ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เรื่องนั้น
เ้าวัน่อมา
" ท่านโอลิเวียะ! " เสียอเรเน่ร้อเรียื่อเธอมาแ่ไล ไม่นานเธอ็หันมาหา่อนะทำสีหน้าใ
" อย่าวิ่แบบนั้นสิะ เี๋ยวท่านะล้มบาเ็บไ้นะะ " โอลิเวียเอ่ยอบอย่าห่วใยเธอ
" เรื่อนั้น…เอาไว้่อน…เถอะ่ะ ้า…มีเรื่อะบอท่าน… " เรเน่เธอเอ่ยพราหายใอย่าเหนื่อยหอบ
" ใเย็นๆ่อนนะะ ท่านวรพัให้หายเหนื่อย่อนเถอะนะะ " เธอเอ่ยอบ ่อนะร่ายเวทเพื่อเอาน้ำให้เรเน่ไ้ื่มับวามเหนื่อย่อน
" ือว่า… พี่สาวอท่านน่ะ… " เรเน่เธอเอ่ยึ้นอย่าลัเลว่าวระพูีรึเปล่าหรือไม่พูี
" พี่โนร่าน่ะเหรอะ? มีเรื่ออะไรเิึ้นเหรอะ? " เธอเอ่ยถาม ่อนะพยัหน้าเิอนุาให้เรเน่พู่อไ้
" ้าไ้ยินมาาท่านพ่อว่า พี่สาวอท่านโนสถาบันารศึษาฟิเอน่าลโทษให้พัารเรียนั่วราว่ะ " เรเน่เอ่ยอบเธอ
" อย่านั้นสินะะ เห้อ… " เธออบสั้นๆ ่อนะถอนหายใออมาเบาๆ
" เอ่อ…ือว่า…้าอโทษนะะ ที่เอาเรื่อนี้มาบอท่านน่ะ่ะ…" เรเน่เธอเอ่ย ่อนะ้มหน้ามอิน เหมือนนรู้สึผิเป็นอย่ามา
" ท่านเรเน่ ะมาอโทษ้าทำไมะ? ท่านไม่ไ้ทำอะไรผินี่่ะ " เธอเอ่ย้วยน้ำเสียปิ
" ็้าเอาเรื่อในรอบรัวท่านมาพูนี่ะ" เรเน่เธออบ่อนะเยหน้ามอสีหน้าอโอลิเวียที่ยืนอยู่รหน้าเธอ แทนที่เธอะโรธหรือโมโห เธอลับยิ้มอย่าอ่อนโยนเรเน่
" ไม่เป็นไรหรอ่ะ ีเสียอี้าะไ้รู้เรื่ออนนี้ ีว่าไม่รู้อะไรเลย่อนะลับไปเยี่ยมที่บ้านนี่ะ "
เธอเอ่ย่วยใบหน้าที่ยินีในเรื่อที่เรเน่บอเธอ อย่าริใ ไม่มีารลบเลื่อนหรือำพูที่ทำให้เรเน่สบายใเลย
ที่เรเน่เธอรู้ว่า โอลิเวียนั้นไม่ไ้โหหรือเสเเสร้ ็เป็นเพราะว่าเธอมีวามสามารถให้ารรับรู้ถึอารม์ ำพู ารระทำออีฝ่าย โยมีมาั้แ่ำเนิ ทำให้เป็นอีเหุผลว่า ทำไมเรเน่ถึไ้ไม่มีเพื่อนสนิทเลยสัน ่อนะไ้มาพบโอลิเวีย…
" ่ะ " เรเน่เธอเอ่ยอบสั้นๆ
" เราไปหาพวเพื่อนๆในลาสันีว่านะะ " เธอเอ่ยอย่าสใส
" ไปันเลย่ะ ท่านโอลิเวีย" เรเน่เธออบ ่อนะเินไปที่อาารเรียนพร้อมโอลิเวีย
อาารเรียนอสถาบันารศึษาาร์เน่
" นัเรียนลาสนี้มาันรบแล้วใ่ไหม? " อาารย์ประำลาสเอ่ยถาม ่อนะฝีเท้าัมาาหน้าห้อเรียน
" อโทษที่มาสาย่ะ ท่านอาาย์ " เรเน่และโอลิเวียเอ่ย
" เ้ามาไ้ " อาารย์ท่านนั้นเอ่ย้วยสายาาโทษเธอทั้สอนแล้ว
" อบุ่ะท่านอาารย์ " ทั้สอนเอ่ยอบ ่อนะเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะอัวเอ
