คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4
เจสสิก้ากำลังแอบงีบอยู่บนโต๊ะทำงาน ถึงเธอจะเก่งในการแปลมากแค่ไหน แต่ตัวอักษรเล็กๆเป็นพันๆตัวบนหน้ากระดาษหน้าที่ร้อยกว่าๆก็ทำให้เธอปวดหัวได้เหมือนกัน เธอทำงานที่นี่มาเกือบจะครบหนึ่งอาทิตย์อยู่แล้ว แล้วนี่เองก็ใกล้เวลาเลิกงานเต็มที ถ้านึกไปถึงตอนกลางวัน เธอเองก็ไปทานข้าวกลางวันกับท่านประธานอีกตามเคย อาจจะเพราะเธอไม่กล้าปฏิเสธเขา ตามสถานภาพลูกน้องกับเจ้านาย ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่เธอเข้าทำงานที่นี่ ไม่มีวันไหนเลยที่เธอจะไม่ได้ออกไปกินข้าวกับเขา
ออด..... เสียงออดบอกเวลาเลิกงาน ทันทีที่เสียงออดดังขึ้น เจสสิก้ารีบเก็บกระเป๋าตามปกติของเธอ แต่ถึงจะรีบขนาดไหนแต่ก็ดูเหมือนจะช้ากว่าใครบางคนอยู่ดี
"เอ่อ.."เจสสิก้าตกใจเมื่อเห็นท่านประธานคนหล่อมายืนรอเธอหน้าแผนกต่างประเทศ
"เรารีบไปกันเถอะครับ"เขาไม่รอช้า ลากเธอให้ไปกับเขาทันที กว่าเจสสิก้าจะรู้ตัวเธอก็มาอยู่บนรถยุโรปคันหรูที่เธอเพิ่งนั่งไปเมื่อตอนกลางวันนี่เอง
"นาย....เอ่อ..คุณจะพาดิฉันไหนคะ รู้บ้างไหม มันเสียมารยาทมาก"เธอมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ ต่อให้ใหญ่แค่ไหนก็เถอะมาทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องเสียมารยาทจริงๆ
"ผมก็แบบนี้แหละ ไม่ค่อยมีมารยาทหรอก"เจสสิก้ากัดฟัน
"ปล่อยดิฉันลงเดี๋ยวนี้ค่ะ"เจสสิก้าพูดเน้นเสียงทุกพยางค์
"ผมไม่ปล่อย"เขาพูดด้วยเสียงกวนๆ
"คุณจะพาฉันไปไหน"เจสสิก้าเริ่มเปลี่ยนสรรพนาม เพื่อแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่ง
"กลับบ้านเธอไง"เขาตอบ
"ฉันมีปัญญากลับเองได้ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้"เธอเถียงกลับ
"ถ้าคุณลงไป ผมจะไล่คุณออก"คำพูดชอบชายหนุ่มทำเอาเจสสิก้าสะอึก ไล่ออกเหรอ ทำงานยังไม่ทันจะถึงอาทิตย์ถ้าถูกไล่ออกยังไงก็เสียประวัติอยู่แล้ว
"ฮึ่ย.."ได้ผล เจสสิก้าเงียบลงไปทันที ซีวอนยิ้ม
"หน้าซอยบ้านคุณมีร้านขายของชำอยู่ใช่ไหม"ซีวอนถามเพื่อความแน่ใจ
"ใช่"เธอตอบห้วนๆ"แต่วันนี้ฉันจะไปอยู่กับพี่สาวที่คอนโด"วันนี้เธอจำเป็นต้องไปอยู่คอนโดกับพี่สาว ยุนอาซื้อคอนโคไว้ห้องหนึ่งเผื่อช่วงยุ่งๆเวลาทำงาน แม่ของเธอเป็นห่วงเลยขอให้เจสสิก้าไปอยู่เป็นเพื่อน แล้วที่คอนโดนั่นเองก็ใกล้กับที่ทำงานของเธอมากกว่าที่บ้าน
