บอยหน้าหวานกะสาวหน้าหนุ่ม

ลำดับตอนที่ #2 : พบเจอ +-+

บางทีเราอาจใช้สรรพนามแทนตัวแจนว่าชั้นนะ เพราะว่ามันขี้เกียจพิมพ์อ่ะ )
" แจน .... แจน !!!! "
" แจนยูอารี่ !!! "
" อ่าห๊ะ "
" แกเป็นไรของแกเนี่ย ชั้นเรียกตั้งหลายรอบแล้วนะ " ยัยเจหันมากัดชั้น ( คนนะเฟ้ย ไม่ใช่หมา )
" อ้าวเหรอ ? โทด ๆ ไม่ได้ยิน "
" แล้วนั่นดาราเหรอ " ยัยเจ ถามแล้วชี้มือไปทางหนุ่มผมทองที่มีสาว ๆ ยืนรอบ
" เออ ใช่ " ทำไมจะไม่รู้จักฟะ นัมเบอร์วันของไทยเชียว
" แกรู้จักมั้ย "
" อื้อ นิดหน่อยน่ะ " นิดหน่อยที่ไหนกัน ไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ 55555+ ( นี่แหละนิสัยแย่ๆ ของยัยแจน )
" เฮ้ย เหรอ จิงอ่ะ "
" เออ ! " ชั้นตอบแบบรำคาญ ๆ เพราะยังไงก็ต้องโดนเจ๊ อ้อนให้ไปขอลายเซ็นแน่ ๆ เลย
" ขอลายเซ็นมาให้หน่อยดิ " นั่นไง คิดยังไม่เสร็จมันก็อ้อนซะแล้ว
" ไม่ง่ะ " ชั้นพูดแล้วรีบส่ายหัว
" ต้องขอ น้าาาาา นะนะนะ แจนสุดสวยยยยยย น้าา "
" ไม่ปายยยย "
" ถ้าไปจะเลี้ยงข้าวมื้อนึง "
" ก็ได้ " นี่ไม่ใช่เพราะเห็นแก่กินหรอกน่า อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิคะคุณผู้อ่าน ( ไม่ต้องมาแก้ตัว : มาย ) ( อ่ะ รู้ทันอีกแล้ว : แจน )
" พี่คะ....ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ " โอ้...ซาร่า...กว่าจะฝ่าดงแฟนคลับเข้ามาได้มันช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน
" ครับ.....ได้ครับ " แล้วผู้ชายคนนั้นก็เขียนไรมะรุ  ยุกยิก ๆ อยู่ในกระดาษที่ชั้นยื่นให้
" ขอบคุณค่ะ " ชั้นกำลังจะเอากระดาษกลับมาแต่ ...... ทำไมต้องมาจับมือด้วยหล่ะเนี่ย
" ขอบคุณค่ะ ! " ชั้นพูดซ้ำอีกรอบแล้วพยายามแกะมือผู้ชายคนนั้นออกจากมือชั้น
" เอ่อ ครับ " รู้สึกว่านายนี่คงจะเพิ่งตื่นล่ะสิท่า ดูเด๊ะ จ้องหน้าชั้นตั้งนานแถมยังไม่ปล่อยมืออีก
" ค่ะ " แล้วชั้นก็พยักหน้าจากนั้นก็เดิน ( กึ่งวิ่ง ) ออกมาอย่างเร็ว
" เฮ้ย ได้มะ "
" เออได้ แต่บอกไว้ก่อนนะ "
" ว่า... "
" อย่าไปปลื้มเลย ไอ้ดาราคนนี้น่ะ "
" ทำไมอ่ะ " เจถามอย่าง งง งง
" ชีกอชะมัด จับมือชั้นตั้งนาน "
" อ้าว ไหนบอกรู้จักกันไง "
" + - + " ชั้นยิ้มแห้ง ๆ ให้เจ แล้วรีบเดินออกจากบริเวณนั้น
" มามะ เร็ว ๆ ไอ้เพื่อน Love " ชั้นจูงมือเจมาที่หน้าร้านอาหารแล้วหยุด
" รัยอ่ะ " เจ งงแล้วเกาหัวอย่างไม่เข้าใจ
