fiction บารามอส and ลาเซนตรา

ลำดับตอนที่ #4 : เอเธียร่า คัฟ(ลาเซนตรา+บารามอส) ตอนที่4:การแข่งชุดที่1(1)

          ความอ่อนเพลียจากอุบัติเหตุเมื่อืนหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากที่ลูฟแอบร่ายเวทรักษา

ให้เธอทั้งคืนตอนเธอหลับ แต่มันดันเสือกไม่ได้นอน นั่งหลับคทเตียงในท่วงท่าอันแสนจะสง่างาม

          ...นอนกอดคทา!!...

         การประลองจะเริ่มขึ้นในบ่ายวันนี้ แต่มันยังนอนหลับอุตุอยู่บนเตียง เตียงน่ ไม่เท่าไหร่ ถ้ามัน

เป็นเตียงของลูฟ แต่.. มันทันเสือกทะลึ่งไมเข้าเรื่อง มานอนบนเตียงของเธอเนี่ยสิ!!

        ...แต่เอาเถอะ...วันนี้ปล่อยไปก่อน เห็นแก่ที่นอุตสาห์ร่ายเวทรักษาให้เธอ แถมยังมานั่งเฝ้าเป็น

เพื่อนทั้งคืออีก...เฮ้อ ให้ตายสิ ติดหนี้มั้นอีกจนได้ ลาเซนตรานะลาเซนตรา...

           คิดอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะลุกจากเตียงอย่างเงียบเชียบ แล้วเดินเข้าให้น้ำไป...

           ท้องฟ้าสีครามยามบ่าย ที่มาพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ร้อนอบอ้าว แต่ถึงกระนั้น ใน

เขตเวทมนต์ที่กางอยู่รอบลานประลองของเอเธียร่าคัฟ ช่วยให้คนที่นั่งอยู่ข้างใน ไม่รู้สึกร้อนไปกับ

แสงอาทิตย์นั้น

           การประลองจะจัดกันสามชุดใหญ่ๆ ชุดแรกเป็นการประลองระหว่างสองโรงเรียน ให้ผู้ท้าชิง

ทั้งห้า มาประชันความสามารถกันในลานประลอง สรุปก็คือ ชุดแรก จะแบ่งออกเป็นห้ารอบย่อย

         คู่แรก เป็นคู่ของเจ้าชายคาโล เวาเนบลี แห่งคาโนวาล และ เซรอส เมอเรน การแข่งนี้มีชื่อ

ว่า 'พูดมากลาภมา'

        ตั้งแต่ลาเซนตราฟังกติกาการแข่งตั้งแต่ต้นจนจบของการแข่งนี้ บอกได้คำเดียวว่า 'ไร้สสาระ!'

แต่พอมาลองคิดๆดูแล้ว ถ้าจะให้มานั่งดูการแข่งนี้จริงๆ คงต้องเดินกลับไปหามหมอนกับผ้าห่มมา

รอเอาไว้

       กติกาก็ฟังดูไม่ยากเท่าไหร่หรอก เพียงแค่ให้เจ้าสองคนนี่ แข่งกันพูดให้มากที่สุด ฟังกติกาก็

ง่ายๆ แต่ใครจะคิดละ ว่าพอจะให้ผู้แข่งขันของเราเล่นตามกติกานี่แล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย

       ...ก็ไอ้สองคนนี่มันเทพเจ้าแห่งความเงียบ แบบนี้ไม่ต้องรอกันจนเหงือกแห้งรากงอกเลยเรอะ

กว่ามันจะปริปากพูดออกมาได้!!...

         ผู้คนบนแสตนคนดู นั่งดูพวกมันยืนจ้องหน้ากันมาเกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้ว ด้วยไอ้มาดสุขุม

เยือกเย็นจาน่าถีบนี่มันทำให้พวกมันกลายเป็นปลากัด! จะจ้องกันให้ออกไข่เลยหรือไงเนี่ย

        เวลาในการแข่งเหลืออีกแค่ไม่กี่นาที มันน่าโมโหเหลือเกินที่พวกมันเอาแต่ยินนิ่งไม่ทำอะไร

แบบนี้ ภายภาคหน้า พนันได้เลยว่ามันสองคน คงได้รับเกียตริไปออกตัวทั่วโลก ในคอนเซปที่มี

ชื่อว่า

             'อนุสาวรีย์ แห่งความเงียบเหงา!'

