คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1
"พี่เจสสสสสสสสสสสสสสสส"เสียงตะโกนของเด็กสาววัย15ปีดังทั่วสนามบินขาเข้า ทำเอาสาธารณะชนทนไม่ได้ที่จะหันมามอง
"คริส..คริสตัลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล"สาวผมสั้นที่ถูกเรียกรีบเข็นรถเข็นวิ่งเข้าหาน้องสาวตัวดีของเธอเหมือนกัน
"คิดถึงพี่จังเลย"คริสตัลดึงตัวเจสสิก้าเข้ามากอด แน่นอนหละพวกเธอไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายปี
"พี่ก็ด้วย แล้วพี่ยุนอาไม่มาเหรอ"เธอคลายกอดถามน้องสาวของเธอซึ่งดูเหมือนจะสูงกว่าเธอหลายเซนเลยทีเดียว
"อ๋อ รายนั้นบอกก็อยากมา แต่นัดเดทไว้ ฝากความคิดถึงมาให้"คริสตัลยิ้มด้วยแววตาที่สดใส ตื่นเต้นที่ได้เจอพี่สาว"ตกลงพี่ได้ไปไหนมาบ้างเนี่ย"เธอถามพี่สาวของเธอด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น พี่สาวของเธอเป็นนักเรียนแลกเปลียนตั้งแต่ชั้นม.ปลายปี1 ด้วยผลการเรียนที่ดีเยี่ยมของเธอ ทำให้เธอได้เรียนต่อจนจบม.ปลาย และแน่นอน เธอเป็นนักเรียนทุนจนจบมหาวิทยาลัยชื่อดังของยุโรป
"ก็ ตอนม.ปลายพี่อยู่ฝรั่งเศส แต่เรียนตอนมหาวิทยาลัยที่อิตาลี"ทำเอาร่างสูง(แต่แก่น้อยกว่า) ถึงกับตากลมโต
"คริสว่าคริสก็กะจะไปสอบเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน"เจสสิก้ายิ้มๆแล้วดึงน้องสาวมากอดคอ"พี่ว่าหนูจะทำได้ไหม"
"แน่นอน ถ้าเธอตั้งใจ ก็ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อมหรอก"เธอขยี้หัวน้องสาวเบาๆ
"นั่นซินะ...กลับบ้านเถอะคุณพ่อคุณแม่กำลังรอพบพี่อยู่นะ ท่านรีบลางานมาเลยทีเดียว"แน่นอนเป็นเรื่องที่น่าตื่นต้นอีกเรื่อง ปกติพ่อของเธอก็จะหมกมุ่นอยู่กับงาน แต่วันนี้ดูเหมือนอะไรๆก็จะเป็นเรื่องดีไปหมด
"ดีไม่ดี อาจจะได้เห็นพี่เขยด้วย"คริสตัลหัวเราะคิกคัก
"พี่เขย...พี่ยุนอากำลังจะแต่งงานเหรอเนี่ย"เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะเธอไม่เคยรู้เรื่องคนรักของยุนอามาก่อน
"พี่ว่าเรากลับกันเถอะ...พี่เมื่อยแล้วหละ แล้วก็อดที่จะรอทุกคนไม่ไหวแล้ว"เป็นปกติของคนที่จากบ้านเกิดเมืองนอนมานานถึง7ปี
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"กลับมาแล้วค่า.."คริสตัลตะโกนดังลั่นบ้าน และวิ่งเข้าไปอย่างกับเด็ก5ขวบ
