คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1
เจสสิก้าค่อยๆลืมตาหลังจากที่หลับไปนาน เธอพบกับห้องนอนที่มีแต่สีขาวประดับไว้ ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเป็นโรงพยาบาลแน่ๆ โดยเฉพาะสายน้ำเกลือที่ติดอยู่กับข้อมือของเธอ และเสื้อโรงพยาบาลสีฟ้า
"โรงพยาบาล??"เจสสิก้าอุทานด้วยความสงสัยทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โซฟารีบลุกขึ้นมาดูอาการเธอทันที
"คุณแม่..."เจสสิก้าอุทานขึ้นอีกครั้งเมื่อแม่ของเธอรีบลุกพรวดมาหาเธอด้วยความเป็นห่วง
"ตื่นแล้วเหรอลูก"หญิงวัยเกือบกลางคนถามขึ้น
ตื่นเหรอ....ใช่สิเธอนอนหลับไปนี่เนอะ
"ตื่นแล้วสิคะ"เจสสิก้าพูด"ไม่งั๊นหนูคุยกับแม่ไม่ได้หรอก....อ๊ะ"เจสสิก้าตกใจที่คนตรงหน้ารีบคว้าเธอเข้าไปกอดด้วยความห่วงใย และมอบความอบอุ่นให้กับเธอ
"เจสรู้ไหม หัวใจแม่แทบสลายเมื่อแม่เห็นข่าวเครื่องบินลำนั้น"หญิงวัยกลางคนเริ่มร้องไห้ด้วยความดีใจ...ดีใจที่ลูกสาวที่รักกลับมาอย่างปลอดภัย
"ม่ะ...แม่คะ เจสไม่เป็นไรแล้วนะ เจสอยู่กับแม่แล้วนี่ไง"คำพูดของเธอไม่ทำให้อีกคนหยุดร้องไห้ได้เลย
"นั่นซิ...แม่ยิ่งดีใจนะที่ลูกอยู่ตรงนี้"
"เจสก็ดีใจค่ะแม่ ที่ได้เจอแม่...อย่าทำให้หนูร้องไห้ซิคะ"เจสสิก้าเริ่มร้องไห้ตามแม่ของเธอ คิดถึงใจแทบขาดไม่ได้เจอกันตั้งเดือนนึงเต็มๆ เอ็มเอสเอ็น ไฮไฟว์ อะไรก็ติดต่อไม่ได้ ใครหละจะไม่คิดถึง
"แม่มีเรื่องจะคุยกับเจสเยอะเลยลูก เดี๋ยวสักพักยุนอาก็จะมาแล้วหละ แม่ไปก่อนนะจ๊ะเดี๋ยวสถานทูตจะปิดเอา"แม่ของเธอทำท่าเก็บกระเป๋าถือของเธอก่อนที่จะกอดลาลูกสาวของเธอ
"เดี๋ยวยุนอาก็มาแล้วนะอยู่คนเดียวดูทีวีไปก่อนนะลูก เดี๋ยวคืนนี้แม่จะกลับมาเฝ้านะจ๊ะ"พูดจบหญิงวัยกลางคนก็คลายกอดก่อนที่จะลูบหัวลูกสาวเบาๆแล้วค่อยๆก้าวเดินออกจากห้องไป
บรรยากาศเข้าสู่ความเงียบ เจสสิก้าพยายามทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา
เรื่องราวบนเกาะแห่งนั้น
ทีตอนอยู่หละก็อยากกลับบ้านแทบตาย แต่พอกลับมากลับรู้สึกคิดถึงมันอย่างบอกไม่ถูก
คิดถึงเกาะหรือเรื่องบนเกาะนั่นก็ไม่รู้
ถ้าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่ฝันไป เธอเองก็คงจะรับไม่ได้
ก็เล่นรักเขาเสียขนาดนี้แล้วกลับทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเนี่ยนะ
.
.
"ฉันหมายความว่า...ถ้าเรากลับไปแล้ว เรื่องของเราจะจบไหม"เจสสิก้านึกถึงเรื่องที่ตัวเองเคยถามกับดงเฮเอาไว้
"มันจะจบ...ถ้าเราอยากให้มันจบ"
หวังว่ามันคงจะไม่ใช่ความฝันนะ
ผู้ชายที่ชื่อ ลีดงเฮ ของเธอ
.
