ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บอยหน้าหวานกะสาวหน้าหนุ่ม

    ลำดับตอนที่ #4 : ลาจาก

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 49


    " แม่คะ หนูไปเล่นกับเพื่อนนะคะ " ชั้นขออนุญาตแม่เพื่อที่จะไปเล่นเหมือนทุก ๆ วัน
    " ระวังรถด้วยนะลูก " แม่สั่งเหมือนทุก ๆ วัน
    " ฮ้าวววว " ชั้นมาถึงคนแรกเช่นเคย ทุกอย่างเงียบสงบเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ชั้นรู้สึกว่าบรรยากาศเป็นเหงา ๆ ชอบกล
    " คิดไปเองมั้ง " ชั้นพึมพำกับตัวเองแล้วมองดูสร้อยเส้นใหม่ที่เพิ่งได้มาเมื่อคืนอย่างดีใจ - พี่ฟิวซื้อให้ สวยจัง - ชั้นคิดในใจ
    " หวัดดีแจน รอนานมั้ย ? " ชั้นหันไปตามเสียง อ๋อ ไมค์นี่เอง
    " ไม่เลย เอ่อ แล้ววันนี้จะไปเที่ยวเหรอ " ชั้นถามไมค์ เพราะเห็นไมค์มาในชุดคาวบอย
    " ปล่าวหรอก " ไมค์เสียงเศร้าแล้วก้มหน้าลงพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยหญ้าเล่น
    " เหรอ ? "
    " อื้อ นั่นไง เจมาแล้ว " ไมค์บอกแล้วชี้มือไปทางเจ
    " ดีไมค์ ดีแจน " เจทักพวกเรา
    " อ้าว ไมค์ นายจะไปเที่ยวไหนอ่ะ เอ๊....หรือจะย้ายบ้าน " เจแหย่ไมค์ตามป่ะสาคนขี้เล่น
    " ไม่หรอก ...... เราจะไม่ไปไหน " เสียงไมค์เศร้าลงอีกครั้งแล้วไมค์เริ่มต้นเดินไปที่ต้นไม้ของตัวเอง
    " แจน เจ " ไมค์เรียกชื่อเราทั้ง 2 เบา ๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเศร้า
    " หืม มีอะไรอ่ะ " ชั้นถามแล้วเดินไปด้วย
    " เราฝากดูแลต้นไม้ต้นนี้ด้วยนะ " ไมค์นั่งลงข้าง ๆ ต้นไม้ของตน
    " นายจะไปไหนล่ะ ทำไมต้องฝากด้วย " ชั้นคุกเข่าลงข้าง ๆ ไมค์
    " ใช่ๆ นายจะไปไหน " เจเดินมาบ้างแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ ชั้น
    " แจน...เจ...เราสัญญานะ เราจะไม่ไปไหน " เสียงไมค์เริ่มสั่น
    " อื้อ เราสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่ไปไหน " ชั้นพูดขึ้นแล้วจับมือไมค์ขึ้นมากุมไว้
    " .......... ไมค์...... " เจเรียกชื่อไมค์ขึ้นมา
    " ......... " ไมค์หันหน้ามาหาเจแล้วรอฟังสิ่งที่เจจะพูด
    " นายจะย้ายบ้านใช่มั้ย " เจโพล่งขึ้นมาทำเอาชั้นสะดุ้ง - ย้ายบ้านเหรอ ? - ชั้นคิดในใจ
    " เจ..... เธอพูดอะไรน่ะ ล้อเล่นน่า " ชั้นถามเจแล้วหันมาหาไมค์สลับกันไปมาหลายครั้ง
    " ใช่มั้ยนายจะย้ายใช่มั้ย " เจยังถามย้ำต่อไป แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากไมค์
    " ไมค์ บอกสิว่านายจะไม่ไปไหน " ชั้นหันไปหาไมค์แล้วปากชั้นก็สั่นขึ้นมาเฉย ๆ
    " ฮือ ๆ .... " ไมค์ร้องไห้ออกมาแล้วก้มหน้าลง
    " ไมค์ นายบอกมาสิ ว่านายจะอยู่กับพวกเราน่ะ " ชั้นยังหันไปคาดคั้นกับไมค์
    " ฮึ ฮือ ๆ ๆ " ไมค์ส่ายหน้าพร้อมกับกำหมัดแน่น
    " เจ ...... เธอบอกมาสิ ว่าเธอแค่พูดเล่นน่ะ " ชั้นหันถามไปหาเจ
    " ไม่......ฮือ ๆ ๆ  " เจพยายามจะพูดแต่เธอก็ทำได้เพียงแค่นั้น เจร้องไห้ไปอีกคน
