คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
“เน้~ ผ่านมาหลายวันแล้วนะ ทำไมอาบุซารอมยังไม่มาตามผมกลับสักทีละ” หรือว่าพวกเขาทิ้งผมแล้ว
เพโรกรินนอนหงายมองท้องฟ้าอยู่กับท้องเรือ หลังจากแยกกับพวกลูฟี่ ความสงบก็กลับมาหาเขาอีกครั้ง และเพโรกรินไม่ชอบเลย ไหนละเกาะ ไหนละเรือโจรสลัด ไม่เห็นมีพวกคนชั่วมาโจมตีเขาเลย มันจะราบรื่นเกินไปแล้ว! เพโรกรินล่องเรือด้วยสีหน้าหงุดหงิด ป่านนี้พวกลูฟี่คงเจอทริลเลอร์บาร์คแล้ว อาบุซารอมคงกำลังยุ่งอยู่ใช่มั้ย ต้องรับแขกนี่ ใช่ ต้องใช่แน่ๆ พวกเขาไม่มีทางทิ้งผมหรอก ก็พวกเขาเก็บเพโรกรินมาเลี้ยงนี่นา
“เฮ้อ เอาล่ะ”
เพโรกรินดีดตัวขึ้นยืนจนเรือโคลงเคลง
“จากตรงนี้มุ่งหน้าไปให้ถึงเกาะชาบอนดี้เลยดีกว่า”
ครั้งนี้เขาซื้อชุดสวยๆ ไปฝากพี่เพโรน่าดีกว่า แน่นอนว่าเขาต้องหาชุดที่โคตรแฟชั่นเปลี่ยนให้ตัวเองด้วย ลุยน้ำทะเลมาสามรอบ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เหม็นกลิ่นเค็มหมดแล้วเนี่ย เพโรกรินยืดอกเท้าสะเอว แต่ก่อนหน้านั้น…
“ไปเลยคิงดอม ชนพายุลูกนั้นไปเลย ฮ่าๆๆ”
เขาต้องฝ่าทะเลบ้าคลั่งของแกรนไลน์ไปให้ได้ซะก่อนล่ะนะ โลมาสีชมพูหันมามองเจ้านายด้วยสีหน้าซีดเผือก ตัวของมันแทบจะเป็นสีขาวแทนอยู่แล้ว เขาเป็นโลมาตัวเล็กๆ นะ ไม่ใช่วาฬ งือออ
เกาะชาบอนดี้ หรือหมู่เกาะชาบอนดี้ เป็นเกาะที่เกิดขึ้นจากต้นโกงกางขนาดยักษ์รวมตัวกัน ยารุกิมัน เป็นต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่โต ว่ากันว่ารากของมันทิ่มยาวลงลึกไปถึงเกาะเงือกแห่งท้องทะเล เป็นจุดเริ่มต้นของรุกกี้หน้าใหม่ที่ต้องการเข้าสู่โลกของวันพีช เกาะชาบอนดี้มีความพิเศษคือฟองอากาศที่ถูกปล่อยมาจากต้นโกงกาง ซึ่งก็คือยางของมัน มีความเหนียวแน่นจนสามารถนำไปใช้คลุมเรือเพื่อเป็นเรือดำน้ำชั่วคราวได้ นี่คือวิธีที่จะเข้าสู่โลกอันยิ่งใหญ่ของเหล่าโจรสลัดได้อย่างปลอดภัยที่สุด แม้ข้างใต้ทะเลจะต้องเผชิญกับภูเขาไฟลาวาปะทุ น้ำตกใต้ทะเลขนาดยักษ์ กระแสน้ำผันผวน ปีศาจใต้ทะเลคราเคน และตำนานอันน่ากลัวอย่างเรือผีสิง เล่าว่ามันยังคงคอยเวียนวนแล่นอยู่ในทะเลราวกับไม่อาจปลดปล่อยความแค้นได้ แน่นอนว่านี่คือเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด ถ้าไม่อยากเผชิญหน้ากับกองทัพเรือหรือเว้นแต่ว่าจะมีความสามารถพอผ่านกำแพงที่กั้นทะเลไปได้ล่ะนะ
