คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : อาการของคนขี้หวง #1
สอั่วโม่อมา รีเบ้าหลับสนิทไปแล้วหลัามีเ็ส์ไปแล้วหลายรอบ แอเอร์เ้าไปอาบน้ำ่อนะสวมุลุมเินออไป้านนอพร้อมับหยิบโทรศัพท์ับแ้ววิสี้ เินออไปนั่ที่โฟา
11.10 pm. Jes : นายหิเพิ่มาถึอะพาร์เมน์อเธอรับ
เาอ่าน้อวามที่เสส่มา พร้อมับมอไปที่เวลา เารู้สึว่าัวเอโรธึ้นมาอีรั้
11.13 pm. Jes : ทอมับเมส์มาส่เธอถึอะพาร์เมน์รับท่าน
แอเอร์โทรออหาเสบอี้าร์อเาทันที
"ใรือเมส์!” เาถาม้วยอารม์รุ่นโรธ
(เมส์ทำานในแผนลัสิน้ารับนายท่าน) บอี้าร์อเาอบ
“เอารายละเอียอเามา” แอเอร์สั่ “ัน้อาร้อมูลพวเาในอนเ้าบนโ๊ะทำานอัน”
(รับทราบรับนายท่าน)
แอเอร์ัสายทิ้านั้นโยนโทรศัพท์ลบนโฟาอย่าโมโห เาเินไปที่เาน์เอร์รัว และเอื้อมมือไปหยิบวเหล้าวิสี้เทลใส่แ้วอีรั้ เาสามันเ้าไปโยไม่รู้รสาิ
เาเลียที่เห็นอิาเบลล่าหัวเราะับผู้ายนนั้น เาเลียสายาที่เธอมอเา้วยวามเลียั มันทำให้เาแทบบ้าอนที่เห็นหน้าเธอหันมาเห็นเาแล้วเธอ็หุบยิ้มและเมินเยเาอย่าเห็นไ้ั ‘บับ เธอเป็นภรรยาันเบลล่า ผู้ายหน้าไหนมัน็ไม่มีสิทธิ์ใล้เธอทั้นั้น’ เาำลัะ่อยับผู้ายนนั้นที่อยู่ับเธอ แ่เาสามารถวบุมัวเอไ้เมื่อไ้ยินเสียอรีเบ้า เาไม่ล้าทำอะไร่อหน้าเธอ
เาำวิธีที่อิาเบลล่ามอรีเบ้าไ้ และเา็รู้สึผิหวัเล็น้อยเมื่อเธอไม่แสท่าทีหึหวอะไรออมา เธอแ่มอไปที่รีเบ้า้วยสายาว่าเปล่า เธออบโ้เล็น้อยแล้ว็ลับไปทำานอเธอ่อ ราวับเาไม่มีัวน น่าหุหิะมั
โทรศัพท์อเาสั่นเมื่อมี้อวามเ้ามา
แอเอร์หยิบมันึ้นมาาโฟาและเปิ้อวามาบอี้าร์อเาทันที
11.34 pm. Jes : ผมไ้ยินนายหิบอับทั้สอนว่าเธอะไปออฟฟิศแ่เ้ารับนายท่าน นายหิมัะออาอะพาร์เมน์อน 6 โมเ้าและะถึบริษัทประมา 7 โมเ้ารับ
11.37 pm. Asher : แ้ันเมื่อเธอออาอพาร์เมน์
ั้แ่เาำหนิเธอเรื่ออุบัิเหุราวนั้น เธอ็ปิเสธที่ะใ้รถที่เาัเรียมไว้สำหรับเธอ หลัาที่เาเอารถที่่อมาอุบัิเหุลับมาให้เธอ เธอ็ไม่เยแะ้อรถอีเลย หิสาวอบึ้นรถบัสไปทำานและไม่็เลือเินแทน