"เจสกลับมาแล้วคะ"เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เธอเป็นคนขี้อาย ถ้าตื่นเต้นมากๆก็แบบนี้แหละ
คริสตัลเองก็วิ่งกลับไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ตอนนี้บ้านทั้งหลังก็ดูเหมือนยังไม่เปิดไป เจสสิก้าเดินลากกระเป๋ามาเรื่อยๆจนถึงห้องครัว เธอก็เหนื่อยเหมือนกันกับการเดินทางหลายชั่วโมง
พรึ่บบบ..บบ เสียงไฟในห้องครัวทุกดวงเปิดขึ้นมาพร้อมกัน
"ยินดีต้อนรับกลับค่า...พี่เจส.."เสียงใสแจ๋วของคริสตัลนั่นเอง โดยที่มีคุณพ่อคุณแม่ช่วยกันถือเค้กก้อนใหญ่อยู่
"เซอร์ไพรซ์ จ๊ะ"พ่อกับแม่ของเธอพูดขึ้นพร้อมกัน
"ทุกคน...แล้วพี่ยุนอาหละคะแม่"
"ก็ ตอนนี้ทำงานอยู่จ๊ะ พี่เราหนะได้งานดีเลยทำงานหนักนิดหน่อย ลางานไม่ได้ซะด้วย"เจสสิก้าก็ยิ้มรับ
"งั๊นเหรอคะ..."เจสสิก้ายิ้มออกมา"งั๊นเราเก็บเค้กไว้กินพร้อมพี่ยุนอาดีกว่คะ พี่ยุนอาคงจะงอนถ้าไม่ได้ร่วมสวาปามเค้กด้วย"
"นั่นซิ..แต่ว่า เสียดายจังพี่เจสอดเจอพี่เขยเลย"คริสตัลหัวเราะ
"ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่ก็ได้เจอ"เจสสิก้ายิ้ม"คุณพ่อคุณแม่คะ เจสว่าเจสจะหางานทำคะ"
"จะดีเหรอลูก เพิ่งจะกลับมา"พ่อของเธอถาม
"เจสว่า เจสอยากทำงานใช้หนี้คุณพ่อคุณแม่ด้วยคะ รู้สึกว่าตัวเองฟุ่มเฟือยมาตั้งแต่เด็กๆ"
"เรื่องแค่นั้นเอง..แต่ก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน"ทุกคนยิ้ม
"เจสไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่านะคะ"ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็วิ่งฉิวไปเลย
เจสสิก้าค่อยๆมองไปรอบๆห้องน้ำ ที่ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย อาจจะเพราะมีใครบางคนเอาสติ๊กเกอร์ไปแปะไว้ที่กระจก แล้วก็มีโมบายเปลือกหอยแขวนอยู่ตรงประตู บนเพดานเต็มไปด้วยดาวเรืองแสง ถ้าหากปิดไฟเอาไว้จะเห็นความสวยงามได้ชัด
เมื่อเธอทำธุระเสร็จเธอก็ค่อยๆเปิดประตูออกไป จนพบเรื่องที่น่าประหลาดใจ
"พี่ยุนอา"เจสสิก้าตาวาว ยุนอามารอเธอที่หน้าห้องน้ำ แล้วส่งยิ้มสวยๆให้ ยุนอาในชุดแซ็กสีดำทำให้ผิวของเธอดูขาวน่ามอง และผมยาวสลวยดัดลอนนิดๆ แก้มสีชมพูอ่อนๆทำให้เธอดูสวยมาก
"เจส กลับมาแล้วเหรอ"เธอยิ้มให้น้องสาวของเธอ ก่อนที่จะเดินเข้ามาโน้มตัวกอดเจสสิก้า