หลังจากฝ่าพายุหฤโหด เรือเล็กของเพโรกรินแหลกไม่มีชิ้นดี ก็นะ เรือเล็กๆ จะไปทนพายุในแกรนไลน์ได้ยังไง ตอนนี้เพโรกรินกำลังขี่หลังโลมาที่ีว่ายมาอย่างอ่อนแรง กระเป๋าย่ามของเพโรกรินลอยน้ำไปแล้ว โชคดีที่ของมีค่าส่วนใหญ่เขาเก็บไว้ในกระเป๋าสะพายส่วนตัวที่เป็นรูปโลงศพ
“ฮึบ อ๊ะ จริงสิ เกือบลืมเลยแหะ ไม่อยากกินขนมหวานแล้ว”
เพโรกรินดีดนิ้ว ที่จริงดีดนิ้วไม่เกี่ยวหรอกอยากทำให้เท่เฉยๆ ตอนนี้ผลก็คงคลายแล้วสินะ
อีกด้านหนึ่ง เบโปะกลับมาเป็นปกติแล้ว แต่ตอนนี้ดันเกิดกลัวสิ่งของที่มีสีชมพู กลุ่มโจรสลัดฮาร์ทวุ่นวายกันพักหนึ่งเชียวล่ะ
"พอเวลาผ่านไปก็กลับมาเป็นปกติได้เองงั้นหรอ"
ลอว์นั่งอ่านสารานุกรมบันทึกผลปีศาจจากทั่วทุกมุมโลก
เพโรกรินกระโดดขึ้นเกาะที่บล็อก 43 เกาะชาบอนดี้น่ะมีต้นโกงกาง 79 ต้น และยังมีสะพานเชื่อม ซึ่งแต่ละต้นก็จะถือเป็นหนึ่งโซน ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับโจรสลัดคือบล็อก 70-79 และสำหรับคนปกติธรรมดาคือล็อก 30-69 เนื่องจากเกาะนี้อยู่ใกล้ศูนย์บัญชาการกองทัพเรือ เลยไม่ต้องกลัวว่าจะมีโจรสลัดก่อความวุ่นวาย ยกเว้นบล็อก 1-29 เพโรกรินไม่แนะนำนะ เป็นที่ๆ อันตรายมากๆ นอกจากนี้เกาะนี้ยังขึ้นชื่อเรื่องของเผ่ามังกรฟ้า ทำไมพวกที่ชอบทำตัวสูงส่งถึงชอบมาเดินเล่นที่เกาะนี้ให้วุ่นวายกันนะ ทั้งๆ ที่เกาะนี้เป็นที่เข้าออกของพวกโจรสลัดแท้ๆ ถึงจะไม่มีใครกล้าบ้าบิ่นไปหาเรื่องเผ่ามังกรฟ้าก็เถอะ แต่มันน่ารำคาญจริงๆ นะ ที่ต้องก้มหัวให้ใครไม่รู้ทุกครั้งที่พวกมันเดินผ่าน แน่นอนว่าเพโรกรินเคยมาเยือนเกาะนี้แล้วสองสามครั้ง
“ไปว่ายเล่นอยู่แถวนี้รอ จะกลับแล้วผมจะเรียก”
เพโรกรินออกคำสั่งกลับเจ้าโลมาสีชมพู
“อย่าโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเด็ดขาดจนกว่าผมจะเรียก เข้าใจมั้ย”