            เฟรินี่นั่งดูอยู่ข้างๆเธอ ก็ดูท่าจะหงุดหงิดเอาเรื่อง ดูจากที่ในมือ จักชะอยู่ไม่สุก มีก้อนหิน

มาโยนรับเล่นเป็นจังหวะ หน้าตาเมหือนอยากฆ่าคนเต็มแกแล้ว

         จนมาถึงนีทีสุดท้าย

         "ว้อยไอ้บ้า นี่จะเงียบกันไปไหนวะเนี่ย เบื่อโว้ย!!!"

       เสียงตะโกนดังลั่น มาจากเจ้าหญิงแห่งบารามอส พร้อมกับก้อนหินในมือ ที่เผลอลืมตัว ปา

ออกไปข้างหน้า จนไปกระทบท้ายทอยของเจ้าชายแห่งคาโนวาล

           "อึ๊ก"เสียงอุทานอันแสนจะแผ่วเบาและน้อยนิด ดังลอดออกมาจากลำคอ ก่อนจะตามมาด้วย

เสียงแตรสัญญาณเวลาที่ดังขึ้น ตามมาติดๆ

           "หมดเวลา! ฝ่ายที่ชนะ คือ เอดินเบิร์ก! ด้วยแต้มห่าง 1พยางค์ต่อ0"เดเรนที่เป็นพิธีกรณ์

โพล่งขึ้น แล้วส่งสัญยาณมีให้ทั้งคู่ออกจากสนาม "เชิญไปพักสามสิบนาที และเตรียมตัวคู่ต่อไป

ในการแข่งที่มีชื่อว่า 'ศึกชิงจ้าวยุทภพ'

               เลอัส ซินทราเนีย องครักษ์แห่งซิริธ

                                                   ปะทะ

                                            คิลมัส ฟิลมัส นักฆ่า แห่งซาเรส อีกสักครู่ครับ"

             ทันทีที่เสียงของเดเรสสินสุดลง เลอัสอยู่ในอาการกระดี้กระด้าอย่างชนิดที่เรียกได้คเดียว

ว่า 'บ้า!'

             มือกำดาบในมืออย่างชนิดที่ว่า กระชากยังไงก็เอาไม่ออก

             ลาเซนตราและเฟริน ที่หนีมานั่งดูการประลองบนเก้าอี้คนดู นั่งเท้าคางมองสนามประลอง

ที่ว่างเปล่าอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะรับรู้ถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่ไหล่ เพราะมีมือของใครบางคน วาง

แหมะลงบนนั้น

             ลาเซนตราหันไปมองด้านหลังก่อนจะพบว่าคนที่มาสกิด คือ ปีศาจที่มันเพิ่งจะตะเกียกตะ-

กายขึ้นมาจากเตียงเมื่อไหร่ไม่รู้

            "ลุกขึ้นมาได้แล้วเรอะ"เธอถาม ลูฟยิ้มน้อยๆ ก่อนจะทิ้งกายลงนั่งข้างๆเธอช้าๆ

             มือที่แตะเธอเมื่อครู่ มีว่ารู้สึกว่ามันอุ่นจนร้อนแปลกๆ จนเธอเริ่มจะรู้สึก สังหรณ์ใจไม่ดี

น้อยๆ

            "เจ้าจะให้ข้านอนอุตุอยู่บนเตียในขณะที่พวกนั้นแข่งอยู่เน่ยนะหรือ"ลูฟเปรย "ข้าไม่พลาด

ดูพวกมันแข่งหรอก"

            "แต่ข้าละอยากจะพลาดการแข่งเมื่อครู่จริงๆ"เธอเอ่ยอย่างหน่ายๆ

            "ว้าแย่ ข้ามาไม่ทัดู"ลูฟเอ่ย "ข้านึกว่าเจ้าจะอยู่ที่ซุ้มเตรียมตัวเสียอีก เจ้าเองก้คงจวนจะถึง

เวลาแล้วนี่"

            "ก็ข้าไม่อยากเข้าไป อยู่นี่เห็นพวกมันชัดกว่า"ลาเซนตราว่า

            "เมื่อกี้ฝ่ายไหนได้แต้ม"ลูฟถาม

            "ฝ่ายฉันชนะ1พยางค์ต่อ0"เฟรินตอบอย่างภาคภูมิ ลูฟพยักหน้ารับน้อยๆ พร้มกับขยับยิ้ม

อ่อนโยน

            "ถึงตาข้า ข้าไม่ยอมให้ฝ่ายเจ้าชนะหรอกนะ"ลูฟว่าพร้อมยิ้มละไมส่งให้

            "งั้นมาคอยดูกัน"