    " ไมค์ นายบอกมาสิ ฮือ ๆ บอกมาสิ ว่านายจะอยู่กับเรา ฮือ ๆ ๆ บอกมา "
    " แจน ฮือ ๆ " เจเรียกชื่อชั้นแล้วส่ายหน้าเป็นการห้ามว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร
    " ไม่ นายบอกมานะ ฮือ ๆ ๆ บอกมาสิ " ชั้นหันไปหาไมค์แล้วเขย่าไหล่ทั้ง 2 อย่างแรง ๆ
    " ฮึก ฮือ .... " ไมค์กลั้นน้ำตาแล้วหันไปทางอื่น
    " ไมค์ นายบอกมาสิ บอกมา !!! " ชั้นตะโกนข้าง ๆ หูไมค์
    " แจน " ไมค์เรียกชื่อชั้นแล้วหันหน้ามา
    " นายจะไม่ย้ายใช่มั้ย " ชั้นพยายามยิ้มแล้วจับมือไมค์ไว้
    " แจน..... " เจหันมาห้ามอีกครั้ง
    " ฝากดูแลต้นไม้ด้วยนะ " ไมค์พูดแล้วก้มหน้าลงไปอีก
    " ไม่ ! นายบอกมาก่อนว่านายจะไม่ย้ายไปไหน "
    " ........ " ไมค์ไม่ตอบแต่ดึงชั้นกับเจเข้าไปกอด
    " ฮือ ๆ ๆ ๆ " ชั้นร้องไห้ต่อไปแล้วกอดเพื่อนทั้ง 2 ให้แน่นที่สุด
    ปี๊น ปี๊น ......... เสียงแตรรถดังขึ้น เราทั้งสามคนหันไป
    " เราไปก่อนนะ " ไมค์พูดแล้วเช็ดน้ำตา
    " ฮือ ๆ ๆ ๆ  " ชั้นร้องไห้หนักกว่าเก่า
    " ไมค์ !!! " ชั้นเรียกแล้วปาดน้ำตา
    " ..... " ไมค์หยุดเดินแล้วหันมา ชั้นรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างเร็วแล้วถอดสร้อยให้
    " นายต้องเก็บสร้อยนี้ไว้ดีดีนะ " ชั้นบอกไมค์แล้วจับมือไมค์ขึ้นมา
    " นายอย่าลืมนะ " ชั้นพูดแล้วเอาสร้อยใส่มือไมค์ไว้
    " ถ้านายคิดถึงเราเอาสร้อยขึ้นมาดูนะ " ชั้นบอกอีกรอบแล้วไมค์ก็ดึงชั้นไปกอดอีก
    " ชั้นจะไม่ลืมพวกเธอ " ไมค์กระซิบที่ข้างหูชั้นแล้วเอาอะไรบางอย่างใส่มือชั้นไว้
    " ชั้นก็จะไม่ลืมนาย " ชั้นกระซิบกลับ
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ลาก่อนนะไมค์ - - - - - - - - - - - - - - - - - ชั้นโบกมือลา
    ชั้นเดินกลับมาหาเจแล้วยกมือขึ้นมาดูว่าสิ่งที่ไมค์ให้ไว้คืออะไร
    " ........ " มันคือพวงกุญแจตุ๊กตา 2 ชุด แต่ละชุดจะมีเด็กชาย 1 คนสลักชื่อไว้ว่า Mike เด็กหญิง 2 คนสลักชื่อไว้คนหนึ่งชื่อ Je กับ Jan
    ตุ๊กตาทั้ง 3 กำลังกอดคอกันแล้วยิ้มอย่างมีความสุข มันช่างต่างจากพวกเราทั้งสามในตอนนี้เหลือเกิน
    " เจ " ชั้นเรียกชื่อเจเบา ๆ
    " หืม " เจพูดแล้วปาดน้ำตา
    " อ่ะ ! " ชั้นยื่นพวงกุญแจชุดที่หนึ่งให้
    " ให้เราทำไมเหรอ " เจเอียงคอด้วยความสงสัย
    " ปล่าวหรอกของไมค์น่ะ "
    " แล้วเธอ... "
    " เราก็ได้เหมือนกัน " ชั้นพูดแล้วชูพวงกุญแจอีกชุดขึ้นมา
    " อื้อ แจน กลับกันเหอะ "
    " อื้ม " ชั้นพยักหน้าอย่างว่าง่าย
    จากนั้น 2 ปีต่อมายัยเจ ก็ไปต่างประเทศ ปล่อยให้ชั้นดูแลบ้านอยู่คนเดียว เหงาเหลือเกิน
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -  - --  - แง้ ตอนนี้เศร้าอ่ะ ( แต่คนอ่านคงไม่เศร้าตามอ่ะ ) สงสารแจนง่ะ ฮือ ๆ เดี๋ยวมาอัพให้นะ บาย - - - -- - - - - - - -- - - - -
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×