"พี่กำลังทำให้เจสรู้สึกแย่นะ...พี่ทำให้เจสเป็นคนแคระ"จะไม่ให้รู้สึกแย่ได้ยังไง ตอนนี้เธอกลายเป็นคนแคระของบ้านไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคริสตัลหรือยุนอา ทุกคนสูงกว่าเธอทั้งนั้น
"นั่นซิ ไปกินเค้กกันเถอะ พี่หิว"ยุนอาจับท้องตัวเอง ช่วงเย็นๆนี่แหละเหมาะที่จะสังสรรค์ที่สุดแล้ว
"นี่พี่ยุนอา เดี๋ยวนี้มีกิ๊ก มีแฟนไม่บอกเลยนะ"เจสสิก้าที่เดินตามหลังเอ่ยถามขึ้น
"แล้วใครบอกเจสหละ คริสแน่เลยใช่ไหม"ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานซึ้งสมกับหน้าตาของเธอ มีแต่คนบอกว่าน้องสาวมักจะสวยกว่าพี่ ทฤษฎีนี้คงไม่ได้ผลกับตระกูลจองแน่นอน(คริสตัลจะงอนไหมถ้าได้ยินแบบนี้)
"แน่นอน มีอยู่คนเดียว นี่ว่างๆแนะนำให้รู้จักบ้างก็ดีนะ เราต้องไม่มีความลับต่อกัน จริงป่ะ"เจสสิก้ายกนิ้วก้อยขึ้นมา
"ไม่ต้องเลย...เจสอยากรู้ไปซะทุกเรื่อง"ยุนอาปัดมือของเจสสิก้าที่ชูนิ้วก้อยออกมา
"ทำไมหละ เจสเป็นน้องพี่นะ อยากรู้เรื่องพี่เขยก็ไม่ได้"เจสสิก้าทำแก้มป่องงอนพี่สาวตัวเอง
"ก็...."เจสสิก้าเปลี่ยนกริยามาตั้งใจฟังที่ยุนอากำลังจะพูด"พี่กำลังจะเลิกกับเขาตากหาก"
"อ้าว...ทำไมทำอย่างงั๊นหละไม่สงสารเค้าเหรอ"เจสสิก้ายังคงถามต่อไปด้วยความสงสัยของเธอ
"ถ้าเจสเห็นเพชร10กะรัตกับเพชร1กะรัต เจสจะเลือกเพชรเม็ดไหนหละ"ยุนอาหันมาถามบ้าง
"ก็ เม็ดที่ใหญ่กว่ามั๊ง"เจสสิก้าตอบ
"นั่นซิ คนเราจะต้องเลือกคนที่ดีจริงๆสำหรับตัวเอง...จริงไหม"ยุนอาเอามือโน้มมากอดน้องสาวคนกลางที่ตัวเล็กกว่า
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เธอออกเดินหางานทำในย่านชุมชน หลังจากที่วันแรกยุนอาพาเธอไปสมัครงานที่บริษัทที่เธอทำงานอยู่ แต่ก็ไม่มีตำแหน่งว่าง แล้วเธอก็พยายามหางานต่อไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่สำเร็จสักที
"ที่สุดท้ายของวันนี้แล้ว...บริษัทเจวายพี"เจสสิก้าก้าวฉับๆเข้าไปในบริษัทนี้ทันที แล้วตรงไปยังประชาสัมพันธ์ทันที
"สวัสดีคะ...ดิฉันมาสมัครงานคะ"เจสสิก้าพูดกับประชาสัมพันธ์ด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"ฝ่ายบุคคลชั้น26"ประชาสัมพันธ์วันสามสิบต้นๆตอบห้วนๆ เจสสิก้าพยักหน้ารับ ก่อนที่จะตรงไปยังลิฟต์
"แปลกจังทำไมคนดูน้อยๆนะ"เธอพึมพำกับตนเองก่อนที่จะกดเปิดลิฟต์แล้วเข้าไปเมื่อลิฟต์เปิด และกดปิดลิฟต์ทันทีถ้าไม่...
