คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เอเธียร่า คัฟ(ลาเซนตรา+บารามอส) ตอนที่1:คณะเดินทางแห่งเอดินเบิร์ก(100%)
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูจากข้างนอกดังเข้ามาเพื่อปลุกร่างของใครบางคนที่นอนอิดออดอยู่บนเตียงโดยไม่รู้ว่าจะลุกขึ้นมาลืมตามองแสงตะวันเมื่อไหร่
"อือ"ร่างนั้นไหวตัวเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวกลับด้านจากซ้ายไปขวา
ก็อกๆๆๆๆๆ
เสียงนั้นดังถี่รัวขึ้น แสดงให้เห็นว่าคนที่เคาะประตูอยู่ข้างนอกเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว
"ฮื้อ"ร่างบนเตียงครางอย่างหงุดหงิดก่อนจะมุดหน้าลงไปใต้หมอน หนึ่งในสองคนข้างนอกนั้นได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงๆ ในขณะที่อีกคนหัวแทบจะเดือดปุดๆ เป็นรถจักรไอน้ำ
...ไม่ออกมาสักทีใช่ไหม ได้!!...
สตรีเจ้าของเรือนผมสีทองและนัยน์ตาสีทองหน้าประตูคิดในใจ พลางแสยะยิ้มแยกเขี้ยวดูหน้าขนลุกก่อนจะเริ่มทำท่าจะยกเท้าถีบประตูห้องนั้นเพื่อพังเข้าไป แต่ถูกคนข้างๆปรามเอาไว้ คนโดนห้ามหันไปขึงตาใส่คนห้ามเป็นเชิงถามว่า ห้ามทำไม?
"อย่าดีกว่าลาซ ข้าว่าพังมันเข้าไป อาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก"คนผมทองเจ้าของนัยน์ตาสีครามเอ่ยในขณะที่มือคว้าแขนของสตรีตรงหน้า แล้วกระตุกมันเล็กน้อยเป็นเชิงห้าม
"ไม่ต้องมายุ่งกับข้า ลูฟ ในเมื่อมันไม่ลุกขึ้นมาเปิด ก็ต้องพังเข้าไป"ลาเซนตราเอ่ยพลางดิ้นยุกยิก จนลูฟชักจะห้ามไม่อยู่
"ข้าว่าข้ามีแผนการที่ดีกว่านั้น"ร้อยยิ้มอ่อนโยนอย่างที่เธอักจนานนามใหมันว่า 'รอยยิ้มปีศาจ'ปรากฎขึ้นบนในน้าของปีศาจแห่งอิธิริเธล เธอมองใบหน้านั้นอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจเท่าไหร่นัก
...หวังว่ามันคงไม่ทำอะไรแผลงๆ...
"เจ้ามั่นใจมาก?"เธอถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ
"มากเสียยิ่งกว่ามาก"คำยืนยันชัดเจนแจ่มแจ้ง ทำให้เธอยอมหยุดดิ้น และอยู่เฉยๆ เพื่อมองว่าแผนการของลูฟที่ว่า ‘มั่นใจมากเสียยิ่งกว่ามาก’ มันจะเป็นอย่างไร
ลูฟก้าวเท้าไปที่หน้าประตูห้องขององครักษ์แห่งซิริธ ก่อนจะเคาะมันสองสามทีแล้วตะโกนเข้าไปข้างใน หวังจะให้ร่างที่สลึมสลือข้างใน ได้ยิน
"เลอัส เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ยูรีเอลตกบันไดคอหักตาย นี่เจ้าจะนิ่งดูดายอยู่บนเตียงนั้น โดยไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยหรือ?"ลูฟเอ่ย ได้ผล! คราวนี้ร่างบนเตียงกระเด้งตัวขึ้นเป็นสปริง พุ่งถลามาที่ประตูแล้วเปิดออกอย่างรวดเร็วราวกับถูกน้ำร้อนลวก
ผ่าง~~~!!