แอเอร์เริ่มสสัยว่ามันือวิธีารอเธอที่ะเอานะเาสำหรับทุสิ่ที่เาทำับเธอ แ่ในที่สุเธอ็แส้านที่ท้าทายอเธอออมา ทำให้เาั้ารอที่ะัารับเธอไม่ไหว ‘ยัยนื้อ้าน’
เาื่มไปหลายแ้วในะที่นั่ลบนโฟา สมอเริ่มวาแผนที่ะัารับเธอในวันพรุ่นี้
……
อิาเบลล่าสแนบัรประำัวที่ทาเ้าประูแผนอเธอ เธอันประูระเปิอออย่าระมัระวั เพื่อไม่ให้าแฟที่เธอื้อมาหเลอะเทอะระหว่าทา หิสาวั้หน้าั้าทำโปรเ์ให้เสร็เร็วที่สุ ะไ้หมปัหาวนใับแอเอร์ แ่เธอะัเมื่อเห็นผู้ายสอนยืนอยู่้าโ๊ะอเธอ
“อรุสวัสิ์รับุแมป์เบลล์” พวเาทัทายเธออย่าเป็นทาาร
อิาเบลล่าเหลือบมอลับไปูว่าสามีอเธออยู่้าหลัเธอหรือเปล่า ่อนที่ะรู้ว่าัวว่าพวเาำลัพูับเธอ เธอสาบานว่าเธอไม่ินับื่อที่พวเาเรียเธอเท่าไหร่ “มีอะไรหรือเปล่าะ ้อารอะไราันไหม?” เธอถาม้วยวามหุหิ
“เราไ้รับำสั่านายท่านให้นำสิ่ออุไปที่ห้อทำานอท่านรับ” บอี้าร์นหนึ่พูออมา
“ทำไม!”
ทั้สอมอหน้าันและไม่พูอะไรอี
“นายหิรุาเปิลิ้นั้วยรับ” ายนเียวันร้ออเธออย่าใเย็น “เรา็แ่ทำามที่นายท่านบอให้เราทำ ออภัยหาเราไม่สามารถให้เหุผลแุ่ไ้”
อิาเบลล่าวาาแฟอเธอลและอหน้าอไว้ไม่ยอมยับัว
“บอให้เามาที่นี่และบอเหุผลับัน” เธอพูอย่าไม่พอใ
“ันะทำานที่นี่!”
เธอพยายามบอ่อนะมีเสียโทรศัพท์อบอี้าร์นหนึ่ัึ้น
“รับนายท่าน” โรมันอบหลัารับสาย เามอหน้าเธออย่าสบและยื่นโทรศัพท์ให้เธอ “นายท่านมีเรื่อะุยับุรับนายหิ”
อิาเบลล่าหยิบโทรศัพท์มาพร้อมับไ้ยินเสียอเาะโนมาามสาย
(ถ้าเธอไม่ึ้นมาบนนี้ภายในสิบนาที ันะลไปที่นั่นอน 9 โมเ้าและลาเธอึ้นมาที่นี่่อหน้าทุน) แอเอร์่มู่เธอ (ันบอี่รั้แล้วว่าอย่าทำให้ันโรธ!)
เธอเินามบอี้าร์ทั้สอไปยัลิฟ์ส่วนัวอแอเอร์อย่าหัวเสียและเมื่อึ้นมาถึห้อทำานอเา
“วา้าวออเธอไว้บนโ๊ะรนั้น” แอเอร์สั่เมื่อพวเาเินเ้ามาในห้อทำาน “พวนายลับไปทำหน้าที่อพวนาย่อไ้”
อิาเบลล่า้อไปที่โ๊ะอีัวที่อยู่ในห้อทำานอเา สัเว่ามีเรื่อพิมพ์เลเอร์รวมทั้อุปร์สำนัานและอุปร์อื่น ๆ แอเอร์สามารถัารทุอย่าให้ับเธอไ้ภายในเวลาอันรวเร็ว
“เธอินอาหารเ้ามาหรือยั?”
