คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Episode 6
โรงเรียนเนเวอร์มอร์ ช่วงเวลาก่อนที่อีนิดจะได้รับข้อความของซาเวียร์
“เฮ้ อีนิด เปิดเทอมแล้ว เพื่อนสาวผู้มืดมนของเธอหายไปไหนละ”
เด็กสาวผมสีบลอนด์ที่ย้อมปลายผมทั้งสองข้างเป็นสีชมพูและฟ้า เธอคืออีนิด เจ้าแม่แฟชั่นผู้สดใสและเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเวนส์เดย์
โอเคๆ อันนั้นเธอคิดไปเองฝ่ายเดียว เป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ เธอกลับหลังหันไปมองเด็กหนุ่มที่ถือวิสาสะเปิดประตูห้องเธอเข้ามาแต่เธอไม่ว่าอะไรหรอก อาแจ็กซ์ จำพวกกอร์กอนที่มีงูอยู่บนหัว เขาคือลูกหลานของเมดูซ่า อีนิดเลิกสนใจเสื้อผ้าในมือที่ตอนนี้ถูกโยนไปกองกับพวกจนเต็มเตียงสองหลังและมันกำลังจะลามไปทั่วห้อง ถ้าเวนส์เดย์มาเห็นจะต้องสาปแช่งเธอแน่ๆ แต่แล้วไงละ หล่อนไม่อยู่นี่ เธอเข้าไปเกาะแขนแฟนหนุ่มอย่างออดอ้อน อาแจ็กซ์ลูบหัวเธอ
“ฉันจะไปหาซาเวียร์ หมอนั่นก็ไม่อยู่มาสามวันแล้ว แล้วฉันไปถามบิอันก้า ทายสิเธอตอบมาว่าไง”
“ตอบมาว่าไงหรอ”
“เธอตีหน้าหงุดหงิดใส่ฉัน”
“เหอะ ทำไมใครๆ ถึงมาถามฉันละ เราเลิกกันไปนานแล้ว แม่หนูผีนั่นก็หายไปด้วยนี่ คงจะไปด้วยกันมั่ง”
บิอันก้า เธอคือไซเรน เป็นดาวเด่นของโรงเรียนเนเวอร์มอร์และเคยคบกับซาเวียร์ แต่พวกคู่รักมักจะมีปัญหากันเรื่องความเชื่อใจ โดยเฉพาะกับพวกไซเรนที่ใช้เสียงล่อลวงจิตใจ ซาเวียร์กังขาว่าเขารักบิอันก้าเพราะเสียงของเธอหรือเพราะเธอ ผลสุดท้ายเลยเลิกกัน ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่มา ใครๆ ก็พากันมาถามหาซาเวียร์จากบิอันก้าจนเธอเผลอไปหงุดหงิดใส่อาแจ็กซ์นั่นแหละ
“ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาไม่รู้”
อีนิดยักไหล่ ถ้าเธอไม่โทรไปถามก็คงไม่รู้เหมือนกันหรอก เวนส์เดย์คนใจร้าย
“แล้วเธอรู้รึเปล่า”
“รู้สิ”
อีนิดซึมไม่นานก็ยิ้มอย่างภูมิใจ อาการขึ้นๆ ลงๆ อย่างคนบ้า เวนส์เดย์กล่าวไว้
“ก็ฉันเป็นเพื่อนของเวนส์เดย์นี่ เธอต้องบอกทุกเรื่องให้ฉันรู้อยู่แล้ว”
อาแจ็กซ์มองแฟนสาวด้วยแววตาขบขันปนเอ็นดูเนื่องจากรู้นิสัยของเพื่อนสาวอีกฝ่ายดี โทรไปตื้อเขาล่ะสิ
อีนิดเล่าเรื่องที่เธอพอรู้มาคร่าวๆ ให้อาแจ็กซ์ฟัง เขามีสีหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเขาแท้จริงแล้วหายตัวไปและเวนส์เดย์กำลังไปตามหาเขา รวมถึงเรื่องที่ไทเลอร์หนีไปจากรถตำรวจ
“พวกเขาคิดอะไรอยู่ส่งเด็กผู้หญิงไปคนเดียวเนี่ยนะ”
อาแจ็กซ์โวยวาย