"ยูรีเอลเป็นไงบ้าง โอ้ยูรี่ของข้า ไม่น่าด่วนจากไปเลย โฮ~"เลอัสเอ่ยทั้งๆที่ยังงัวเงียอยู่
“ข้าบอกแล้วว่ามันต้องตื่น”ลูฟว่า
"มันตื่นก็จริง แต่ยังตื่นไม่เต็มตา"ลาเซนตราเอ่ยพลางมองร่างตรงหน้าที่ยืนหลับเอาหัวพิงประตูอย่างคนอดหลับอดนอนมาหลายปีด้วยสายตาที่อ่านความยาก
"ส่วนนี้ข้าคงต้องให้เจ้าจัดการ ข้ามันไม่ถนัดที่ต้องใช้กำลัง"ลูฟเอ่ย
"ไอ้โกหก"ลาเซนตรเอ่ยพลางจิ้มหน้าผาก 'คนโกหก'อย่างหมั่นใส้ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้ากระบอกน้ำที่ห้อยอยู่ข้าวเอวคนโกหก มาราดใส่หัว 'คนขี้เซา' จนมันต้องสะดุ้งโหยง
"นั่นน้ำข้า"ลูฟเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท ก่อนจะฉีกยิ้ม่อ่อนโยนมาให้ จนคนมองชักเริ่มอยากจะเปลี่ยนจากจะยกเท้าถีบประตูมาถีบหัวไอ้บ้านี่แทน
"นี่หัวข้า"เลอัสที่เพิ่งตื่นจากนิทราอันยาวนานเอ่ยอย่างตกใจ ตอนนี้ความคิดเธอชักกะปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางอีกแล้ว
...ถีบมันทั้งคู่เนี่ยแหละ!!!...
"ใช่ นี่น้ำเจ้า ส่วนนั่นก็หัวเจ้า ข้าไม่ได้เห็นเป็นอย่างอื่น ฉะนั้นคราวหน้าไม่ต้องทวนให้ข้าฟังก็ได้"ลาเซนตราเอ่ยพลางยื่นกระบอกน้ำคืนให้เจ้าของคนเก่า ก่อนจะหันมายืนยิ้มเหี้ยมให้เลอัสที่หัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ แล้วเอ่ยถาม
"ไหนเจ้าลองบอกข้ามาซิ ว่าทำไมมันถึงได้ปลุกยากปลุกเย็นนัก"คนถามกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะแสร้งยิ้มกลบเกลื่อน แต่คนฟังดูเหมือนจะไม่เล่นด้วยยกมือขึ้นเท้าเอวรอคำตอบเขาจึงต้องจำใจตอบไปอย่างช่วยไม่ได้
"กะ ก็เมื่อคืนข้านอนไม่หลับ"
"แล้วไง"
"ข้าก็เลย ออกไปเดินเล่น เผื่อจะง่วง"เลอัสเอ่ยแต่ไม่ทันจะเอ่ยต่อ ประโยคก็ถูกเจ้าชายแห่งซิงริธที่มยืนอยู่หน้าห้องเมื่อไหร่ไม่รู้ขัดขึ้น
"นอนไม่หลับต้องมาด้อมๆ มองๆ แถวๆ หน้าห้องข้าด้วยเรอะ"ยูรีเอลถามพลางเลิกคิ้วขึ้น
"อย่าบอกนะว่าเจ้าไปด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าห้องยูรีเอลทั้งคืน?"อีกคนที่ไม่รู้ว่าเข้ามานั่งอยู่ตรงเก้าอี้ข้างเตียงเมื่อไหร่... เดเรส เยอร์ฮาร์น เอ่ยพลางยกน้ำชาบนหัวเตียงมาจิบโดยไม่ข้ออนุญาต ก่อนจะมองไปทางเลอัสอย่างขอความเห็น
"เปล่าๆ ข้าไม่ได้ไปแค่ห้องของยูรีเอล แต่ข้าก็เดินไปเรื่อยๆ จนไปจ๊ะเอ๋กับลูฟที่นั่งแต่งกลอนอยู่ในห้องด้วยความเมามันส์ เห็นเซรอสนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงในห้องของมัน แล้วข้าก็เห็นลาเซนตราหลับปุ๋ยไปเมื่อตอนเกือบๆ จะเที่ยงคืน"เลอัสสาวความยาว "แล้วข้าก็เดินไปทั่วเอเธีร่า แล้วก็เพิ่งได้นอนตอนตีสาม จากนั้น พวกเจ้าก็มาปลุกข้าตอนหกโมงนี่ไง"คำอธิบายที่ทำให้ทุกคนถึงบางอ้อ
"สรุปคือ ผิดที่เจ้า"เซอสที่ยืนพิงประตูอ่านหนังสือด้วยมาดเย็นชาเช่นปกติ เอยด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ พลางถอนใจยาว
"ว่าแต่พวกเจ้า ถ่อมาหาข้าถึงห้องข้า มีอะไรเรอะ"เลอัสถาม พลางส่งสายตาหยาดเยิ้มส่งมาให้
"มาปลุกเจ้า"ทุกคนพร้อมใจเอ่ยขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน
"แค่นั้น?"เลอัสย้อนคำ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ หยักหน้าหงึกๆ ทำเอาเจ้าตัวมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย
"ก็เจ้ามันปลุกยาก วันนี้โรงเรียนมีแขกพิเศษมาเยือน พวกข้ากลัวเจ้าจะตื่นไม่ทันไปร่วมขบวนต้อนรับ ก็เลยมาปลุก"ลาเซนตราอธิบาย
"แขกพิเศษ? ใคร?"เลอัสถาม
"คณะเดินทางแห่งเอดินเบิร์ก"ลูฟตอบสั้นๆ ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง เลอัสทำหน้าเบ้อย่างขัดใจกับคำตอบที่ได้รับ
"ก็แล้วมันใครบ้างเล่า"คนถามย้ำ
"ข้าจะไปรู้ได้ยังไง ข้าไม่ได้เป็นผู้นำขบวน"ลูฟเปรยพลางยักใหล่
"ข้าไม่แน่ใจนะ แต่เขาว่าเป็นคนแถบเอเดน-เดมอสโน่น"เดเรสตอบแทน
"มาไกล"ลาเซนตราเสริม "มิน่า ถึงได้ยกขบวนไปต้อนรับกันทั้งโรงเรียน แถมยังจัดงานเลี้ยงต้อนรับกันใหญ่โต"
"แล้วมาทำอะไร"เลอัสถามอีก
"เห็นว่าเอเธียร่าเป็นคนส่งคำเชิญไป"เดเรสตอบ "ส่งไปที่โรงเรียนสอนพระราชาเอดินเบิร์ก ให้ส่งตัวแทนมาร่วมการแข่งขัน เอเธียร่าคัฟ"
"มันคืออะไรเล่า"เลอัสชักหงุดหงิด
...ว้อย แทนที่มันจะบอกทีเดียวให้หมด เสือกต้องมาให้ถามทีละข้อ ขัดใจโว้ย!...
"เป็นการแช่งชิงอะไรสักอย่าง ของรางวัลไม่ค่อยแน่ใจ แต่ทางโน้น ลงทุนถ่อมาถึงที่นี่ คงเป็นของดีเชียวล่ะ"ลูฟโพล่งขึ้บ้าง "รู้สึกว่ามีเจ้าหญิงตั้งสามเจ้าชายตั้งสอง บวกกับพระสหายอีกเยอะแยะ งานนีท่าจะมันส์"
"เพราะงั้น เจ้าก็ควรตื่นแล้วไปร่วมขบวนต้อนรับ ก่อนที่เอเธียร่าจะโดนตราหน้าว่าไร้ไม่ตรี"ลาเซนตราเอ่ยประชด ทำให้เลอัสนิ่วหน้าลงแล้วตอบกลับไปอย่างส่งๆ
"คร้าบบบบบ"ลากเสียงยาวก่อนจะค่อยๆ เก้าเท้าลงจากเตียง
...คณะเดินทางแห่งเอดินเบริ์ก? จะพิเศษแค่ไหนกันเชียว...
แปร้นนนนนนนนนน(ขอโทษค่ะ ไม่รู้จะแทนเสียงว่าไงดีT-T)
แตรสัญญาณแทนการมาเยือนของคณะเดินทางแห่งเอดินเบิร์กถูกเป่าขึนส่งสัญญาณให้ทุกคนในโรงเรียนที่อยู่อยู่ณะทีนั้น อยู่ในความสงบเพื่อรอต้อนรับการมาของแขกพิเศษที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วินาทีนี้
มังกรตัวใหญ่หลายตัวค่อยๆ ทยอยกันลงจอดก่อนที่มังกรตัวที่ดำทมิฬที่ตัวใหญ่ที่สุด จะค่อยๆโน้มตัวมาข้างหน้า และถ้าใครตาดี จะสังเกตเห็นสื่งมีชีวิตเล็กๆ บางอย่างยืนอยู่บนหัวของมังกรนั่น ซึ่งมองใกลๆ คงไม่รู้หรอก ว่ามันคือตัวอะไร
"ในนามข้า โกโดม โคมุส จอมเวทแห่งเดมอส นำขบวนตัวแทนนักเรียน จากโรงเรียนสอนพระราชาเอดินเบิร์ก มาตามคำเชิญของเอเธียร่า เพื่อมาร่วมแข่งเอเธียร่าคัฟ”เจ้าตัวเล็กบนหัวมังกรกล่าวเปิดงาน ทุกคนต่างเงียบเสียง ไม่ใช่เพื่อเป็นการให้เกียตริอะไรหรอก แต่เพราะพวกเขาต้องใช้สมาธิในการมองว่าไอ้ตัวที่ยืนบ่นอยู่นั้นมันเป็นตัวอะไรต่างหาก
อันดับแรก ข้าขอแนะนำ ห้าบุคคลสำคัญที่จะลงแข่งในการแข่งครั้งนี้..."ว่าจบ สตรีผมสีน้ำตาลในชุดอาภรสีชมพูอ่อนก็ค่อยๆก้าวเท้ามาข้างหน้าอย่างทุลักทุเล นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่นั้น ฉายแววไม่สบอารมณ์สุดๆ สังเกตจากคิ้วเรียวที่ขมวดมุ่น กับท่าทางขัดใจที่ดูเหมือนจะไม่พอใจกับเครื่องแบบที่ใส่เป็นอย่างมาก
...ก็น่าอยู่หรอก ถ้าเป็นเธอ ให้ไปชุดพรรค์นั้นยืนบนหลังมังกรก็ไม่สบอารมณ์เหมือนกันนั่นแหละ...