"รอด้วยครับ..."เสียงชายวัยยี่สิบกลางๆดังขึ้นหน้าลิฟต์ เธอจึงกดเปิดลิฟต์ทันทีแล้วให้เขาเข้ามา
"ขอโทษครับ"เขาโค้งหัวให้เธอ เธอจึงโค้งรับ"คุณอยู่แผนกไหนเหรอครับ"ชายคนนั้นถามเจสสิก้า ขณะที่อยู่ในลิฟต์สองต่อสอง
"อ๋อ ดิฉันมาสมัครงานคะ"เธอยิ้มให้เขา
"สมัครงาน แผนกไหนเหรอครับ.."เขาถามเธอต่อ
"ก็ อยากได้เกี่ยวกับภาษาคะ เพราะจบด้านนี้มา"เธอตอบ
"จากที่ไหนเหรอครับ"เขาจ้องหน้าเธออย่างสนใจ
"อิตาลีคะ"
"แสดงว่าคุณพูดได้หลายภาษาหนะซิ"
"อ๋อคะ..ก็ได้เกาหลี อังกฤษ ฝรั่งเศส อิตาเลียน"
"อยู่ในระดับไหนครับ"
"ก็ พูดได้คะ เพราะตอนอนุบาลเคยไปเรียนที่อังกฤษเพราะคุณพ่อต้องทำงาน กลับมาเรียนประถมกับมัธยมต้นที่เกาหลี ตอนมัธยมปลายได้ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ฝรั่งเศส แล้วพอตอนมหาวิทยาลัยก็ได้ไปเรียนต่อที่อิตาลีคะ"
"คุณคงคุ้นเคยกับทวีปยุโรปมากสินะครับ..."
"แน่นอนคะ"
ปิ๊ง เสียงลิฟต์เปิดที่ชั้น26
"เอ่อ...ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"เธอค่อยๆเดินลงจากลิฟต์ แต่ก็ได้ยินเสียงคนข้างในพูดขึ้นมา
"บริษัทเรากำลังจะมีโปรเจคติดต่อกับทางยุโรป ขอให้โชคดีนะครับ"เจสสิก้ายิ้มให้ชายคนเมื่อสักครู่ แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดลง
"ห๊า ไม่..."เจสสิก้าร้องออกมา ไม่ใช่เพราะว่าชายคนเมื่อสักครู่
แต่มีป้ายแปะไว้บนลิฟต์ว่า "เฉพาะผู้บริหาร" นี่แหละ
"ฉันจะได้งานไหมเนี่ย"เจสสิก้าเอามือกุมขมับ นี่เธอได้ก่อวีรกรรมตั้งแต่วันแรกเลยเหรอเนี่ย
เธอพยายามลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้วตรงไปยังฝ่ายบุคคลทันที
"เราจะติดต่อกลับนะคะ"ฝ่ายบุคคลของบริษัทพูดขึ้น เจสสิก้าตอบรับ
เจสสิก้ากลับมาถึงบ้านอย่างอ่อนล้า เธอเหนื่อยกับการหางานทั้งวันจนกระทั่งผล็อยหลังไปทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย
เจสสิก้านอนหลับบนเตียงกว้างอย่างมีความสุข แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ของเธอนั่นแหละที่รบกวนจนเธอต้องตื่นแล้วก็รับมัน
"ฮัลโหลค่ะ...เจสสิก้า จองซูยอน คะ"เจสสิก้าตอบด้วยเสียงงัวเงีย ขี้เกียจดูว่าใครโทรมา แต่พอรู้ว่าใครโทรมาเท่านั้นเธอรีบจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าให้ดูดีที่สุดทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะแต่ง แล้วรีบออกจากบ้านทันที
"ท่านประธานต้องการคุยกับคุณคะ"ฝ่ายบุคคลบริษัทเจวายพีพูดขึ้นแล้วเดินนำเจสสิก้ามายังห้องของคนที่ทุกคนเรียกว่า"ท่านประธาน"
"พาแขกมาพบท่านประธานคะ"ฝ่ายบุคคลคนนั้นพูดกับเลขาหน้าห้อง ก่อนที่เธอจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นเพื่อติดต่อกับใครบางคน แล้วพยักหน้าให้เรา
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูของฝ่ายบุคคลคนนั้นดังขึ้น
