คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6
เจสสิก้าไม่สงสัยเลย เพราะเขาต้องมาหาเธอแน่นอน
"ฉันคิดว่าเราคงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้วนะคะคุณชเวซีวอน"แทนที่จะเป็นฝ่ายรอให้เขาเข้าหาเธอ เธอกลับเป็นฝ่ายบุกเข้าไปหาเขาก่อน ซีวอนค่อยๆเปิดกระจกรถลง
"ในเมื่อคุณไม่ยอมพูดแบบนี้แล้ว ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยครับ"เขาเปิดประตูออกมาแล้วลงจากรถคันหรู
"โอเค...ฉันตกลงจะคุยกับคุณก็ได้ เร็วๆหล่ะฉันรีบ"เจสสิก้ากอดอก ยืนจังก้าอยู่หน้าซีวอนอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เสียเท่าไหร่
"เกรงว่าจะนานนะครับ แต่ไม่เป็นไร ถ้าคุณต้องการให่รีบผมก็จะรีบก็ได้"
"เชิญค่ะ.."
"ผมแค่จะกลับมาตามคุณไปทำงานก็แค่นั้น"
"ก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่ายังไงฉันก็ไม่กลับไปที่นั่นเด็ดขาด"
"มันก็เรื่องของคุณที่จะไม่ทำตาม ผมรู้ดี แต่ผมเองก็มีข้อแม้เหมือนกัน"
"หึ...อย่างคุณจะมาสั่งอะไรฉันได้ สำคัญตัวเองผิดไปเยอะเลยนะคะคุณชเวซีวอน...."
"ผมจะฟ้องคุณพันล้านวอน ที่คุณหนีงานเมื่อวันนั้น"สีหน้าของเจสสิก้าเปลี่ยนไปทันที จากที่เคร่งขรึมเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ว่าไงนะ...คุณมีสิทธิ์อะไรมาฟ้องฉัน"
"เพราะคุณทิ้งงานไปทำให้บริษัทผมต้องขาดทุนจากการเซ็นสัญญาข้ามประเทศ...ชัดยังครับ"
"คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ชเวซีวอน ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณ คุณก็รู้ คุณจะทำร้ายฉันไปถึงไหน ต้องให้ฉันบอกคุณเป็นครั้งที่ล้านเหรอไง ว่าฉันไม่ได้รักคุณเลยแม้แต่น้อย!! เพี๊ยะ!!"ฝ่ามือของเธอปะทะลงบทใบหน้าของเขา ซีวอนกุมใบหน้าด้วยความชาเล็กน้อย
"จะฟ้องก็ฟ้องเลย...ต่อให้ฉันล้มละลายฉันก็ไม่กลับไปแน่นอน คนอย่างคุณหน่ะ แค่เพื่อนฉันเองก็ยังไม่อยากจะเป็นเลย คนเห็นแก่ตัว"
"ป่าวหรอก...ที่คุณไม่กลัวหน่ะเพราะว่าคุณคิดว่าลีดงเฮจะช่วยคุณใช้หนี้อย่างงั๊นหล่ะสิ คุณคิดผิดแล้วหล่ะ"
"ฉันไม่คิดจะทำอย่างที่คุณคิดซะหน่อย อย่าเข้าใจผิดไปนะคะ ฉันไม่มีทางทำให้คนที่ฉันรักต้องเดือดร้อนหรอก"เจสสิก้าจ้องหน้าซีวอนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อด้วยความโกรธ
"แต่ผมมีข้อเสนอสุดท้าย...คุณก็คงรู้ว่าบริษัทของผมใหญ่แค่ไหน เรามีธุรกิจครอบคลุมไปทั่วประเทศ ทั้งด้านเทคโนโลยี ด้านเอนเตอร์เทนวิทยุโทรทัศน์ ทั้งด้านวิศวกรรม การออกแบบ..."
"เรื่องพวกนั้นฉันรู้ดี คุณรีบเข้าเรื่องได้เลยคะ เจสไม่มีเวลามากพอ"
"มีบริษัทมากมายที่ดำรงอยู่ได้เพราะความร่วมมือระหว่างบริษัทของเขากับบริษัทของผม พูดง่ายๆคือบริษัทง่อยๆพวกนั้นจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม...คุณคงจะรู้นะว่าผมจะจัดการอย่างไรกับลีดงเฮ"สิ้นคำพูดของซีวอน เจสสิก้าขบกรามแน่น นิ้วมือถูกบีบรัดจนกลายเป็นกำปั้น
"เขาไม่เกี่ยว..."