ลาเซนตราสบถในใจ
ข้างๆ ของสตรีผู้นั้น มีบุรุษรูปงาม ผมสีเงินระต้นคอ นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายฉายแววสงบเยือกเย็น เยือกเย็นจนดูจะหยิ่งเสียมากกว่า ทำให้นึกถึงใครบางคนที่ยืนเรียงแถวห่างจากเธอไม่ไกลนัก ตามมาด้วยอีกสามคน ที่ค่อยๆ โผล่ออกมาจากเกวียนบนหลังมังกรทีละคน
"ท่านนีคคือ เฟ..."เสียงของโกโดม โผล่มาได้ไม่พ้นลำคอ เนื่องจากถูกขดคอด้วยเสียงหวานๆของสตรีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเมื่อครู่
"เฟริน เดอร์เบอโรว์ เดอทีฟออฟ บารา... โอ้ย!"เสียงบอกชื่อยังไม่ทันจะจบ ก็ถูกแทรกขึ้นด้วยเสียงร้อง พร้อมๆ กับที่คนร้องบิดตัวไปด้านข้างบ่งชี้ชัดว่าโดนหยิก ก่อนจะหันไปถลึงตาใส่บุรุษข้างๆ ที่ยืนมองเธออยู่เช่นกันด้วยสายตาตำหนิ
"เอ่อ... อะแฮ่ม เฟลิโอน่า เกรเดลเวล เดอะปรินซ์เซสออฟบารามอส อนด์ เดมอส"โกโดมกระเอมเล็กน้อยเพื่อเรียกฟอร์มของตัวเองกลับมาแล้วตัดสินใจเอ่ยต่อ ก่อนที่เจ้าของชื่อจะย่อลงถอนสายบัวอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก
"เรียงลงมาตามลำดับจากขวาไปซ้าย ทางด้านนี้คือ ปรินซ์คาโล วาเนบลี แห่งคาโนวาล"เอ่ยจบ คนผมเงินก็โค้งคำนับด้วยมาดผู้ดีจนสาวๆ ในเอเธียร่าบางคนมองกันจนตาละห้อย
เจ้าโกโดมผายมือไปหาอีกคนที่ยืนถัดออกไป ก่อนจะเอ่ย
"ปรินซ์ โร เซวาเรส แห่ง ทริสทอร์"ว่าจบ บุรุษผมทองยาวระต้นคอ ก็โค้งคำนับอย่างสุภาพ นัยน์ตาสีเขียวมรกตฉายแววอ่อนโยน กระชากใจสาวได้เป็นอย่างดี ทำให้ลาเซนตราอดคิดไม่ได้ว่า
...คนประเภทอย่างลูฟ ไม่ได้มีคนเดียวในโลก!...