"ดิฉันขอตัวนะคะ"ฝ่ายบุคคล(คนนั้น)พูดก่อนที่จะเลี่ยงตัวออกไป
"พะ...พี่คะ.."ฉันพูดติดอ่าง นี่ฉันต้องเผชิญโลกคนเดียวเหรอนี่
ฉันเคาะประตูเบาๆแล้วค่อยๆแง้มประตูออกแล้วแทรกตัวเข้าไปข้างใน ทันทีที่ฉันเห็นคนที่อยู่บนโต๊ะผู้อำนวยการนั้นทำเอาฉันแทบบ้าไปเลยทีเดียว
"นาย...."เจสสิก้าพึมพำออกมาเบาๆ เบาจนชายคนนั้นก็ไม่ได้ยิน
"สวัสดีครับ"ชายคนนั้นหรือประธานบริษัทเจวายพีที่เธอเจอบนลิฟต์เมื่อวานทักทายขึ้นก่อน
"สวัสดีคะ .."เธอโค้งงามๆให้เขา
"เชิญนั่งก่อนสิครับ"เขาผายมือให้เธออย่างสุภาพ เจสสิก้าจึงนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับเขา
"คุณ จองซูยอน ใช่ไหมครับ"
"ข่ะ...ค่ะ"เธอกุกกักเล็กน้อย ด้วยความตื่นเต้น
"ผม ชเวซีวอน เป็นประธานบริษัทเจวายพี"เขาแนะนำตัวเอง"คุณบอกว่าคุณพูดได้หลายภาษา ผมมีงานตำแหน่งหนึ่งที่จะแนะนำให้คุณ"
"งาน...ดิฉันได้งานทำแล้วเหรอคะ"เธอถามอย่างไม่ค่อยเชื่อตัวเองสักเท่าไหร่ บริษัทใหญ่ระดับประเทศขนาดนี้..เธอมีโอกาสได้ทำงานที่นี่จริงๆเหรอ
"ตำแหน่งพนักงานฝ่ายต่างประเทศนะครับ ก็อย่างที่บอกบริษัทของเรากำลังที่จะทำการตลาดกับประเทศทางยุโรป สำหรับผู้เชี่ยวชาญภาษาอย่างคุณผมว่าไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้วสำหรับคนมีความสามารถอย่างคุณ"เขาพูด ทำเอาเจสสิก้าหน้าแดง
"และที่สำคัญ คุณเองก็เป็นนักเรียนทุนด้วย คุณคงจะเป็นคนที่มีความมุ่งมานะสูง และเป็นคนสำคัญระดับประเทศ เพราะทุนแต่ละทุนที่คุณได้รับก็ไม่ใช่ง่ายๆ"
"ขอบคุณนะคะ ท่านผู้อำนวยการ ดิฉันจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดคะ"เธอยืนขึ้นแล้วโค้งตัวแสดงการขอบคุณ"ให้ดิฉันเริ่มทำงานเลยไหมคะ"
"คุณพร้อมแล้วเหรอครับ.."เขาถามเธอ อาจจะเป็นเพราะความกระตือรือร้นของเธอ ทำให้เขาค่อนข้างพอใจเธอเป็นอย่างมาก
"คะ ดิฉันพร้อมแล้ว.."ทันทีที่เธอพูดจบซีวอนก็เอาแฟ้มงานตั้งหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะเสียงดังปึ้ง
"รบกวนคุณช่วยแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสให้ด้วยนะครับ"เขามอบงานให้เธอด้วยท่าทางที่ยิ้มแย้ม
"ด้วยความยินดีคะ"เธอรับงานมาจากเขาก่อนที่จะขอตัวเพื่อไปทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ
เลขาของซีวอนพาเธอมายังแผนกต่างประเทศ ซึ่งจัดไว้ค่อนข้างสวยงามสมกับฐานะของบริษัท
"นี่โต๊ะคุณคะ"เลขาผายมือไปทางโต๊ะทำงานของเจสสิก้า ที่เป็นโต๊ะสไตล์โมเดิร์นขนาดกำลังพอดีเหมือนโต๊ะบริษัททั่วไป
"ขอบคุณนะคะ.."เจสสิก้าโค้งเป็นการขอบคุณให้กับเลขาของซีวอน เธอก็โค้งตอบ
"เอาหละ สำหรับวันแรก เจสสิก้า ไฟท์ติ้ง"เจสสิก้าพูดออกมาสุดเสียง แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่เข้างาน
ความคิดเห็น