“นายก็รู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงธรรมดา”
ควรจะเป็นห่วงคนที่เจอเวนส์เดย์มากกว่า
“นั่นก็จริง”
พอหมดเรื่องสงสัยแล้วพวกเขาก็เปลี่ยนมาคุยเล่นกัน อาแจ็กซ์ช่วยอีนิดพับเสื้อผ้าเก็บเข้าตู้ที่เธอรื้ออกมาเพราะเบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ แค่ลองชุดไปเรื่อย เวนส์เดย์ก็ไม่อยู่ ธิงก็ไปกับเวนส์เดย์ ทำเธอเหงา แต่ยังดีที่เธอยังมีแฟนหนุ่มสุดน่ารัก
ก๊อกๆๆ
ทั้งคู่เหลือบมองไปยังบานประตู อีนิดจึงลุกไปเปิดประตูเอง
“ว้าว บิอันก้า แปลกใจจังที่เห็นเธอมานี่”
อีนิดเลิกคิ้วประหลาดใจ
“ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของพวกเธอนักหรอก แต่มันน่ารำคาญมาก”
บิอันก้าชูโทรศัพท์ตรงหน้าเธอ อีนิดจ้องมองมันก่อนจะอุทาน อาแจ็กซ์สงสัยจนต้องรีบลุกมาดู
“ดึงฉันมาเอี่ยวขนาดนี้ Nightshade Society ก็ต้องร่วมด้วยแล้วมั้ย”
“ฮ่า! เราตั้งกลุ่มเฉพาะกิจเพื่อช่วยเวนส์เดย์กันมั้ย”
อีนิดร้องอย่างตื่นเต้น เธอรู้สึกไม่ดีมากๆ ที่เพื่อนของเธอกำลังไปเสี่ยงอันตรายส่วนเธอได้แต่อยู่เฉยๆ ที่โรงเรียน
“บอกไว้ก่อนว่าสมาคมไนต์เฉดทำเพื่อความปลอดภัยของโรงเรียนเท่านั้น เธอต้องบอกพวกเราด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นกับซาเวียร์”
ลึกๆ ก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่ละสิ้∼
อีนิดแซวบิอันก้าอยู่ในใจ แต่ดูเหมือนซาเวียร์จะชอบเวนส์เดย์หน่อยๆ แหะ เธอเชียร์ทุกคนเลยนะ เศร้าใจจัง
“อีนิด…”
[แหะๆ จ๋าจ๊ะ]
อีนิดในวีดีโอคอลทำสีหน้ากระอักกระอวน เบื้องหลังมีเหล่าสมาชิกไนต์เฉดกำลังมองอยู่ อาแจ็กซ์โบกมือทักทาย Nightshade Society คือสมาคมลึกลับของโรงเรียนที่มีแต่นักเรียนระดับหัวกระทิเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมได้ โดยการผ่านบททดสอบตามหาห้องลับ ที่ตั้งของสมาคม เวนส์เดย์เองก็เคยผ่านมาแล้ว ซึ่งสมาชิกเก่าไม่อยากต้อนรับเธออย่างแรงและเธอก็ไม่อยากเข้าด้วย มันเหมือนการละเล่นของเด็กๆ
“ฉันย้ำนักย้ำหนาว่าห้ามเธอบอกเรื่องนี้กับใคร แล้วนี่อะไร”
[ทุกคนเขาอยากช่วยเธอนะ]
ทำตาปิ๊งๆ อะไรของเธอน่ะ ไม่ใจอ่อนหรอกนะ เธออยากจะกุมขมับ ธิงที่เกาะไหล่เธออยู่โบกมือทักทายเพื่อนสาว
[อร้าย พ่อหนุ่มเล็บเจล ไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลย ไม่มีใครช่วยฉันเลือกสีเลย]
“เงียบน่าอีนิด เอาเรื่องของเราก่อน”
[เค้าผิดไปแล้ว เค้าขอโทษ]
“เฮ้อ จะทำอะไรได้ล่ะ ช่วยฉันดูหน่อยว่าที่ซาเวียร์ส่งมาคือที่ไหน”
กลับไปฉันจะจับเธอใส่เครื่องกิโยติน
[Yes!]
