น้องนิเทศพี่วิศวะ

‘พน.เจอกันที่เดิมนะครับน้องๆ’

เสียงของพี่ๆคณะวิศวะดังขึ้นอ่า จะว่าไงดีฉันไม่ได้อยู่วิศวะหรอกฉันมารอเพื่อนฉันที่นั่งให้รุ่นพี่ว้ากอยู่นานแสนนาน นี่ฉันนั่งรอตั่งแต่4โมงจนตอนนี้ปาเข้าไป2ทุ่มละยุงก็กัด กัดไรนักเนี่ยเจ็บนะว้อยยยยยยย มัวแต่บ่นยังไม่ได้แนะนำชื่อฉันพิงค์     พรรณณา วิศกุล นิเทศ ปี 1 นู่นๆๆเพื่อนฉันเดินมานู่นแล้วจะได้กลับแล้วว้อยยยอ๊ากกกกก

‘รอนานป่ะ’ อิ้งพูดขึ้นกล้าถามเนอะคนเรา

‘ไม่ๆไม่นานเลยแค่ขาลายแล้วแค่นั้นJ’ฉันตอบพรางมอบยิ้มอันมุ้งมิ้งให้นี่ยิ้มประจำตัวเลยนะควรภูมิใจให้มากๆนะจ๊ะเพื่อนร๊ากกกกกกก

‘ฉันบอกให้แกกลับไปเลยก็ไม่ยอมกลับจะรอๆนี่ไงรอสมใจเลยยยยย’ยัยเพ้นที่ยืนเงียบอยู่นานพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าที่น่าถีบ...ไม่สุภาพเลยนาเสริมเท้าไปประทับใบหน้าอันสวยงามของมันให้มีรอยรองเท้าสักนิด

‘ก็กลับไปอยู่คนเดียวฉันเหงานะพวกแกก็ไม่อยู่ยัยหวานก็ไปกับแฟน...กลับคอนโดคนเดียวอีกแล้วงี้ฉันจะคุยกับใครอ่ะ’

‘ลำโพงน้อยของแกงายยยยปกติเห็นลำโพงดีกว่าเพื่อนอยู่แล้วไม่ใช่ง่ะทำมาบ่นเหงาๆหรือจะมาส่องผู้กันแน่ย่ะ’

‘J’ ฉันไม่ตอบแต่ส่งยิ้มกลับไป จะให้ตอบไงหล่ะก็ยัยเพ้นพูดถูกหมดเลยอ่า

‘แล้วเป็นไงมีใครเข้าตาคุณหนูพิงค์มั้ยคะ’ยัยอิ้งพูด

‘เหอะ’ฉันตอบด้วยสีหน้าเซ็งๆกลับไปทำเอายัยอิ้งกับยัยเพ้นที่ตอนแรกยิ้มหน้ากรุ่มกริ่มอยู่ทำตาโตแล้วมองหน้ากันแล้วหันมามองหน้าฉันอีกรอบ....

‘จริงจังดิ?’แหม๋พร้อมเพียงกันจริงๆเพื่อนฉัน

‘อือออออ’

‘ได้ไงอ่ะมีแต่เด็ดๆทั้งนั้นเลยนะทั้งรุ่นพี่รุ่นเพื่อนดีงามทั้งนั้น’ยัยอิ้งพูด

‘แกเรื่องมากอีกแล้วสินะ’ยัยเพ้นเสริม =_=

‘หล่ออะยอมรับแต่ดูจากนิสัยแล้ว....ไม่เอาดีก่าป่ะๆกลับกันเตอะ’

ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าใบโปรดและลุกขึ้นเดินแต่..

‘โอ๊ะ!’ฉันถูกชนจนตอนนี้ฉันลงไปกรองกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยย

‘แหกตาดูทางบ้างดิไม่สวยยังมาเป็นพาระสัมคมอีกคนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่โว๊ะ!’เดี๋ยวนะ?เค้าบอกว่าฉันชนอ๋อ!

‘ใครกันแน่ห๊ะ!นายเดินชนฉันแล้วยังมาหาฉันเดินชน?คิดว่าเท่ว่างั้น?หน้าตัวเมียจริงๆ’ฉันพูดจบฉันก็เดินออกจากตรงนั้งเลยใครจอยู่ล่ะนิสัยก็เสียหน้าตาก็งั้นๆทำเหมือนหล่อมากมั้งงงง

‘เป็นไรมั้ยพิงค์’ อิ้งถามขึ้นหลักจากที่ฉันเดินออกมาอิ้งกะเพ้นก็วิ่งตามมา

‘ไม่’

‘ต....แต่แกรู้มั้ยว่าคนที่แกด่าไปเมื่อกี้อ่ะใคร....’เพ้นถามฉันด้วยน้ำเสียงติดขัดเหมือนกลัว..กลัวไรว่ะ

‘ทำไมอ่ะเป็นหมุนษ์ต่างดาว?’ฉันตอบ อิ้งกะเพ้นส่ายหน้ารัวๆ พร้อมกับคำพูดที่ให้ฉันจุก...

‘พี่ว้ากสาขาพวกฉัน...ไม่ใช่พี่ว้ากธรรมดานะ...หัวหน้าเลยแถมที่เค้าลือว่าโหดโครตที่ฉันเล่าให้แกฟังไงว่าล่าสัดเพิ่งมีเรื่องทำคนที่พี่เค้ามีเรื่องด้วยเกือบตายอ่ะ....’

เก็ทละทำไมทำหน้ากลัวขนาดนั้น...........                                                                 

 

สาหวัดดีงับบบ

ไรท์เพิ่งเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกไม่ว่ายังไงก็ช่วยสนับสนุกอ่านและเม้นใหกำลังใจเก๊าด้วยนะงับผิดพลาดตรงไหนเม้นโลดดดดดด

#น้องนิเทศพี่วิศวะ