คิงดอมพยักหน้างึกงัก เกาะนี้มันประหลาด ทั้งที่อยู่ใกล้ศูนย์บัญชาการกองทัพเรือ ยังมีพวกที่ชอบจับสิ่งมีชีวิตไปค้าขาย เขาต้องเตือนสัตว์เลี้ยงของเขาไว้ก่อน ให้พวกมันลองกล้ามาจับคิงดอมของเขาไปสิ เขาจะไปถล่มมันให้ราบคาบเลย เพโรกรินเดินเข้าไปที่ย่านการค้า จนกว่าอาบุซารอมจะมาตามกลับ เขาไปหาห้องเช่าโรงแรมรอดีกว่า ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย งั้นก็ต้องมีที่พักไว้ก่อนสิ โรงแรมเนี่ยต้องไปบล็อก 70 ใช่มั้ย ไกลจัง
เพโรกรินจัดการเช่ารถฟองอากาศสำหรับหนึ่งคนขับมาใช้ 3 วัน เขาต่อรองราคากับพ่อค้าอยู่จนฝ่ายนั้นลดให้ตั้ง 30% แหนะ ก็เพโรกรินน่ารักขนาดนี้นี่นา คิกๆ อ๊ะ เขาน่าจะบอกให้คิงดอมไปรอบล็อก 70 อย่างนี้ขากลับเขาก็ต้องมาที่บล็อก 43 อีกน่ะสิ ช่างเถอะ เพโรกรินขับรถจักรยานยนต์ฟองอากาศไปข้างหน้า
3 วันต่อมา
ที่นี่น่าเบื่อชะมัด นอกจากกิน นอน เล่น ช้อปปิ้ง เพโรกรินก็ไม่มีอะไรทำแล้ว อนึ่ง ที่เกาะนี้ห้ามก่อเรื่องเพราะกองทัพเรืออยู่ใกล้ๆ สอง เงินที่พกติดตัวมาใกล้จะหมดแล้ว และยังไม่มีวี่แววว่าอาบุซารอมจะมาตามเลย เขาอุตส่าห์ไปทำบีเบิ้ลการ์ดและให้อาบุซารอมกับมือตัวเองเลยนะ นั่นเป็นเหตุผลที่ไปเที่ยวเล่นไกลแค่ไหนเพโรกรินก็เชื่อว่าหมอนั่นจะตามหาเขาเจอ หรือเพโรกรินจะต้องทิ้งศักดิ์ศรีและยอมกลับไปเองใช่มั้ย นี่คือนาทีวัดใจสินะ ไม่หรอก ไม่มีทางที่เพโรกรินจะกลับไปเองแน่! ออกไปเดินเล่นดีกว่า
“ได้ยินว่าจับนางเงือกตัวเป็นๆ ได้ล่ะ”
“เผ่ามังกรฟ้าก็จะไปดูใช่มั้ย เป็นของหายากนี่”
“น่าจะนะ น่าสงสารคนที่โดนจับไปเป็นทาสจัง”
“พวกเรารีบไปกันเถอะ ขืนอยู่แถวนี้จะโดนจับไปด้วย”
ระหว่างที่เพโรกรินกำลังเดินเอ้อระเหยลอยชาย เขาบังเอิญได้ยินบทสนทนาของสองสาวชาวบ้าน ซึ่งอยู่ใกล้กับบล็อก 30 เพโรกรินที่อยู่ในท่าสองมือรองท้ายทอยเขาครุ่นคิด นางเงือกงั้นหรอ ก็เคยได้ยินมาบ้างแต่ยังไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ถึงเขาจะมีพ่อเป็นมนุษย์เงือกก็เถอะ แต่เขาก็ไม่เคยเจอพ่อนี่นา พี่เพโรน่าเป็นคนเล่าให้ฟังถึงชาติกำเนิดของเขา น่าเสียดายจังที่ตอนนี้เพโรกรินไม่มีเงินเหลือแล้ว ถ้าเอานางเงือกมาลากเรือจะเร็วกว่าโลมามั้ยนะ นางเงือกว่ายน้ำเร็วสุดๆ นี่นา แถมเป็นสิ่งสวยงามด้วย เอาล่ะ ถ้าถูกจับก็ต้องอยู่ที่โรงประมูลค้าทาสใช่มั้ย ไม่มีเงินประมูลก็ไปขโมยมาสิ เพโรกรินเป็นโจรสลัดนี่นา คิกๆ เพโรกรินมือเบาฉกกระเป๋าคนที่เดินผ่านไปมา เอาล่ะ ซื้อป๊อปคอร์นไปกินดีกว่า