อีนิดยิ้มร่าก่อนจะไปสุมหัวกับพวกไนต์เฉด บิอันก้ารับช่วงต่อ
[เธอนี่เป็นตัวดึงดูดอันตรายจริงๆ เลยนะ]
“อันตรายสิดี”
[แค่จะบอกว่าอย่าห้าวนักแล้วก็พึ่งคนอื่นซะมั่ง]
“พอดีฉันชอบฉายเดี่ยว”
ฉันกดวางสายไป โยนโทรศัพท์เข้ากระเป๋า
“ไปกันเถอะธิง ปริศนารอเราอยู่”
ธิงกระโดดเข้ากระเป๋าอย่างรู้งาน เวนส์เดย์ยกกระเป๋าขึ้นมาสะพายหลัง เธอเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านสวอน เอ็ดเวิร์ด เบลล่า เจคอบ ยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“เราวางแผนกันไว้ว่าจะใช้กลิ่นเบลล่าล่อพวกมันเข้าไปในป่า”
เวนส์เดย์เพียงยืนฟังนิ่งๆ เป้าหมายของพวกคัลเลนเปลี่ยนไปเมื่ออลิซเห็นว่าแวมไพร์เร่ร่อนกำลังจะบุกมา และมันคงไม่ดีแน่ถ้าพวกนั้นเข้ามาในเมือง พวกเขาจึงร่วมมือกับหมาป่าชั่วคราว นอกจากเรื่องของไทเลอร์แล้ว พวกเขาต้องรับมือกับแวมไพร์ด้วย ต้องมีการเตรียมพร้อมก่อนถึงวันจริง แต่หน้าที่ของเธอมีอย่างเดียวคือจับไทเลอร์และหาซาเวียร์ ใครจะสู้กันนั้นไม่เกี่ยวกับเธอ ในนิมิตของอลิซ ไม่มีไทเลอร์อยู่ในนั้น ไม่แน่เขาอาจจะปรากฏตัวหลังจากนั้นก็ได้ และไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะ พวกคัลเลนคงไม่มีแรงที่จะสู้กับไทเลอร์ต่อแน่ๆ
วันนี้คัลเลนนัดกันไปซ้อมรับมือกับพวกแวมไพร์เกิดใหม่กันในป่า
“พวกเกิดใหม่จะมีพลังเยอะกว่าเรามากๆ เพราะยังมีเลือดมนุษย์ค้างอยู่ในร่างกาย มันสามารถหักกระดูกนายได้ในเสี้ยววิ”
แจสเปอร์อธิบายให้พวกหมาป่าฟัง เวนส์เดย์นั่งอยู่บนกิ่งไม้ ระหว่างรอพวกเขาฝึกต่อสู้และเธอกำลังอ่านข้อความจากอีนิด พิกัดที่ซาเวียร์ส่งมา ไม่แน่ว่าเขาอาจจะถูกขังอยู่ที่นั่น แต่ทำไมถึงส่งมาแค่นั้นละ อาจเป็นกับดัก เพราะถ้าพิมพ์ข้อความเพิ่มเติม คนร้ายอาจเลียนแบบไม่เหมือนเขาจะทำให้จับไต๋ได้ เวนส์เดย์กระโดดลงมายืนข้างเจคอบที่ยังว่างจากการฝึกอยู่ เธอยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู
“รู้จักที่นี่มั้ย”
เจคอบกอดอกตั้งปราการ ให้ตาย เขาทำใจชินกับเด็กนี่ไม่ลง เจคอบเหลือบมอง
“มันห่างไกลจากตัวเมืองมาก แต่ก็ใกล้พอที่จะเข้าเมืองได้ทันที คนละฟากกับเรา ทำไม ที่นั่นมีอะไร”
“โทรศัพท์ของซาเวียร์ส่งมันมา”
“อาจเป็นกับดัก”
“เห็นด้วยที่นายคิดเหมือนฉัน แต่ถ้าไม่ไปเราจะไม่ได้คำตอบของสิ่งที่สงสัย”
“พวกเราไม่ออกจากเขต เธอลองไปถามพวกตัวซีดนั่นสิ”
เจคอบพยักเพยิดหน้าไปทางเอ็ดเวิร์ด
“ฉันเคยไปแถวนั้นนะ ถ้าให้ฉันเดา มันเหมาะจะเป็นแหล่งกบดานชั้นดีเลย สมมติว่าพวกแวมไพร์เร่ร่อนเลือกที่นั่น มันจะสามารถเข้ามาหาอาหารได้ตลอด”
คาร์ไลล์พูดสิ่งที่เขาคิดไว้ออกมา อลิซดูภาพที่อีนิดส่งมาจากการค้นอินเทอร์เน็ตแมพ
“นี่มันที่ฉันเห็นในนิมิต”