"ผมยอมรับว่าผมไม่กล้าฟ้องคุณจริงๆหรอก เพราะคดีนี้เป็นคดีที่ยอมความไม่ได้...แต่เรื่องเขี่ยบริษัทของลีดงเฮทิ้งเนี่ย ผมทำแน่"
"เขาทำผิดอะไร ทำไมคุณต้องทำกับเขาแบบนี้ด้วย"
"ตามกฏหมายแล้ว สามี-ภรรยาถือว่าเป็นคนๆเดียวกันจริงไหมครับ ในเมื่อคนผิดคือคุณ...นายนั่นก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบด้วย"
"หยุดได้แล้ว...!!"เจสสิก้าหวีดเสียงออกมา ซึ่งเขาก็หยุดตามที่เธอขอ
"พรุ่งนี้เช้า ผมจะรอคุณอยู่ที่บริษัท แต่ถ้าผมไม่เจอคุณ แฟนของคุณ ไม่สิดูเหมือนจะมากกว่านั้น สรุปคือบริษัทของลีดงเฮไม่มีทางอยู่ได้แน่นอนครับ ไม่แน่คุณอาจจะได้แต่งงานกับคนล้มละลายก็ได้ อย่าคิดว่าผมพูดเล่นเพราะเรื่องนี้...ผมเอาจริง"ซีวอนชักสีหน้าจริงจัง
"พรุ่งนี้สิบโมงที่บริษัทของคุณ ตกลงนะคะ"เจสสิก้าตอบด้วยท่าทางไม่พอใจ
"ตามนั้นครับ"เขาพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินขึ้นรถของเขา ก่อนที่จะขับมันออกไป
"นี่มันอะไรกันแน่ นายเป็นใครกันแน่ชเวซีวอน จะตามราวีฉันไปถึงไหนกันแน่ ฮึ่ย..."เจสสิก้าชักสีหน้าไม่พอใจพลางมองรถคันที่เพิ่งจะแล่นออกไปจนลับสายตา
"ชิ..."เจสสิก้าหันหลังกลับเข้าบ้านแต่ก็ต้องเจอกันอีกคนที่เดินสวนออกจากบ้านมาพอดี
"เจส...กลับมายังไงหละเนี่ย ทำไมไม่ให้พี่ไปรับ"ยุนอาวางเอกสารทั้งหมดที่ถือมาไว้กับม้านั่งก่อนจะรีบปรี่ไปเปิดประตูให้น้องสาว
"ขอบคุณค่ะ นี่พี่ยุนอากลับมานอนบ้านเหรอค่ะ"
"อ๋อ ป่าวจ๊ะ แค่มาเอาเอกสารนิดหน่อย เดี๋ยวจะกลับคอนโดแล้ว"
"แย่จัง งั๊นเจสก็ต้องอยู่คนเดียวหล่ะสิ"
"ถ้าอย่างนั้น เจสรอพี่ไปเก็บของที่คอนโดไหมหล่ะ เดี๋ยวพี่กลับมาค้างด้วย"
"เกรงใจจังเลย แต่ถ้าได้ก็ดีมากค่า แฮ่ๆ"เจสสิก้าเกาหัวแกร่กๆ
"เรานี่นะ...."ยุนอาลูบหัวน้องสาวเบาๆ
"ยุนอา อันนี้เธอจะเอาไปด้วยไหม..."เสียงเล็กๆอีกเสียงดังมาจากข้างในบ้าน ไม่นานเจ้าของเสียงก็ออกมาพร้อมกับกล่องลังใบใหญ่ ที่เธอแบกออกมาอย่างโซซัดโซเซเพราะความหนักที่ร่างกายเล็กๆของเธอแทบจะรับไม่ไหว
"อ้าวแทยอน...ขอโทษที"ยุนอารีบปรี่เข้าไปช่วยอีกแรง
"เร็วๆสิ เดี๋ยวเธอต้องไปขนของข้างบนอีกไม่ใช่เหรอไง"
"เจสช่วยเองค่ะ..พี่ยุนอาไปเอาของข้างบนดีกว่า"เจสสิก้าเสนอตัวช่วย
"งั๊นเจสช่วยแทยอนขนอันนี้ไปใส่รถพี่นะ อ้อลืมไปแทยอนนี่น้องสาวเราเอง เจสสิก้า เจส นี่แทยอนเพื่อนพี่สมัยมหาวิทยาลัยเอง"
"อ๋อ ค่ะ พี่แทยอนคะ เจสช่วยค่ะ"เจสสิก้าสลับตำแหน่งกับยุนอาเพื่อที่จะมาช่วยแทยอน
"เป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยเหมือนกันเลยนะเนี่ย"แทยอนพูดขึ้นเมื่อยุนอาเดินเข้าบ้านไปแล้ว