"อยู่ไหนหละ จะได้ไปส่งถูก"
"แถวนี้แหละ.."พูดจบเจสสิก้าก็บอกทาง แต่ด้วยความไม่คุ้นเคยก็หลงทางไปนานเหมือนกัน
จนถึงคอนโดนของยุนอาท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว
"หยุดรถ.."เจสสิก้าสั่งเมื่อเห็นรถของซีวอนจอดหน้าคอนโดของยุนอาแล้ว
ได้ผล ซีวอนหยุดรถทันที
และทันทีที่รถหยุดนั้น เจสสิก้าก็รีบเปิดประตูรถแล้วลงมาทันที แต่เธอก็ต้องหยุดกึกเพราะซีวอนก็เปิดประตูรถตามลงมาด้วย
"คุณจะตามมาทำไมอีก"เจสสิก้าพูดขึ้นเมื่อเห็นใครบางคนยังคงเดินตาม
"ผมก็จะไปส่งคุณไง"
"แค่นี้แหละ"เจสสิก้าพยายามจะเดินหนี แต่เขาก็ยังคงเดินตาม
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ....คุณต้องการอะไรกันแน่ ต้องให้ฉันทำยังไงคุณ"เจสสิก้าระเบิดออกมาอย่างถึงขีดสุด แต่ชายหนุ่มยังคงหน้าเรียบเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ก็ได้....แค่จูบผมทีนึง แล้วผมก็จะไป"เขายื่นหน้าเข้าใกล้เธอทีละน้อย หน้าของทั้งสองใกล้กันแทบจะไม่ถึงนิ้ว
เพี๊ยะ..เจสสิก้าตบซีวอนอย่างแรงที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ซีวอนกุมแก้มตัวเองที่ดูเหมือนจะเริ่มช้ำจากแรงตบเมื่อสักครู่
"ฉันเสียใจที่เคยมองนายในแง่ดี แต่ที่นายทำกับฉัน นายมันไม่ต่างจากเสือผู้หญิง เราเพิ่งจะรู้จักกัน นายก็ทำแบบนี้กับฉันแล้วเหรอ"ทันทีที่พูดจบ ร่างบางก็รู้สึกได้ว่าร่างสูงดึงเธอเข้าไปกอด
"ใครว่าฉันเพิ่งจะรู้จักเธอหละ"น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มสั่นเครือ เจสสิก้าทำหน้างงๆก่อนที่จะฟังเขาพูดต่อไป "เจสสิก้า จอง ดาวคณะอักษรศาสตร์"
"อย่าบอกนะว่าคุณ.."เจสสิก้าถึงบางอ้อ...เธอนึกออกแล้ว
"ใช่แล้ว ผมเป็นคนที่แอบส่งจดหมายรักให้คุณทุกวันตลอดที่เธออยู่ปี1แล้วก็ปี2 ตอนที่คุณและผมเรียนที่อิตาลี รู้ไหมว่าการแอบรักใครเนี่ยมันเจ็บแค่ไหน ตอนที่ผมเรียนจบไปผมรู้สึกเสียใจมากที่บอกรักคุณไม่ได้ ผมสาบานว่าถ้าผมพบคุณอีก ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกเด็กขาด"คำพูดของชายหนุ่มทำเอาเจสสิก้าเงียบไป
"ดิฉันขอโทษที่จะต้องบอกไปว่าดิฉันไม่เคยคิดอะไรกับคุณ และที่ผ่านมาดิฉันก็จำไม่ได้ด้วย"เจสสิก้าตอบเสียงเรียบๆ"แล้วตอนนี้ก็ดึกแล้ว ดิฉันขอตัวพักผ่อนก่อนนะคะ.."เจสสิก้าหันหลังกลับทันที โดยที่ไม่มองเหลียวหลังกลับมาเลย