เธอหันไปหาเาอย่ามึน มอูเาที่นั่้วยท่าทาสบายใเธอพบอาหารเ้ามามายบนโ๊ะ ูน่ารับประทาน เาลุึ้นยืนเินไปทาโ๊ะอาหาร และเอื้อมมือไปหยิบาแฟหนึ่แ้ว
“ันอยาทำานที่ั้นล่า” เธอพยายามใเย็นพูับเา “ทำไม้อให้ันมาทำานที่นี่ ันสะวที่นั่นมาว่า”
“อาหารเ้าเบลล่า” เาพูเป็นเิสั่
เธอหันหลัให้เา พลาเินไปที่โ๊ะและนั่ลเปิแล็ปท็อป เริ่มทำานทันที
เธอัสินใที่ะเพิเย่อเาในะที่เธอเปิโปรแรมอฟ์แวร์ที่เธอใ้ เอื้อมมือไปหาแผ่นสเ์ที่เธอวาภาพไว้เพื่อที่ะไู้รูปลัษ์โยรวมที่เธอั้เป้าหมายไว้
เธอทำานเียบ ๆ อยู่พัหนึ่ ิใอเธอ่ออยู่ับารทำาน เธอเป็นอย่านั้นเวลาที่เธอทำาน เธอะหมมุ่นอยู่ับานโยที่เธอไม่ไ้สัเว่าแอเอร์ลุึ้นยืนหลัารับประทานอาหารเ้าเสร็
เาเินไปยืน้าหลัเธอ แอเอร์วามือทั้สอ้าลบนโ๊ะทำานอเธอ ัเธอไว้ระหว่าแน และเา้มลูบเบาๆ ที่ปลายหูอเธอ
อิาเบลล่ายับัวหนีาารรุรานอเาอย่ารวเร็ว แ่แอเอร์ป้อันไม่ให้เธอหลบหนี้วยแนทั้สอ้า
“ุำลัทำบ้าอะไร!” เธอะโนถามึ้นมา้วยวามโรธ หันไปหาเา้วยวามไม่พอใ
“ไปให้พ้นันนะ! ันำลัพยายามทำานให้เสร็!”
“เมื่อืนันลืมแ้ให้เธอทราบว่าารนำเสนอเลื่อนไปเป็นวันันทร์” เาพูะที่เาับแนอเธอรั้นเธอพยายามะบเา เายิ้มให้เธอ “มันไม่ใ่วามผิอัน เพราะเธอโรธันมา ันเลยไม่ไ้บอเธอ”
“ปล่อยันนะ!” เธออ้อนวอนและพยายามึแนอเธอออ
อิาเบลล่าหอบเมื่อเาหมุนเ้าอี้อเธอไปหาเา นั่นทำให้เธอนั่ัวรอย่าเร็ ๆ
เมื่อเาวามือทั้สอ้าลบนที่วาแน แล้ว้มลมอสบาับเธออย่า่มู่
“ามที่ันสัาไว้ แผนานที่ลู้าเลือะไ้รับราวัล สำหรับผลานออแบบล็อบบี้และห้อุ Presidential Suite” เาพูอย่าใเย็นมอเธอ้วยรอยยิ้มบัน “เธอ้อารอะไรเบลล่า?”
“ัน้อารใหุ้ปล่อยัน!” เธอรีบอบ “นั่นือสิ่ที่ัน้อาร!”
“ันเรว่าะเป็นไปไม่ไ้” เาอบ้วยรอยยิ้มเ้าเล่ห์และทำหน้าเศร้า “มาเถอะ ันเป็นสามีอเธอนะ ันสามารถให้เธอไ้ทุอย่าที่เินื้อไ้ เธออบรถสปอร์ที่เธอสามารถับไปแ่ไ้ใ่หรือเปล่า เธอะเอาี่ัน? เรื่อประับ? บ้านใหม่เหรอ? ทุอย่าที่เธอ้อารภรรยาัวน้อยอัน ันะให้เธอทุอย่า” เาพู้วยน้ำเสียระเส่าิริมหูอเธอ
ความคิดเห็น