.
"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูห้องพักผู้ป่วยดังขึ้น เจสสิก้าหลุดจากภวังค์
"พี่เหรอคะ"เจสสิก้าพูดขึ้นเพราะนึกว่าคงจะเป็นยุนอา
"ใช่พี่เอง"เจสสิก้าคิดว่าวันนี้ยุนอาคงจะไม่สบาย โทนเสียงจึงดูทุ้มลงมาก
"เข้ามาได้ค่ะ"เจสสิก้าพูดเสียงดังหวังให้คนที่อยู่ด้านนอกได้ยิน
"แกร่ก..."เสียงเปิดประตูดังขึ้น แต่เจสสิก้าก็ต้องตกใจกับผู้ที่เข้ามาใหม่
"ดงเฮ...นาย"เจสสิก้าตะลึง ไม่นึกว่าเขาจะมาหาเธอ ตอนนี้!!
"ครับ"ดงเฮในชุดสีฟ้าของโรงพยาบาลพูดขึ้น "ผมมาหาคุณ"
"มาหาเจส..."เจสสิก้าเลิกคิ้วสูง แต่ในใจแอบดีใจลึกๆ
"ครับ ผมคิดถึงคุณมาก เลยแอบหนีมาจากห้องแล้วถามพยาบาลจนรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่"
"คนบ้า หนีมาทำไม"
"ก็บอกแล้วไงครับ ว่าอยากเจอสิก้า"
"ตาบ้า"เจสสิก้าตีไหล่ดงเฮด้วยความเขินอายไปหนึ่งที
"อยู่โรงพยาบาลนี่น่าเบื่อจริงๆเลย เหงาก็เหงา ไม่มีไรทำนอกจากนอน"ดงเฮบ่นไปเรื่อยๆ "ที่สำคัญผมไม่ได้เป็นอะไรด้วย ทำไมต้องมานอนใส่ชุดนี้ก็ไม่รู้"ดงเฮก้มมองดูชุดสีฟ้าของตนเอง
"แล้วญาตินายไม่มีเหรอไง...ถึงต้องมาบุกถึงห้องนี้"
"คุณพูดเหมือนจะไล่ผมเลยแฮะ.....พ่อแม่ผมไปดูบริษัทที่เยอรมันทั้งคู่เลย ผมมันก็ลูกคนเดียวไม่มีใครสนใจ จะมีก็แต่..."ไม่ทันสิ้นคำของดงเฮประตูห้องก็ถูกเปิดออกเบาๆก่อนที่จะมีหญิงสาวในชุดทำงานเข้ามา
"คุณดงเฮคะ...กลับห้องเถอะค่ะ"ซอฮยอน เลขาของเขาเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ ต่างจากเจ้านาย
"ไม่นะครับ ผมไม่กลับ....คุณซอฮยอนไปจ่ายค่าห้องให้ผมที ผมอยากกลับบ้านแล้ว"
"ขอโทษด้วยนะคะ..."เธอหันมาโค้งขอโทษให้เจสสิก้า ก่อนจะจัดการกับเจ้านายตัวดีของเธอ "คุณดงเฮคะ หมอบอกไม่ให้กลับนะคะ พวกคุณกำลังถูกสงสัยว่าติดเชื้อ2009อยู่ทางโรงพยาบาลเลยขอกักตัวไว้ค่ะ"
"ผมไม่ได้เป็น หวัดธรรมดาผมก็ไม่ได้เป็น ผมอยากกลับบ้าน" เจสสิก้าทำหน้าแหยๆกับท่าทีของดงเฮที่กำลังทะเลาะกับซอฮยอน ไม่รู้จะเรียกปัญญาอ่อนหรือไม่เต็มดี
"คุณดงเฮค่ะ อายบ้านซิค่ะนี่ไม่ใช่ห้องเรานะคะ...ขอโทษด้วยนะคะ"ซอฮยอนหันมาขอโทษเจสสิก้าอีกครั้ง
"เอ่อ ไม่เป็นไรเหรอค่ะ เรารู้จักกันเชิญตามสบายได้เลยนะคะ"เจสสิก้าหันไปยิ้มให้ซอฮยอน
"แต่ว่า..."