“ขอโทษนะ มันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่มันเหมือนกับสถานที่ในฝันฉันเลย”
เบลล่าพูดอย่างกังวล เพราะบางทีเธออาจจะเพ้อเจ้อไปเอง แต่มันชัดมากเลยนะ
“อาจจะแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่ามันคงคือแหล่งกบดาน”
เอ็ดเวิร์ดรวบไหล่ของเบลล่า เขาลูบไหล่เบาๆ ปลอบเธอ เขาเข้าข้างเธอเสมอ
“งั้นเราจะรอที่นี่ หรือบุกไปถล่มมันเลยดี” เอ็มเม็ตต์
“เราจะแน่ใจได้ไงว่ามันจะไม่แบ่งกำลังมาที่นี่ตอนเราออกไป” โรซาลี
“นิมิตของเวนส์เดย์เป็นตัวบอกเราว่ามันจะมาตอนฤดูหนาวเริ่ม” แซม
“อนาคตเปลี่ยนแปลงได้ตลอด” เจคอบ
“แต่จะให้เราแบ่งกำลังไปก็คงไม่พอ” แซม
“เวนส์เดย์เธอว่า…”
เอ็ดเวิร์ดกำลังจะหันไปถามความเห็นของเด็กสาวชุดดำแต่เธอ…หายไปแล้ว
ตั้งแต่ตอนไหนกันเนี่ย
เจคอบตบหน้าผากตัวเอง แวมไพร์กับหมาป่าอยู่กันเต็มขนาดนี้แต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปตอนไหน อ่อ ไม่สิ เซ็ธ ให้เดาน้องเล็กของเราคงโดนแม่หนูนั่นลากไปเป็นพาหนะแน่ๆ
“บรู้ววว”
“หนวกหูน่า แค่นี้อย่าบ่นไปเลย ฉันแค่จะไปดูเท่านั้น”
แต่ผมไม่อยากไป T_T
เหตุการณ์ก่อนที่ เซ็ธ เคลียร์วอเตอร์ จะถูกขู่เข็ญให้วิ่งออกมาจากฝูง เขามองดูเวนส์เดย์ที่โผล่มายืนข้างพี่เจคอบอย่างกับผี ทั้งคู่เดินเข้าไปหาพวกคัลเลน แล้วหัวหน้าเขาก็เข้าไปร่วมด้วย ระหว่างที่พวกเขากำลังพุดคุยบางอย่างดูเคร่งเครียด เซ็ธในร่างหมาป่ากำลังเลียขนทำความสะอาดตัวเอง
!!
ขนกายลุกพรึบ เขาหันมองข้างตัว พบเวนส์เดย์กำลังลูบขนเขาอยู่ เซ็ธทำหน้าเลิ่กลั่กอย่างคนทำอะไรไม่ถูกว่าควรให้เธอลูบต่อไปดีรึเปล่า เวนส์เดย์พยักหน้ากับตัวเองก่อนจะกระโดดค้อมหลังเขา เขากำลังจะร้องแต่เธอก้มลงมากระซิบข้างหูเขา
“ถ้านายส่งเสียงละก็ ฉันรับรองได้เลยว่าทุกคืนนายจะมีแต่ฝันร้ายที่หาที่สิ้นสุดไม่ได้ ตุ๊กตาฟางตัวนี้จะสาปแช่งนาย ถ้านายพาฉันไปไม่ถึงที่หมาย ทีนี้ออกไปเงียบๆ”
เสียงกระซิบราวกับเสียงแหบแห้งของคนขาดน้ำ คล้ายเห็นภาพหลอนของแม่เฒ่าที่เดินถือไม้เท้ามารอรับเขาอยู่หน้าปากอเวจี และสัมผัสเบาๆ บนหลังที่ไล้ไปมาของฝ่ามือราวกับสัมผัสของใบมีดเย็นๆ พาดผ่านอย่างไรอย่างนั้น มันขนลุกขนชันอย่างบอกไม่ถูก หนาวสั่นจนเขาอยากจะหนีไปจากที่นี่
เอ๋ง
แล้วเขาเลือกอะไรได้มั้ย
Talk
ต้องขออภัยที่หายตัวจนนักอ่านตามกันแง้วๆ ฮ่า คือทุกคนอาจจะยังไม่รู้ แต่ทุกเรื่องไรท์ด้นสด ที่อัปเร็วคือมีตอนสต็อกไว้ก่อนจะเปิดเรื่อง แล้วเป็นโรคอะไรไม่รู้ที่ชอบเปิดเรื่องใหม่ก่อนแต่งจบ คือมันก็อยากอ่านคอมเมนต์นะ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อ ไรท์จะพยายามมาเร็วๆ นะ ไรท์มีแพลนว่าจะเคลียร์ให้จบๆ ทุกเรื่องแหละ เลยอาจจะนานหน่อยนะ ก็คือผูกปมในเรื่องนี้จนคนแต่งจะงงตามล่ะ มาเอาใจช่วยกันแก้ด้วยน้า∼
21/02/66
ความคิดเห็น