"อ๋อค่ะ เจสหน้าเหมือนแม่แต่พี่ยุนอากับคริสตัลหน้าเหมือนพ่อ ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเราเป็นพี่น้องกัน"
"งั๊นเหรอจ๊ะ ว่าแต่เธอรู้เรื่องที่พี่สาวเธอจะไปอเมริกาหรือยัง"เจสสิก้าพยักหน้าเป็นคำตอบ
"พอรู้แล้วค่ะ..พี่เคยบอกเอาไว้"
"แล้วเธอรู้ไหมว่าพี่เธอไปทำไม"
"ไปธุระคะ พี่บอกไว้อย่างนั้น"เจสสิก้าพูดพลางช่วยแทยอนยกกล่องวางไว้ที่ท้ายรถของยุนอา
"งั๊นเหรอ...นี่เธอยังไม่รู้จริงๆเหรอเนี่ย"
"รู้ อะไรเหรอคะ"
"ก็เรื่องที่พี่เธอ................"ยังไม่ทันที่แทยอนจะพูดจบพวกเธอก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน
"ฉันว่าของพวกนั้นมันไม่จำเป็นแล้วหล่ะแทยอน เรารีบไปกันเถอะ น้องสาวฉันไม่ค่อยสบายฉันจะได้รีบกลับมาที่นี่"
"เอางั๊นก็ได้ ฉันไปรอที่รถเลยนะ บายจ้าเจสสิก้า"แทยอนหันมาโบกมือลาเจสสิก้าก่อนจะเดินนำยุนอาขึ้นรถไป
"เดี๋ยวพี่กลับมานะ แป๊ปเดียว อย่าทำอะไรหักโหมนะ พักผ่อนเยอะๆเธอยังไม่หายดีหรอก เดี๋ยวพี่กลับมานะ"ยุนอาเปิดประตูออกตามแทยอนไปแล้วขึ้นรถของเธอคันที่จอดอยู่หน้าบ้าน
"กริ๊งๆๆๆ"เสียงโทรศัพท์ของเจสสิก้าดังขึ้น แทบจะไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นใครกันแน่ที่โทรมา ในเมื่อเธอเพิ่งจะได้มือถือเครื่องใหม่
"ถึงบ้านหรือยังครับ"ปลายสายพูดขึ้น
"ถึงโดยสวัสดิภาพแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง"เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส
"ค่อยยังชั่วหน่อย ตอนนี้รถติดมากเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเองจะถึงบ้านเมื่อไหร่"
"อ้าว คุยโทรศัพท์ตอนขับรถมันไม่ดีนะคะ..."
"อ๋อผมทราบครับ แค่มีเรื่องสำคัญจะบอก...ผมอยากจะพูดกับคุณหลายหนแล้วแต่ก็ลืมไปเลย"
"เรื่องอะไรเหรอคะ..."
"ก็ คุณยังอยากจะทำงานที่บริษัทของผมอยู่ไหมครับ"
"อ๋อเรื่องนั้น..." เจสสิก้าลำบากใจเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไป "เจสขอโทษด้วยนะคะ เจสคงทำงานที่บริษัทคุณไม่ได้แล้วหล่ะคะ..."
"อ้าว ทำไมหล่ะครับ..."ดงเฮถามเสียงสูง
"ก็...พี่สาวเจสฝากงานให้แล้วเจสเลยไม่อยากปฏิเสธหน่ะคะ"ทั้งๆที่ไม่อยากจะโกหกกับเขาเลย แต่เธอก็ต้องทำเพื่อความสบายใจของเขาเอง
"งั๊นเหรอครับ...ที่ไหนเหรอครับ เผื่อผมจะรู้จักคนที่นั่น"เจสสิก้าเงื่อตก ไม่อยากจะตอบคำถามไปเลย
"อ่ะ....เอ่อ เจวายพี ค่ะ"เจสสิก้ากลั้นใจพูดออกไป ดงเฮจะต้องโกรธเธอแน่ๆเลย เพราะที่นั่นเขารู้ดีว่าเป็นบริษัทของซีวอน
"งั๊นก็ดีสิครับ...ยังไงผมก็ต้องไปที่นั่นบ่อยๆ ผมก็ไปหาคุณได้อยู่แล้ว"ผิดคาด ดงเฮไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยสักคำ
"แล้วคุณไม่โกรธเจสเหรอคะ ที่นั่นมี...."
