ้านมาละลายเล่นกับเรื่องน่าสนุกพวกนี้ แต่ดูเหมือนมันจะเพิ่มรายได้ให้กับกองสมบัติมากกว่าทั้งสามนั่งลงที่เคาท์เตอร์บาร์ แสงไฟสลัวๆทำให้เห็นหน้าบาร์เทนเนอร์ได้ไม่ชัดนัก “เบียร์เย็นๆแก้วนึง” คังอินเริ่มสั่งก่อน พลางสอดสายตาหาสาวสวยที่จะพาเข้าโรงแรมในคืนนี้ “สองเลยแล้วกัน มึงล่ะจะเอาไร” ฮยอกแจสั่งก่อนจะหันไปถามแจจุง “SPIRYTUS” แจจุงกล่าวแบบไม่ต้องคิด ทำเอาบาร์เทนเนอร์ ชะงักไปนิดๆ ผู้ชายตัวเล็กๆบอบบางๆ เค้ากินเหล้าแรงๆอย่างงี้กันรึไง “จะรีบเมาไปไหนกันครับ ผมว่า...สำหรับคนสวยอย่างคุณให้ผมเลี้ยงมาร์ตินี่ซักแก้วจะดีกว่ามั๊ยครับ” ชายหนุ่มท่าทางดูดีในชุดสูทสีเข้มกล่าวก่อนจะนั่งลงข้างๆแจจุงSPIRYTUSถูกชายหนุ่มผู้นี้บอกปฏิเสธไป ไม่นาน เครื่องดื่มแอลกอฮอล์สีดำสนิทสองแก้วก็ถูกวางลงตรงหน้าของคนทั้งคู่ “นายชื่ออะไร” แจจุงกล่าวถามชายหนุ่มผู้เสนอตัวเลี้ยงมาร์ตินี่แก้วนี้กับเขา “ซีวอน ใครๆก็เรียกผมอย่างนี้” คำตอบเจือด้วยเสียงหัวเราะน้อยๆ เมื่อเห็นมาร์ตินี่ในมือของหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าถูกซดรวดเดียวหมด “ดื่มแบบนั้นคงไม่อร่อยเท่าไหร่” ซีวอนยกมาร์ตินี่ขึ้นดึ่มบ้างแต่ไม่ได้กลืนมันลงคอแต่อย่างใด กลับดึงแจจุงเข้ามาประกบริมฝีปากบางๆนั่น แล้วส่งเครื่องดื่มสีดำสนิทสู่อุ้งปากของคนตัวเล็กช้าๆ รสฝาดของมาร์ตินี่ กับรสหวานของลิ้นชื้นๆ ไม่รู้ว่าอย่างไหนมันจะเร้าใจกว่ากัน แต่ที่ฮยอกแจกับคังอินรู้ วันนี้แจจุงคงทิ้งเค้าสองคนไปก่อนแหงๆ ก็มันออกจะระทวยซะขนาดนั้น สองแขนโอบรอบคอชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงสิบนาที แลกลิ้นกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ตาเรียวฉ่ำเยิ้มไม่รู้ว่าด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือแรงอารมณ์กันแน่ แผ่นหลังซึ่งมีเพียงแค่เชิ๊ตขาวบางๆที่ชื้นเหงื่อรู้สึกถึงฝ่ามือหนาที่ไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงขอบกางเกงยีนส์เอวต่ำที่ตั้งใจใส่มาล่อผู้ชายโดยเฉพาะ มือบางเลื่อนไปไล้แผ่นอกแกร่งของคนตรงหน้าอย่างไม่รู้ตัว ในขณะที่ยอดอกของตัวเองตั้งขึ้นมาด้วยแรงอารมณ์ ล่อตาล่อใจให้คนตรงหน้าบดขยี้มันผ่านเชิ้ตบางๆ ผู้ชายที่มีอาการอย่างนี้ เค้าเรียกว่า “ร่าน” ไม่ใช่รึไง “จะให้ผมเรียกคุณว่าอะไร” ซีวอนละริมฝีปากออกมาถาม ในขณะที่ฝ่ามือยังคงบีบเค้นสะโพกของคนตัวเล็ก อย่างไม่เกรงสายตาประชาชีอย่างฮยอกแจและคังอิน รวมไปถึงบาร์เทนเนอร์คนนั้นด้วย “ยองอุง เรียกชั้นว่ายองอุง” ร่างบางกล่าวสั่งอย่างเอาแต่ใจ พร้อมทั้งทำท่าจะดึงซีวอนลงมาจูบต่อ “ไว้ไปต่อกันบนห้องดีมั๊ย ยองอุง...” ซีวอนช้อนตัวยองอุงของเขาขึ้น ท่ามกลางสายตาริษยาของสาวๆและหนุ่มๆหน้าหวานที่เป็นพนักงานของร้าน “บอกคุณพ่อด้วยว่าวันนี้ฉันไม่กลับบ้าน” ซีวอนกล่าวกับบาร์เทนเนอร์หนุ่ม “ครับคุณหนู” สิ้นเสียงบาร์เทนเนอร์หนุ่ม ซีวอนก็เปิดประตูเข้าสู่หลังร้าน พร้อมกับที่ฮยอกแจกับคังอินได้รับคำเฉลยในใจ เจ้าของ FAIRY LAND แห่งนี้คงเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากคนที่อุ้มเพื่อนเค้าไปเมื่อกี้นี่แหละ ภายในห้องนอนสุดหรูเหนือสถานเริงรมย์เปิดใหม่อย่าง FAIRY LAND ที่พอเข้ามาปุ๊ปก็รู้ได้ทันทีว่ามีไว้ทำอะไร ห้องของเจ้าของมีไว้นอนกับเด็กในคลับ ผู้หญิงขายตัว หรือผู้ชายร่านๆแบบเค้าก็ย่อมได้ แจจุงถูกวางลงบนเตียงนุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่ร่างสูงจะตามขึ้นทาบทับ ริมฝีปากประกบเข้าหากันอีกครั้งเหมือนมีแรงดึงดูด ลิ้นสากๆเกี่ยวกระหวัดในช่องปากทุกซอกทุกมุม รวมทั้งริมฝีปากบาง ทำเอาคนตัวเล็กสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย นานมากแล้วที่ไม่ได้มีเซ็กซ์กับผู้ชาย ร่างกายโหยหาสัมผัสจากคนตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว เชิ๊ตขาวถูกถอดออกไปใช้มัดข้อมือทั้งสองข้างตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้แจจุงได้แต่แอ่นกายรับสัมผัสที่คนตรงหน้าปรนเปรอให้ กางเกงยีนส์เอวต่ำถูกร่นลงมาจนถึงเข่า แต่กางเกงในสีขาวยังคงขวางกั้นสัมผัสอันแสนเร่าร้อนจนคนตัวเล็กบิดกายเร่าๆ “ซีวอน...อ๊ะ....อา.... ถอดมันออก...อื้อ.... ได้โปรด....” แค่ใบหน้ายามมีอารมณ์ของร่างข้างใต้ก็ยั่วยวนมากพออยู่แล้ว แต่คำขอร้องที่เปล่งออกมาราวกับจะขาดใจเมื่อครู่ กับสายตาที่ออดอ้อนทำเอาความอดทนของซีวอนขาดผึง ชั้นในสีขาวถูกถอดออก ก่อนที่ริมฝีปากจะครอบครองส่วนอ่อนไหวนั้นแทนฝ่ามือหนา ปลายลิ้นสัมผัสราวกับกำลังละเลียดไอศครีม แจจุงครางแทบไม่เป็นภาษา นิ้วเรียวที่จิกทึ้งผ้าปูที่นอนในทีแรก เลื่อนขึ้นมากดศีรษะของซีวอนอย่างลืมตัว ส่วนปลายกำลังถูกหยอกล้อด้วยเรียวลิ้นของซีวอนอย่างช่ำชอง จนในที่สุดร่างกายของแจจุงก็เกร็งไปทุกสัดส่วน พร้อมกับปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา “อ๊ะ...อ๊า~~~~~~~ซี....