" วันนี้้า็ไม่มีอะไระพู นอาะอวยพรให้พวเ้าเินทาลับไปเยี่ยมเยือนนในรอบรัวอพวเ้าอย่าปลอภัย " ท่านอาารย์เอ่ย ่อนะหยิบระาษแผ่นหนึ่ออมาาระเป๋าอเา " และในเมื่อพวเ้าทุนั้ใและท่มเทแราย แรใ มานานนับหลายเือน นพว้า…เหล่าอาารย์อสถาบันารศึษาแห่นี้ ไม่มีอะไระสั่สอนหรือให้วามรู้อะไรแ่พวเ้าอีแล้ว หลัาพวเ้าลับมาาารไปเยี่ยมเยือนรอบรัวอเ้าหรือพัผ่อนิใแล้วนั้น ึมีมิันว่าะัพิธีารบารศึษาให้แ่พวเ้าทุน " อาารย์ประาศเสียัฟัั ทำให้เหล่านัเรียนในลาสนั้น่าพาันร้อโฮ้วยวามีใ
ไม่นานหลัสิ้นเสียอพวเธอ อาารย์็ไ้ร่ายเวทเียนใบอนุาในารลับไปเยี่ยมเยือนรอบรัวให้แ่พวเธอทุน ่อนะสั่ให้พวเธอแยย้าย เพื่อะไ้เรียมัว แล้วเินออาห้อไป… ส่วนโอลิเวียนั้นเธอมาถึห้อพัอัวเอ พร้อมับเรเน่ที่อเินามมายัที่ห้ออเธอ
" ท่านโอลิเวียะ ยินี้วยนะะ " เรเน่เธอเอ่ย่วยสีหน้าีใับเธอที่ไ้เรียนบเสียที
" อบุนะะ ท่านเรเน่็พยายามเ้านะะ " เธอเอ่ยับเรเน่ เพราะเรเน่นั้นยัมีวิาที่เรียนไ้เพาะราวศ์เท่านั้นและเป็นวิาบัับที่เธอนั้นยัสอบไม่ผ่าน แถมอายุอเธอ็ยัน้อยว่าทุนในลาสเสีย้วย ทำให้เธอเป็นนเียวที่ยัไม่ไ้รับารอนุาให้เ้ารับารบารศึษาอสถาบัน
" เ่นันนะะ ท่านโอลิเวีย็เินทาลับไปินแนสวรร์อย่าปลอภัยนะะ " เรเน่เธอเอ่ย้วยน้ำเสียเศร้าใ
" ท่านเรเน่ะ อทนหน่อยนะะ เมื่อรบำหน้าะรีบลับมาหาท่านทันทีนะะ " เธอเอ่ยพร้อมเ้าไปสวมอเรเน่เอาไว้ พราลูบหัวเธออย่าอ่อนโยน
" ่ะ ้าะรอท่านลับมานะะ " เรเน่เธอเอ่ย ่อนะละออาอ้อมออโอลิเวีย
" ุหนูเ้าะ ิันเรียมสัมภาระเสร็เรียบร้อยหมแล้วเ้า่ะ " เสียิร่าเอ่ยึ้นทันทีที่เธอละาารสวมอเรเน่
" อบุนะ ิร่า " เธอเอ่ยอบ
" ้วยยินีเ้า่ะ ุหนู " ิร่าเธอเอ่ยอบโอลิเวีย ่อนะยสัมภาระที่ว่าออไปรอนอห้อพั
" ท่านโอลิเวียะ ลับไปถึที่นั้นแล้ว อย่าลืมส่หมายมาหา้า้วยนะะ " เรเน่เธอเอ่ยพราส่ปาาแท่หนึ่ให้ับโอลิเวีย
" ไ้สิะ ้า้อไปแล้ว ท่านเรเน่้อรัษาสุภาพัวเอให้ีๆนะะ " เธอเอ่ย่อนะยื่นมือไปรับปาาแท่ที่ว่านั่นอย่าทะนุถนอม
" ่ะ ้าสัา " เรเน่เธอเอ่ย ่อนะพาโอลิเวียไปยัโถพระราวั เพื่อใ้เวทเลื่อนย้ายพวเธอลับไปยัินแนสวรร์ … เมื่อมาถึ็พบว่ามีเหล่าพวเพื่อนๆอเธอมายืนรอเธออยู่่อน แล้วเธอ็เ้าไปรวมลุ่มพร้อมับิร่า พราโบมือให้เรเน่เพื่อรำลา ่อนะหายไป่อหน้า่อาเรเน่ทันที…