"ถ้าพูดถึงชเวซีวอนหล่ะก็...ผมบอกคุณแล้วไงครับว่าถ้าคุณมีผมคุณก็ไม่ต้องกลัวนายนั่น..."
"ขอบคุณค่ะ....ดงเฮ เจสมีอะไรอยากจะบอกคุณ.."
"ครับ"
"สิ่งที่เจสทำไปทั้งหมด เพราะเจสรักคุณนะคะ..."
"ครับ ผมก็ทำทุกอย่างเพื่อคุณเหมือนกัน"
"สวัสดีค่ะ.."
"ครับ.."
"..."
"..."
"..."
"...."
"คุณไม่วางสายเหรอค่ะ"เจสสิก้าพูดขึ้นเมื่อไม่เห็นฝ่ายตรงข้ามจะวางสายเสียที
"ผมรอคุณวางก่อนหน่ะครับ..."
"ถ้างั๊น เจสวางแล้วนะคะ..."
"ครับ.."
"วางจริงๆแล้วนะ..."
"ครับ.."
"ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด..."
"ผมรักคุณนะครับ เจสสิก้า..."ดงเฮพูดขึ้นหลังจากที่อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว
###################################################
ครืด...ครืด...โครม!! เสียงฟ้าผ่าดังครึกโครมขึ้นกลางดึก ทำเอาร่างเล็กที่มุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอดกลัวไม่ได้จนต้องไปรุกรานคนข้างๆ
"ห๊าว..เจส..เป็นอะไรไปหน่ะนอนไม่หลับเหรอไง ห๊าว..."ยุนอาที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะทนน้องสาวตัวดีที่ดิ้นไปดิ้นมาไม่ไหว
"ก็เจสกลัวฟ้าผ่านี่พี่ยุนอา โครม!! อ๊าย.....!!!"เจสสิก้าคว้ายุนอาเข้ามากอดแน่นด้วยความกลัว
"กลัวทำไม ไม่เห็นน่ากลัวเลย"
"นั่นมันพี่ไม่ใช่เจสนี่"
"เธอก็พยายามนอนให้หลับแล้วกันพี่ง่วงมากแล้วขอตัวนะ หรือเธอจะดูทีวีก็ได้"
"ไฟดับอ่ะพี่ยุนอา"
"งั๊นก็ลองนับแกะดูสิเผื่อจะหลับ.."
"ตัวที่หนึ่ง ตัวที่สอง ตัวที่สาม ไม่ง่วงเลยอ่ะพี่ยุนอา"
"เธอก็นับซักพันตัวสิเดี๋ยวก็ง่วงเอง"พูดจบยุนอาพลิกตัวหันหลังให้เจสสิก้าทันที
"จะลองดูก็ได้คะ.."เจสสิก้ากล่าวดังนั้นก็ลองทำตามวิธีที่ยุนอาแนะนำ ขณะที่ยุนอานั้นหลับไปแล้ว
##############################################
เพราะเหตุการณ์ฟ้าผ่าเมื่อคืนทำเอากว่าเธอจะนอนหลับได้ก็ดึกเอาพอควร เจสสิก้าลองส่งหน้าตัวเองในกระจกพบว่าขอบตาตัวเองดำปี๋เลยทีเดียว
"หืมเจส ดูตาของเธอสิ ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา"ยุนอาเดินเข้ามาทักทายน้องสาวที่แต่งตัวอยู่หน้ากระจก
"ก็มัวแต่นับแกะนั่นแหละค่ะกว่าจะหลับได้ก็ดึกเอาการเลย...ห๊าว แต่ตอนนี้ง่วงสุดๆเลย"เจสสิก้ากำลังพยายามแต่งหน้าเพื่อให้ตัวเองดูดีที่สุด แต่ก็....
"เธอทำอะไรของเธอหน่ะเจส...นั่นมันอายไลน์เนอร์ เธอจะเอามาเขียนคิ้วไม่ได้นะ"ยุนอามองเจสสิก้าด้วยท่าทีแปลกๆ
"งั๊นเหรอคะ พอดีเจสแต่งไม่ค่อยเก่งหน่ะคะ"
"บ้านพี่เรียกแต่งไม่เป็นตากหาก...ว่าแต่วันนี้มีนัดเหรอ"ยุนอามองดูเจสสิก้าที่สวมชุดสาวออฟฟิศ ซึ่งเธอต้องไม่อยู่บ้านแน่ๆ
"ก็ ไปทำงานหน่ะค่ะ"
"เธอออกจากงานแล้วไม่ใช่เหรอ.."