มันถูกแล้วใช่ไหมที่เธอทำแบบนี้ เพราะเธอไม่เคยคิดจะรักเขาเลย มันคงจะแย่ถ้าเธอโกหกเขา แล้วจะทำให้เขาเจ็บกว่านี้
"ขอโทษนะคะคุณซีวอน"เจสสิก้าพูดในใจ อาจจะเพราะเธอไม่กล้าพอที่จะเอ่ยมันออกมาให้เขาได้รับรู้ ตั้งแต่ที่เธออยู่กับซีวอน ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอเองก็รู้สึกเหมือนมีคนมาสะกดรอยตามอยู่
"ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้ว เจสสิก้า จอง"ซีวอนพูดทั้งน้ำตา ขณะที่มองเธอเดินเข้าไปในตึกจนลับสายตา
เธอเองก็รู้สึกผิดต่อความรู้สึกของซีวอนเหมือนกัน แต่ในเมื่อเธอไม่ได้รักเขา มันก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด เจสสิก้าเดินเข้ามาในห้องของยุนอา เธอเดินเข้ามาจนถึงห้องนั่งเล่น แล้วพบยุนอาอยู่กับใครบางคน
"เจส มาแล้วเหรอ..."ยุนอาถามเมื่อเธอรู้สึกว่าน้องสาวเดินเข้ามาในห้อง
"คะ"เจสสิก้าตอบ แล้วหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับพี่สาวของเธอ โดยที่เขากำลังสนใจกับโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นอยู่
"อ๊ะ...นี่คุณคิมคิบอม เป็นเจ้าของนิตยสารที่พี่ทำงานอยู่จ๊ะ"คิบอมรู้สึกตัวเมื่อยุนอาพูดชื่อของเขา แล้วเขาหันไปทักทายกับเจสสิก้าก่อนที่ทั้งสองจะนึกอะไรบางอย่างออก
คิมคิบอม...คู่หมั้นของผู้หญิงที่ชนเธอในร้านอาหารวันนั้น
"สะ..สวัสดีครับ"เขาทักทายเธอ ด้วยท่าทีกุกกัก เหมือนจะจำเธอได้
"สวัสดีคะ เจสสิก้าคะ"เธอยิ้มให้เขาด้วยความเป็นมิตร แต่ในใจนั้นยังคิดเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับคนๆนี้
"คุณคิบอมเนี่ยเป็นแฟนพี่ยุนอาเหรอคะ.."เจสสิก้าถามขึ้นเพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง ซึ่งก็ได้ผล ชายหนุ่มลุกลี้ลุกลนมากจนสังเกตได้
"แหมเรานี่...ก็อย่างที่รู้นั่นแหละ"ยุนอาตอบโดยไม่สังเกตสีหน้าคนข้างๆ
"เอาเป็นว่า น้องสาวคุณมาแล้วผมขอตัวกลับก่อนดีกว่านะครับยุนอา"คิบอมหยิบกระเป๋าสะพายของตนขึ้นมาจากโซฟาทันที
"อ้าวไปแล้วเหรอคะ...ถ้างั๊นกลับดีๆนะคะ ให้ยุนอาไปส่งไหมคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ดึกแล้ว ผมกลัวคุณขึ้นมาคนเดียวจะอันตราย ผมไปหละ" เขาหันไปพูดกับยุนอา "สวัสดีครับคุณเจสสิก้า"
"พี่ยุนอา"เจสสิก้าพูดขึ้นเมื่อแน่ใจแล้วว่าคิบอมไปจากห้องแล้ว
"หืม อะไรเหรอจ๊ะ..."