เพโรกรินเดินเข้ามาในโรงประมูลอย่างง่ายดาย เพราะที่นี่เปิดรับทุกคนอยู่แล้ว ยกเว้นว่าถ้าผ่านเข้าประตูหลังแล้วจะไม่ได้กลับออกไปอีกล่ะนะ เขาทิ้งตัวลงนั้นข้างหน้าผู้ชายที่ดูท่าทางใหญ่โต ที่จริงก็ไม่อยากจะนั่งตรงนี้หรอกนะ แต่ถ้านั่งข้างหลังเพโรกรินก็ไม่เห็นเวทีน่ะสิ เจ้าพวกนี้มีแต่ตัวสูงๆ รึไง
“ใครปล่อยลูกเข้าเล่นมาในนี้วะเนี่ย”
ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหลังเพโรกรินพูดพลางหัวเราะ เพโรกรินหันไปจ้องหน้า
“มองหน้าหาเรื่องหรอไอหนู”
“ไม่อยากถูกผู้ชายที่ตัวเหมือนหมีความเรียกว่าหนูหรอกนะ”
“อะ..อะ..ไอเด็กเปรตนี่!”
เพโรกรินแลบลิ้นใส่ชายหัวแดงก่อนจะหันมาสนใจเวทีเมื่อพิธีกรประกาศ ผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามข้างเพโรกริน สวมหมวกลายแมวน้ำหลุดปากขำ เขากระชับดาบยาวกับบ่า ไม่ได้เห็นหมอนั่นหัวเสียขนาดนี้มานานแล้วแหะ เถียงเด็กไม่ได้ตลกชะมัด ว่าแต่เด็กนั่นมันผมคุ้นๆ เพราะในนี้มืดมาก นอกจากแสงที่หน้าเวทีก็ทำให้เห็นใครไม่ชัด
“มาถึงรายการสุดท้ายที่แสนพิเศษของวันนี้กันแล้วครับ สิ่งมีชีวิตในตำนานที่แหวกว่ายน้ำได้เร็วกว่าเจ้าทะเล นางเงือกสาวเคย์มี่!”
เพโรกรินนึกว่านางเงือกจะต้องใส่เสื้อที่ทำจากเปลือกหอยซะอีก นั่นอะไร ดูเหมือนเสื้อผ้าของมนุษย์เลยนะ เพโรกรินจกป๊อปคอร์นเข้าปาก
“5 แสนเบรีแล้วครับ มีใครให้มากกว่านี้มั้ย”
“1 ล้านเบรี!”
เพโรกรินยกมือขึ้น
“2 ล้านเบรีครับผม”
“โอโห 2 ล้านเบรี!”
พิธีกรประกาศอย่างตกใจ แน่สิ ก็คนที่เสนอเงินเป็นแค่เด็กนี่นา
“โห เป็นลูกผู้ดีหรอไอเด็ก”
เพโรกรินหันมายกมือป้องปาก
“เปล่า ไม่มีหรอกเงิน เสนอเล่นเฉยๆ น่าสนุกดีนะ”
ชายหัวแดงเผยรอยยิ้ม ไอเด็กนี่มันใช้ได้
“5 ล้านเบรี!”
เพโรกรินเห็นเผ่ามังกรฟ้าประมูล ทุกคนในงานเงียบกริบ เลิกคิดที่จะประมูลเมื่อเผ่ามังกรฟ้าออกหน้า ใครจะกล้าละ แต่เพโรกรินยกมือพลางยิ้มอย่างนึกสนุก
Talk
สเต็ปเดิม อัปเรื่องไหนบ่อยแปลว่ากำลังคึก
08/11/65
ความคิดเห็น