"อ๋อ เจ้าของเขาใจดีให้กลับมาทำใหม่หน่ะคะ..แปลกจังเลยเนอะ"เจสสิก้าฝืนยิ้ม เพราะความจริงมันไม่ใช่อย่างที่เธอบอก เธอตากหากที่เป็นฝ่ายถูกบังคับให้กลับไปทำงาน
"นั่นสิ...ถ้างั๊นพี่แต่งให้นะ"ยังไม่ทันที่เจสสิก้าจะตกลงอะไร อุปกรณ์แต่งหน้าต่างๆถูกแต้มลงบนใบหน้าของเจสสิก้าโดยฝีมือของยุนอา
"ว้าวสวยจังเลย..."ยุนอามองผลงานตัวเองผ่านกระจก
"นี่พี่ชมฝีมือตัวเองหรือชมเจสกันแน่คะ พี่ยุนอา"
"ชมทั้งสองอย่างนั่นแหละ เราเองก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย...แต่ไม่น่าทำผมทรงเห็ดนี่เลย ถ้าพี่ว่างนะจะอาสาเป็นสไตลิสส่วนตัวให้เลย น้องสาวพี่จะได้ขายออก"เจสสิก้าได้แต่ฝืนยิ้ม
"ว่าแต่...ให้พี่ไปส่งไหม"
"ก็ดีค่ะ อยู่ใกล้ๆกันด้วย เปลืองค่ารถ แฮ่ๆ"
################################################
"เจสสิก้า...นี่เธอจริงๆเหรอ"ซูยองกล่าวอย่างไม่น่าเชื่อว่าเจสสิก้าจะได้กลับมาทำงานที่นี่อีกครั้งหนึ่ง
"ใช่ค่ะ แปลกมากเลยเหรอคะพี่ซูยอง"เจสสิก้าแกล้งทำท่าทางงงๆ ทั้งๆที่ความจริงถ้าเธอเป็นซูยองก็คงจะคิดเช่นนั้น
"แปลกสิ เธอเล่นถูกคู่หมั้นของท่านประธาน ไม่สิ ตอนนี้เป็นอดีตไปแล้ว เล่นงานซะขนาดนั้น ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว"
"แล้วไม่ดีเหรอคะ พี่ซูยอง"
"ดีสิๆ...เดี๋ยวนี้ตาหานเกิงกลับเมืองจีนบ่อย ไม่มีคนคุยด้วยเลย"ซูยองดึงเจสสิก้าเข้ามากอด
"ดีใจที่ได้เจออีกนะคะพี่ซูยอง..คิดถึงจัง"เจสสิก้ากอดกลับ
"แต่เจสไม่อยากให้เป็นบริษัทของนายซีวอนเลยค่ะพี่ซูยอง"เจสสิก้าคิดในใจ
"พี่ซูยองพอจะรู้จักคุณลีดงเฮบ้างไหมค่ะ.."เจสสิก้าถามขึ้น
"อยู่แผนกไหนหล่ะ"
"แผนกเหรอค่ะ ก็....."เจสสิก้านึกไม่ออก เพราะเธอเองยังไม่รู้เหมือนกันว่าบริษัทของดงเฮนั้นมีชื่อว่าอะไร
"ช่างมัน ลีดงเฮพี่ก็รู้จักอยู่คนเดียวนี่แหละ...ที่เป็นประธานบริษัทSM ใช่ไหม รายนั้นดูเหมือนจะเป็นบริษัทออกแบบตึกที่เก่งมากเลย บริษัทเราก็ร่วมงานบ่อยมากๆ ว่าแต่ถามทำไมเหรอ...."ซูยองถามอย่างสงสัย
"อ๋อ พอดีเปิดเจอชื่อที่อินเทอร์เน็ตหน่ะคะ"เจสสิก้าตอบเบี่ยงๆ "นี่สิบโมงแล้ว เจสขอไปรายงานตัวกับท่านประธานก่อนนะคะ..."
"ไปสิๆ.....อ้อเธอไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะ ตอนนี้ท่านประธานหน่ะโสดสนิท ไม่มีใครทำอะไรเธอได้แล้วหล่ะ โชคดี"ซูยองโบกมือให้เจสสิก้าอย่างอารมณ์ดี เจสสิก้าเองก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน
ก็เธอไม่ได้รักเขานี่นา...
ความคิดเห็น