"พี่คบกับเขาจริงๆเหรอ"เจสสิก้าถามเพื่อความแน่ใจ
"ใช่แล้ว"ยุนอาตอบยิ้มๆ
"เจสมีเรื่องจะบอกพี่"เจสสิก้าใช้ความคิดสักครู่ก่อนจะพูดประโยคนี้ออกมา
"บอกว่า...??"ยุนอาทำหน้าสงสัย
"นายคนนั้นหนะ เค้ามีคู่หมั้นอยู่แล้วนะพี่ เค้ากำลังหลอกพี่"เจสสิก้าพูดรัวออกมา เกรงว่าถ้าพูดช้ากว่านี้เธอจะไม่กล้าพูดเอา "จริงๆนะวันก่อนตอนกลางวัน เจสเดินชนคู่หมั้นเขาแล้วก็เจอเขา..เอ่อ นายคิบอมนั่น"
"............ฮ่าๆๆๆๆ"ยุนอาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
"พี่ยุนอารู้แล้วเหรอ"เจสสิก้าสงสัยสาเหตุที่พี่สาวของเธอหัวเราะออกมา
"ไม่ใช่หรอกจ้า...พี่ว่าเจสตาฝาดไปมากกว่า...เขาจริงใจกับพี่จะตาย ว่าแต่เราจะอาบน้ำยังเนี่ย ถ้ายังพี่จะได้อาบก่อน แล้วเราจะได้ทานข้าวด้วยกัน"เจสสิก้าตอบรับแล้วเดินเข้าห้องตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ เพราะยุนอาไม่เชื่อในเรื่องที่เธอพูดเลย
"ทานข้าวไม่ลงเหรอจ๊ะน้องสาว"ยุนอาทักขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวแทบจะไม่ทานข้าวเลย
"เจสเครียดคะ"เจสสิก้าตอบ
"เรื่องงานเหรอ.."เจสสิก้าไม่รู้จะพูดไปยังไงดีเลยพยักหน้ารับ เพราะความจริงเธอเครียดเรื่องซีวอนอยู่
"เอาเถอะ แรกๆก็อย่างงี้แหละ...เดี๋ยวไปๆมาๆเราก็ชินเอง"ยุนอายิ้มให้น้องสาวอย่างอบอุ่น
"พี่คะ.."เจสสิก้าเรียกพี่สาวของเธอ
"จ๋า..."ยุนอายิ้มให้
"มะ...ไม่มีอะไรคะ"ความจริงเจสสิก้าตั้งใจจะพูดเรื่องคิบอม แต่กลัวพี่สาวไม่เชื่ออีกเลยเปลี่ยนใจ
"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว กินข้าวซะ"พูดจบยุนอาก็ตักข้าวใส่ช้อนของน้องสาวเธอแล้วป้อนให้ เจสสิก้าเลี่ยงไม่ได้จึงทานอาหารที่พี่สาวป้อน
"พี่น่าจะฟังเจสนะ พี่จะได้ไม่เจ็บเพราะนายนั่น"เจสสิก้าพูดในใจ แล้วหันไปฝืนยิ้มให้พี่สาวที่กำลังมีความสุข
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ขณะเดียวกัน
"นี่นายมาทำอะไรดึกๆดื่นๆขนาดนี้เนี่ย"คริสตัลพูดขณะที่เปิดประตูบ้านออกมา
"ดึกอะไรหละ แค่1ทุ่มเอง"แทมินตอบกวนๆ
"นั่นแหละเอาเหอะ นายมีอะไรเหรอ ฉันจะทำการบ้าน"คริสตัลตอบด้วยท่าทีเซ็งๆ
"ดีเลย..."แทมินแทรกตัวเข้าไปในประตูทันที
"นายทำไรอ่ะ..."คริสตัลตกใจที่แทมินดันประตูเข้ามาอย่างวิสาสะ
"ก็จะมาถามเรื่องการบ้านพอดีไง"
"ก็ได้ ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นซิ"คริสตัลผายมือให้แทมิน แทมินเดินนำไปด้วยความเคยชิน เพราะเขามาที่นี่บ่อยแล้ว เขาสนิทสนมกับคนบ้านนี้เป็นอย่างดี
"นี่ แค่ข้อนี้นายก็ทำไม่ได้เหรอเนี่ย"คริสตัลบ่น เมื่อเห็นแทมินเกาหัวฟูๆของเขา แล้วทำหน้างงๆ
"อื้ม"แทมินพยักหน้า
"อีกรอบนะ ก็แบบนี้ไง เอาสองอันนี้มาหา ครน. แล้วก็คูณด้วยไอ้นี่ แล้วก็ตัด หาแสควร์รูท..."คริสตัลอธิบายต่อไปเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วนตามความเข้าใจของเธอ