วอน.....” แจจุงถูกจับพลิกให้คว่ำหน้าลงกับที่นอน นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางที่คับแคบอย่างช้าๆจนสุด แล้วเริ่มขยับเข้าออกเรียกเสียงหวานๆออกจากลำคอได้เป็นอย่างดี “อ๊ะ...ซี....วอน.....อึ๊ก......” จากหนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว สามนิ้ว ความเจ็บปวดเลือนหายไปเรื่อยๆ เมื่อความเสียวแล่นปราดขึ้นมาแทนที่ ส่วนหน้าแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งเสียดสีกับที่นอนตามจังหวะที่ขยับตัวรับกับนิ้วมือด้านหลัง ทำเอาร่างบางแทบคลั่ง “ยองอุง ...พร้อมรึยัง....อืม.....ชั้นไม่ไหวแล้ว” ซีวอนเอ่ยถามพลางจับส่วนนั้นของตน เขย่าน้อยๆให้มันพร้อมใช้งาน “เข้ามาสิ.....อึก.....ชั้น....ต้องการนาย.....” สิ้นคำพูดมิคกี้ไม่รอช้า สอดใส่ส่วนนั้นเข้าสู่ช่องทางที่บีบรัดนั้นจนสุด ทำเอาร่างข้างใต้กรีดร้องออกมาจนสุดเสียง “ยองอุง....อา....ข้างในนี้ ร้อนจังเลย” ซีวอนกล่าวล้อๆ ทำเอาคนข้างใต้หน้าแดงซ่าน เวลามีเซ็กซ์กับผู้ชายมันก็ต่างกับตอนมีกับผู้หญิงตรงนี้แหละ กับผู้หญิงมันจืดชืด กับผู้ชายร่างกายนี้มันไม่เคยบอกว่าพอ ซีวอนเริ่มขยับตัวช้าๆ เมื่อเห็นว่าคนข้างล่างก็ทนไม่ได้แล้วเหมือนกัน จังหวะค่อยๆเร่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนคนข้างใต้ครางเสียงหลง “อื้อ..อ้า....ซีวอน....เร็วอีก....อึก...อ๊ะ...อ๊ะ...ข้างหน้า....ช่วยที” เมื่อร่างบางเอ่ยขอ มีหรือซีวอนจะปล่อยไว้ มือหนาเลื่อนเข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบางพลางขยับให้เข้ากับจังหวะที่กระแทกกระทั้นอยู่ด้านหลัง ปรนเปรอมันให้กับร่างสวยๆนี้ “รู้สึกดีมั้ย หืม???” ซีวอนกระซิบถาม ปลายนิ้วกดเน้นที่ส่วนปลายของร่างบาง “อ๊ะ...รู้สึก..ดี...อ๊ะ....ตรงนั้น....มัน...อ๊า....” ทุกส่วนสัดร้อนจนแทบทนไม่ไหว ร้อนจนแทบจะระเบิดออกมา “ตรงนี้ทำไมเหรอ” ซีวอนยังคงเค้นคลึงอยู่ที่ส่วนปลายราวกับจะระเบิดร่างเล็กออกเป็นเสี่ยงๆ “จะไปแล้ว...อึก...อ๊า~~~~~~” เสียงร้องครางดังขึ้นพร้อมกับที่น้ำสีขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาเปรอะที่นอน ในขณะที่ซีวอนยังคงกระแทกร่างเข้าออกอย่างรุนแรง ชายหนุ่มกระแทกส่วนนั้นเข้าไปจนมิดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างกายจะกระตุก แล้วน้ำรักก็ฉีดพุ่งเข้าสู่ช่องทางนั้นจนไหลเยิ้มลงมาที่ขาอ่อนขาวๆของร่างเล็ก “อืม....” ซีวอนถอนกายออกมาช้าๆ ก่อนจะพรมจูบบนใบหน้าสวยอีกครั้ง “สุดยอดเลยครับยองอุง” คล้ายคำกล่าวราตรีสวัสดิ์ สิ้นเสียงของซีวอนทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทราด้วยความเหนื่อยอ่อน ดวงตาเรียวสวยกระพริบถี่ๆ เมื่อลืมตาขึ้นมาพบกับแสงจ้าในยามที่นาฬิกาชี้เข็มบอกว่าใกล้จะเที่ยงวันเข้าไปทุกที ร่างบางๆซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา สิ่งเดียวที่ให้ความอบอุ่นในกลางฤดูใบไม้ร่วงเช่นนี้ “ตื่นแล้วเหรอ ครับยองอุง...” เสียงเรียกอย่างล้อเลียนเรียกให้คนที่ยังไม่ตื่นเต็มที่จำหันไปตามเสียงเรียกอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ชายหนุ่มในชุดคลุมอาบน้ำสีดำสนิท เส้นผมชื้นๆระอยู่ที่ลำคอ ในมือถือแก้วไวน์แดงก่อนยกขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์ แจจุงคว้าเชิ๊ตสีขาวของซีวอนที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวมปิดบังเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหา “ใส่เชิ๊ตตัวเดียวแบบนี้ คิดจะยั่วกันรึไง” ซีวอนกล่าวล้อขึ้นอีกครั้ง “บ้ารึไง ไม่มีอารมณ์หรอกน่า...” แจจุงขมวดคิ้วก่อนจะแย่งแก้วไวน์ในมือซีวอนขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด “อาบน้ำซะสิบ้านนายอยู่ไหนเดี๋ยวฉันจะไปส่ง” ซีวอนว่าพลางไล้เอวบางช้าๆ “ไม่จำเป็นหรอก ฉันกลับเองได้.....” แจจุงว่าพลางนั่งลงบนตักของซีวอนก่อนจะรินไวน์เพิ่ม แล้วก็กลืนมันลงคอรวดเดียวไม่ต่างจากทุกครั้ง “ดื่มหนักเป็นประจำรึไง” ซีวอนรินไวน์เพิ่มให้แจจุงอีก “ไวน์นะต้องค่อยๆละเลียดสิ ถึงจะรับรู้กลิ่นของมันได้เต็มที่ ซดรวดเดียวแบบนั้นจะไปรู้สึกอะไร” “โฮสต์ร้านนายทำงานกันกี่โมง” แจจุงถามขึ้นมาดื้อๆ “สี่ทุ่ม ถามทำไม” ซีวอนตอบกลับงงๆ “ขายตัวทุกคนใช่มั้ย” ถามจบก็จิบไวน์ช้าๆ ราวกับรออะไรบางอย่าง “ก็เก้าสิบเปอร์เซนต์ นายจะรู้ไปทำไม” “ใส่รายชื่อฉันลงไปได้เลยนะ รับแขกทั้งในร้าน ทั้งบนเตียง.....บอส” กล่าวจบก็กระดกไวน์จนหมดแก้ว ก่อนจะก้มลงจูบซีวอนช้าๆ แต่หนักหน่วง เรียวลิ้นที่ฝาดเฝื่อนด้วยรสชาติของไวน์ราคาแพง ควานไปทั่วทั้งปากของซีวอน ก่อนจะค่อยๆคลายจูบ ละเลียดริมฝีปากออกมาอย่างยั่วยวน “นี่แหละรสชาติของไวน์ที่แท้จริง” ร่างบางลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ พลางฮัมเพลงเบาๆ So kiss me and smile for me Tell me that you'll wait for me Hold me like you'll never let me go. I'm leavin' on a jet plane I don't know when I'll be back again Oh, babe, I hate to go. “เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน” เสียงทุ้มฟังดูมีอำนาจดังขึ้น