"วันนี้ผมอนุญาตให้คุณลางานไปเที่ยวกับแฟนคุณได้นะครับ คุณซอฮยอน"
"ไม่ได้นะคะ เรื่องของคุณดงเฮสำคัญกว่า"ซอฮยอนคว้าเสื้อของดงเฮไว้ พยายามลากเขากลับไป
"ผมก็อยากอยู่กับแฟนผมเหมือนกัน.......!!"ซอฮยอนอึ้ง
"นะ...นี่แฟนคุณดงเฮเหรอคะ"ซอฮยอนพูดติดอ่าง..ด้วยความช็อค
"อ๊า..เอ่อคือ..."เจสสิก้าพูดออกมาเสียงกุกกัก
"ใช่ครับ เธอเป็นแฟนผม ถ้าคุณซออยู่ขัดขวางผมนะ คราวหน้าผมจะไปป่วนเดทของคุณด้วย"ดงเฮงอนเหมือนเด็กๆ
"คุณดงเฮ....ซะ..ซอขอโทษค่ะ"เธอหันไปขอโทษดงเฮและเจสสิก้า(เป็นครั้งที่3) "แต่อีก10นาทีคุณหมอนะมาแล้วนะคะ ซอว่าคุณดงเฮน่าจะขึ้นไปห้องของตัวเองก่อน"
"ไม่นะ...."ดงเฮพูด
"เผื่อจะได้กลับบ้าน"คำพูดของซอฮยอนทำเอาดวงตาของดงเฮวิ๊งขึ้นมาทันที
"ได้ครับ งั๊นคุณซอไปก่อนเดี๋ยวผมตามไปนะครับ"ซอฮยอนพยักหน้า
"ซอรออยู่หน้าห้องนะคะ"พูดจบซอฮยอนก็เดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้นที่อยู่ด้วยกัน
"ไว้คืนนี้ผมจะแอบมาหานะครับ"
"ไม่ได้นะ...แม่เจสอยู่พอดี"
"ก็ดีสิครับ ผมจะได้ขอลูกสาวท่านเลย"ดงเฮยิ้มอย่างมีเลศนัย
"จะบ้าเหรอไง เดี๋ยวนายได้นอนโรงพยาบาลต่ออีก1เดือนแน่ๆ"
"ถ้าอย่างงั๊น..."ดงเฮลากเสียง "ขอผมจูบคุณทีนึงได้ไหม"
"บ้า..."ถึงเจสสิก้าพูดออกไปก็คงไม่ได้ผม ดงเฮค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาหาเธอ
"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่พยาบาลจะเดินเข้ามาพร้อมรถเข็นอุปกรณ์ ดงเฮรีบผละออกจากตัวเจสสิก้าทันที
"มาเช็ดตัวคนไข้หนะคะ...ไม่ทราบว่าคนไหนคะ"พยาบาลทำท่างง เพราะมีคนในชุดผู้ป่วยถึงสองคนอยู่ในห้อง
"ดิฉันค่ะ"เจสสิก้าพูดขึ้น "นายออกไปได้แล้วดงเฮ ฉันจะเช็ดตัว"เธอทำท่าจะไล่ดงเฮออกไป
"ออกทำไม ก็เคยเห็นหมดแล้วนี่"ดงเฮพูดเสียงเบาๆ
"ตาบ้า...ไปเลยน้าาาา"เจสสิก้าตีหลังดงเฮรัวด้วยความเขิน เขาจึงเดินออกมาจากห้องของเจสสิก้า ทำเอาพยาบาลงงกับท่าทีทั้งสองคน
##########################################################
"เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวหกโมงครึ่งจะเอาข้าวเย็นมาให้นะคะ"พูดจบนางพยาบาลก็เข็นรถเข็นอุปกรณ์ออกไปพร้อมกับตัวเธอ