"ท่านทางนี้คือ คิลมัส ฟีลมัส เดอะคิลเลอร์ ออฟ ซาเรส"เจ้าคนแคระ พูดถึงคนผมสีดำตาสีม่วง ที่ยืนถัดไป รายนี้แปลกกว่าใคร ชูนิ้วโป้งมาข้างหน้าแล้วกระพริบตาข้างหนึ่ง เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดน้อยๆ เล็ดลอดออกมาจากดงนักเรียนสาวๆ ของเอเธียร่า และดูท่านั่นจะเป็นเป้าหมายของเจ้าตัวเสียด้วย
"ท่านสุดท้าย ปรินซ์โรเวน แห่งเจมิไน"คนตัวสูงที่สุดดูเป็นรุ่นพี่ ผมสีม่วงยาวประบ่า นัยน์ตาสีม่วงสะท้อนแสงเป็นประกายโดยเฉพาะยามอยู่ใต้แสงอาทิตตย์ ร่างนั้น จะค่อยๆ โค้งคำนับช้าๆ อย่างอ่อนน้อมแสดงถึงมารยาทที่ดูจะถูฝึกมาอย่างดีสมฉายาเจ้าชาย
"ข้าและตัวแทนทั้งห้า รวมไปถึงนักเรียนกองเชียร์จากเอดินเบิร์ก เป็นเกียตริอย่างยิ่งที่ได้มาเยือนเอเธียร่าในวันนี้"โกโดมเปรยด้วยน้ำคำเป็นทางการแล้วก้มหัวคำนับน้อยๆ พอเป็นพิธี
ลาเซนตราพยายามเพ่งมองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่าโกโดม โคมุส อย่างพินิจพจรณา ก่อนจะหลุดจากพวงค์ เมื่อลูฟที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ เก้าเท้าไปข้างหน้า
"ในนามของข้า ลูฟาเอล ลูเฟลล์ ตัวแทนนักเรียนเอเธียร่า รู้สึเป็นเกียตริอย่างยิ่ง ที่ท่านทั้งหลาย ให้เกียตริมาเยือนเราในวันนี้ ตัวข้า หนึ่งในผู้ร่วมลงแข่ง จะขอแนะนำตัวแทนลงแข่งของเราบ้าง”ว่าแล้วก็ผ่ายมือไปทางเลเซนตรา เลอัส ยูรีเอล และเซรอสที่ยืนเรียงแถวอยู่ข้างๆ
"ลาเซนตรา เอลดาลินด์ เจ้าหญิง แห่งอิธิริเธล"ลูฟเอ่ย
เธอถอนสายบัววลงช้าๆ เพื่อแสดงความเคารพ นึกอยากจะเอาแสงแห่งราตรีกระเฉาะท้องไอ้คนข้างๆดังๆ ที่ดันทะลึ่งใส่ชื่อพวกเธอลงในใบรายชื่องานแข่งที่ไม่มีใครกล้าลง แถมไม่บอกกันสักนิดเพิ่งจะมาบอกเอาตอนที่ลงมายืนกันเรียบร้อยแล้ว มันหน้านัก!
...อิจฉาไอ้เจ้าเดเรส ที่พวกคณะศาสตราจารย์ไม่มีสิทธิ์ลงแข่ง ยิ่งพวกแถบเอเดน-เดมอสเห็นว่าเวทรุนแรงที่โดนแล้วเฉียดตายล่ะ เยอะนักหนา ส่วนไอ้เจ้ายูซีท ก็ทำตัวเป็นสิงโตขี้เซา จนไอ้เจ้าลูฟมันไม่กล้าใส่ชื่อ มันจะได้หลับสบายแบบตลอดกาล ก็หลังจากงานประลอง จะเอาแสงแห่งราตรีจ้วงท้องให้ใส้ทะลักเลยคอยดู!...
"เลอัส ซินทราเนีย องครักษ์แห่งซิริธ และยูรีเอล เลกอนดอร์ เจ้าชายแห่งซิริธ"เอ่ยจบสองคนเจ้าของนาม ก็โค้งเคารพอย่างงดงาม
"สุดท้าย เซรอส เมอเรน"เซรอสก้มหัวน้อยๆ พอเป็นพิธี
"การประลอง จะเริ่มขึ้นในอาทิตย์หน้า ในลำดับต่อไป ขอเชิญทุกท่าน สนุกกับงานเลี้ยงต้อนรับที่จัดเตรียมไว้ให้ตั้งแต่ด้านหน้า จนเข้าไปในปราสาท ข้าและตัวแทนนักเรียน จะเป็นผู้นำทางพวกท่าน ชมปราสาทเอเธียร่า หากพวกท่านประสงค์"ลูฟเสนอ
"งั้นคงต้องรบกวนพวกท่านช่วยแนะนำห้าตัวแทนของเราสักหน่อย"โกโดมเอ่ย ก่อนจะโบกมือไปมา แล้วร่างห้าร่างบนหลังมังกร ก็หายวับลงมายืนตรงหน้าตัวแทนจากเอเธียร่า
"เป็นเกียตริที่ได้พบท่าน เชิญทางนี้ แขกผู้มีเกียตริทั้งห้า"
ความคิดเห็น