เพียงแต่คนตัวเล็กไม่รู้สึกเกรงกลัวแม้แต่น้อย พลางกระชับกระเป๋านักเรียนที่พาดอยู่บนบ่า “นอนบ้านเพื่อน” แจจุงตอบกลับไปอย่างเย็นชา พลางจ้ำผ่านผู้เป็นพ่อไปอย่างไม่สนใจ “บ้านตัวเองก็มี ทำไมต้องไปนอนบ้านเพื่อน” เขากล่าวซ้ำให้คนตัวเล็กต้องหยุดเดิน “นี่แกไปนอนกับผู้ชายอีกแล้วใช่มั้ย” “ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม” แววตาของแจจุงที่ผู้เป็นพ่อจ้องมอง ไม่บ่งบอกถึงอะไรทั้งสิ้น “ทำไมแกไม่รู้จักทำตัวดีๆให้เหมือนน้องแกบ้าง เรียนก็ไม่เรียน วันๆลากผู้หญิงขึ้นดาดฟ้าโรงเรียน อยากได้แกก็ไปหาเอาในซ่องโน่น จะสร้างความเสื่อมเสียให้ตระกูลไปถึงไหน” ผู้เป็นพ่อตวาดใส่แจจุงอย่างควบคุมไม่ได้ “ก็ผมมันร่านนี่พ่อ เหมือนกับแม่นั่นแหละ.....” เพี๊ยะ!!! ฝ่ามือหน้าตบลงบนใบหน้าสีขาวซีดอย่างแรง จนร่างบางเซลงไปนอนกับพื้น ใบหน้าแดงช้ำเป็นรอยฝ่ามือ แต่นัยน์ตาสีนิลกลับว่างเปล่า ไร้ความรู้สึกใดๆ ราวกับลูกแก้ว ร่างบางเก็บกระเป๋านักเรียนขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ผู้เป็นพ่อได้แต่มองการกระทำเหล่านั้นอย่างไม่เข้าใจ แจจุงเปิดประตูห้องนอนเบาๆอย่างอ่อนล้า ก่อนที่มือบางจะผลักให้มันปิดลง ห้องนอนมืดๆเงียบๆห้องนี้ ครั้งนึงสมัยที่น้องของเค้ายังไม่ไปเรียนต่อที่อเมริกามันเคยถูกฉาบสีฟ้าอ่อนแบบที่เค้าชอบ ตุ๊กตาที่เคยตั้งอยู่บนเตียงจนแทบจะไม่มีที่นอน บัดนี้กลับกลายเป็นว่า มันถูกยัดลงกล่องกระดาษแล้วเก็บไว้ใต้เตียงเสีย จะเหลือก็เพียงตุ๊กตาหมีสีขาวตัวเก่าๆ ที่เป็นของขวัญวันเกิดอายุครบสิบสองจากน้องชาย ก่อนที่จะย้ายไปเรียนที่อเมริกา เสียงท้องร้องเบาๆทำให้แจจุงส่ายหัวช้าๆตามด้วยเสียงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดเจ้าตุ๊กตาหมีทั้งที่เพิ่งจะเที่ยงกว่าๆ แจจุงหยิบหูฟังของเครื่องเล่นเทปแบบพกพามาสวมไว้ ก่อนจะกด Play ด้วยความเคยชิน เทปหมุนช้าๆ พร้อมกับที่ร่างบางหลับตาลง คล้ายเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา “ซ่า.........ซ่า......ตรงนี้รึเปล่าที่กดอัดเสียงน่ะ......” เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นก่อนแล้วตามด้วยเสียงแจ้วๆที่ห่างออกไปอีกหน่อย “ใช่มั้ง.....