" ท่านโอลิเวียะ! " เสียอเรเน่ร้อเรียื่อเธอมาแ่ไล ไม่นานเธอ็หันมาหา่อนะทำสีหน้าใ
" อย่าวิ่แบบนั้นสิะ เี๋ยวท่านะล้มบาเ็บไ้นะะ " โอลิเวียเอ่ยอบอย่าห่วใยเธอ
" เรื่อนั้น…เอาไว้่อน…เถอะ่ะ ้า…มีเรื่อะบอท่าน… " เรเน่เธอเอ่ยพราหายใอย่าเหนื่อยหอบ
" ใเย็นๆ่อนนะะ ท่านวรพัให้หายเหนื่อย่อนเถอะนะะ " เธอเอ่ยอบ ่อนะร่ายเวทเพื่อเอาน้ำให้เรเน่ไ้ื่มับวามเหนื่อย่อน
" ือว่า… พี่สาวอท่านน่ะ… " เรเน่เธอเอ่ยึ้นอย่าลัเลว่าวระพูีรึเปล่าหรือไม่พูี
" พี่โนร่าน่ะเหรอะ? มีเรื่ออะไรเิึ้นเหรอะ? " เธอเอ่ยถาม ่อนะพยัหน้าเิอนุาให้เรเน่พู่อไ้
" ้าไ้ยินมาาท่านพ่อว่า พี่สาวอท่านโนสถาบันารศึษาฟิเอน่าลโทษให้พัารเรียนั่วราว่ะ " เรเน่เอ่ยอบเธอ
" อย่านั้นสินะะ เห้อ… " เธออบสั้นๆ ่อนะถอนหายใออมาเบาๆ
" เอ่อ…ือว่า…้าอโทษนะะ ที่เอาเรื่อนี้มาบอท่านน่ะ่ะ…" เรเน่เธอเอ่ย ่อนะ้มหน้ามอิน เหมือนนรู้สึผิเป็นอย่ามา
" ท่านเรเน่ ะมาอโทษ้าทำไมะ? ท่านไม่ไ้ทำอะไรผินี่่ะ " เธอเอ่ย้วยน้ำเสียปิ
" ็้าเอาเรื่อในรอบรัวท่านมาพูนี่ะ" เรเน่เธออบ่อนะเยหน้ามอสีหน้าอโอลิเวียที่ยืนอยู่รหน้าเธอ แทนที่เธอะโรธหรือโมโห เธอลับยิ้มอย่าอ่อนโยนเรเน่
" ไม่เป็นไรหรอ่ะ ีเสียอี้าะไ้รู้เรื่ออนนี้ ีว่าไม่รู้อะไรเลย่อนะลับไปเยี่ยมที่บ้านนี่ะ "
เธอเอ่ย่วยใบหน้าที่ยินีในเรื่อที่เรเน่บอเธอ อย่าริใ ไม่มีารลบเลื่อนหรือำพูที่ทำให้เรเน่สบายใเลย
ที่เรเน่เธอรู้ว่า โอลิเวียนั้นไม่ไ้โหหรือเสเเสร้ ็เป็นเพราะว่าเธอมีวามสามารถให้ารรับรู้ถึอารม์ ำพู ารระทำออีฝ่าย โยมีมาั้แ่ำเนิ ทำให้เป็นอีเหุผลว่า ทำไมเรเน่ถึไ้ไม่มีเพื่อนสนิทเลยสัน ่อนะไ้มาพบโอลิเวีย…
" ่ะ " เรเน่เธอเอ่ยอบสั้นๆ
" เราไปหาพวเพื่อนๆในลาสันีว่านะะ " เธอเอ่ยอย่าสใส
" ไปันเลย่ะ ท่านโอลิเวีย" เรเน่เธออบ ่อนะเินไปที่อาารเรียนพร้อมโอลิเวีย
อาารเรียนอสถาบันารศึษาาร์เน่
" นัเรียนลาสนี้มาันรบแล้วใ่ไหม? " อาารย์ประำลาสเอ่ยถาม ่อนะฝีเท้าัมาาหน้าห้อเรียน
" อโทษที่มาสาย่ะ ท่านอาาย์ " เรเน่และโอลิเวียเอ่ย
" เ้ามาไ้ " อาารย์ท่านนั้นเอ่ย้วยสายาาโทษเธอทั้สอนแล้ว
" อบุ่ะท่านอาารย์ " ทั้สอนเอ่ยอบ ่อนะเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะอัวเอ
" วันนี้้า็ไม่มีอะไระพู นอาะอวยพรให้พวเ้าเินทาลับไปเยี่ยมเยือนนในรอบรัวอพวเ้าอย่าปลอภัย " ท่านอาารย์เอ่ย ่อนะหยิบระาษแผ่นหนึ่ออมาาระเป๋าอเา " และในเมื่อพวเ้าทุนั้ใและท่มเทแราย แรใ มานานนับหลายเือน นพว้า…เหล่าอาารย์อสถาบันารศึษาแห่นี้ ไม่มีอะไระสั่สอนหรือให้วามรู้อะไรแ่พวเ้าอีแล้ว หลัาพวเ้าลับมาาารไปเยี่ยมเยือนรอบรัวอเ้าหรือพัผ่อนิใแล้วนั้น ึมีมิันว่าะัพิธีารบารศึษาให้แ่พวเ้าทุน " อาารย์ประาศเสียัฟัั ทำให้เหล่านัเรียนในลาสนั้น่าพาันร้อโฮ้วยวามีใ
ไม่นานหลัสิ้นเสียอพวเธอ อาารย์็ไ้ร่ายเวทเียนใบอนุาในารลับไปเยี่ยมเยือนรอบรัวให้แ่พวเธอทุน ่อนะสั่ให้พวเธอแยย้าย เพื่อะไ้เรียมัว แล้วเินออาห้อไป… ส่วนโอลิเวียนั้นเธอมาถึห้อพัอัวเอ พร้อมับเรเน่ที่อเินามมายัที่ห้ออเธอ
" ท่านโอลิเวียะ ยินี้วยนะะ " เรเน่เธอเอ่ย่วยสีหน้าีใับเธอที่ไ้เรียนบเสียที
" อบุนะะ ท่านเรเน่็พยายามเ้านะะ " เธอเอ่ยับเรเน่ เพราะเรเน่นั้นยัมีวิาที่เรียนไ้เพาะราวศ์เท่านั้นและเป็นวิาบัับที่เธอนั้นยัสอบไม่ผ่าน แถมอายุอเธอ็ยัน้อยว่าทุนในลาสเสีย้วย ทำให้เธอเป็นนเียวที่ยัไม่ไ้รับารอนุาให้เ้ารับารบารศึษาอสถาบัน
" เ่นันนะะ ท่านโอลิเวีย็เินทาลับไปินแนสวรร์อย่าปลอภัยนะะ " เรเน่เธอเอ่ย้วยน้ำเสียเศร้าใ
" ท่านเรเน่ะ อทนหน่อยนะะ เมื่อรบำหน้าะรีบลับมาหาท่านทันทีนะะ " เธอเอ่ยพร้อมเ้าไปสวมอเรเน่เอาไว้ พราลูบหัวเธออย่าอ่อนโยน
" ่ะ ้าะรอท่านลับมานะะ " เรเน่เธอเอ่ย ่อนะละออาอ้อมออโอลิเวีย
" ุหนูเ้าะ ิันเรียมสัมภาระเสร็เรียบร้อยหมแล้วเ้า่ะ " เสียิร่าเอ่ยึ้นทันทีที่เธอละาารสวมอเรเน่
" อบุนะ ิร่า " เธอเอ่ยอบ
" ้วยยินีเ้า่ะ ุหนู " ิร่าเธอเอ่ยอบโอลิเวีย ่อนะยสัมภาระที่ว่าออไปรอนอห้อพั
" ท่านโอลิเวียะ ลับไปถึที่นั้นแล้ว อย่าลืมส่หมายมาหา้า้วยนะะ " เรเน่เธอเอ่ยพราส่ปาาแท่หนึ่ให้ับโอลิเวีย
" ไ้สิะ ้า้อไปแล้ว ท่านเรเน่้อรัษาสุภาพัวเอให้ีๆนะะ " เธอเอ่ย่อนะยื่นมือไปรับปาาแท่ที่ว่านั่นอย่าทะนุถนอม
" ่ะ ้าสัา " เรเน่เธอเอ่ย ่อนะพาโอลิเวียไปยัโถพระราวั เพื่อใ้เวทเลื่อนย้ายพวเธอลับไปยัินแนสวรร์ … เมื่อมาถึ็พบว่ามีเหล่าพวเพื่อนๆอเธอมายืนรอเธออยู่่อน แล้วเธอ็เ้าไปรวมลุ่มพร้อมับิร่า พราโบมือให้เรเน่เพื่อรำลา ่อนะหายไป่อหน้า่อาเรเน่ทันที…
วามั้ใอนัเียนะไม่สูเปล่า ถ้ามีนัอ่านที่น่ารัให้ำลัใเสมอ ^^
- ยัยหาม้า -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น