"อีกรอบได้ป่ะ ไม่ทัน"แทมินชูมือห้าม คนหัวช้าอย่างเขาจะไปเข้าใจศัพท์เด็กเทพอย่างคริสตัลได้ยังไง
"นายนี่ เอาใหม่ก็ได้ นายทำให้ฉันเสียเวลารู้ตัวหรือเปล่า ถ้าไม่มีนายป่านนี่คงเสร็จไปนานแล้ว"คริสตัลพูดอย่างใส่อารมณ์
แต่ความรู้สึกของแทมินนั้นยิ่งกว่า
"ใช่สิ ก็เรามันโง่ ไม่เคยฉลาดในสายตาเธอเลยนี่ เรียนก็ห่วย"แทมินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ ในความคิดของเขาเขาเองก็รู้สึกผิดที่เป็นตัวถ่วงให้เพื่อนของเธอ
ถ้าเขาไม่โง่แบบนี้ก็คงดี
"คริสทำการบ้านของคริสไปเถอะ ขอโทษทีที่รบกวนแล้วกัน เดี๋ยวเราหาทางทำเอง"พอพูดจบ แทมินก็เดินคอตกออกจากห้องไป
"อ้าว แทมิน กลับแล้วเหรอจ๊ะ"แม่ของคริสตัลพูด
"อ๋อ...ครับ ขอโทษด้วยนะคะครับที่รบกวน"แทมินโค้งคำนับให้แม่ของคริสตัล ก่อนที่จะขอตัวกลับก่อน
"ยินดีจ้า วันหลังมาใหม่นะ"หญิงวัย40บอกทิ้งท้าย
ส่วนคริสตัลกำลังงงกับท่าทีของเพื่อนเธออยู่
"อยากรู้เหมือนกัน ว่านายจะโกรธฉันไปซักกี่วันเชียว"คริสตัลพูดออกมาก่อนที่จะมองร่างสูงที่กำลังวิ่งอยู่ผ่านหน้าต่าง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
วันนี้เจสสิก้าออกจากคอนโดแต่เช้า แต่ก็แต่งตัวให้ดูดีกว่าทุกวัน เพราะช่วงบ่ายนั้นจะมีการประชุมธุรกิจของบริษัทเจวายพี กับบริษัทฝรั่งเศสและอิตาลีเธอจึงต้องไปเป็นล่ามให้ จริงอยู่ที่ซีวอนเองก็เคยไปเรียนที่อิตาลี แต่เขาเรียนหลักสูตรอินเตอร์ จึงไม่ค่อยเชี่ยวชาญภาษาสักเท่าไหร่ แต่ที่เธอเครียดก็คือ เธอจะสู้หน้าเจ้านายเธอได้ไหม
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แปลก ทุกคนมุงดูกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดไปทั่วบริษัท แต่ทุกคนจ้องดูมันราวกับว่าประกาศผลสอบเอนทรานซ์ เจสสิก้าจึกอดไม่ได้ที่อยากจะรู้เรื่องนี้ด้วย
"ขอโทษนะคะ"เธอพยายามแทรกตัวไปเพื่อเข้าไปดูกระดาษใบนั้นได้ แล้วเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เธอเห็น
ภาพของเธอกำลังกอดกับซีวอน หน้าคอนโดของยุนอา แถมยังมีตั้งหลายรูป รูปแรกซูมจนเห็นว่าเป็นเธอกับซีวอน รูปที่สองเป็นภาพของเธอกับเขาไกลๆแต่มีแบ็คกราวน์คือป้ายคอนโดของยุนอา
แล้วอย่างนี้คนอื่นจะคิดยังไง...
สักพักมีสายเรียกเข้ามาที่โทรศัพท์มือถือของเธอ ถึงจะเป็นเบอร์ที่แปลกแต่เธอก็รับมัน
"สวัสดีคะ..."เธอพูดเข้าไปในโทรศัพท์มือถือ
"สวัสดี จองซูยอน"เสียงเย็นจากปลายสายพูดขึ้น
"คะ...ใครเหรอคะ"เธอถาม เพราะเธอไม่คุ้นกับเสียงปลายสายเลย
"กลัวหรือไง....ฉันเป็นคู่หมั้นของซีวอน และฉันจะพูดกับเธอครั้งเดียว"เจสสิก้าหน้าซีด..ไม่คิดว่าจะรุนแรงขนาดนี้
"ลาออกจากบริษัทนี้ซะ"ปลายสายพูดขึ้น
"ไม่คะ.."เจสสิก้าตอบไปและกดวางสายทันที เธอหายในหอบจนพนักงานคนอื่นหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน
ตี๊ดๆ..เสียงข้อความเข้ามาที่มือถือของเจสสิก้า
"บ่ายนี้...เธอจะไม่มีหน้ามาอยู่ที่บริษัทนี้แน่ๆ จองซูยอน"
ความคิดเห็น