"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นรอบที่สามของวัน(เท่าที่เจสสิก้าได้ยิน)
"พี่ยุนอา"เจสสิก้าพูดเสียงใสแจ๋ว "คิดถึงพี่จังเลย" สองพี่น้องกอดกันอย่างโหยหา
"พี่ก็คิดถึง เป็นไงหละแอบไปเที่ยวคนเดียว"ยุนอาแอบกัดน้องสาว
"เที่ยวอะไรหละค่ะ ไปหลงอยู่ที่เกาะร้าง ยังกะเซอไวเวิล คิดถึงบ้านจะตายนึกว่าจะไม่ได้กลับมาแล้ว แล้วยัยคริสตัลตัวดีไม่ได้มาด้วยเหรอคะ"
"อ้าว นี่เจสยังไม่รู้เรื่องเหรอ ก็คือ..ยัยคริสหน่ะได้ทุนไปเรียนต่อที่อเมริกาพร้อมกับแทมินหน่ะ ตอนนี้ก็ไปถึงที่นู่นแล้ว ปีหน้าแหนะกว่าจะกลับ"
"อ้าว....ซะงั๊น แต่ก็ดีเหมือนกัน ยัยคริสอยากได้ทุนไปตั้งนานแล้วก็ดีที่สมหวัง...แต่เราคงคิดถึงเธอ"ยุนอาได้แต่ยิ้มเป็นคำตอบ
"กริ๊งๆ"เสียงโทรศัพท์ของห้องดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ.."ยุนอาเป็นคนรับสาย "เจสสิก้าเหรอค่ะ...สักครู่ค่ะ เจสมีคนโทรมาหาหน่ะ"ยุนอายื่นโทรศัพท์ให้เจสสิก้า
"สวัสดีค่ะ...นะนาย...."เจสสิก้ารับสาย ทำให้รู้ว่าเป็นดงเฮนั่นเองที่โทรมา
"ตาบ้า แค่นี้นะพี่สาวฉันอยู่...ตื๊ดๆๆๆ ปึ้ง!!"เจสสิก้าวางหูอย่างไม่ปราณี
"ใครโทรมาเหรอ"ยุนอาถาม ก็เล่นวางหูซะดัง ใครกันจะไม่สงสัย
"อ๋อ โรคจิตห้องข้างๆหน่ะคะ ชอบโทรมาจีบเจสน่าเบื่อ"
"อย่างนั้นเหรอ...อ่ะใช่ เจสรู้ยังว่าพ่อต้องย้ายอีกแล้ว คราวนี้ไปสเปนหละ"
"สเปน...พวกเราต้องย้ายไปด้วยเหรอคะ??"เจสสิก้าถ้ามด้วยน้ำเสียงตกใจ
"ก็ ไม่หรอก ความจริงพ่อบอกว่าจะย้ายไปคนเดียวหน่ะ แต่แม่ขอไปด้วย แม่ยังไม่บอกเจสใช่ไหม"
"อ๋อ ยังเลยค่ะ...แล้วพี่...."เจสสิก้ายังพูดไม่ทันจบเสียงโทรศัพท์มือถือของยุนอาก็ดังขึ้น ซึ่งเธอก็กดรับมัน
"ฮัลโหล แทยอนเหรอ ว่าไง"ยุนอาพูดกับปลายทาง "ว่าไงนะ เขาอยู่ที่นั่นเหรอ"
"อะ-เม-ริ-กา ใช่ไหม" ยุนอาเน้นเสียง "รัฐไหนถามเลขาของเขามายัง อ้อถามด้วยว่าอยู่ที่ไหน อ๋อถามแล้ว เขาจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศที่ซานฟรานซิสโก ใช่ไหม..."เจสสิก้ากำลังทำท่างงๆกับบทสนทนาของพี่สาวของเธอ
"ได้ ฉันจะไปตามหาเขาเอง ขอบคุณมากนะแทยอน"พูดจบยุนอาก็วางสายไปก่อนที่จะหันมาพูดกับน้องสาวต่อจากสักครู่
"เมื่อกี้มีอะไรจะถามพี่เหรอ.."