" เน่ ๆ อย่าทำลืม แกบอกจะเลี้ยงข้าวชั้นไงยะ "
" เออ ใช่ ป่ะไปเหอะถ้างั้น "
" เย้.... !! แล้วชั้นจะกินให้กระเป๋าแกแฟบเลย 55555 " ชั้นหัวเราะอย่างพอใจแล้วเดินเข้าร้าน
" เฮอะ ๆ " เจหัวเราออกมาเบา ๆ
" เอ้า สั่งสิ เร็ว ๆ จะกินไร " เจ พูดแล้วยื่นเมนูอาหารมาทางชั้น
" อืม ....... ไรดีอ่ะ "
" กินไรล่ะมาถามชั้นชั้นจะไปถามใคร " ยัยเจกวนกลับ
" งั้น ข้าวผัดกุ้งละกัน "
" เออดี มาทั้งทีสั่งแค่เนี้ย "
" หืม หรือแกอยากจ่ายเยอะ ๆ อ้ะ ก็ได้ พี่ค้า... "
" หงึ ไม่ ๆ " เจพูดแล้วรีบเอื้อมมือมาปิดปากชั้นไว้
" - - - - - - - - - - " แล้วชั้นก็ตั้งหน้าตั้งตารับประทานต่อไป
" ไปเหอะ "
" เออ " ( ตั้งแต่เปิดเรื่องมา ชีวิตพวกเธอมีแต่กินกับกิน 55555 )
" ตุ้บ !!!! "
" ขอโทษค่ะ "
" ..... ครับ " ชั้นเงยหน้าขึ้นมามอง โอ๊ะ โอ๋ ใครอ่ะ น่ารักจังงงงงง
" เดี๋ยวช่วยเก็บของนะคะ " ชั้นพูดเพราะเห็นเอกสารและหนังสือของผู้ชายคนนั้นตก
" ไม่เป็นไรครับ "
" ไม่ได้ค่ะ ชั้นเป็นคนชน ชั้นต้องช่วย " แล้วชั้นก็ก้มลงเก็บเอกสารแต่สายตาไปสะดุดกับสิ่งหนึ่ง มันเป็นสร้อย ทำไมรู้สึกคุ้นเคยกับสร้อยนี้มาก ๆ เลย
" ไม่เป็นไรครับ "
" นี่ค่ะ "
" ขอบคุณครับ เอ่อ คุณ.......? "
" แจนค่ะ "
" ครับผมไมค์ครับ " ไมค์เหรอ คุ้น ๆ แฮะชื่อนี้
" ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "
" เช่นกันครับ "
" ไปก่อนนะคะ " ชั้นพูดแล้วรีบขอตัว เพราะ ยัยเจหน้าหงิกใส่ชั้นซะแล้วสิ
" ครับ บาย " แล้วไมค์ก็โบกมือลา ทำไมรู้สึกคุ้นเคยกับนายนี่อย่างนี้นะ
" ค่ะ บ๊ายบาย " แล้วแจนก็เดินมาหายัยเจที่ยืนหน้าหงิกอยู่ห่างจากชั้นประมาณ 10 เมตร
" ฮั่นแน่ ใครอ่ะ "
" เอ่อ ไม่รุอ่ะ เห็นบอกว่าชื่อไมค์ "
" เออ น่ารักดีเนอะ "
" อืม "
" กลับบ้านได้ยังเหนื่อยแล้วนะ "
" เออ กลับก็กลับ " ยัยเจตอบรับแบบเซ็ง ๆ จะเซ็งไม่เซ็งก็ต้องลากแกกลับบ้านให้ได้
" หวัดดีค่ะพี่ฟิว " ชั้นทักพี่ฟิวทันทีที่มาถึงบ้านยัยเจ เพื่อนตัวแสบ
" ครับ เอ่อ..น้องแจนใช่มั้ย "
" ค่ะ "
" ขอโทดนะ พี่จำไม่ค่อยได้เพิ่งกลับมาน่ะ "
" ค่ะไม่เป็นไร "
- - - - - -- - - - - -- - - - - - - - - - - มันสั้นไปหน่อยอ่านะ แต่เพราะว่า ชั้นขี้เกียจพิมพ์อ่ะ นี่นี่ นางเอกของเราเจอไมค์แล้วน้า 555 ตอนหน้าจาเอามาลงให้นะ บาย - - - - - - - - -- - - - -- - - - - - -- - - - - -- - - - - - -