ยุนโฮร้องเพลงสิ ไปเข้าค่ายตั้งหลายวัน ไม่มีใครร้องเพลงให้แจจุงฟัง” “อื้อๆ ร้องแล้วนะ Twinkle, twinkle, little star, How I wonder what you are. Up above the world so high, like a diamond in the sky.......” ถึงจะยังเป็นเสียงของเด็กน้อยที่มีสำเนียงภาษาอังกฤษแปร่งๆ แต่มันก็ฟังดูเข้าท่า ถ้าสังเกตุดีๆแล้ว จะได้ยินเสียงแจ้วๆอีกเสียงนึงร้องคลออยู่อย่างผิดๆถูกๆ ทั้งเนื้อทั้งโน๊ต ห่างไกลความเป็นจริงซะมากมาย “ยุนโฮร้องเพราะจัง แจจุงรักยุนโฮจังเลย” เสียงแจ้วๆนั้นร้องบอกตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก “แจจุงร้องตามทำไมล่ะ แบบนี้มันก็ฟังไม่เพราะนะสิ” เด็กชายคนแรกเอ็ดออกมาเบาๆ “แจจุงชอบนี่ ยุนโฮร้องเพลงนั้นด้วยสิ เพลงที่คุณแม่ชอบร้องบ่อยๆ เพลงนั้นแจจุงก็ชอบ” เสียงแจ้วๆนั้นสั่งการอย่างเอาแต่ใจ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าอีกคนจะตามใจซะเหลือเกิน “อันนี้รึเปล่า so kiss me and smile for me” “อื้อๆ นั่นแหละๆ ร้องเลยๆ” “So kiss me and smile for me Tell me that you'll wait for me Hold me like you'll never let me go. I'm leavin' on a jet plane I don't know when I'll be back again Oh, babe, I hate to go” “เย้ๆ ทีนี้ เวลายุนโฮไม่อยู่แจจุงก็จะได้ไม่เหงา” “แล้วปุ่มกดปิดมันอยู่ไหนล่ะเราไม่รู้” “งั้นยุนโฮก็ร้องอีกสิ จนมันหยุดไปเองเลยเป็นไง” “เอางั้นก็ได้” “เดี๋ยวๆ แล้วมันจะไม่ไปทับอันตะกี้เหรอ” เสียงแจ้วๆร้องห้ามเป็นการใหญ่ “เออ...นั่นสิ แต่ช่างมันเหอะ ถ้าทับก็เป็นเสียงเพลงอยู่ดีนี่” “อื้อๆ ยุนโฮร้องเลยๆ” เพลงที่ถูกร้องไปแล้วอย่างละรอบถูกร้องสลับไปมาอีกหลายครั้ง โดยมีเสียงเล็กๆนั้น ร้องคลออย่างขาดๆเกินๆอยู่ห่างๆ “เดี๋ยวๆ ยุนโฮ” “หือ.......อะไร” “แล้วปุ่มที่เรากดตอนแรกอะ ใช่ปุ่มอัดแน่เหรอ” “ไม่รู้เหมือนกันเราก็ไม่เคยทำ” “แง้ๆ แล้วถ้ามันอัดไม่ติดล่ะ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ติด ยุนโฮก็ต้องทำจนกว่าจะติด” “เราเหนื่อยน้า...........” “ยุนโฮอย่าใจร้ายซี่.....” “เอางั้นก็ได้ ถ้ามันไม่ติด จะอัดให้ใหม่แล้ว.......ฟึ่บ” เทปหยุดเล่นอัตโนมัติ เมื่อจบม้วน แจจุงซุกหน้าเข้าหาตุ๊กตาหมีคล้ายกับกำลังอ้อน ซ่อนรอยมือที่ซีกหน้าด้านซ้ายเอาไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าราวกับว่ากำลังฝันดี เสียงแผ่วๆลอดริมฝีปากออกมา เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน “ว้าว....ไม่ต้องร้องใหม่ ยุนโฮเก่งจัง ฟังดูสิ มีเสียงแจจุงด้วย.......” To be continue……
เกี่ยวเลย)) ฮิ้วววว ทายถูกกานเยอะจัง ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์มากมาย ได้ไง |
ความคิดเห็น