"แค่จะถามว่าพี่จะตามไปไหมเฉยๆค่ะ"
"ไม่ไปจ๊ะ พี่มีหลายอย่างจะต้องทำ งานเอยอะไรพวกนี้ เนี่ยภาษาสเปนพี่ก็ไม่ได้ ไปก็ตกงานได้แต่ขายกิมจิ"สองพี่น้องหัวเราะเสียงดังลั่น
##########################################################
"พรุ่งนี้กลับบ้านได้..."ทันทีที่คำพูดของหมอจบลงดงเฮแทบอยากจะกระโดดโลดเต้นตรงนั้นเสียจริง ถ้าเขาไม่เคยได้ทานหนังสือสมบัติผู้ดี
"คุณดงเฮคะ...ออกอาการมากไปไหมคะ"ซอฮยอนพูดหยอกดงเฮซึ่งตอนนี้นั่งอ่านหนังสือ"นิวมูน" อยู่อย่างสบายอารมณ์
"ไม่หรอกครับ...ผมก็เป็นแบบนี้แหละ"ดงเฮพูดแต่ก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไป
"คุณซอครับ...ผมถามอะไรหน่อยสิ"
"ได้เลยค่ะ"
"คุณซออ่านเล่มนี้จบยังครับ"ดงเฮยกหนังสือ "นิวมูน" ที่เขาอ่านอยู่ขึ้นมา
"อ่านจบภาค4มา3รอบแล้วค่ะ"ซอฮยอนตอบ
"ถ้าอย่างนั้น ถ้าคุณซอเป็นนางเอก คุณซอจะเลือกใครครับ"
"ซอเหรอค่ะ..."ซอฮยอนทำท่าใช้ความคิด "น่าจะเอ็ดเวิร์ดมั๊งคะ"
"ทำไมเหรอครับ"
"ซอก็ไม่รู้เหมือนกันคะ...สำหรับซอเจคอบคือความรักที่เกิดจากความเหงามากกว่าค่ะ"
"หมายความว่ายังไงเหรอครับ"
"พูดง่ายๆคือความรักชั่ววูบหนะคะ"ดงเฮพยักหน้า
"คุณกำลังจะบอกว่าเบลล่ารักเจคอบเพื่อให้ลืมเอ็ดเวิร์ด เหรอครับ"
"มันก็ถูกหน่ะคะ แต่คิดไปคิดมา คนที่ซอเลือกจริงๆเนี่ยคือ......พี่คยูค่ะ"ซอฮยอนแอบยิ้มเขินๆ
"ผมยอมครับ ผมยอม.. คุณซอครับ ผมจะขอลางานสัก 2-3วันนะครับ ฝากเคลียร์งานให้ด้วย"
"ไหนว่าจะให้ซอหยุดไปสวีทกับพี่คยูไงค่ะ คุณดงเฮ"
"ไม่ได้ครับ...ผมก็อยากไปเหมือนกัน"ดงเฮแอบยิ้มดีใจที่ได้แกล้ง แล้วหยิบปฏิทินที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมา "แต่เท่าที่ดูปฏิทินแล้วเนี่ย ดูเหมือนมะรืนนี้จะเป็นวันแรงงาน แล้วก็หยุดเสาร์-อาทิตย์ ติดต่อกันเลยนะครับ...คุณซอครับ ผมอ่านนิวมูน จบแล้วหละครับ....ไปซื้อเล่ม3จากร้านหนังสือข้างล่างให้ผมหน่อยซิ"
"อะไรกันเนี่ยคุณดงเฮ...เมื่อเช้าก็เพิ่งอ่านเล่ม1ไป เล่ม2ก็เพิ่งอ่านจบ จะอ่านเล่ม3ต่อเลยเหรอค่ะ"
"ครับ...ผมว่าเรื่องนี้น่าสนใจดีผมอยากรู้ตอนจบไวๆหน่ะครับ"
"รอสักครู่นะคะ คุณดงเฮ"พูดจบซอฮยอนก็เดินออกไปจากห้องเพื่อไปซื้อหนังสือให้เขา
แต่ว่าทำไมอ่านไปอ่านมา มันก็แอบมีส่วนคล้ายเรื่องจริงอยู่ไม่น้อย
เขารักเจสสิก้า เพื่อให้ลืมเธอคนนั้นจริงๆเหรอ
ไม่จริงหรอกน่า!!
ความคิดเห็น